Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν «κάτι πολύ σημαντικό» και... εξαφανίστηκαν!

Ρώσοι επιστήμονες ανακάλυψαν «κάτι πολύ σημαντικό» και... εξαφανίστηκαν!

 

Μάχη με το χρόνο δίνει ομάδα Ρώσων επιστημόνων στην Ανταρκτική η οποία πραγματοποιεί δοκιμαστική γεώτρηση στη λίμνη Βοστόκ. Ανησυχία έχει προκαλέσει η έλλειψη επικοινωνίας εδώ και μία εβδομάδα ενώ την τελευταία φορά που μίλησαν με τη βάση είχαν τονίσει «πως είχαν βρει κάτι πολύ σοβαρό»...

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail που ανέδειξε το θέμα, οι επιστήμονες αντιμετώπιζαν θερμοκρασίες της τάξη των  -66 βαθμοών Κελσίου, καθώς προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν τη γεώτρηση φτάνοντας στη λίμνη η επιφάνεια της οποίας βρίσκεται κάπου 3,5 χλμ. κάτω από το παχύ στρώμα του πάγου. Ο στόχος ήταν να πάρουν δείγματα νερού από τη λίμνη ηλικίας 20 εκατ. ετών έτσι ώστε να μπορέσουν να αντλήσουν χρήσιμα συμπεράσματα για τη δημιουργία ζωής στον πλανήτη μας.

Η γεώτρηση έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί πριν την άφιξη του φονικού χειμώνα και οι επιστήμονες παγιδευτούν εκεί. Την αποστολή παρακολουθούσαν και οι ΗΠΑ, οι οποίες είχαν δηλώσει ότι η ρωσική ομάδα ήταν «καλύτερα προετοιμασμένη» για την εκτέλεσή της από μία αντίστοιχη αμερικανική που ετοιμαζόταν για τον ίδιο σκοπό.
Η αγωνία κορυφώθηκε καθώς επί μια εβδομάδα οι επιστήμονες δεν είχαν δώσει σημεία ζωής. Σύμφωνα με τον  δρ Τζον Πρίσκου, καθηγητή της Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μοντάνα η τελευταία του επικοινωνία με την ομάδα έγινε μέσω email. Τότε οι Ρώσοι επιστήμονες ισχυρίζονταν ότι ανακάλυψαν κάτι πολύ σοβαρό. Έκτοτε δεν έχει υπάρξει άλλη επικοινωνία.
«Οι θερμοκρασίες είναι πάντα κάτω από τους -50 βαθμούς, και έχουν μόνο μια ή δύο εβδομάδες πριν παγώσουν τα πάντα» υπογράμμισε ο Αμερικανός καθηγητής, ο οποίος σε δηλώσεις του στο usnews.com επεσήμανε πως ουδέποτε ισχυρίστηκε πως οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν χαθεί. «Δίνουν μια μάχη με το χρόνο για να προλάβουν τον χειμώνα της Ανταρκτικής» δήλωσε ο δρ. Πρίσκου ο οποίος διαβεβαιώνει πως η ομάδα δεν έχει χαθεί.
«Η «εκκωφαντική σιωπή» των ημερών θύμιζε το κλασσικό θρίλερ «The Thing» όπου οι επιστήμονες στην Ανταρκτική είχαν βρει εξωγήινα πλάσματα στο κουφάρι ενος παγωμένου διαστημοπλοίου», σχολίαζε με χιούμορ η βρετανική εφημερίδα.
«Είναι σαν να δουλεύεις σε ένα ξένο πλανήτη που κανείς δεν έχει πάει πριν και δεν ξέρεις ποιον και τι θα βρεις», εξηγούσε στις 27 Ιανουαρίου ο Βαλερί Λούκιν του ρωσικού Ινστιτούτου εξερεύνησης Αρκτικής και Ανταρκτικής AARI (Arctic and Antarctic Research Institute) στην Αγία Πετρούπολη ο οποίος επιβλέπει το πρόγραμμα γεώτρησης.
Καθησυχαστική φαίνεται και η ερευνήτρια του πανεπιστημίου Columbia Ρόμπιν Μπελ σε δηλώσεις της στη βρετανική Daily Mail.
«Δεν θα ανησυχούσα τόσο πολύ. Όταν κάνεις κάτι τόσο σοβαρό, το τελευταίο που σε νοιάζει είναι να σπαταλάς το χρόνο σου μιλώντας με άλλο κόσμο» . Συμπληρώνει επιπλέον πως «η εξερεύνηση της λίμνης Βοστόκ είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση για τη Ρωσία και η ομάδα του κ. Lukin η καλύτερη στις γεωτρήσεις σε όλο τον κόσμο. Ποιος ξέρει τι βρήκαν και αν αυτό σχετίζεται με την εξαφάνισή τους».
Η περιοχή της λίμνης Βοστόκ θεωρείται από τα πιο αφιλόξενα μέρη του πλανήτη. Στις 21 Ιουλίου του 1983 είχε καταγραφεί η χαμηλότερη θερμοκρασία στην ιστορία -89,4 βαθμοί C. Για τους επιστήμονες είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς το νερό της λίμνης βρίσκεται σε υγρή κατάσταση, καλυμμένο από παχιά στρώματα πάγου. Έτσι μπορούν να βρουν εξαιρετικά σημαντικά ευρήματα σχετικά με την προέλευση της ζωής στον πλανήτη, πιθανόν και μικροοργανισμούς.

