Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Πέμπτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ και σε δημοσκόπηση της ΕΡΤ3!!!
Nέα δημοσκόπηση για λογαριασμό της ΕΡΤ3 που διενεργήθηκε από την tothepoint και φέρνει την Ν.Δ πρώτη με διαφορά από το δεύτερο κόμμα και το ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη (!) θέση!
Έτσι λοιπόν με καθαρά ποσοστά η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει ποσοστό 18,6%, και είναι το πρώτο κόμμα με δεύτερο.....
το ΚΚΕ με 8,7%, τρίτο το ΣΥΡΙΖΑ με 8,2%, τέταρτη η ΔΗΜΑΡ με 7,5% και πέμπτο το ΠΑΣΟΚ με 7%!. Ακολουθεί το ΛΑ.Ο.Σ, με πεσμένα ποσοστά, με 4,3%, οι Οικολόγοι Πράσινοι με 3,6%. Ακολουθεί η Χρυσή Αυγή με 1,5% και σε ερώτηση του δημοσιογράφου της ΕΡΤ για την τύχη του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη η απάντηση του αναλυτή της δημοσκοπικής εταιρείας ήταν ότι το κόμμα της ΔΗΣΥ δεν συγκεντρώνει ούτε 1%!
Υψηλό επίσης πάνω από 25% είναι το ποσοστό αυτών που απάντησαν δεν γνωρίζω δεν απαντώ, δεν ψηφίζω
Από: online-pressblog
Ένα καλά κρυμμένο μυστικό
Ίσως πράγματι, τα στερνά να τιμούν τα πρώτα. Και να σβήνουν από τη ζώσα μνήμη, γεγονότα και περιστατικά που σημάδεψαν, αλλοίωσαν, ενδεχομένως κακοποίησαν μια σχέση.
Στην περίπτωση του Στιβς Τζομπς και του Μπιλ Γκέιτς, φαίνεται ότι ο χρόνος λειτούργησε υπέρ της εξομάλυνσης μιας σχέσης παθιασμένης έντασης, στα όρια του μίσους. Περισσότερο βέβαια φαίνεται να βοήθησε η χρόνια μάχη με τον καρκίνο που έδωσε το «μυαλό» της «Apple», και έκανε και εκείνον ακόμη τον ιδρυτή της «Microsoft» να λυγίσει. Και να του ανοίξει την καρδιά του.
Επί σειρά πολλών ετών, ο Στιβ Τζομπς και ο Μπιλ Γκέιτς βρίσκονταν σε απέναντι όχθες. Ξεκινώντας από τον ανελέητο επιχειρηματικό ανταγωνισμό, και φτάνοντας σε εξαιρετικά έντονες και διακριτές προσωπικές διαφοροποιήσεις. Που είχαν επιπτώσεις στη δουλειά τους.
Ο Στιβ Τζομπς έβλεπε την περιουσία του Μπιλ Γκέιτς να γιγαντώνεται και τον κύκλο εργασιών της «Microsoft» να αυξάνει, επειδή κατά τη γνώμη του είχαν ποδοπατήσει κάθε έννοια ανταγωνισμού. Και κυρίως, επειδή η «Microsoft» επένδυε στην κατασκευή… φτηνών μοντέλων, όχι μόνο από πλευράς κόστους αλλά και έμπνευσης.
Ο ίδιος άλλωστε, έμελλε να καταγραφεί στη σύγχρονη ιστορία ως το πιο οξυδερκές και καινοτόμο μυαλό στον χώρο των νέων τεχνολογιών, δημιουργώντας μικρές επαναστάσεις, τις οποίες… κατέλυε με άλλες, επίσης δικές του. Σε αντίθεση με τον Μπιλ Γκέιτς, ο οποίος ελάχιστες φορές επέτρεψε στον εαυτό του, επομένως και στα υποδείγματα της δουλειάς του, να ξεφύγουν από τα τετριμμένα.
Φαίνεται ωστόσο ότι τα τελευταία χρόνια, με τον Στιβ Τζομπς να μοιάζει σχεδόν βέβαιο ότι θα χάσει τη μάχη με τον καρκίνο, οι δυο «δεινόσαυροι» ήρθαν πιο κοντά. Και ο «μεγάλος εφευρέτης» της «Apple», δεν είχε διστάσει να εξομολογηθεί στους δικούς του ανθρώπους τη συγκίνηση που αισθάνθηκε, όταν διάβασε το γράμμα που του έστειλε ο Μπιλ Γκέιτς.
Ένα γράμμα το οποίο κράτησε στο κομοδίνο του, μέχρι τις τελευταίες ώρες της ζωής του. Ίσως και να ήταν το τελευταίο αντικείμενο στο οποίο αφιέρωσε εκείνη τη διαπεραστική ματιά του. Που «ξεγύμνωνε» το πεπρωμένο.
statesmen.gr
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Μια αιρετική άποψη: η πραγματική αγορά διαλύεται ή αναγεννάται;
Ζώντας μέσα στην αγορά (ελεύθερος επιχειρηματίας γαρ) θα γράψω μερικές αλήθειες που μπορεί να είναι σκληρές αλλά και πότε η αλήθεια δεν είναι σκληρή;
Ακούμε ολούθε θρήνους και ολοφυρμούς για την καταστροφή του ιστού της πραγματικής αγοράς. Έχω μια αιρετική άποψη επ’ αυτού. Η εμπειρία μου από την αγορά μου λέει ότι πράγματι υπάρχει μια κάμψη. Όλοι έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές τους. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους:
Ο ένας είναι αρνητικός γενικά για την επιχειρηματικότητα και αφορά τις κλειστές στρόφιγγες της τραπεζικής χρηματοδότησης. Είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο άμεσο μέλλον, αφού όμως πρώτα γίνουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές τόσο στον κρατικό μηχανισμό, όσο και στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών. Θα πρέπει κάποτε να αρχίσουν να λειτουργούν με καθαρά κριτήρια επιχειρηματικότητας και όχι τοκογλυφικής σπείρας που «δένει» τα θύματά της από 100 μεριές. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν είτε όσους δεν είχαν ανάγκη (ακόμη και έναντι ενεχύρου μετρητών!) είτε όσους «λάδωναν» επαρκώς τα σκουριασμένα τους γρανάζια ακόμη και με μέρος των δανεικών (και αγύριστων) που τους ενέκριναν!
Ο άλλος λόγος είναι θετικός θα έλεγα και αφορά την αυτοκάθαρση της αγοράς από τις «επιχειρήσεις μαϊμούδες» και τους επιχειρηματίες – επαγγελματίες μπαταχτσήδες που κατάφεραν τόσα χρόνια να συμπιέζουν την τίμια και υγιή επιχειρηματικότητα. Διάφοροι «ύποπτοι τύποι» με πέτσινα μπλοκ επιταγών στα χέρια, με θαλασσοδάνεια στη τσέπη και στηριζόμενοι στην παντελή έλλειψη κανόνων και ελέγχων είχαν δέσει βρόγχο στο λαιμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και είχαν στραγγαλίσει κάθε τίμιο επιχειρηματία που πήγαινε με το σταυρό στο χέρι πληρώνοντας τις εισφορές στο ΙΚΑ, τους φόρους στην ΕΦΟΡΙΑ και τα τιμολόγιά του στους ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ του. Η κατάσταση αυτή σιγά – σιγά εξομαλύνεται και φαίνεται πως στο τέλος της κρίσης θα μείνουν στην αγορά μονάχα οι νοικοκυραίοι έμποροι κι επιχειρηματίες που μπορεί να είναι λίγοι αλλά σύντομα και αφού μπουν οι απαραίτητοι κανόνες και υιοθετηθούν τα αναγκαία εργαλεία (φάκτοριν, κατάργηση μεταχρονολογημένων επιταγών, εγγύηση επιταγών από τις τράπεζες, κλπ) θα γίνουν περισσότεροι, μιας και πάντα υπάρχει θέση για νέες ιδέες και καινούριες δουλειές σε μια υγιή κι ανταγωνιστική αγορά.
Η κρίση λοιπόν είναι και ευκαιρία για την πραγματική οικονομία. Το θέμα είναι να βρεθεί ο ικανός κυβερνήτης που θα της δώσει την απαραίτητη προσοχή και τη στοιχειώδη βοήθεια. Μονάχα από εκεί όμως μπορούμε να περιμένουμε ανάπτυξη, αλλαγή του κλίματος και περισσότερες δουλειές στο μέλλον. Όλα τα άλλα είναι ευχολόγια και ασκήσεις επί χάρτου για επίδοξους οικονομολόγους των πληκτρολογίων.
Akenaton
Ακούμε ολούθε θρήνους και ολοφυρμούς για την καταστροφή του ιστού της πραγματικής αγοράς. Έχω μια αιρετική άποψη επ’ αυτού. Η εμπειρία μου από την αγορά μου λέει ότι πράγματι υπάρχει μια κάμψη. Όλοι έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές τους. Αυτό οφείλεται σε δύο λόγους:
Ο ένας είναι αρνητικός γενικά για την επιχειρηματικότητα και αφορά τις κλειστές στρόφιγγες της τραπεζικής χρηματοδότησης. Είναι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί στο άμεσο μέλλον, αφού όμως πρώτα γίνουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές τόσο στον κρατικό μηχανισμό, όσο και στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών. Θα πρέπει κάποτε να αρχίσουν να λειτουργούν με καθαρά κριτήρια επιχειρηματικότητας και όχι τοκογλυφικής σπείρας που «δένει» τα θύματά της από 100 μεριές. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν είτε όσους δεν είχαν ανάγκη (ακόμη και έναντι ενεχύρου μετρητών!) είτε όσους «λάδωναν» επαρκώς τα σκουριασμένα τους γρανάζια ακόμη και με μέρος των δανεικών (και αγύριστων) που τους ενέκριναν!
Ο άλλος λόγος είναι θετικός θα έλεγα και αφορά την αυτοκάθαρση της αγοράς από τις «επιχειρήσεις μαϊμούδες» και τους επιχειρηματίες – επαγγελματίες μπαταχτσήδες που κατάφεραν τόσα χρόνια να συμπιέζουν την τίμια και υγιή επιχειρηματικότητα. Διάφοροι «ύποπτοι τύποι» με πέτσινα μπλοκ επιταγών στα χέρια, με θαλασσοδάνεια στη τσέπη και στηριζόμενοι στην παντελή έλλειψη κανόνων και ελέγχων είχαν δέσει βρόγχο στο λαιμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και είχαν στραγγαλίσει κάθε τίμιο επιχειρηματία που πήγαινε με το σταυρό στο χέρι πληρώνοντας τις εισφορές στο ΙΚΑ, τους φόρους στην ΕΦΟΡΙΑ και τα τιμολόγιά του στους ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΕΣ του. Η κατάσταση αυτή σιγά – σιγά εξομαλύνεται και φαίνεται πως στο τέλος της κρίσης θα μείνουν στην αγορά μονάχα οι νοικοκυραίοι έμποροι κι επιχειρηματίες που μπορεί να είναι λίγοι αλλά σύντομα και αφού μπουν οι απαραίτητοι κανόνες και υιοθετηθούν τα αναγκαία εργαλεία (φάκτοριν, κατάργηση μεταχρονολογημένων επιταγών, εγγύηση επιταγών από τις τράπεζες, κλπ) θα γίνουν περισσότεροι, μιας και πάντα υπάρχει θέση για νέες ιδέες και καινούριες δουλειές σε μια υγιή κι ανταγωνιστική αγορά.
Η κρίση λοιπόν είναι και ευκαιρία για την πραγματική οικονομία. Το θέμα είναι να βρεθεί ο ικανός κυβερνήτης που θα της δώσει την απαραίτητη προσοχή και τη στοιχειώδη βοήθεια. Μονάχα από εκεί όμως μπορούμε να περιμένουμε ανάπτυξη, αλλαγή του κλίματος και περισσότερες δουλειές στο μέλλον. Όλα τα άλλα είναι ευχολόγια και ασκήσεις επί χάρτου για επίδοξους οικονομολόγους των πληκτρολογίων.
Akenaton
ΔΩΣΤΕ ΧΑΡΑ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΚΑΝΤΕ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ.
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 30, 2012
Έπνιξαν 76χρονη για 1.500 ευρώ (Ο κλασσικός κτηνώδης και καθόλου αθώος τίτλος της είδησης. Δηλαδή αν την έπνιγαν για 15 δις Ευρώ θα ήταν δικαιολογημένη πράξη;)
H είδηση σκόρπισε θλίψη σε ολόκληρη της περιοχή. Η άτυχη γυναίκα βρέθηκε νεκρή μέσα στο σπίτι της στην οδό Ελλησπόντου στον Περισσό τον περασμένο Ιούλιο Ήταν ολοφάνερο πως επρόκειτο για έγκλημα.
Η άτυχη γυναίκα βρέθηκε δεμένη χειροπόδαρα και φιμωμένη. Δεν άντεξε. Κατέληξε από ασφυξία.
Οι αστυνομικοί επτά μήνες μετά έφτασαν στη λύση. Έπιασαν τον έναν από τους τρεις δράστες, έναν Ινδό που ομολόγησε ότι έδρασε μαζί με δύο Αλβανούς.
Κίνητρο; Η ληστεία, τα λίγα αντικείμενα αξίας που είχε η άτυχη γυναίκα στο σπίτι και τα 1.500 ευρώ, τόσο αποτίμησαν τη ζωή της.
Κάντε τώρα ένα δώρο ζωής στον ηλικιωμένο συγγενή – συνάνθρωπο σας:
Εφραίμ : Έχω προβλήματα υγείας και δεν θα φύγω από την Ελλάδα
Στην αίτησή του προς την κα Καλού, ο κ. Εφραίμ στρέφεται κατά του εντάλματος προσωρινής κράτησής του και ζητά να αντικατασταθεί η φυλάκιση με την επιβολή όρων, αφού, όπως αναφέρει, δεν είναι ούτε ύποπτος φυγής, ούτε άγνωστης διαμονής. Τονίζει, επίσης, πως η κατάσταση της υγείας του, με τα, ήδη, σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει, επιδεινώνεται με την κράτηση του.
Η αίτηση θα κριθεί από την Εφέτη, η οποία είχε ζητήσει, μετά την ολοκλήρωση της απολογίας του μοναχού, την προφυλάκισή του και είχε υποβάλει αντίστοιχη θέση στο Συμβούλιο Εφετών, κρίνοντας, μεταξύ άλλων, πως σε βάρος του ηγούμενου προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής και πως είναι πιθανόν να διαπράξει κι άλλα αδικήματα.
Με την άποψη της ανακρίτριας είχε διαφωνήσει ο εισαγγελέας Εφετών Π. Ματζούνης, ο οποίος πρότεινε στο Συμβούλιο Εφετών να αφεθεί ελεύθερος ο επικεφαλής της Μονής Βατοπεδίου με την επιβολή χρηματικής εγγύησης 200.000 ευρώ και περιοριστικούς όρους.
Η αίτηση θα κριθεί από την Εφέτη, η οποία είχε ζητήσει, μετά την ολοκλήρωση της απολογίας του μοναχού, την προφυλάκισή του και είχε υποβάλει αντίστοιχη θέση στο Συμβούλιο Εφετών, κρίνοντας, μεταξύ άλλων, πως σε βάρος του ηγούμενου προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής και πως είναι πιθανόν να διαπράξει κι άλλα αδικήματα.
Με την άποψη της ανακρίτριας είχε διαφωνήσει ο εισαγγελέας Εφετών Π. Ματζούνης, ο οποίος πρότεινε στο Συμβούλιο Εφετών να αφεθεί ελεύθερος ο επικεφαλής της Μονής Βατοπεδίου με την επιβολή χρηματικής εγγύησης 200.000 ευρώ και περιοριστικούς όρους.
Γιάννης Δημαράς : «Στην Ελλάδα οφείλετε το ότι από απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε έθνος» ...
Καυστική επιστολή απέστειλε στον επικεφαλής της ΚΟ του CDU, Ζίγκφριντ Κάουντερ, ο πρόεδρος του Άρματος Πολιτών, Γιάννης Δημαράς.Σας την παραθέτουμε αυτούσια και ασχολίαστη.
«Κύριε Κάουντερ,
Άκουσα έκπληκτος και γεμάτος οργή τη δήλωσή σας περί «ανάγκης τοποθέτησης Επιτρόπου» στη Χώρα μου.
Το χρέος μου, ως... Έλληνα Βουλευτή και Πολίτη, Εκπροσώπου του Λαού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με οδηγεί και με υποχρεώνει να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για την αποικιοκρατικού χαρακτήρα απαράδεκτη δήλωσή σας, η οποία απάδει από κάθε έννοια Δημοκρατικής Νοοτροπίας, Σεβασμού της Εθνικής Ανεξαρτησίας, Ευρωπαϊκού κεκτημένου και Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης.
Αν είχατε διαβάσει λίγο Ιστορία, θα γνωρίζατε ότι ο Τόπος, που για δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία της Ανθρωπότητας επιδιώκετε να κατακτήσετε -τούτη τη φορά δια της φτωχοποίησης της Κοινωνίας και της οικονομικής ασφυξίας- είναι ο Τόπος, στον οποίο εσείς οι Γερμανοί, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι οφείλετε τη συνέχειά σας, στη διάρκεια των αιώνων.
Αν είχατε μελετήσει Γκαίτε, για παράδειγμα, θα το ξέρατε. Στη Χώρα μου, οφείλετε το γεγονός ότι από άγριοι και απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε συντεταγμένο έθνος, μόνο που όπως φαίνεται η πρώτη σας ιδιότητα είναι γονιδιακή και δεν σας εγκαταλείπει.
Αυτή η Χώρα, δεν Πωλείται, δεν Αγοράζεται, δεν Κατακτιέται. Και αυτό, επίσης, θα το γνωρίζατε, αν είχατε διαβάσει ιστορία.Εμείς, προτάσσουμε τον Πλάτωνα απέναντι στο δικό σας Χιτλερισμό και τον Οικουμενικό Χαρακτήρα του Πολιτισμού μας και την Προκοπή απέναντι στη διαχρονικά αποικιοκρατική νοοτροπία και διάθεσή σας.
Η οικονομική κρίση που βιώνουμε έχει προκληθεί, κατά βάση, από την νοσηρή κατάσταση πάνω στην οποία χτίζετε τον δικό σας εθνικοσοσιαλιστικό καπιταλισμό.
Μην πλανάστε: Όπως ιστορικά συμβαίνει, πάντοτε, η προσπάθεια εξαθλίωσης της Ελλάδας και της Ελληνικής Κοινωνίας θα γίνει για εσάς και τους ομοϊδεάτες σας μπούμερανγκ, όπως και έγινε και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον οποίο, εσείς προκαλέσατε και αιματοκυλήσατε ολόκληρη την Ευρώπη.
Τότε, ψάχνατε Gastarbeitern να χτίσουν επάνω στα ερείπια που άφησε η Χιτλερική θηριωδία, τώρα ψάχνετε καταναλωτές να αγοράζουν τα αποθηκευμένα προϊόντα βαριάς βιομηχανίας.
Αφού, φτωχοποιήσατε την Ελλάδα (σας θυμίζουν κάτι, οι υποθέσεις SIEMENS και THYSSEN;) και με κατακτητική διάθεση απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη, αρνείστε να αντιληφθείτε ότι η φτωχή Ελλάδα, σημαίνει και φτωχή Γερμανία. Αρνείστε την πραγματικότητα και οδηγείτε το Λαό σας στην Ιστορική ανυποληψία, από όλα τα άλλα Ευρωπαϊκά Έθνη.
Επειδή, η Ιστορία δεν ξαναγράφεται, δεν παραγράφεται και δεν διαγράφεται, οφείλετε σεβασμό στη Χώρα που σας έμαθε ποια είναι τα Ανθρώπινα Ιδεώδη και πόσο Πολύτιμος είναι ο Οικουμενικός Χαρακτήρας τους.Εδώ, ηττήθηκε με πάταγο ο Αδόλφος Χίτλερ. Εδώ, θα ηττηθούν και οι Πολιτικοί και οι γονιδιακοί του Επίγονοι.Επειδή, η τακτική σας είναι δυνατό να οδηγήσει στα άκρα, σε κατάσταση την οποία δεν θα μπορείτε να διαχειριστείτε, προσεγγίστε έστω και την ύστατη στιγμή το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, το Διεθνές Δίκαιο και την Ιστορική Πραγματικότητα.
Η Ελλάδα, το Ιστορικό Έθνος της Ευρώπης, είναι η Γη της Ανεξάρτητης Σκέψης, της Ελεύθερης Βούλησης και της Γέννησης της Δημοκρατίας: Δεν Υποτάσσεται, δεν Κατακτιέται, δεν Κυβερνάται
Αχ, ρέ Πετράν, πόσες ιστορίες έχει να πεί τo mirafiori.
Πιο glamorous από σήμερα ο Κορυδαλλός!
ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ O ΓΑΒΑΛΑΣ
Ετοιμαζόταν την Παρασκευή να βγει έξω για να πιει το καφεδάκι του στο Κολωνάκι, αλλά τον συνέλαβαν για τρίτη φορά και πέρασε το Σαββατοκύριακο μέσα. Τώρα θα περάσει ακόμα καλύτερα στον Κορυδαλλό.
Εκεί οδηγήθηκε πριν από λίγο
ο Λάκης Γαβαλάς με απόφαση του δικαστηρίου.
Ετοιμαζόταν την Παρασκευή να βγει έξω για να πιει το καφεδάκι του στο Κολωνάκι, αλλά τον συνέλαβαν για τρίτη φορά και πέρασε το Σαββατοκύριακο μέσα. Τώρα θα περάσει ακόμα καλύτερα στον Κορυδαλλό.
Εκεί οδηγήθηκε πριν από λίγο
ο Λάκης Γαβαλάς με απόφαση του δικαστηρίου.
Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012
Ο δικαστής θα κρίνει αν ήταν βλακεία ή πολιτικό έγκλημα
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Απορώ γιατί ο πάντα διορατικός A. Λοβέρδος, περιόρισε τις συνέπειες από οποιαδήποτε απόπειρα λογοδοσίας του πρώην πρωθυπουργού σε ένα απλό εγχώριο μακελειό. Προσωπικά θα έβλεπα μέχρι και αφορμή για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ειδικά τώρα, που ο μοναδικός, ο ανεπανάληπτος, ο αλησμόνητος, «εθνικός μας» Γιώργος βάζει πλώρη για να εκλεγεί ηγέτης (σ.σ.γιατί όχι και ισόβιος;) του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος...
Τι είναι αυτό; Κάτι σαν τον μουσικό διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Όπου, ένα πολύχρωμο εκλεκτορικό σώμα αντιπροσώπων, από όλες τις χώρες τις υφηλίου, ή τουλάχιστον αυτές στις οποίες εξακολουθούν να ευδοκιμούν…«σοσιαλιστικά ιδεώδη», θα ψηφίζουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη του πολιτικού στίβου.
Τα νέα έφτασαν στα μέσα της περασμένης εβδομάδας από τη μακρινή Κοσταρίκα, συγκλονίζοντας τους απανταχού οπαδούς του σύγχρονου Έλληνα στοχαστή. Ο Γιώργος ζήτησε να αλλάξουν οι διαδικασίες ανάδειξης προέδρου στη Σοσιαλιστική Διεθνή και να γίνουν «ανοιχτές και άμεσες», σαν κι αυτές που έφεραν την Ελλάδα στην δοξασμένη εποχή του μνημονίου. Και η πρόταση έγινε ασμένως δεκτή, γιατί σ’ αυτή την λέσχη των περιφερόμενων αργόσχολων, ο δικός μας, αντιμετωπίζεται ως σπάνιο εξωτικό πτηνό, τα ακατάληπτα τιτιβίσματα του οποίου, γίνονται αμέσως κελεύσματα για όλο τον διεθνή σοσιαλιστικό συρφετό, ακόμη και για μερικούς ανυποψίαστους Γερμανούς χορτοφάγους…
Επιμύθιον: Ο μεν Γιώργος κουτοπόνηρα, αλλά στοχευμένα, χτίζει την διεθνή του ασυλία. Κι εδώ, πάνω στην αποσυντεθείσα μάζα του πολιτικού του σαρκίου, ορθώνεται ένα τείχος από πεινασμένα κοράκια που προσπαθούν να αρπάξουν τα αποφάγια, μονοπωλώντας το δικαίωμα τεμαχισμού του πτώματος.
Ε, λοιπόν ποντάρουν λάθος. Γιατί η πολιτική σορός του Γιώργου δεν ανήκει ούτε στον σύντροφο Αγιάλα, ούτε στην κυρία Τσιντσίγια, ούτε στον Λοβέρδο, την Αννούλα και τ΄άλλα παιδιά. Ανήκει στον ελληνικό λαό που τον έφερε στην εξουσία. Και μέχρι να αποφανθεί ο (ιατρο)δικαστής για τα αίτια του πολιτικού του θανάτου, κανείς δεν έχει νομιμοποίηση να παριστάνει ούτε τον νεκροφύλακα ούτε τον καντηλανάφτη.
Η προσπάθεια ορισμένων να φιλοτεχνήσουν προφίλ «ιερής αγελάδας» και σύγχρονου «πολιτικού τοτέμ» στον πιο ανίκανο πρωθυπουργό που γνώρισε η χώρα στην ιστορία της μεταπολίτευσης, είναι κυριολεκτικά για κλάματα. Όπως άλλωστε και η προσπάθεια να παραλληλίσουν οποιαδήποτε κοινοβουλευτική ή δικαστική έρευνα για τα πεπραγμένα του ανθρώπου που μας έφερε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, με το ειδικό δικαστήριο που απάλλαξε τον μπαμπά του.
Τρείς θητείες πρωθυπουργός ο Ανδρέας, εμβληματική μορφή του πάλαι ποτέ κραταιού σοσιαλιστικού κινήματος, και με πολιτική οντότητα που δεν αμφισβητείται από εχθρούς και φίλους. Δύο χρόνια με το ζόρι και σκαστός απ΄το τιμόνι της χώρας ο Γιωργάκης, διεθνές όνειδος για την χώρα και με πολιτικό έργο που εξαντλείται στη νομιμοποίηση «του μπάφου» , των λαθρομεταναστών και των κάθε λογής Ραγκούσηδων.