Alpin A110.

Κάποτε ήμουν πραγματικά ηλίθια. Αθώα,…

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 5, 2012

Κάποτε ήμουν πραγματικά ηλίθια. Αθώα, ευκολόπιστη, Κάποτε πίστευα με τη μία τους ανθρώπους, μ έπειθαν τα λόγια. Τώρα θυμώνω εύκολα, γιατί μάλλον ξύπνησα, βγήκα από το λήθαργο, μαζί με όλους, ξαφνικά. Εξοργίζομαι λοιπόν, όταν με κοροιδεύουν.
Ο Κάρολος Παπούλιας, υπήρξε πολύ φίλος μου. Έχουμε κάνει μαζί από τσιπουρομαχίες και συνεντεύξεις σε βάρκα στη λίμνη Παμβώτιδα, μέχρι καταβάσεις σε γκρεμούς του Μετσόβου. Έχω απολαύσει αποκαλυπτικές εξομολογήσεις πολιτικού περιεχομένου και εντυπωσιακά περιστατικά με αρχηγούς κρατών και πιπεράτα παραλειπόμενα, που εννοείται θα κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Τότε πίστευα, ότι στη μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση, ο Παπούλιας θα κρατούσε αυτοδικαίως το λάβαρο..
Τόσα χρόνια μετά, αγαπητέ Κάρολε, αισθάνομαι απελπιστικά προδομένη από σας, γιατί
ΤΙΠΟΤΕ απ όσα σχεδιάζατε εκεί στην ψαροταβέρνα της Αναβύσσου, ΔΕΝ πραγματοποιήσατε.
Τι να κάνω την πολυδιαφημισμένη αντιστασιακή θητεία σας στον ΕΛΑΣ. κ. Πρόεδρε, όταν επιμένετε να είστε ακόμη Πρόεδρος..
Ξεγελάσατε όλοι σας, τόσα χρόνια τους Έλληνες, με χάντρες σαν να ήταν ιθαγενείς. Εξασφαλίσατε τη σιωπή και τη συναίνεσή τους με λίγα ψίχουλα, από τον κρατικό κορβανά, ως μισθό σε διορισμένους στο δημόσιο, με ελάχιστα χρήματα ως επιχορήγηση σε επιχειρήσεις που ιδρύθηκαν απλά και μόνο για την επιχορήγηση (για την οποία πάρθηκαν και οι απαραίτητες μίζες), με επιδόματα και παροχές που προέρχονταν από τα δάνεια που καλούνται να πληρώσουν τώρα κ.α. Υπήρχε περίπτωση διαφορετικά, να μην πάρουν με τις πέτρες, βουλευτή – υπουργό, που ενώ δεν είχε δεύτερο παντελόνι να φορέσει, πριν ο ελληνικός λαός του κάνει την τιμή να τον εκλέξει, αρκούσαν λίγα χρόνια πολιτικής σταδιοδρομίας, για έπαυλη δίπλα στην Ακρόπολη; Ή μήπως θα γλίτωνε ο ανεπάγγελτος, πρώην ζιγκολό, όταν θα μετατρεπόταν σε έναν από τους πλουσιότερους πολιτικούς στην Ευρώπη; Θα γινόταν ποτέ, κάποιος υπουργός, σε υπουργείο, του οποίου οι αποφάσεις θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των πεθερικών του (!) ή θα χρηματοδοτούσε γενναιόδωρα τις δραστηριότητες της μητέρας του και δε θα άνοιγε ρουθούνι; Ή θα επιτρεπόταν να γεμίζουν οι καταθετικοί λογαριασμοί των επιχειρηματιών – αφεντικών σας, μόνο και μόνο για τη ”φροντίδα” της επανεκλογής σας;
Σε όλα τα παραπάνω και σε ακόμα περισσότερα, αν δεν ήσασταν συμμέτοχος, ήσασταν απλός παρατηρητής. Και τα δύο, εκ του αποτελέσματος, κρίνονται ως πράξεις προδοσίας. Έτσι το βλέπω πιά, Κάρολε…
Είχατε αμέτρητες ευκαιρίες, να ελαφρύνετε εαυτόν, από τις αμαρτίες του παρελθόντος (από το ”δάνειο” του ”κωλόσπιτου” της Εκάλης, μέχρι τη σημερινό ”τουμπεκί” στο ξεπούλημά μας και τη νέα Κατοχή). Θα μπορούσατε να γίνετε Κάρολε, πραγματικό σύμβολο αντίστασης στα σχέδια εξόντωσης του Ελληνικού λαού, αν απλά δεν υπογράφατε τους νόμους και τα διατάγματα που σας έφερνε η ”κυβέρνηση”. Αν είσασταν μ εμάς κι όχι μ αυτούς. Αν υποβάλλατε την παραίτησή σας, εξηγώντας με διάγγελμα τους λόγους. (Εσείς οι λακωνικοί Δωριείς, γνωρίζετε τον τρόπο να είστε σαφείς…)
Τότε, μάλιστα, θα αξίζατε με χίλια, ένα νέο γύρο με τσίπουρα..
ΥΓ 1 Μαθαίνω, δεν περνάς καλά τελευταία, χτύπησαν το σπίτι σου (επανέρχομαι στον ενικό, αυτά δεν λέγονται σε πληθυντικό) στην Ασκληπιού, πάνω από 30 αναρχικοί. Τις προάλλες σε γιουχάρισαν άγρια στην παρέλαση και στα Θεοφάνεια.. Σε αποκάλεσαν προδότη. Ο κόσμος έχει θυμώσει πολύ.. Και πεινάει πολύ.. Και η αδικία δεν αντέχεται. Θάρθουν και χειρότερα, αν δεν κάνεις κάτι.
ΥΓ 2 Με θλίβει πραγματικά η εικόνα σου σήμερα… Έχω ακόμη τις φωτογραφίες μας στα Γιάννενα, σ εκείνο το γεύμα, μετά από μια συνέντευξη, που μας είχες καλέσει με το συνεργείο της ΕΡΤ, όταν σε απαθανάτιζε ο φακός, να κυνηγάς την τρίχρονη κόρη μου, την Κίρκη, για να την πείσεις να φάει. Θυμάμαι ακόμη, εκείνον τον πυροβολισμό, για ένα…κυκλάμινο.
Πού πήγε το χιούμορ σου, η επαναστατικότητά σου, αυτό το ”μέσα σε όλα” που είχες, η εκπληκτική επαφή σου με τον κόσμο, αυτή η ..ψαγμένα κοσμοπολίτικη συμπεριφορά, που σε ξεχώριζε από τους υπόλοιπους ξελιγωμένους Πασοκάνθρωπους, από το κοπάδι με τους βλαχοδήμαρχους, που το έπαιζαν παράγοντες της Αλλαγής; Σου έλεγα τότε, ότι μου θυμίζεις στο προφίλ τον Μάρλον Μπράντο στην ”Ανταρσία” και γέλαγες..
Ακόμη Κάρολε μου τον θυμίζεις,
αλλά στον ”Νονό”
Σεμίνα Διγενή