Με μία διαφορά: Ακόμη κι αν ο Ανδρέας έβαλε το χέρι στο μέλι, το διακύβευμα για το έθνος ήταν κάποια εκατομμύρια δραχμές σε χαρτοκιβώτια. Ο Γιωργάκης, γύρισε μέσα σε δύο χρόνια το ρολόι της ιστορίας και άφησε πάμφτωχους, ανήμπορους και ταπεινωμένους μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Έπεται δε και συνέχεια.
Ασύμμετρη η σύγκριση λοιπόν συντρόφια. Το «έγκλημα» είναι μεγάλο. Και θα κρίνει ο δικαστής αν και εφόσον οφείλεται σε απλή βλακεία ή σε κάτι άλλο.
Να καταστεί και κάτι ακόμη σαφές. Το αν φούσκωσε το έλλειμμα του 2009, με πολιτικό δόλο, το δίδυμο Παπακωσταντίνου-Παπανδρέου, αποτελεί μία μόνο παράμετρο του «πώς μπήκαμε στο μνημόνιο». Εύκολα συγχωροχάρτια δεν υπάρχουν. Η έρευνα θα γίνει. Σε βάθος και ολοκληρωμένη. Με τους όρους που θα θέσει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση. Όχι βιαστικά και πολύ περισσότερο όχι εκβιαστικά, μέσα από το δίλημμα «κάνουμε-δεν κάνουμε εκλογές». Λίγη υπομονή. Γιατί υπάρχουν άλλωστε και αδικήματα που δεν παραγράφονται ποτέ…
Ε.Τύπος της Κυριακής
Απορώ γιατί ο πάντα διορατικός A. Λοβέρδος, περιόρισε τις συνέπειες από οποιαδήποτε απόπειρα λογοδοσίας του πρώην πρωθυπουργού σε ένα απλό εγχώριο μακελειό. Προσωπικά θα έβλεπα μέχρι και αφορμή για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ειδικά τώρα, που ο μοναδικός, ο ανεπανάληπτος, ο αλησμόνητος, «εθνικός μας» Γιώργος βάζει πλώρη για να εκλεγεί ηγέτης (σ.σ.γιατί όχι και ισόβιος;) του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος...
Τι είναι αυτό; Κάτι σαν τον μουσικό διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Όπου, ένα πολύχρωμο εκλεκτορικό σώμα αντιπροσώπων, από όλες τις χώρες τις υφηλίου, ή τουλάχιστον αυτές στις οποίες εξακολουθούν να ευδοκιμούν…«σοσιαλιστικά ιδεώδη», θα ψηφίζουν τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη του πολιτικού στίβου.
Τα νέα έφτασαν στα μέσα της περασμένης εβδομάδας από τη μακρινή Κοσταρίκα, συγκλονίζοντας τους απανταχού οπαδούς του σύγχρονου Έλληνα στοχαστή. Ο Γιώργος ζήτησε να αλλάξουν οι διαδικασίες ανάδειξης προέδρου στη Σοσιαλιστική Διεθνή και να γίνουν «ανοιχτές και άμεσες», σαν κι αυτές που έφεραν την Ελλάδα στην δοξασμένη εποχή του μνημονίου. Και η πρόταση έγινε ασμένως δεκτή, γιατί σ’ αυτή την λέσχη των περιφερόμενων αργόσχολων, ο δικός μας, αντιμετωπίζεται ως σπάνιο εξωτικό πτηνό, τα ακατάληπτα τιτιβίσματα του οποίου, γίνονται αμέσως κελεύσματα για όλο τον διεθνή σοσιαλιστικό συρφετό, ακόμη και για μερικούς ανυποψίαστους Γερμανούς χορτοφάγους…
Επιμύθιον: Ο μεν Γιώργος κουτοπόνηρα, αλλά στοχευμένα, χτίζει την διεθνή του ασυλία. Κι εδώ, πάνω στην αποσυντεθείσα μάζα του πολιτικού του σαρκίου, ορθώνεται ένα τείχος από πεινασμένα κοράκια που προσπαθούν να αρπάξουν τα αποφάγια, μονοπωλώντας το δικαίωμα τεμαχισμού του πτώματος.
Ε, λοιπόν ποντάρουν λάθος. Γιατί η πολιτική σορός του Γιώργου δεν ανήκει ούτε στον σύντροφο Αγιάλα, ούτε στην κυρία Τσιντσίγια, ούτε στον Λοβέρδο, την Αννούλα και τ΄άλλα παιδιά. Ανήκει στον ελληνικό λαό που τον έφερε στην εξουσία. Και μέχρι να αποφανθεί ο (ιατρο)δικαστής για τα αίτια του πολιτικού του θανάτου, κανείς δεν έχει νομιμοποίηση να παριστάνει ούτε τον νεκροφύλακα ούτε τον καντηλανάφτη.
Η προσπάθεια ορισμένων να φιλοτεχνήσουν προφίλ «ιερής αγελάδας» και σύγχρονου «πολιτικού τοτέμ» στον πιο ανίκανο πρωθυπουργό που γνώρισε η χώρα στην ιστορία της μεταπολίτευσης, είναι κυριολεκτικά για κλάματα. Όπως άλλωστε και η προσπάθεια να παραλληλίσουν οποιαδήποτε κοινοβουλευτική ή δικαστική έρευνα για τα πεπραγμένα του ανθρώπου που μας έφερε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, με το ειδικό δικαστήριο που απάλλαξε τον μπαμπά του.
Τρείς θητείες πρωθυπουργός ο Ανδρέας, εμβληματική μορφή του πάλαι ποτέ κραταιού σοσιαλιστικού κινήματος, και με πολιτική οντότητα που δεν αμφισβητείται από εχθρούς και φίλους. Δύο χρόνια με το ζόρι και σκαστός απ΄το τιμόνι της χώρας ο Γιωργάκης, διεθνές όνειδος για την χώρα και με πολιτικό έργο που εξαντλείται στη νομιμοποίηση «του μπάφου» , των λαθρομεταναστών και των κάθε λογής Ραγκούσηδων.
Με μία διαφορά: Ακόμη κι αν ο Ανδρέας έβαλε το χέρι στο μέλι, το διακύβευμα για το έθνος ήταν κάποια εκατομμύρια δραχμές σε χαρτοκιβώτια. Ο Γιωργάκης, γύρισε μέσα σε δύο χρόνια το ρολόι της ιστορίας και άφησε πάμφτωχους, ανήμπορους και ταπεινωμένους μερικά εκατομμύρια Έλληνες. Έπεται δε και συνέχεια.
Ασύμμετρη η σύγκριση λοιπόν συντρόφια. Το «έγκλημα» είναι μεγάλο. Και θα κρίνει ο δικαστής αν και εφόσον οφείλεται σε απλή βλακεία ή σε κάτι άλλο.
Να καταστεί και κάτι ακόμη σαφές. Το αν φούσκωσε το έλλειμμα του 2009, με πολιτικό δόλο, το δίδυμο Παπακωσταντίνου-Παπανδρέου, αποτελεί μία μόνο παράμετρο του «πώς μπήκαμε στο μνημόνιο». Εύκολα συγχωροχάρτια δεν υπάρχουν. Η έρευνα θα γίνει. Σε βάθος και ολοκληρωμένη. Με τους όρους που θα θέσει η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση. Όχι βιαστικά και πολύ περισσότερο όχι εκβιαστικά, μέσα από το δίλημμα «κάνουμε-δεν κάνουμε εκλογές». Λίγη υπομονή. Γιατί υπάρχουν άλλωστε και αδικήματα που δεν παραγράφονται ποτέ…
Ε.Τύπος της Κυριακής
Ας κοπιάσουν...
Του Γιάννη Βαρουφάκη
Το ότι κάποιοι γερμανοί πολιτικοί κατέγραψαν αυτά που σκέφτονταν από καιρό, είναι φυσιολογικό και θεμιτό. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προτιμώ την ειλικρίνεια από την διγλωσσία. Έτσι κι αλλιώς δεν το κρύβουν εδώ και καιρό. Ας το γράψουν κιόλας. Στο μυαλό τους η Ελλάδα φαντάζει ως ένα δυσβάστακτο, όλο και αυξανόμενο, βάρος. Αν πρέπει να το σηκώνουν, στέλνοντας όλο και περισσότερα δισεκατομμύρια....
στην Αθήνα (ανεξάρτητα του αν η δική μας κυβέρνηση δικαιούται να τα χρησιμοποιήσει υπέρ της ελληνικής οικονομίας), είναι λογικό να απαιτήσουν, μετά από ένα σημείο, να αποκτήσουν και επίσημα εκτελεστική εξουσία στους κόλπους της ελληνικής κυβέρνησης, του ελληνικού κράτους.Το θέμα είναι ότι όταν αυτή η σκέψη καταγράφηκε σε κείμενο, το οποίο κατόπιν διέρρευσε στους Financial Times, έδωσε το πάτημα στους δικούς μας πολιτικούς, στον Υπουργό Οικονομικών συγκεκριμένα, να παρουσιάσουν ένα δικό τουςσπαρακτικό μονόπρακτο με τους ίδιους στον ρόλο των πατριωτών που εξανίστανται για την κατάφορη παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ανοησίες! Και από τις δύο μεριές. Τόσο τη δική μας όσο και τη γερμανική. Από την μία, η γερμανική απελπισία δικαιολογείται μόνο ως αναλυτική αποτυχία των πολιτικών που την επιδεικνύουν. Και, από την άλλη, οι θυμωμένες διαμαρτυρίες των δικών μας πολιτικών μόνο ως απόδειξη της καλής τους σχέσης με την υποκρισία μπορεί να ερμηνευτούν.
Ξεκινώντας από εμάς, τι περιμένατε κύριοι και κυρίες πολιτικοί μας ηγέτες; Μπορεί το Μνημόνιο να μην το διαβάσατε, όμως δεν καταλάβατε ότι με την υπογραφή του η χώρα έμπαινε (καλώς ή κακώς) σε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο; Και τι σημαίνει αυτό; Δεν σημαίνει ότι οι ξένοι ελεγκτές ουσιαστικά αποκτούσαν εκτελεστική αλλά και (έμμεσα) νομική εξουσία στον τόπο μας; Δεν καταλάβατε ότι η εθνική ανεξαρτησία απωλέσθη την ώρα που εσείς αποδεχθήκατε την λογική των τεράστιων δανείων σε συνδυασμό με την λιτότητα που με μαθηματική ακρίβεια θα μείωνε το εθνικό εισόδημα από το οποίο υποτίθεται ότι θα αποπληρώνονταν αυτά τα δάνεια; Το να διαμαρτύρεστε τώρα για την γερμανική έλλειψη ευαισθησίας ως προς την… εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί απόδειξη είτε ανοησίας είτε υποκρισίας. (Διαλέξτε ποιο από τα δύο σας χαρακτηρίζει!)
Όσο για την γερμανική πλευρά, δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καλύτερα ούτε εκεί. Πολύ φοβάμαι ότι και οι γερμανοί πολιτικοί ηγέτες (τουλάχιστον όσοι προσυπογράφουν το εν λόγω κείμενο) ταλαντεύονται επικίνδυνα μεταξύ της υποκρισίας και της παντελούς απώλειας αίσθησης της πραγματικότητας. Πράγματι, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μην κάνουν κουβέντα για τις αμαρτωλές, υπό πτώχευση, γερμανικές τράπεζες, επέλεξαν να στείλουν σε ένα πτωχευμένο κράτος τεράστια δάνεια υπό τον όρο λιτότητας που εγγυάται ότι θα αδυνατεί να τα αποπληρώσει. Επί πλέον, ώστε να μπορούν οι ίδιοι να πείσουν τους βουλευτές τους στο Βερολίνο να εγκρίνουν τα δάνεια αυτά, επέβαλαν στους έλληνες πολιτικούς στόχους που ούτε οι θεοί του Ολύμπου δεν θα μπορούσαν να πετύχουν. Κι όταν η καλπάζουσα ύφεση που αυτή η πολιτική δημιούργησε, ως αναμενόταν, κατέστησε αδύνατη την αποπληρωμή των δανείων, άρχισαν να φωνασκούν και να ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να παραδώσει την εξουσία σε δικό τους τοποτηρητή (λες και δεν έχει ήδη γίνει αυτό).
Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε στους δικούς μας πολιτικούς είναι απλό: σταματήστε πλέον να υποτιμάτε την νοημοσύνη μας. Όσο για το μήνυμα προς τους γερμανούς συναδέλφους τους, θα πρότεινα το εξής απλό: επιβάλατε τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη ευρωζώνη μια πολιτική που αντιτίθεται στους νόμους της λογικής. Υποστείτε τώρα τις συνέπειες! Κι αν δεν συμφωνείτε μαζί μου, και επιμένετε ότι αυτό που φταίει είναι ότι οι έλληνες δεν εφάρμοσαν ένα σταθεροποιητικό πρόγραμμα το οποίο θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει αν είχε εφαρμοστεί από βορειοευρωπαίους τεχνοκράτες, τότε κοπιάστε! Στείλτε μας δικούς σας κυβερνήτες (άλλωστε έχουμε εμπειρία από τέτοια!) να εφαρμόσουν το σταθεροποιητικό σχέδιο (το οποίο ακόμα πιστεύετε ότι ήταν εφαρμόσιμο). Υπό τον εξής όμως όρο:
Αν σε ενάμιση χρόνο δικής σας διακυβέρνησης της πατρίδας μας το ΑΕΠ της χώρας φτάσει το +2% (που είναι απαραίτητο σύμφωνα με τους δικούς σας υπολογισμούς για να σταθεροποιηθεί το ελληνικό χρέος) και η ανεργία πλησιάσει ξανά στο 10%, τότε δικά σας συγκεκριμένα «δώρα» που θα προσδιορίσουμε από κοινού τώρα - π.χ. το δίκτυο της ΔΕΗ (που η Siemens χρόνια τώρα ονειρεύεται), εταιρείες ύδρευσης, κλπ.
Αν όμως αποτύχετε, και η Ύφεση συνεχίσει να υφαίνει το δηλητηριώδες πέπλο της πάνω από την χώρα, τότε θα φύγετε και θα καλύπτετε χωρίς πολλά-πολλά τα πρωτογενή ελλείμματα της Ελλάδας για δέκα χρόνια.
Είστε;
Από: protagon.gr
Καί σε ανώτερα , αν προκάμετε,...
Η τουρκική κορβέτα «Μπαντίρμα», η οποίαΣυγκεκριμένα η «Μπαντίρμα» εντοπίστηκε αρχικά το μεσημέρι της Κυριακής οπότε άρχισε η παρακολούθησή της, μεταξύ Κρήτης και Κάσου. Στη συνέχεια, κινούμενη δυτικά, μπήκε στις 20:15 το βράδυ στα εθνικά χωρικά ύδατα, μεταξύ Μήλου και Φολεγάνδρου.
Η κορβέτα πέρασε δυτικά της Αντιπάρου και βγήκε από τα χωρικά ύδατα, πλέοντας μεταξύ Τήνου και Μυκόνου, στη 1:15 τα μεσάνυχτα.
Την τουρκική κορβέτα παρακολουθούσαν συνεχώς, διαδοχικά δύο ελληνικές φρεγάτες και ένα ελικόπτερο.
Newsroom ΔΟΛ
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
Από τη Φωτεινή Αναστασίου
Στο όνομα του παππού μου, που στα 18 του έμεινε χωρίς πόδια στον πόλεμο
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
Εχθές το πρωί ξανάρχισε η εκδίκαση της μήνυσης που κατέθεσαν έξι δικηγόροι εναντίον του γερμανικού περιοδικού «Focus» για τη γελοιοποίηση των Ελλήνων. Η ομάδα των δικηγόρων είναι ο Θεόδωρος Φραγκάκης, η Αικατερίνη Φραγκάκη, η Αικατερίνη Πουλάκη, ο Σταύρος Ανδρουτσόπουλος και ο Χρήστος Χρυσανθακόπουλος.Η μήνυση κατατέθηκε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών στις 19 Μαρτίου 2010 κατά παντός υπευθύνου εκδότη, διευθυντή σύνταξης, δημοσιογράφου και αρθογράφου του περιοδικού για τα αδικήματα της εξύβρισης, της συκοφαντικής δυσφήμησης διά του Τύπου και της προσβολής εθνικού συμβόλου, όπως προβλέπονται από τους γενικούς και ειδικούς ποινικούς νόμους.
Πρόκειται για το τεύχος που εκδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2010 με το γνωστό πια σε όλους μας εξώφυλλο που παρουσίαζε την Αφροδίτη της Μήλου σε άσεμνη χειρονομία, ενώ το πίσω μέρος του αγάλματος ήταν καλυμμένο με την ελληνική σημαία.
Μετά την Κατοχή, μετά το Δίστομο, μετά το Κομμένο και μετά τα Καλάβρυτα.
Μετά τις αρπαγές αρχαιολογικών θησαυρών.
Μετά τη γενοκτονία με τη λιμοκτονία παιδιών. Οι εικόνες σκελετωμένων παιδιών ακόμα στοιχειώνουν το μυαλό μας.
Μετά τον πόλεμο.
Μετά το Ολοκαύτωμα. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το τατουάζ. Στο χέρι του παππού της καλύτερής μου φίλης, που επέζησε από το Άουσβιτς. Ο θείος της, νήπιο τότε, δεν βρέθηκε ποτέ.
Μετά το Κατοχικό δάνειο. Που δεν επέστρεψαν ποτέ. Και που δε ζητήσαμε ποτέ.
Μετά τους ανάπηρους πολέμου.
Μετά τους νεκρούς που θρηνήσαμε, που έπεσαν στο μέτωπο προασπίζοντας την Ελευθερία μας. Πολεμώντας για την Ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης.
Μετά.
Μετά.
Μετά.
Όταν προβλήθηκε η ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» στη Γερμανία, κάμερες περίμεναν έξω από τους κινηματογράφους. Οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους Γερμανούς που έβγαιναν από την αίθουσα για την ταινία. Οι θεατές ήταν σοκαρισμένοι γιατί έλεγαν ότι δεν ήξεραν πως είχαν συμβεί τόσο απάνθρωπα γεγονότα από τους προγόνους τους. Αλλά ακόμα και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία το ίδιο επικαλέστηκαν. Ότι δεν ήξεραν.
Ε, λοιπόν, όλα αυτά και άλλα τόσα είναι ιστορικά γεγονότα. Έγιναν από τον λαό σας. Από τον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους σας.
Δε μπορεί να τελειώσει αυτός ο «κατάλογος». Η φόρτιση είναι μεγάλη. Η μήνυση κατά του γερμανικού περιοδικού είναι μια περήφανη, επιτέλους, απάντηση Ελλήνων Πολιτών στις χυδαιότητες και στο θράσος Γερμανών δημοσιογράφων. Την ίδια εποχή που εκδόθηκε το συγκεκριμένο τεύχος, οι Γερμανοί μας υποδείκνυαν ότι θα μπορούσαμε να πουλήσουμε την Ακρόπολη για να ξεχρεώσουμε. Ακόμη και Γερμανοί πολίτες που τους σταματούσαν με την κάμερα στον δρόμο για να τους ρωτήσουν για την ελληνική οικονομική κρίση. Λες και η δική μας οικονομία δεν στήριζε τόσα χρόνια τη δική τους αγοράζοντας προϊόντα τους!
Πρέπει να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια ηθικής δικαίωσης και να είμαστε παρόντες στη δίκη. Πρέπει να προβληθεί αυτή η δίκη και από τα ΜΜΕ, αλλά το κυριότερο είναι να είμαστε όλοι μας ηθικοί συμπαραστάτες σε αυτούς τους έξι συμπολίτες μας. Ένας από τους δικηγόρους που κατέθεσαν την εν λόγω μήνυση, ο κ. Ανδρουτσόπουλος, είπε: «Εμείς κρατάμε την μοίρα μας στα χέρια μας».
Γιατί δεν έχει προβληθεί αυτή η τόσο σημαντική κίνηση συμπολιτών μας από τον Τύπο; Πώς χάθηκε αυτή η είδηση ανάμεσα στις κατά τα άλλα «χρήσιμες» πληροφορίες που μαθαίνουμε κάθε μέρα;
Αφήνω στην κρίση σας τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την εν λόγω επιθετική συμπεριφορά γερμανικών ΜΜΕ.
Ευχαριστώ τους συμπολίτες μου για τη μήνυση που κατέθεσαν. Εκ μέρους του παππού μου, που ήταν ανάπηρος πολέμου και είχε κομμένα πόδια μετά από πολλαπλές γάγγραινες. Μετά το αλβανικό μέτωπο, σε ηλικία 18 χρονών.
Ολα καλά.
Απαλλαγή Εύελπι.
Όταν προέκυψε το ζήτημα με τη Σχολή Ευελπίδων και τη γιορτή της 17η Νοεμβρίου,σχεδόν όλοι θεώρησαν προδιαγεγραμμένη τη τύχη του αρχηγού της Σχολής ,ο οποίος κατηγορήθηκε ότι μαζί με συναδέλφους του τραγούδησε χουντικά άσματα. Περίπου δυόμιση μήνες μετά ο Εύελπις με απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Σχολής Ευελπίδων απαλλάχθηκε. Τι μεσολάβησε;
Οι τάσεις που υπήρχαν ήταν δύο. Από τη μία η στρατιωτική ηγεσία έδειχνε να επιθυμεί την αποπομπή του Εύελπι από τη Σχολή.Αυτή ήταν η αίσθηση που μεταδιδόταν προς τα έξω ,τουλάχιστον από το ΓΕΕΘΑ,,με το ΓΕΣ να ακολουθεί.
Από την άλλη υπήρχε η πολιτική ηγεσία υπό τον Δημήτρη Αβραμόπουλο,ο οποίος από τη πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν ήθελε να χειριστεί το θέμα μ΄ αυτή τη λογική,αλλά επέλεξε την τακτική της εκτόνωσης. Όχι τυχαία. Αυτή φαίνεται ότι ήταν από τη πρώτη στιγμή η γραμμή της ΝΔ,η οποία πέρασε και στον Αβραμόπουλο. Η ΝΔ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το ζητημα του Εύελπι και αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι την όλη υπόθεση σε ρόλο συντονιστή χειρίστηκε ένας από τους "αόρατους" μεν αλλά και πιο στενούς συνεργάτες του Προέδρου της ΝΔ, ο γνωστός δικηγόρος και νομικός σύμβουλος του, Τάκης Μπαλτάκος. Γνωρίζοντας όχι μόνο νομικά αλλά και τα στρατιωτικά ο Τ.Μπαλτάκος ήταν ο "εγκέφαλος" της υπερασπιστικής γραμμής του Εύελπι.
Από τη πρώτη στιγμή το σχέδιο προέβλεπε εκτόνωση της έντασης και οι μόνοι που στάθηκαν εμπόδιο σ΄αυτό ήταν παραδόξως οι στενοί συγγενείς του Εύελπι. Ο θείος του μ΄ ένα επιθετικό άρθρο κι ο παππούς του με μια συνέντευξη, κινούνταν στην αντίθετη κατεύθυνση.Παρόλα αυτά η ΝΔ ,μέσω του δικηγόρου Τ.Μπαλτάκου, επέμεινε στην διακριτική μεν αλλά όπως φάνηκε πολύ ουσιαστική στήριξη του Εύελπι και τελικά πέτυχε την απαλλαγή του παρά τις αντίθετες προβλέψεις.
Οι τάσεις που υπήρχαν ήταν δύο. Από τη μία η στρατιωτική ηγεσία έδειχνε να επιθυμεί την αποπομπή του Εύελπι από τη Σχολή.Αυτή ήταν η αίσθηση που μεταδιδόταν προς τα έξω ,τουλάχιστον από το ΓΕΕΘΑ,,με το ΓΕΣ να ακολουθεί.
Από την άλλη υπήρχε η πολιτική ηγεσία υπό τον Δημήτρη Αβραμόπουλο,ο οποίος από τη πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν ήθελε να χειριστεί το θέμα μ΄ αυτή τη λογική,αλλά επέλεξε την τακτική της εκτόνωσης. Όχι τυχαία. Αυτή φαίνεται ότι ήταν από τη πρώτη στιγμή η γραμμή της ΝΔ,η οποία πέρασε και στον Αβραμόπουλο. Η ΝΔ έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το ζητημα του Εύελπι και αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι την όλη υπόθεση σε ρόλο συντονιστή χειρίστηκε ένας από τους "αόρατους" μεν αλλά και πιο στενούς συνεργάτες του Προέδρου της ΝΔ, ο γνωστός δικηγόρος και νομικός σύμβουλος του, Τάκης Μπαλτάκος. Γνωρίζοντας όχι μόνο νομικά αλλά και τα στρατιωτικά ο Τ.Μπαλτάκος ήταν ο "εγκέφαλος" της υπερασπιστικής γραμμής του Εύελπι.
Από τη πρώτη στιγμή το σχέδιο προέβλεπε εκτόνωση της έντασης και οι μόνοι που στάθηκαν εμπόδιο σ΄αυτό ήταν παραδόξως οι στενοί συγγενείς του Εύελπι. Ο θείος του μ΄ ένα επιθετικό άρθρο κι ο παππούς του με μια συνέντευξη, κινούνταν στην αντίθετη κατεύθυνση.Παρόλα αυτά η ΝΔ ,μέσω του δικηγόρου Τ.Μπαλτάκου, επέμεινε στην διακριτική μεν αλλά όπως φάνηκε πολύ ουσιαστική στήριξη του Εύελπι και τελικά πέτυχε την απαλλαγή του παρά τις αντίθετες προβλέψεις.