Μήπως θέλουν να μας φορτώσουν την Χρεωκοπία; Το Ιστορικό προηγούμενο της Σερβίας !

Αναρτήθηκε από τον/την netakias στο Φεβρουαρίου 4, 2012

netakias.wordpress.com
Οι “εταίροι” μας στην ΕΕ δεν είναι χθεσινοί, ρωτήστε τις χώρες της Κοινοπολιτείας που έζησαν υπό τον ζυγό τους! Ακόμη και την Κύπρο μας!
Ακόμη το Βέλγιο, η μη-χώρα, έχει τρανή Ιστορία εξανδραποδισμού και βαρβαρότητας στην υποσαχάρια Αφρική.
Για την Ισπανία των Κονκοσταδόρων, την Γαλλία των Λεγεώνων, την Αγγλία του Λώρενς, την Γερμανία του Χίτλερ όλοι γνωρίζουμε.
Δεν έχουμε να κάνουμε με παιδάκια. Ξέρουν να σε δένουν και μετά να σου “επιβάλλουν” τις αξίες του “Δυτικού Πολιτισμού” τους.
Και μετά να σου φορέσουν και τις ευθύνες, δείτε τις “Αγιες” Σταυροφορίες των Παπών.
Μήπως μας ζητάνε τα ανήκουστα όπως να μειώσουμε όχι απλά τις αμυντικές μας δαπάνες αλλά ακόμη και των αριθμό των εισακτέων στις Στρατιωτικές Σχολές μας ή ακόμη  κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού.
Γιατί, θέλουν να πούμε το Οχι και μετά, να σφυρίζουν αδιάφορα;
Τι έχει συμφωνήσει επιτέλους ο ΓΑΠ κι αποχώρησε;
Θυμάστε το Ιστορικό Προηγούμενο της Γιουγκοσλαυίας;
Το 1999 είχαν σκοπό να διαλύσουν την Γιουγκοσλαυία, αλλά ήθελαν να είναι οι “καλοί”.
Φώναξαν λοιπόν τον Μιλόσεβιτς στην Γαλλία, έκαναν συνομιλίες παρωδία, του ζήτησαν Γη και Υδωρ.
Αν έλεγε ΝΑΙ διαλυόταν η Χώρα του “Ειρηνικά”, αν έλεγε “Οχι” διαλυόταν η Χώρα του “Δημοκρατικά”!
Σας θυμίζει τίποτα Ελληνικότερο; Μόνο που ο Παπαδήμος δεν είναι ούτε Τάσσος, ούτε Μιλόσεβιτς, όποτε ο Σαμαράς έχει την ευκαιρία να γίνει ηγέτης ή να κάνει παρέα στον κωλοτούμπα , εκεί στο -5° C.
Για την Ιστορία διαβάστε την ανταπόκριση του Ριζοσπάστη που βρήκα στο google, (ευπρόσδεκτα κι άλλα αποκόμματα από το 1999 που τυχόν βρείτε) :

Ναυαγεί και ο δεύτερος γύρος συνομιλιών

ΠΑΡΙΣΙ.-
Σε αδιέξοδο φαίνεται πως καταλήγει και ο δεύτερος γύρος συνομιλιών στη Γαλλία. Κυρίως, επειδή η “Ομάδα Επαφής” φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένη να προβεί σε οποιαδήποτε αλλαγή του αμερικανικού σχεδίου “ειρήνευσης” στο Κοσσυφοπέδιο. Ετσι, οι ξένοι μεσολαβητές κατηγορούν τους Σέρβους για κωλυσιεργία αναφορικά με την υπογραφή συμφωνίας, λέγοντας ότι προωθούν ουσιαστικές και όχι τεχνικές – όπως ΗΠΑ και ΕΕ επιθυμούν – αλλαγές στο προσχέδιο συνθήκης. Τι αναμένεται στη συνέχεια; Ξένες διπλωματικές πηγές υποστηρίζουν πως ήδη οι υπουργοί Εξωτερικών Γαλλίας και Βρετανίας ετοιμάζονται να ασκήσουν αμεσότερες πιέσεις στη Σερβία, μεταβαίνοντας – πιθανότατα οι ίδιοι… – στο Βελιγράδι όπου θα επιδιώξουν συνάντηση με τον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Εάν, πράγμα πολύ πιθανό, δεν τελεσφορήσει αυτή η προσπάθεια, τότε θα ακολουθήσει αποστολή υψηλόβαθμων ΝΑΤΟικών αξιωματούχων στο Βελιγράδι, οι οποίοι θα επιδιώξουν να “πείσουν” τον Μιλόσεβιτς να υπογράψει τη συμφωνία, ειδάλλως θα του αναγγείλουν τελεσιγραφικά την εξαπόλυση αεροπορικών βομβαρδισμών.
“Δε συζητάμε ούτε καν το κείμενο της συμφωνίας”, δήλωσε χτες χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος των ξένων μεσολαβητών στο Παρίσι, Φιλ Ρέικερ, προσθέτοντας ότι οι “Σέρβοι διεκδικούν ουσιαστικές αλλαγές, τις οποίες δεν μπορούμε να αποδεχτούμε”! Λίγο αργότερα, ο μεσολαβητής της Ευρωπαϊκής Ενωσης Βόλφγκανγκ Πέτριτς προειδοποίησε ότι η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων του Παρισιού “είναι πλέον υπόθεση ωρών” και ότι “μετά απ’ αυτό δε θα είμαστε διαθέσιμοι για συνομιλίες και διαπραγματεύσεις για συμφωνία”.
Νωρίς χτες βράδυ, οι διεθνείς μεσολαβητές για το Κοσσυφοπέδιο επέρριψαν και επίσημα ευθύνες στη σερβική αντιπροσωπεία για την αποτυχία των συνομιλιών, τονίζοντας πως “δεν υπάρχει προοπτική να σημειωθεί πρόοδος στις ειρηνευτικές συνομιλίες”. Εν κατακλείδι, ο επικεφαλής των διαπραγματευτών, Αμερικανός Κρίστοφερ Χιλ ξεκαθάρισε πως στο Παρίσι δεν υπάρχουν περιθώρια “για άλλη πρόοδο” και κατέληξε πως η αντιπροσωπεία των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου θα υπογράψει επισήμως το διεθνές σχέδιο για την αυτονομία της επαρχίας “πολύ σύντομα”.
Στο περιθώριο αυτών των δηλώσεων, η αντιπροσωπεία των Κοσσοβάρων Αλβανών βρήκε την ευκαιρία να κατηγορήσει τους Σέρβους ότι επιχειρούν αλλαγή σε ποσοστό 70% του πολιτικού σκέλους της συμφωνίας.
Από την πλευρά του, ο Σέρβος Πρόεδρος, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς, επιμένει πως οι προτάσεις του Βελιγραδίου είναι ρεαλιστικές παρά την άρνησή τους να γίνει αποδεκτό το στρατιωτικό σκέλος της συμφωνίας. “Το πολιτικό μέρος θα υπογραφεί μόνον υπό την προϋπόθεση πως οι μεσολαβητές θα αποδεχτούν όλα τα παράπονά μας” δήλωσε, κατηγορώντας τους μεσολαβητές ως υπεύθυνους για την αποτυχία των συνομιλιών.
Βρετανικές διπλωματικές πηγές δήλωσαν χτες πως το ναυάγιο και του δεύτερου γύρου των συνομιλιών στο Παρίσι είναι προφανές και ότι ήδη οι ξένοι μεσολαβητές καταστρώνουν σχέδια αντιμετώπισης των δεδομένων. Λέγεται, έτσι, πως το πολύ έως σήμερα θα ανακοινωθεί επίσημα το αδιέξοδο και η λήξη των συνομιλιών, έπειτα θα ακολουθήσει ανώτατη διπλωματική αποστολή της Βρετανίας και Γαλλίας στο Βελιγράδι με σκοπό να ενδώσει ο Γιουγκοσλάβος Πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και στη συνέχεια – εφόσον και αυτό αποτύχει – θα αναλάβουν τη σκυτάλη συναντήσεων με το Γιουγκοσλάβο Πρόεδρο υψηλόβαθμοι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι, που θα πουν ξεκάθαρα στον Μιλόσεβιτς πως είτε υπογράφει τη συμφωνία με τους γνωστούς όρους (δηλαδή παροχή αυτονομίας στο Κοσσυφοπέδιο και αποστολή ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στην περιοχή) είτε θα υποστεί η χώρα του τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Βορειοατλαντικού Συμφώνου.
Οι πληροφορίες αυτές, τρόπον τινά, φάνηκε πως επιβεβαιώθηκαν και από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζέιμς Ρούμπιν, ο οποίος φθάνοντας χτες στο Παρίσι και αναφερόμενος στο αδιέξοδο των συνομιλιών, δήλωσε πως “ο χρόνος και η υπομονή μας εξαντλούνται”. Οπως πρόσθεσε, “οι Σέρβοι θα πρέπει να αποφασίσουν εάν θέλουν ειρηνευτική συμφωνία ή μία καταστροφή”… Εάν μάλιστα η δήλωση του Ρούμπιν συνδυαστεί με άλλες δηλώσεις του εκπροσώπου του αμερικανικού Πενταγώνου, Κένεθ Μπέικον, τότε δεν υπάρχουν πολλές απορίες εν σχέσει με το πού βαδίζει η κατάσταση. Ο Μπέικον σημείωσε πως οι δυνάμεις του γιουγκοσλαβικού στρατού, που είναι στην περιφέρεια του Κοσσυφοπεδίου, ανέρχονται σε 16.000 με 21.000 άνδρες σε σύγκριση με τις 10.000 προ δύο μηνών και 4.500 στρατιώτες στα τέλη Φλεβάρη. Συμπλήρωσε πως μία επιπρόσθετη δύναμη 14.000 έως 18.000 στρατιωτών είναι εντός του Κοσσυφοπεδίου.
Ωστόσο, το αμερικανικό Πεντάγωνο δεν έκανε σαφείς τις προθέσεις του περί άμεσης εξαπόλυσης βομβαρδισμών στο Κοσσυφοπέδιο. Ο Μπέικον είπε πως οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην ΠΓΔΜ ανέρχονται σήμερα σε 12.000 στρατιώτες, αλλά τόνισε πως ο σκοπός τους είναι η ανάληψη και διεκπεραίωση ειρηνευτικής αποστολής, σε περίπτωση που επιτευχθεί συμφωνία που θα επιτρέπει την αποστολή ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο. Να πρόκειται απλώς για λεκτικούς εκφοβισμούς παρά για άμεση απειλή;