Κατίνα Τέντα - Λατίφη: Αυτή είναι η ιστορία μου
Αυτή είναι η ιστορία μου, ένα απειροελάχιστο μόριο στην ιστορία του ελληνικού λαού με τους λαμπρούς απελευθερωτικούς αγώνες του και την τραγωδία του, που ξεκίνησε το 1945 όταν χτυπήθηκαν κατακέφαλα απ’ την δεξιά και τους εγγλέζους οι πατριώτες αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης. Δηλαδή, αυτοί που δημιούργησαν με το αίμα και τις θυσίες το πιο ωραίο κομμάτι της ιστορίας μας στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο [...] Αυτό μόνον στην Ελλάδα συνέβη, πουθενά αλλού, να αγωνίζεσαι για την απελευθέρωση της χώρας σου και να ‘ρχονται αυτοί που περνούσαν ασφαλείς και όμορφα κι ωραία στο εξωτερικό και αυτοί που συνεργάστηκαν με τους καταχτητές και να σε εξοντώνουν!" η αντιστασιακή μαχήτρια Κατίνα Τέντα - Λατίφη, μιλάει στην Κρυσταλία Πατούλη για όσα -και όχι μόνο- κατέγραψε στο βιβλίο της Τα απόπαιδα, εκδ. εξάντας.Γεννήθηκα στον Αλμυρό Μαγνησίας. Πολύ μικρή μαθήτρια του τότε «Προγυμνασίου», πήρα την πρώτη γεύση της Κατοχής, όταν μια μέρα στην ώρα του μαθήματος μπήκαν στην τάξη μας οι Ιταλοί καραμπινιέροι και πήραν έναν συμμαθητή μας κατά μερικά χρόνια μεγαλύτερό μας.
Αμέσως μετά η λέξη «Αντίσταση» απλώθηκε γύρω μας και μέσα σ’ αυτό το κλίμα οργανώθηκα κι εγώ στα «Αετόπουλα», μετά στην ΕΠΟΝ και στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ.
Είχαμε ενθουσιασμό γιατί εμπνεόμασταν απ’ την επανάσταση του 1821. Αυτήν την τόσο αγνή πατριωτική, εφηβική μου συμμετοχή την πλήρωσα με όλη σχεδόν την ζωή μου μετά-βαρκιζιανά. Και όχι μόνον εγώ, αλλά όλο το συγγενολόϊ μας με θύματα και εξορίες.
Ποιοί μας κυνήγησαν; Οι πρώην συνεργάτες των καταχτητών, οι φασιστικές συμμορίες όπως του Σούρλα και οι ομάδες του, και βέβαια το ίδιο το μεταβαρκιζιανό κράτος και το δημιούργημά του – το «παρακράτος».
Από τότε η ζωή μου ήταν ένας κύκλος από συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορία στη Γαύδο και στην Ικαρία. Εκεί ήρθε μια Επιτροπή του ΟΗΕ να διαπιστώσει αν υπάρχουν ανήλικα στις εξορίες και έτσι με άφησαν ελεύθερη και μένα σαν ανήλικη, αλλά όταν το καράβι έφτασε απ’ την Ικαρία στον Πειραιά με συνέλαβαν και με πήγαν στο «Χατζηκυριάκειο», με σκοπό να με ξαποστείλουν στον Αλμυρό, κατ’ ευθείαν στις συμμορίες και στον θάνατο.
Γι’ αυτό με μια άλλη μεγαλύτερή μου κοπέλα την Πελαγία που τώρα δεν ζει, δραπετεύσαμε και ύστερα από περιπέτεια όλη τη νύχτα (κοιμηθήκαμε στο λιμάνι μέσα σε βαρέλια) φθάσαμε το πρωί σε μία θεία της στο Παγκράτι, σε ένα σπιτάκι που πενθούσε τα δύο σκοτωμένα στην Αντίσταση αγόρια της. Έκρυβε κι άλλους και μετά από μερικές μέρες θερμής φιλοξενίας εμένα με ξανάπιασαν και συνοδεύοντάς με ο αστυφύλακας για την Γενική Ασφάλεια, του ξέφυγα κάπου εκεί στην Ομόνοια, γιατί ήξερα ότι όδευα στον θάνατο.
Δεν υπήρχε μέρος να κρυφτώ, ολόκληρη επικράτεια της χώρας και δεν βρίσκονταν μια ασφαλής γωνιά για μένα το 16χρονο κορίτσι.
Έτσι, κατέφυγα στο βουνό στον Δημοκρατικό Στρατό (ΔΣΕ).
Η έξοδός μου στο Πήλιο δεν ήταν καθόλου εύκολη εξ αιτίας οξύτατης μορφής μόλυνσης που είχα πάρει στη φυλακή. Απ’ το Πήλιο πέρασα στο Μαυροβούνι, μετά κάτω από δραματικές συνθήκες πήγα στην Όρθρη του Αλμυρού και σε συνέχεια στα Άγραφα, στον Γράμμο το 1948, στο Βίτσι το 1949, Γράμμο το 1949, και με την ήττα στην Αλβανία.
Από κει στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στην Ουγγαρία και επειδή αμέσως μετά την ήττα προσχώρησα στην ομάδα του Νίκου Μπελογιάννη, το 1952 στάλθηκα παράνομα στην Αθήνα για την αναδιοργάνωση των λαϊκών αγώνων.
Στη Βουδαπέστη και τη Ρουμανία εργάσθηκα σαν οξυγονοκολλήτρια στα ναυπηγεία και σαν κλωστοϋφαντουργίνα. Ήταν τότε μια απόφαση του κόμματος να εργασθούν τα στελέχη στην παραγωγή, αυτή ήταν μια πολύ σωστή απόφαση γιατί άλλο ο αγώνας που κάναμε έστω και αν παίζαμε με τον θάνατο, και άλλο να περιμένεις να χτυπήσει η σειρήνα του εργοστασίου και να ξεκινάς μέσα στα χιόνια για ολονύχτια βάρδια. Μεγάλη εμπειρία.
Στην Αθήνα κατέβηκα μέσω Βουλγαρίας περνώντας απ’ τα βουνά των Σερρών με αρκετό χιόνι και με πολλά επικίνδυνα απρόοπτα.
Όταν έφθασα στην Αθήνα κάθισα παράνομη σχεδόν δύο χρόνια, στερημένη από την ελληνική ιθαγένειά μου, αλλά και κυνηγημένη με την κατηγορία περί «κατασκοπείας» που δεν σου χαριζόταν η ζωή με τίποτε αν σ’ έπιαναν, νόμος-εφεύρεση για να σε εξοντώσουν.
Επέστρεψα στις Ανατολικές χώρες μέσω Μπέλλες – Βουλγαρίας αντιμετωπίζοντας ενέδρες, ναρκοπέδια και πλημμύρες. Όλα αυτά τα έχω περιγράψει αναλυτικά στο βιβλίο μου Τα απόπαιδα, Εκδ. Εξάντας.
Μετά την επιστροφή μου στάλθηκα στην Μόσχα σε μία τρίχρονη κοινωνικο-οικονομική Σχολή Ανώτατης Μάθησης όπου ήταν φοιτητές και διάφορα ηγετικά στελέχη του αριστερού κινήματος αλλά και άλλων πολλών χωρών όπως π.χ. ο Ντούπτσιεκ της «Άνοιξης της Πράγας» στην Τσεχοσλοβακία. Σε συνέχεια φοίτησα στην 6χρονη Ακαδημία Οικονομικών Σπουδών στο Βουκουρέστι απ’ όπου πήρα πτυχίο με ειδίκευση στο «Διεθνές Εμπόριο». Ήταν μια καταπληκτική και σπάνια Σχολή κι όσο φοιτούσα σκεφτόμουν πόσο απαραίτητη θα ήταν για την Ελλάδα, χώρα κατ’ εξοχήν εμπορική.
Εκεί γνώρισα και τον άντρα μου, τον οικονομολόγο Κώστα Λατίφη που μόλις είχε ξεφύγει τη σύλληψή του στην Ελλάδα και έφτασε στο Βουκουρέστι μέσω Ρώμης. Εκεί γεννήθηκε και η κόρη μας.
Όταν στην Ελλάδα ήρθε η χούντα, ο άντρας μου επειδή είχε στο Παρίσι τον αδελφικό του φίλο Λάκη Συγγελάκη, έφυγε σ’ αυτόν με σκοπό να πάρει μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα. Συνέπεσε να ζήσει το Μάη του ’68, εγώ όμως πήγα με την κόρη μας αργότερα και έζησα τα… αποκαϊδια που λένε.
Οι γαλλικές υπηρεσίες δεν ήθελαν ξένους κι εγώ που πήγα μόνον με μια βίζα εισόδου την οποία μου κράτησαν στα σύνορα, αντιμετώπισα πολύ δύσκολες καταστάσεις, δεν τους ήμουν επιθυμητό πρόσωπο και γι’ αυτό με έδιωχναν. Αυτί εν με ήθελαν αλλά ούτε και κανένα άλλο κράτος με ήθελε γιατί νομικά ήμουν ανύπαρκτη, δεν υπήρχα!
Μετά ένα χρόνο, με ανέλαβε υπό την προστασία της η Ανώτατη Επιτροπή του ΟΗΕ για τους άπατρις και τους πρόσφυγες.
Στην Ελλάδα ήρθα το 1974, την τρίτη μέρα μετά από την επιστροφή του Καραμανλή. Δεν είχα βίζα εισόδου και επωφελούμενη την αναμπουμπούλα στο αεροδρόμιο πέρασα κι εγώ και η κόρη μου με μόνον ένα, το δικό της διαβατήριο!
Ήταν για γέλια, αλλά εγώ ζούσα το όνειρο, πατούσα και περπατούσα στην πατρίδα μου μετά από απαγορευμένα 26 χρόνια! (και δύο παρανομίας = 28).
Ο πατέρας μου είχε πεθάνει απ’ τον καημό, η μάννα μου γερασμένη και άρρωστη και ο αδερφός μου αγνώριστος άντρας. Κι εγώ όμως γι αυτούς ήμουν αγνώριστη: «Με κοροϊδεύουν, δεν είναι αυτή η κόρη Κατίνα», έλεγε η μάννα μου, «θα έχει σκοτωθεί και μου φέρνουν άλλη».
Επί ένα χρόνο έτρεχα στην ΚΥΠ για να μου δοθεί η εθνική μου ιθαγένεια, την οποία τελικά πήρα.
Αυτή είναι η ιστορία μου, ένα απειροελάχιστο μόριο στην ιστορία του ελληνικού λαού με τους λαμπρούς απελευθερωτικούς αγώνες του και την τραγωδία του, που ξεκίνησε το 1945 όταν χτυπήθηκαν κατακέφαλα απ’ την δεξιά και τους εγγλέζους οι πατριώτες αγωνιστές της Εθνικής μας Αντίστασης. Δηλαδή, αυτοί που δημιούργησαν με το αίμα και τις θυσίες το πιο ωραίο κομμάτι της ιστορίας μας στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτό μόνον στην Ελλάδα συνέβη, πουθενά αλλού, να αγωνίζεσαι για την απελευθέρωση της χώρας σου και να ‘ρχονται αυτοί που περνούσαν ασφαλείς και όμορφα κι ωραία στο εξωτερικό και αυτοί που συνεργάστηκαν με τους καταχτητές και να σε εξοντώνουν!
Κι αυτό μετά την απελευθέρωση! Που ακούστηκε αυτό; Κι είναι αυτοί οι ίδιοι που προκάλεσαν τον εμφύλιο.
Θα έβγαινα εγώ στο βουνό, αν δεν με κυνηγούσαν να με σκοτώσουν; Εγώ που όταν παίζαμε στο σχολείο θέατρο και έπρεπε να πέσει μια τουφεκιά κρύβομαν και έκλεινα τα αυτιά μου, θα πήγαινα για να ζήσω τα πολυβόλα, τους τόνους τις βόμβες τις ναπάλμ και τα κανόνια;
Ξεσηκωθήκαμε αγνές Μπουμπουλινίτσες για την πατρίδα και ήρθαν οι άλλοι να μας «τηγανίσουν», να μην αφήσουν ίχνος από εμάς;
Αυτά έγιναν και είναι αναμφισβήτητα.
Η κυριαρχούσα δεξιά με τη στήριξη και προτροπή των Άγγλων που ήθελαν την επαναφορά του παλατιού για να βασιλεύουν στη χώρα μας μέσω της βασιλείας, είναι αυτοί που δρομολόγησαν και προκάλεσαν τον εμφύλιο και όσο για τα λάθη της Αριστεράς που την πάτησε, είναι άλλο κεφάλαιο.
Στην Ελλάδα εργάσθηκα τα περισσότερα χρόνια σε διευθυντική θέση εξαγωγών, σε συνεταιρισμούς, στην ειδίκευση μου δηλαδή.
Από τη στιγμή που βγήκα στη σύνταξη αφιερώθηκα ολοκληρωτικά στη καταγραφή της ιστορίας της Αντίστασης και του Εμφυλίου κι ευτυχώς που μπορώ και τρέχω και καταγράφω… Πρόσφατα, μετά από δέκα χρόνια έρευνας ολοκλήρωσα και το βιβλίο Πέτρος Σ. Κόκκαλης, Βιωματική ιογραφία, τ οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εστία.
Δεν ξεκολλάει με τίποτα από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ!!!
Του Γιώργου Δελαστίκ
Ξεφτίλισε για μια ακόμη φορά τους δελφίνους του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου! Έχει «κατσικωθεί» για τα καλά στο σβέρκο τους και δεν εννοεί να ξεκολλήσει με τίποτα από την καρέκλα του προέδρου του κόμματος, η οποία, άλλωστε, αποτελεί και το... υπέρτατο ιδανικό του! Με χαρακτηριστική άνεση, ο Γ. Παπανδρέου επέβαλε... διά περιπάτου στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ να παραμείνει....
πρόεδρος του κόμματος για τρεις τουλάχιστον μήνες ακόμη.Μάλιστα, γνωρίζοντας πόσο πολιτικά ψοφοδεείς είναι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, ο Γ. Παπανδρέου το διασκέδασε αφάνταστα βάζοντάς τους να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα: Αφενός, απέφυγε επιμελώς να αναλάβει ο ίδιος την υποτιθέμενη δέσμευση του να μην είναι εκ νέου υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και, αφετέρου, έβαλε τον... «παρ’ ολίγον πρωθυπουργό» Φίλιππο Πετσάλνικο να υποστηρίξει με δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα fm ότι ο Γ. Παπανδρέου πρέπει να είναι και πάλι υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ! Μόνο εγκεφαλικό δεν έπαθαν οι δελφίνοι!
Δεν τόλμησαν, όμως, να αντιπαρατεθούν ευθέως στη θέση του Γιώργου, έχοντας επίγνωση ότι αυτός συνεχίζει να έχει τον έλεγχο του Εθνικού Συμβουλίου, ενός οργάνου που το έχει διαμορφώσει στα μέτρα του.
Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012
Eπίθεση από βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στον Γ. Παπανδρέου μέσα στη Βουλή...
 |
| Από τις παλιές καλές εποχές... |
Τι του είπε ο Γ. Μιχελογιαννάκης μόλις τον είδε: "Είσαι δυσλεκτικός και κομπλεξικός. Σήκω φύγε...."
Από τον Στάθη Παλαιολόγο
Μια απίστευτη επίθεση δέχτηκε πριν από λίγα λεπτά στη Βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στο διάδρομο και πήγαινε προς το γραφείο του όταν διασταυρώθηκε με τον βουλευτή Ηρακλείου Γιάννη Μιχελογιαννάκη ο οποίος μόλις τον είδε σταμάτησε και του είπε:...
"Είσαι δυσλεκτικός και κομπλεξικός. Σήκω φύγε....".
Εμβρόντητοι όσοι έτυχε να είναι παρόντες (άλλοι βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής) παρακολούθησαν τη σκηνή και άκουσαν τα λογια του βουλευτή, ενώ ο κ. Παπανδρέου δεν θέλησε να δώσει συνέχεια στο περιστατικό.
Από το PRESS-GR
Οι κατάκοποι που γύρισαν από το κρύο. Φοβόντουσαν να πιουν νερό για να μην έχει δείγμα DNA η KGB!
-Προσοχή παιδιά, δεν θα πιούμε νερό από τους Ρώσους, γιατί η KGB θα μας πάρει δείγμα DNA…
Αυτή τη σωτήρια συμβουλή του Ανδρέα Ψυχάρη, προσπάθησαν να ακολουθήσουν, στην αρχή πειθαρχημένα, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος.
Μόνο που στη τελική δεν τα κατάφεραν.
Οι Ρώσοι έχουν πλέον στη διάθεσή τους δείγμα DNA και των τριών.
Οι Ρώσοι ήταν φιλόξενοι με τον Σαμαρά. Στο πρόσωπό του είδαν έναν παντελονάτο ηγέτη ο οποίος δεν κάνει κωλοτούμπες, ο οποίος κρατάει το λόγο του κι όταν λέει «οι εκλογές θα γίνουν στις 19 Φεβρουαρίου», το εννοεί. O Πούτιν τον υποδέχθηκε ως εξής>
.Μαζί σου θα αναστήσουμε τον αγωγό Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολη που έθαψε ο Παπανδρέου. Το βλέπω στα μάτια σου Αντώνη, εσένα δεν σε κρατάει κανείς επιχειρηματίας, καμιά μυστική υπηρεσία, από το παρελθόν. Είσαι ένα καθαρόαιμο άτι.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να σε ρωτήσω πότε θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα κι εσύ πρωθυπουργός.
-Αγαπητέ Βλαντιμίρ, εάν δεν γίνουν στις 19 Φεβρουαρίου, θα γίνουν στις 11 Απριλίου, το πολύ στις 17 Μαίου, αν όχι σίγουρα αρχές Σεπτεμβρίου και τελεσίδικα το 2013!
-Μπράβο ρε Αντώνη. Μόλις μου έδωσες μια σαφή και αντρίκια απάντηση. Ου να μου χαθείς, ρε Αντώνη Κομανέτση. Έχω δει και δεν έχω δει κωλοτούμπες-οι Ρώσοι λατρεύουμε το μπαλέτο-αλλά εσύ είσαι ο απόλυτος κωλοτούμπας. Έχει δίκιο το Κουρδιστό Πορτοκάλι που σε αποκαλεί Αντώνη Κομανέτση…
Από τό antinews.
Tώρα που αρχίζουν να «κλείνουν» τα νούμερα για το 2011, αποδεικνύεται περίτρανα πως όλοι οι στόχοι που είχαν θέσει, κυβέρνηση και Τρόϊκα , για το 2011 έμειναν στα χαρτιά.
Όλες οι εκτιμήσεις ήταν λάθος, όλες οι προβλέψεις έπεσαν έξω. Χρειάζεται κάποιο ταλέντο για να το καταφέρεις αυτό!
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
- Τα έσοδα έφτασαν στα 49,9 δις, από 50,8 δις πέρυσι. Με το Μεσοπρόθεσμο τα έσοδα θα διαμορφώνονταν στα 54 δισ, και κατά τον προϋπολογισμό του 2012 στα 51,3 δις ευρώ!
- Οι δαπάνες έφτασαν στα 68,9 δις, από 66,9 δις το 2010!
- Ως εκ τούτου, το έλλειμμα ανήλθε στα 21,73 δις, αντί των 21,5 που ήταν το 2010.
- Με το μεσοπρόθεσμο έπρεπε να ήταν 19,8 δις και κατά τον Προϋπολογισμό 21,71.
- Τα στοιχεία δείχνουν ότι το έλλειμμα βρίσκεται στο 9,9%, αν δεν το υπερβαίνει.
- Τέλος, η ύφεση θα αγγίξει το 6%.
Τα νούμερα είναι χειρότερα, αν συνυπολογιστούν και τα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες που υπερβαίνουν τα 6 δις.
Αν επικρατήσει η γνωστή λογική της Τρόϊκα, αυτό σημαίνει πρόσθετα μέτρα ύψους 13-14 δις για την περίοδο 2012-2014!
Δηλαδή εξόντωση της μεσαίας τάξης.
Χθες το Reuters παρουσίασε μια έρευνα μεταξύ 20 οικονομολόγων οι οποίοι εκτιμούν ότι και το 2012 θα έχουμε ύφεση 3.7%! Αυτό πρωτίστως οφείλεται στη σκληρή λιτότητα.
Υπενθυμίζω, ότι σύμφωνα με το αρχικό Μνημόνιο η ύφεση έπρεπε να είχε αρχίσει να ….ρηχαίνει από τις αρχές του 2011, στο τέλος του οποίου θα βγαίναμε και στις αγορές!
Η ύφεση θα παραμείνει μαζί μας και για το 2012.
Όσο για τις αγορές, 2020 και ….βλέπουμε!
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν τα νέα μέτρα που προτείνει η Τρόϊκα για περικοπές μισθών στον ιδιωτικό τομέα, για νέες μειώσεις συντάξεων κ.λ.π.;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα μέτρα θα παρατείνουν την ύφεση επειδή αφαιρούν ζήτηση από την αγορά;
Πολύ φοβούμαι ότι η Τρόϊκα, σε τεχνοκρατικό επίπεδο, και οι ηγέτες της Ευρωζώνης, σε πολιτικό, έχουν τόσο ανεπανόρθωτα εκτεθεί με το σχέδιο «σωτηρίας» της Ελλάδος, που τρέμουν στην ιδέα να πουν την αλήθεια. Αρχίζουν να σκέφτονται και να λειτουργούν υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους!
Τον τελευταίο καιρό, είναι αλήθεια, τους ξεφεύγουν μερικά λόγια ενδεικτικά της αποτυχίας τους, αλλά πόρρω απέχουν από το να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα.
Και επιμένουν σ’ ένα πρόγραμμα, απλά και μόνο για να δείχνουν ότι κάτι κάνουν, ενώ στην ουσία έχουν χάσει το μπούσουλα!
Δεν θα βρείτε ούτε έναν σοβαρό άνθρωπο που να πιστεύει ότι το μνημόνιο θα βελτιώσει την κατάσταση.
Απλώς η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης αγοράζει χρόνο και ελπίζει σ’ ένα θαύμα.
Εμείς, όμως, γιατί επιμένουμε να τα ανεχόμαστε όλα αυτά.
Πιο πρόσφατη ήταν αυτή η γελοία πρόταση κάποιου εταίρου της Μέρκελ, να διοριστεί ….επίτροπος για την Ελλάδα.
Ξέρετε, ενίοτε, τα σοβαρά πράγματα, στην αρχή λέγονται από κάτι τέτοιους τύπους! Για να δοκιμάσουν τα νερά και να προετοιμάσουν το έδαφος. Τέτοιας μορφής ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ονειρεύεται η φράου Μέρκελ; Με …Επιτρόπους και Γκαουλάϊτερ;
Και καλά η Μέρκελ …..ονειρεύεται.
Εμείς τι κάνουμε ; Σωπαίνουμε για να μην …ξυπνήσει;
Μήπως ήρθε καιρός να αρχίσουμε λίγη …φασαρία;
Κ.Ρ.
Όλες οι εκτιμήσεις ήταν λάθος, όλες οι προβλέψεις έπεσαν έξω. Χρειάζεται κάποιο ταλέντο για να το καταφέρεις αυτό!
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
- Τα έσοδα έφτασαν στα 49,9 δις, από 50,8 δις πέρυσι. Με το Μεσοπρόθεσμο τα έσοδα θα διαμορφώνονταν στα 54 δισ, και κατά τον προϋπολογισμό του 2012 στα 51,3 δις ευρώ!
- Οι δαπάνες έφτασαν στα 68,9 δις, από 66,9 δις το 2010!
- Ως εκ τούτου, το έλλειμμα ανήλθε στα 21,73 δις, αντί των 21,5 που ήταν το 2010.
- Με το μεσοπρόθεσμο έπρεπε να ήταν 19,8 δις και κατά τον Προϋπολογισμό 21,71.
- Τα στοιχεία δείχνουν ότι το έλλειμμα βρίσκεται στο 9,9%, αν δεν το υπερβαίνει.
- Τέλος, η ύφεση θα αγγίξει το 6%.
Τα νούμερα είναι χειρότερα, αν συνυπολογιστούν και τα χρέη του δημοσίου προς ιδιώτες που υπερβαίνουν τα 6 δις.
Αν επικρατήσει η γνωστή λογική της Τρόϊκα, αυτό σημαίνει πρόσθετα μέτρα ύψους 13-14 δις για την περίοδο 2012-2014!
Δηλαδή εξόντωση της μεσαίας τάξης.
Χθες το Reuters παρουσίασε μια έρευνα μεταξύ 20 οικονομολόγων οι οποίοι εκτιμούν ότι και το 2012 θα έχουμε ύφεση 3.7%! Αυτό πρωτίστως οφείλεται στη σκληρή λιτότητα.
Υπενθυμίζω, ότι σύμφωνα με το αρχικό Μνημόνιο η ύφεση έπρεπε να είχε αρχίσει να ….ρηχαίνει από τις αρχές του 2011, στο τέλος του οποίου θα βγαίναμε και στις αγορές!
Η ύφεση θα παραμείνει μαζί μας και για το 2012.
Όσο για τις αγορές, 2020 και ….βλέπουμε!
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν τα νέα μέτρα που προτείνει η Τρόϊκα για περικοπές μισθών στον ιδιωτικό τομέα, για νέες μειώσεις συντάξεων κ.λ.π.;
Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα μέτρα θα παρατείνουν την ύφεση επειδή αφαιρούν ζήτηση από την αγορά;
Πολύ φοβούμαι ότι η Τρόϊκα, σε τεχνοκρατικό επίπεδο, και οι ηγέτες της Ευρωζώνης, σε πολιτικό, έχουν τόσο ανεπανόρθωτα εκτεθεί με το σχέδιο «σωτηρίας» της Ελλάδος, που τρέμουν στην ιδέα να πουν την αλήθεια. Αρχίζουν να σκέφτονται και να λειτουργούν υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους!
Τον τελευταίο καιρό, είναι αλήθεια, τους ξεφεύγουν μερικά λόγια ενδεικτικά της αποτυχίας τους, αλλά πόρρω απέχουν από το να αντικρίσουν την σκληρή πραγματικότητα.