Ιατροδικαστική έκθεση για τη σφαγή στο Ράτσακ

Η ομάδα ιατροδικαστών, που εξέτασε τα θύματα της προ μηνών σφαγής στο Ράτσακ, αποφάνθηκε πως τα θύματα ήταν άοπλοι πολίτες που σκοτώθηκαν περίπου ταυτόχρονα. Το πόρισμα, που δεν κατηγορεί ευθέως τις σερβικές ένοπλες δυνάμεις, προκαλεί τη θέση της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς ότι τα θύματα ήταν είτε αντάρτες μαχητές του “KLA”, είτε πολίτες που βρέθηκαν τυχαία εν μέσω πολεμικών πυρών.
Η Φινλανδή ιατροδικαστής, Ελενα Ράντα, είπε πως τα θύματα του Ράτσακ “ήταν αποτέλεσμα εγκλήματος κατά άοπλων πολιτών”, αρνούμενη ωστόσο να επιρρίψει ευθύνες για τους φόνους ή να χρησιμοποιήσει τη λέξη “σφαγή”. Οπως είπε, τέτοιοι όροι “ξεπερνούν τα όρια της αποστολής μας”!
Η Ράντα κατέληξε ότι είναι υπόθεση των αρμοδίων νομικών οργάνων να πραγματοποιήσουν περαιτέρω έρευνες για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες θανάτου των θυμάτων και με το ποιος ευθύνεται.
Η επικεφαλής της φινλανδικής ιατροδικαστικής ομάδας υπογράμμισε ωστόσο ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις πως τα θύματα ήταν οτιδήποτε άλλο από άοπλοι πολίτες ούτε ενδείξεις αλλοίωσης ή κατασκευής αποδεικτικών στοιχείων.
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=3765236&publDate=18/3/1999