Και επιμένουν σ’ ένα πρόγραμμα, απλά και μόνο για να δείχνουν ότι κάτι κάνουν, ενώ στην ουσία έχουν χάσει το μπούσουλα!
Δεν θα βρείτε ούτε έναν σοβαρό άνθρωπο που να πιστεύει ότι το μνημόνιο θα βελτιώσει την κατάσταση.
Απλώς η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης αγοράζει χρόνο και ελπίζει σ’ ένα θαύμα.
Εμείς, όμως, γιατί επιμένουμε να τα ανεχόμαστε όλα αυτά.
Πιο πρόσφατη ήταν αυτή η γελοία πρόταση κάποιου εταίρου της Μέρκελ, να διοριστεί ….επίτροπος για την Ελλάδα.
Ξέρετε, ενίοτε, τα σοβαρά πράγματα, στην αρχή λέγονται από κάτι τέτοιους τύπους! Για να δοκιμάσουν τα νερά και να προετοιμάσουν το έδαφος. Τέτοιας μορφής ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ονειρεύεται η φράου Μέρκελ; Με …Επιτρόπους και Γκαουλάϊτερ;
Και καλά η Μέρκελ …..ονειρεύεται.
Εμείς τι κάνουμε ; Σωπαίνουμε για να μην …ξυπνήσει;
Μήπως ήρθε καιρός να αρχίσουμε λίγη …φασαρία;
Κ.Ρ.
O αλαζών Νίκος Παπανδρέου μέθυσε απ’ τις σειρήνες της εξουσίας
Στην επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα επιστράτευσε για την υπεράσπισή του σενάρια συνωμοσιολογίας και “κακούς” που “μόνο σκοπό έχουν να αποτελειώσουν δια της λασπολογίας, το επώνυμο «Παπανδρέου» μια και καλή”, όπως ισχυρίζεται. Δεν διαψεύδει, πάντως, τα της βίλας και για την Porsche υποστηρίζει ότι είναι φίλου του, πλουτοκράτη προφανώς και πολύ, πολύ κολλητού του διότι επανειλημμένα έχει θεαθεί να οδηγεί το σπορ πανάκριβο διθέσιο, σαν να ήταν δικό του…
“Μεγάλη αμαρτία φαίνεται να διαμένω στην Εκάλη!” αναφέρει σε άλλο σημείο της επιστολής του ο Νίκος Παπανδρέου. “Πού θα προτιμούσατε; Στο πατρικό στο Παλαιό Ψυχικό; Στο Καστρί του παπού; Σε ποιά μαγαζιά επιτρέπεται να πηγαίνω; Με τι αμάξι να κυκλοφορώ και με πόσα κυβικά; Τι ποτό επιτρέπεται να πίνω ως αδερφός (γιος, εγγονός –διαλέξτε και πάρτε) πρωθυπουργού; Ρετσίνα; Κρασί ελληνικό; Αν είναι ιταλικό; Γαλλικό; Από Χιλή; Σε ποιές χώρες μπορώ να ταξιδεύω; Και με ποιά εταιρεία; Και σε ποιά θέση; Τσιγάρο; Τι μάρκα;”
Αμετροεπής και αλαζών ο Νίκος Παπανδρέου. “Ξέχασε” ότι το Καστρί το κληρονόμησε η αδελφή του Σοφία. Το ίδιο και το Παλαιό Ψυχικό. Όσο για τον πατέρα τους Ανδρέα Παπανδρέου, με τη διαθήκη του, κληροδότησε στα παιδιά του μόνο το όνομά του! Ο Νίκος Παπανδρέου είναι συγγραφέας, άτυχος διότι τα τελευταία χρόνια η κρίση χτύπησε και τους Εκδοτικούς Οίκους. Είναι και οικονομολόγος, με ασαφείς, όμως, επιχειρηματικές δραστηριότητες. Πολύ παλιά, όταν ζούσε ακόμη ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε ένα γραφείο κάπου στο Κολωνάκι. Σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι κάνει ακριβώς.
Και πάλι, όμως, το πιο πιθανόν θα ήταν να μη συγκέντρωνε τόσα πολλά πυρά αν καθόταν στο σπίτι του και έγραφε τα βιβλία του. Αλλά, βλέπετε, τα δύο χρόνια της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου προκάλεσε με ποικίλες παρασκηνιακές δραστηριότητες και δημόσιες πολιτικές παρεμβάσεις του.
Στο όνομα ενός “εθνικού συμφέροντος”, που το προσδιόρισε από μόνος του, χωρίς να του το ζητήσουν οι Ελληνες πολίτες, παρέδωσε, όπως έλεγε, το “όνομα Παπανδρέου” στη διάθεση της χώρας. Εκανε μυστική αποστολή με υπουργούς και το κυβερνητικό αεροσκάφος στο Αμπου Ντάμπι για κρατικές μπίζνες. Έδωσε το “παρών” σε εκδήλωση του Mr Mig Ανδρέα Βγενόπουλου στην Αλβανία, προκαλώντας τη δυσφορία του ΠΑΣΟΚ διότι ο επιχειρηματίας είχε μηνύσει τον Γιώργο Παπανδρέου και άλλους υπουργούς.
Επιτέθηκε στους αντιμνημονιακούς βουλευτές και τους κατηγόρησε ότι ζουν από τα δανεικά της τρόϊκας. Εκανε σχόλια για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Παρενέβη και στην εσωκομματική κούρσα του ΠΑΣΟΚ. Σε επιστολή του στην iefimerida.gr έγραψε για τον αδελφό του ότι δεν θα παραιτηθεί γιατί το θέλουν τα Μίντια και κατηγόρησε τους υπουργούς ότι οι περισσότεροι περίμεναν να κινηθούν ΜΟΝΟ με άνωθεν εντολές, γεγονός που δείχνει “ένα είδος ραγιαδισμού”.
Ο Νίκος Παπανδρέου θα έπρεπε να έχει τη σύνεση να μην εκτεθεί τόσο πολύ. Τον μέθυσαν οι σειρήνες της εξουσίας του αδελφού του και το παθογένες κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σύστημα που ξεσκονίζει τον ισχυρό, αλλά δεν διστάζει όταν εκείνος χάνει την επιρροή να του τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια.
Αφού τα αψήφισε όλα αυτά, θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζει ότι τα φώτα θα είναι επάνω του, έστω και αδίκως κάποιες φορές. Όπως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η γυναίκα αλλά και ο αδελφός του Καίσαρα δεν πρέπει απλά να είναι, αλλά και να φαίνονται τίμιοι. “Αν θέλετε, με χαρά να σας δώσω και τα τελευταία δέκα χρόνια των φορολογικών μου δηλώσεων, να δείτε από κοντά” έγραψε στην επιστολή του στο “Πρώτο Θέμα”. Με χαρά μας θα τα περιμένουμε…
από την Χριστίνα Κοραή.
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
Πολιτικό σάλο και κοινωνική δυσφορία προκάλεσε η αποκάλυψη ότι ο Νίκος Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του αδελφού του Γιώργου, μετακόμισε από διαμέρισμα 180 τ.μ στα Βριλήσια σε βίλα 530 τ.μ με πισίνα στην Εκάλη, κυκλοφορεί με Porsche και, γενικώς, κάνει χλιδάτη ζωή -όπως τον κατηγορεί το “Πρώτο Θέμα”.Στην επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα επιστράτευσε για την υπεράσπισή του σενάρια συνωμοσιολογίας και “κακούς” που “μόνο σκοπό έχουν να αποτελειώσουν δια της λασπολογίας, το επώνυμο «Παπανδρέου» μια και καλή”, όπως ισχυρίζεται. Δεν διαψεύδει, πάντως, τα της βίλας και για την Porsche υποστηρίζει ότι είναι φίλου του, πλουτοκράτη προφανώς και πολύ, πολύ κολλητού του διότι επανειλημμένα έχει θεαθεί να οδηγεί το σπορ πανάκριβο διθέσιο, σαν να ήταν δικό του…
“Μεγάλη αμαρτία φαίνεται να διαμένω στην Εκάλη!” αναφέρει σε άλλο σημείο της επιστολής του ο Νίκος Παπανδρέου. “Πού θα προτιμούσατε; Στο πατρικό στο Παλαιό Ψυχικό; Στο Καστρί του παπού; Σε ποιά μαγαζιά επιτρέπεται να πηγαίνω; Με τι αμάξι να κυκλοφορώ και με πόσα κυβικά; Τι ποτό επιτρέπεται να πίνω ως αδερφός (γιος, εγγονός –διαλέξτε και πάρτε) πρωθυπουργού; Ρετσίνα; Κρασί ελληνικό; Αν είναι ιταλικό; Γαλλικό; Από Χιλή; Σε ποιές χώρες μπορώ να ταξιδεύω; Και με ποιά εταιρεία; Και σε ποιά θέση; Τσιγάρο; Τι μάρκα;”
Αμετροεπής και αλαζών ο Νίκος Παπανδρέου. “Ξέχασε” ότι το Καστρί το κληρονόμησε η αδελφή του Σοφία. Το ίδιο και το Παλαιό Ψυχικό. Όσο για τον πατέρα τους Ανδρέα Παπανδρέου, με τη διαθήκη του, κληροδότησε στα παιδιά του μόνο το όνομά του! Ο Νίκος Παπανδρέου είναι συγγραφέας, άτυχος διότι τα τελευταία χρόνια η κρίση χτύπησε και τους Εκδοτικούς Οίκους. Είναι και οικονομολόγος, με ασαφείς, όμως, επιχειρηματικές δραστηριότητες. Πολύ παλιά, όταν ζούσε ακόμη ο Ανδρέας Παπανδρέου, είχε ένα γραφείο κάπου στο Κολωνάκι. Σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι κάνει ακριβώς.
Και πάλι, όμως, το πιο πιθανόν θα ήταν να μη συγκέντρωνε τόσα πολλά πυρά αν καθόταν στο σπίτι του και έγραφε τα βιβλία του. Αλλά, βλέπετε, τα δύο χρόνια της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου προκάλεσε με ποικίλες παρασκηνιακές δραστηριότητες και δημόσιες πολιτικές παρεμβάσεις του.
Στο όνομα ενός “εθνικού συμφέροντος”, που το προσδιόρισε από μόνος του, χωρίς να του το ζητήσουν οι Ελληνες πολίτες, παρέδωσε, όπως έλεγε, το “όνομα Παπανδρέου” στη διάθεση της χώρας. Εκανε μυστική αποστολή με υπουργούς και το κυβερνητικό αεροσκάφος στο Αμπου Ντάμπι για κρατικές μπίζνες. Έδωσε το “παρών” σε εκδήλωση του Mr Mig Ανδρέα Βγενόπουλου στην Αλβανία, προκαλώντας τη δυσφορία του ΠΑΣΟΚ διότι ο επιχειρηματίας είχε μηνύσει τον Γιώργο Παπανδρέου και άλλους υπουργούς.
Επιτέθηκε στους αντιμνημονιακούς βουλευτές και τους κατηγόρησε ότι ζουν από τα δανεικά της τρόϊκας. Εκανε σχόλια για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Παρενέβη και στην εσωκομματική κούρσα του ΠΑΣΟΚ. Σε επιστολή του στην iefimerida.gr έγραψε για τον αδελφό του ότι δεν θα παραιτηθεί γιατί το θέλουν τα Μίντια και κατηγόρησε τους υπουργούς ότι οι περισσότεροι περίμεναν να κινηθούν ΜΟΝΟ με άνωθεν εντολές, γεγονός που δείχνει “ένα είδος ραγιαδισμού”.
Ο Νίκος Παπανδρέου θα έπρεπε να έχει τη σύνεση να μην εκτεθεί τόσο πολύ. Τον μέθυσαν οι σειρήνες της εξουσίας του αδελφού του και το παθογένες κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σύστημα που ξεσκονίζει τον ισχυρό, αλλά δεν διστάζει όταν εκείνος χάνει την επιρροή να του τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια.
Αφού τα αψήφισε όλα αυτά, θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζει ότι τα φώτα θα είναι επάνω του, έστω και αδίκως κάποιες φορές. Όπως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η γυναίκα αλλά και ο αδελφός του Καίσαρα δεν πρέπει απλά να είναι, αλλά και να φαίνονται τίμιοι. “Αν θέλετε, με χαρά να σας δώσω και τα τελευταία δέκα χρόνια των φορολογικών μου δηλώσεων, να δείτε από κοντά” έγραψε στην επιστολή του στο “Πρώτο Θέμα”. Με χαρά μας θα τα περιμένουμε…
από την Χριστίνα Κοραή.
Καί ποιοί είναι , κόκκινε spiderρομάγκα μου, της Παντείου.
Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Ο Δανίκας απαντά για την επίθεση που δέχτηκε...
Με τέτοια αγοραία δημοσιογραφία και με τόση πολιτική ανυποληψία, ο τόπος δεν έχει καμία ελπίδα...