Καθ-αιρετικά

   Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Περιθώριο – Σανατόριο – Κρεματόρια
Η καταστροφή γίνεται τέχνη
Μιχ. Μοδινός, Η σχεδία
Όλοι (θέλουμε να) ελπίζουμε ότι θα σωθεί η χώρα και μαζί της θα διασωθούμε κι εμείς. Τι εννοούμε όμως σωτηρία; Να αυξηθούν τα εισοδήματά μας αλλά να έχουμε τις ίδιες –με τις πρό της κρίσης- αντιλήψεις; Να βρούμε δουλεία να «δουλεύουμε» τους άλλους; Να συνεχίσουν τις σπουδές τα παιδιά μας παίρνοντας πτυχίο αντιγράφοντας; Με λίγα λόγια να αρνηθούμε και πάλι τις οριοθετήσεις και τους κανόνες. Αν έτσι σκεφτόμαστε τότε καλύτερα να πτωχεύσουμε γενικώς μήπως και συναντηθούμε να αλλάξουμε το αξιακό μας σύστημα συνολικά.
Άκριτα
Αλήθεια ποιος ορίζει
Τα όρια του μέτρου
Ελζ. Πολλάτου, Κάθε μέρα της ζωής μου
Στην τηλεόραση τέσσερα γυμνά πόδια συζητάνε με δύο ημίγυμνα στήθη για το μέλλον της οικογένειας. Τρεις πληκτικοί διαπληκτόζονται με κάποιους που παριστάνουν τους ειδικούς.
Καλά, χάσαμε το μέτρο στα οικονομικά. Ήταν ανάγκη να απωλέσουμε και την αίσθηση του κιτς και του περιττού;
Ουδείς;
Να διακρίνεις το Δυσδιάκριτο
να στιγματίζεις το Αξιοκατάκριτο
το Λανθασμένο να διορθώσεις
τον Απελπισμένο να εγκαρδιώσεις
Λένα Παππά, Ακατόρθωτο
Γέμισαν τα αμφιθέατρα, οι τηλεοπτικές οθόνες, οι πολιτικό-κομματικές συγκεντρώσεις με επιμηθείς. Ουδείς (τάχα) το είχε προβλέψει, ουδείς (δήθεν) το πίστευε, ουδείς (εδώ μάλλον είναι ειλικρινείς) το διαισθανόταν.
Κι όμως αυτοί οι φορείς του «δεν…» εξακολουθούν να θέλουν να μας κυβερνούν. Ουδείς αρνείται αυτό το ρόλο.
Ούτε δάκρυ
Ο Γολγοθάς δεν ήτανε το βάρος του σταυρού σου
ούτε τ’ αγκάθια στο στεφάνι
Ήτανε… όλοι εκείνοι
που τώρα εκεί δεν ήταν
Κ. Μπεβεράτος, Ποιήματα
Δεν καταλαβαίνω τι εννοούν οι πολιτικοί όταν αναφέρονται στην ήρα και το στάρι. Εγώ ξέρω ότι δεν τα π-ήρα και δεν χρωστάω χάρι. Και μαζί μ’ εμένα χιλιάδες άλλοι.
Όμως τόσα χρόνια μας είχαν στο στόχαστρο (του αιρετικού, του παράξενου, του μη-ανήκοντος). Άρα τους αξίζει να ανέβουν τον Γολγοθά ή να κατέβουν στα τάρταρα μόνοι τους.
Τα του λαού, τω λαώ
Το φταίξιμο που μας αναλογεί
Θα αποδοθεί μέχρι δεκάρας
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Θα αποδοθούν ευθύνες
Νιώθω συν-πεύθυνος (κι όχι συν-ένοχος) με τους συν-υπεύθυνους του δικού μου κοινωνικού status, του δικού μου επαγγελματικού χώρου, της δικής μου επιστημονικής δεοντολογίας. Δεν είμαι υπόλογος για τα «εγκλήματα» των άλλων (υπέρ-κόσμου ή υπό-κόσμου) γιατί δεν ανήκω και δεν άνηκα ποτέ σ’αυτούς.
Έντιμη-κλήρωση;
Μόνο η βία, μόνο το κακό
Δουλεύει ασταμάτητα.
Ι.Καρυστιάνη, Τα σακιά
Ούτε το «κακό μάτι» δεν πιάνει στην Ελλάδα. Αλλιώς πώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι κανείς γιός, καμία κόρη, καμία σύζυγος, κανένας στενός συγγενής των πολιτικών ούτε απολύθηκε ούτε τέθηκε σε εφεδρεία;
Θαύμα, θαύμα, θαύμα
Οι παρέες
Οι ποιητές γράφουν με κιμωλία
Σε μαυροπίνακα – αντιστέκομαι
Στ.Καμαρινοπούλου –Σακαβέλη, Αν μιλούσαν τα σύννεφα
Οι plan-ώδιοι (δηλαδή οι άδοντες νέα σχέδια/πλάνα ανάκαμψης) πολιτικοί έχουν χάσει πλήρως την αξιοπιστία τους. Οσφυοκάμπτες και καθ’εξή κωλοτουμπίζοντες δεν αφήνουν περιθώρια ούτε για λύπηση. Οι άλλοι όμως που πήγαν, που κρύβονται; Μιλάω για τους ποικιλώνυμους ταγούς (πνευματικούς, καλλιτεχνικούς, επιστημονικούς). Τόσο σφικτά δεμένοι ήσαν με το πολιτικό κατεστημένο ώστε να πέφτουν μαζί του;
Αυστηρώς – οικογενειο-κρατικών;
Που θα είσαι όταν σε χρειαστώ,
ρώτησε ο γιός μου
στολισμένος με νερά και άνθη ορυχείου.
Ηλίας Γκρής, Άλφειος πρόγονος
Και βέβαια πρέπει να στηριχθεί η οικογένεια για να ξεπεράσει τη δύσκολη εποχή. Πρέπει όμως και η οικογένεια – ιδίως τα ενήλικα μέλη της – να συνειδητοποιήσουν ότι οφείλουν να σέβονται – και να συστήνουν και στα παιδιά να υπακούν – τους νόμους της Πολιτείας. Δεν προβλέπεται Νόμος της Οικογένειας ανώτερος του νόμου που ισχύει για όλους.
«Δεσμώτες» της ελευθερίας;
Με το πρόσωπο μας
Κι όχι με την πλάτη μας
Διδάσκουμε εμείς
Βάνα Βαβέτση, Φιλόλογος
Ο δημοκρατικός λόγος έχει καταλάβει και τους καθηγητές του Πανεπιστημίου (ιδίως τους Πρυτάνεις). Οι περισσότεροι κρύβουν το φόβο τους (φαντασιακής ή προσχηματικής) στοχοποίησης τους πίσω από πραγματικά ή κατασκευασμένα επιχειρήματα περί αυτοδιοίκησης ή ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Τελικά ποιος κυβερνάει τα ανώτατα ιδρύματα αυτής της χώρας; Ο φασισμός των «κουκιών» ή ο φόβος από τους πάσης φύσεως υπό-κρυπτόμενους;
Ά la carte;
Ένα μαχαίρι φονικό
πισώπλατα υψωμένο
με κάρφωσε αδίστακτα
γιατί ήταν η σκιά μου
Κ. Μάρδας, Σκιά
Όταν αθωώνονται –κυρίως οι «πολιτικοί»- αποδέχονται και χειροκροτούν του δικαστές. Όταν καταδικάζονται βρίζουν την «αστική δικαιοσύνη». Μονά-ζυγά η ιδεοληψία κερδίζει.
Τι συμβαίνει; Υπάρχει δίκηο με το κομμάτι και δικαιοσύνη με ιδιότητες και σκοπιμότητες; Κι αν ναι, ποιος υποκαθιστά τον ¨καλό» δικαστή; Όποιος έχει σοφία ή όποιος διαθέτει όπλο; Αυτό ας το σκεφτούμε λοιπόν.

Τα κορίτσια του ΓΣΑ στον δήμαρχο Άργους Μυκηνών.

Τα κορίτσια του ΓΣΑ στον δήμαρχο Άργους Μυκηνών.

  Την ομάδα βόλεϊ των νεανίδων ΓΣΑ που στέφθηκε πρωταθλήτρια Πελοποννήσου υποδέχθηκε σήμερα στο δημαρχείο Άργους-Μυκηνών ο δήμαρχος Δημήτρης Καμπόσος .Ο δήμαρχος συνεχάρη αυτές και τον προπονητή τους και τους ευχήθηκε καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στο πανελλήνιο πρωτάθλημα.

 Μαζί με τις αθλήτριες ήταν ο προπονητής τους Γιώργος Μπούκουρας και πολλοί παράγοντες της ομάδας. Να σημειωθεί πως τα κορίτσια του ΓΣΑ κέρδισαν μετά από ένα σκληρό παιχνίδι την ομάδα της ΠΑΤΡΑΣμε 3-1 στα σετ.

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΒΑΦΤΙΖΕΙ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΨΑΡΙ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ! Ο Σαμαράς έκανε συμφωνία με αγγλική εταιρεία Διαχείρισης Κρίσεων, ώστε να παρουσιασθεί η νέα κωλοτούμπα του ως νίκη! (Μούφα αντίσταση στο Αγγλικό Δίκαιο που αποδέχθηκε ήδη ο Βενιζέλος!..) - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΒΑΦΤΙΖΕΙ ΤΟ ΚΡΕΑΣ ΨΑΡΙ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ! Ο Σαμαράς έκανε συμφωνία με αγγλική εταιρεία Διαχείρισης Κρίσεων, ώστε να παρουσιασθεί η νέα κωλοτούμπα του ως νίκη! (Μούφα αντίσταση στο Αγγλικό Δίκαιο που αποδέχθηκε ήδη ο Βενιζέλος!..) - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Ο Σαμαράς δεν δέχεται το αγγλικό δίκαιο;;

Ο Σαμαράς δεν δέχεται το αγγλικό δίκαιο;;

Σύμφωνα με πληροφορίες από στέλεχος της Συγγρού, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, φέρεται αποφασισμένος να υπογράψει τον εφαρμοστικό νόμο, μόνο αν παραμείνει το ελληνικό δίκαιο και απορριφθεί η ιδέα του αγγλικού δικαίου για τα νέα ομόλoγα του PSI.

Εμείς είχαμε γράψει προ ημερών άρθρο με τον τίτλο Οι κόκκινες γραμμές του απλού Νεοδημοκράτη προς την ηγεσία του.  στο οποίο υποστηρίζαμε ότι ο απλός Νεοδημοκράτης....