Κανίβαλοι. Επειδή θύμα κι εγώ. Γι' αυτό ακράδαντα πιστεύω ότι όχι μόνο ο Πολιτικός αλλά ενίοτε και ο Δημοσιογράφος ο εσωτερικός, ύπουλος εχθρός. Για να καταλάβετε περιγράφω εν συντομία ένα δικό μου περιστατικό. Οπου γράφοντας στα «Νέα» της περασμένης Τετάρτης έναν ύμνο για τον Αγγελόπουλο μήκους δύο χιλιάδων λέξεων, κατέληξα να...
εμφανιστώ από τα blogs και από διάφορους τηλεοπτικούς του συρμού ότι είμαι συκοφάντης και προσβλητικός προς το νεκρό. Γιατί; Επειδή οι τελευταίες εκατόν πενήντα λέξεις αναφέρονται στις ανθρώπινες αδυναμίες του. Αν είναι δυνατόν! Και το χειρότερο. Ολοι αυτοί οι άθλιοι και κανίβαλοι απωσιωπούν τον κύριο όγκο του κειμένου. Και για να σκηνοθετήσουν σκάνδαλο αναδημοσιεύουν μόνο αυτές τις εκατόν πενήντα λέξεις. Με απλά λόγια: από τη μια παραπληροφορούν, παραπλανούν και σκυλεύουν. Ασυστόλως.
Από την άλλη, χρησιμοποιούν αυτές τις αρνητικές εκατόν πενήντα λέξεις, με προφανή και ύπουλο σκοπό. Ωστε διαμέσω εμού να κατηγορήσουν τον νεκρό. Αυτοί λοιπόν με την ρομφαία, τάχα μου, της αλήθειας και της οργής, ασελγούν εναντίον των στοιχειωδών κανόνων της δημοσιογραφίας και φτύνουν στον τάφο ενός μεγιστοτεράστιου στοχαστή και καλλιτέχνη που με το έργο του δόξασε την Ελλάδα στα πέρατα της Οικουμένης. Ντροπή; Κάτι χειρότερο. Να μην το πω και με τους ίδιους, από το θυμό μου, καταλήξω κι εγώ να κολυμπάω στον ίδιο βρόμικο πολτό. Και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει κατ' εξακολούθηση και συνειδητά, κάθε μέρα σε πολλές εκπομπές, σε δεκάδες blogs, από πάμπολους δημοσιογραφίσκους και παρουσιαστές.
Παραποιούν, παραπληροφορούν, διαστρεβλώνουν, συκοφαντούν και πριονίζουν την αλήθεια προκειμένου να εξυπηρετήσουν το δικό τους ιδιοτελή σκοπό. Παράδειγμα πολιτικό; Το Μνημόνιο το γνωστό. Αντί να κόψουν δραστικά τις δημόσιες δαπάνες, να κοπανήσουν σαν το χταπόδι την φοροδιαφυγή, να σφραγίσουν εκατοντάδες αόρατους οργανισμούς και να αποκρατικοποιήσουν πολυέξοδες κρατικές εταιρείες, αυτοί προχώρησαν στο οριζόντιο κούρεμα συντάξεων και μισθών. Και μετά μας έλεγαν ότι η Τρόικα έφταιγε γι' αυτό. Ενα το όπλο κάθε πολίτη στον τόπο αυτό. Να είναι κουμπωμένος μπροστά σ' αυτό τον οχετό. Να βάλει την σκέψη του να δουλέψει και να επεξεργαστεί κάθε πληροφορία και κάθε σχόλιο τάχα μου έγκυρο και σοβαρό. Το συμπέρασμα θλιβερό. Με τέτοια αγοραία δημοσιογραφία και με τόση πολιτική ανυποληψία, ο τόπος δεν έχει καμία ελπίδα. Γιατί όταν ο κανιβαλισμός θεωρείται εθνικό σπορ, τότε η ανθρωποφαγία δεν έχει τελειωμό!
ΒΗΜΑ
Οι τηλεοπτικές εικόνες του στόλου να φεύγει από το ναύσταθμο και την ελληνική ηγεσία πίσω του να τα χει χαμένα, έχουν αντικατασταθεί με εκείνες, τις εξίσου τραγικές, των πολιτών που κάνουν ουρές στο Σύνταγμα για δωρεάν πατάτες. Όμως, παρά τη σημερινή τραγωδία, ο χρόνος είναι ικανός αλλά και απόλυτα κατάλληλος για να...
αναρωτηθούμε τι πραγματικά διδάχθηκε η Ελλάδα από εκείνη την περιπέτεια. Κι η απάντηση, δυστυχώς, είναι ελάχιστα… Θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος από πού προκύπτει αυτό το συμπέρασμα. Η απάντηση είναι πολύ απλή: από την πραγματικότητα και μάλιστα σε πολλά επίπεδα.
Με την Ελλάδα να έχει εισέλθει και επισήμως στην εποχή της μειωμένης κυριαρχίας και με τον κόσμο γύρω μας να τρίζει συθέμελα από πρωτοφανείς ανακατατάξεις, η χώρα βρίσκεται στο θανατερό επίκεντρο μιας πολύ μεγάλης ευρωπαϊκής κρίσης, αλλά, ταυτόχρονα, και στις παρυφές μιας άλλης, γεωπολιτικής, που ουδείς γνωρίζει πού και πώς θα καταλήξει. Και με όλα αυτά να συμβαίνουν, υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θεωρούν ότι τα ζητήματα ασφάλειας, εσωτερικής και εξωτερικής, είναι δευτερεύοντα και ελάχιστη σημασία τους αποδίδουν.
Μάλιστα, αντί να ανησυχούν ακόμα πιο πολύ λόγω ακριβώς της κρίσης και των αντικειμενικών αδυναμιών που φέρνει, την επικαλούνται για να ξεφύγουν από την ουσία του ζητήματος. Ας μείνουμε όμως προς στιγμή σε ότι έχει να κάνει με την τόσο άκριτα και επιπόλαια υποβαθμισμένη στα μάτια πολλών, αμυντική επάρκεια της Ελλάδας.
Πρώτον, η Ελλάδα έζησε από τότε μέχρι σήμερα με το ψευδές ιδεολόγημα μιας ευρωπαϊκής Τουρκίας που θα σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες και την καλή γειτονία: με δύο λέξεις, κοροιδεύουμε τον εαυτό μας. Κάνουμε δηλαδή ακριβώς ότι κάναμε και με το χρέος, από την κρίση του οποίου δεν διδαχθήκαμε και πολλά για το τι μπορεί να σημαίνει το να σκάσει ξαφνικά μια μέρα το κακό…
Δεύτερον, στο επίπεδο των συμμαχιών, δεν καταφέραμε ακόμα ούτε διπλωματικά ούτε αμυντικά να καταστήσουμε τη χώρα ισχυρό και αξιόπιστο περιφερειακό παράγοντα, που να είναι σε θέση ο λόγος της και τα συμφέροντά της να γίνονται επαρκώς σεβαστά. Απλούστατα η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς ρόλο, ενώ θα μπορούσε, αξιοποιώντας σειρά πλεονεκτημάτων της, να είναι μια χώρα με ισχυρό ρόλο. Το τελευταίο διάστημα γίνονται πράγματι κάποιες προσπάθειες. Είναι όμως τόσο λίγος ο χρόνος, που είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο να αποτιμηθούν αυτή τη στιγμή το βάθος, η αποτελεσματικότητα και η πιθανή διάρκειά τους.
Τρίτον, παρά τη μείζονα εκείνη κρίση του 1996, το αμυντικό ισοζύγιο της χώρας σε σχέση με την Τουρκία έχει, σε αυτά τα χρόνια, επιδεινωθεί και μάλιστα ουσιωδώς. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα προχώρησε, αμέσως μετά την κρίση, σε πολύ μεγάλες εξοπλιστικές δαπάνες, οι οποίες, όμως, όχι μόνον δεν έφεραν επαρκή αποτελέσματα για την άμυνά της, αλλά, αντιθέτως, λειτούργησαν σε πλήθος περιπτώσεις μόνον ως πεδία διαφθοράς...
Στο καθοριστικό όπλο, την πολεμική αεροπορία, η εικόνα είναι ήδη απογοητευτική και, σύντομα, θα καταστεί δραματική: η είσοδος του τύπου στελθ αεροσκάφους F 35 στο Αιγαίο περίπου από το 2015-2016 για λογαριασμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων θα αλλάξει ριζικά το μεταπολιτευτικό τοπίο της αμυντικής ισορροπίας. Όλα αυτά τα χρόνια, ζούμε με το μοντέλο «παραβιάσεις – αναχαιτίσεις», το οποίο θα εξαφανιστεί. Όχι επειδή οι Τούρκοι δεν θα μπαίνουν, αλλά επειδή εμείς δεν θα μπορούμε να τους δούμε όταν θα μπαίνουν, παρά μόνον μόλις το θελήσουν… Αλλά και στο ποσοτικό επίπεδο, η αναλογία δυνάμεων στον αέρα προκαλεί τρόμο: η ψαλίδα ανοίγει γρήγορα και επικίνδυνα.
Στη θάλασσα, το πάγιο ελληνικό πλεονέκτημα, τα πράγματα είναι επίσης πολύ άσχημα. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην ελληνοτουρκική ιστορία, σήμερα το πλεονέκτημα αυτό σταδιακά χάνεται. Ο ελληνικός στόλος δεν ανανεώνεται, σε αντίθεση με τον τουρκικό που μεγαλώνει και εξελίσσεται σε βαθμό πλήρους ανατροπής των δεδομένων: η Τουρκία οδηγείται σταθερά σε υπεροχή στη θάλασσα κι αυτό πρέπει να προβληματίσει πάρα πολύ όλους όσους πιστεύουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις της δεν χτίζονται κοιτώντας προς το Αιγαίο. Μπορεί η αεροπορία και ο στρατός ξηράς της να έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με τα ανατολικά της, όμως, πολύ σημαντικός αριθμός από φρεγάτες, κορβέτες, ελικόπτερα και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και άλλα μέσα που ήδη χτίζονται για το τουρκικό ναυτικό, μάλλον δεν έχουν να κάνουν…
Ο στρατός ξηράς ίσως είναι το μοναδικό όπλο που, παρά τα μεγάλα προβλήματα, δεν παρουσιάζει τέτοιο βαθμό αποκλίσεων. Όμως κι εκεί, θέματα πυρομαχικών και ανταλλακτικών έχουν μείνει πολύ πίσω…
Τέλος, πολλά από τα ζητήματα χειρισμού κρίσεων, επαφής στο τρίγωνο πρωθυπουργικό γραφείο – υπουργείο Αμυνας – υπουργείο Εξωτερικών, παραμένουν ακόμα και σήμερα, ανεξάρτητα από τα πρόσωπα. Οι μηχανισμοί πάσχουν. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η χώρα δεν έχει ακόμα σκεφτεί καν να δημιουργήσει ένα απολύτως απαραίτητο για την ελληνική ιδιαιτερότητα Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Στην Ελλάδα λίγοι έχουν προβληματισθεί από το γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα μέσα του μεγαλύτερου εξοπλιστικού προγράμματος στην ιστορία της. Αρκούνται στις τουρκικές ρητορείες και αγνοούν τα γεγονότα. Εν τω μεταξύ, η οικονομική κρίση, ανοίγει ακόμα περισσότερο την ψαλίδα, καθώς οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μένουν στάσιμες. Ο χρόνος που περνά, κυλά εντελώς εις βάρος μας.
Ούτε στα προηγούμενα, τα πριν την κρίση, χρόνια, ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα, ζητά κανείς η Ελλάδα να μπει σε μια ξέφρενη πορεία εξοπλισμών. Όμως, από αυτό, μέχρι το να μην διαθέτει ούτε τα απαιτούμενα ανταλλακτικά, υπάρχει πολύς δρόμος και πάρα πολλά που πρέπει και μπορούν να γίνουν. Υπάρχουν έξυπνοι τρόποι και συνέργιες που μπορούν να στηρίξουν αμυντικά την Ελλάδα ώστε να διαθέτει επαρκή αμυντικό βραχίονα χωρίς να πρέπει να γίνει ξανά ένα «πάρτι» όπως αυτό μετά τα Υμια. Γιατί, βασικά, αυτό συνέβη…
Κάτι τα μεταπολιτευτικά σύνδρομα, κάτι τα πολιτικά παιγνίδια, κάτι η επιπολαιότητα, κάτι οι ψευδαισθήσεις, κάτι τα οικονομικά προβλήματα, τελικά, οι ελληνικές ηγεσίες δεν έχουν πάρει στο σύνολό τους όλα αυτά τα χρόνια στα σοβαρά την απειλή. Οι απίστευτοι πρόσφατοι χειρισμοί της προηγούμενης κυβέρνησης με την πρώην ηγεσία των Ε.Δ. το απέδειξαν άλλωστε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Δεν κατάλαβαν ότι, όπως ένα πρωί βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά στη χρεοκοπία που επί χρόνια κάναμε ότι δεν βλέπαμε πώς θα έρθει, έτσι ακριβώς, ένα άλλο πρωί, κινδυνεύουμε να βρεθούμε και μπροστά στην έμπρακτη εκδήλωση της εξωτερικής απειλής. Και τότε…
Γεώργιος Π. Μαλούχος , tovima.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)