βάζει και ο ίδιος προς την ηγεσία του τρεις κόκκινες γραμμές, τις οποίες η ηγεσία δεν πρέπει να υπερβεί και συγκεκριμένα:

1) Δεν πρέπει να δεχτεί η ηγεσία του κόμματος, υπαγωγή στο Αγγλικό δίκαιο των νέων ομολόγων που θα εκδοθούν στα πλαίσια του PSI.

2) Δεν πρέπει να δεχτεί η ηγεσία του κόμματος να μπει όρος στη νέα δανειακή σύμβαση που θα απαγορεύει στην Ελλάδα να έχει την ελευθερία να συνάπτει  οικονομικές σχέσεις και δάνεια με τρίτες χώρες, χωρίς την έγκριση της τρόϊκας και

3) Θα πρέπει η ηγεσία της ΝΔ να αξιώσει συμμετοχή στο PSI και της ΕΚΤ, η οποία έχει αγοράσει ελληνικά ομόλογα κοψοχρονιά στη δευτερογενή αγορά και τώρα θέλει να κερδοσκοπήσει σε βάρος του ελληνικού λαού αξιώνοντας την εξόφλησή τους στην πλήρη ονομαστική τους αξία και με τους τόκους.

Αν τελικά ο κ. Σαμαράς επιμείνει στην πιο πάνω άποψη δεν θα έχει υπερβεί την πρώτη κόκκινη γραμμή. Θα πρέπει όμως να μην υπερβεί ούτε τις άλλες δύο.

Καί εγώ όταν ήμουν πρόσκοπος, είχα ενωματάρχη.

Αν απογοήτευσα τον Γ.Παπανδρέου, όφειλε να με παύσει από υπουργό, λέει ο Μ.Χρυσοχοΐδης

Η ώρα της μεγάλης παράταξης και του Αρχηγού της

Από factorx στις 04/02/2012

Πάρε τον Γιώργο και κοπάνα τον Παπαδήμο

 
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Ήρθαν πιο κοντά από ποτέ κι αλαλάζουν. Μας ζητούν να μειώσουμε όχι απλά τις αμυντικές μας δαπάνες αλλά ακόμη και των αριθμό των εισακτέων στις Στρατιωτικές Σχολές μας. Να απολύσουμε κι από τους εν υπηρεσία.
Δεν είμαστε το Λουξεμβούργο ή το Βέλγιο. Δεν συνορεύουμε με τον Άγιο Μαρίνο, την χώρα – λακκούβα, την Ολλανδία, ή την Δανία.
Ποιος θα μας εγγυηθεί τα σύνορα μας. Αν γίνει κάτι ποια αρωγή θα έχουμε; Την ευχή του Βέστερβελε και του αντρούλη του; Θα πάει ο Τόμσεν εθελοντής στην 16^η Μεραρχία στον Έβρο; Χλωμό το βλέπω.
Δίπλα μας έχουμε ένα αρπακτικό, την ισλαμοφασιστική Τουρκία, παγκόσμια πρωταθλήτρια των Γενοκτονιών, κυπελλούχο στο αγώνισμα «παραβιάζω όποια συμφωνία υπογράφω». Τα θεμέλια του κράτους τους, οι θεσμοί, τα κρατικά όργανα των γειτόνων μας, η Ιστορία τους κι η σύγχρονη πολιτική τους είναι ποτισμένα από ελληνικό, αρμένικο και κούρδικο αίμα. Μαζικοί φόνοι, βιασμοί, εξανδραποδισμοί, πλιάτσικο, καμμένα χωριά, διεθνείς τσαμπουκάδες κι απειλές στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Οι αρχισαράφηδες μας ζητούν μια ολική έκπτωση. Σε λίγο για να βγαίνουν τα νουμεράκια, θα μας ζητήσουν να εκτελούμε τους γέρους άνω των 70, για να λυθεί και το ασφαλιστικό.
Είμαστε πλέον μια τρίχα από την κόκκινη γραμμή, αν κι εγώ πιστεύω ότι ήδη την έχουμε περάσει.
Και τι έχουν απέναντι τους οι νέοι βάρβαροι; Τον …Παπαδήμο, που πάει κι έρχεται όπως πήγε. Δεν είναι πρωθυπουργός, είναι το κούριερ της Τρόϊκας και των Γερμαναράδων, οι οποίοι για τρίτη φορά στην σύγχρονη Ιστορία, διαπράττουν Ύβρη. Αυτή τη φορά όχι με τα όπλα. Με τα φράγκα, την οικονομική και πολιτική δύναμη.
Το χρέος είναι και όπλο. Δικό μας όπλο. Δεν θέλουν την χρεωκοπία, την απεύχονται, παρ ΄ότι μας απειλούν συνεχώς με αυτήν και επιστροφή στη δραχμή. Την φοβούνται όσο κι εμείς, γιατί δεν έχουν ούτε αυτοί ιδέα για τις συνέπειες, για την άγνωστη εκρηκτική ύλη που μπορεί να πυροδοτηθεί.
Ποτέ η Πατρίδα δεν βρέθηκε σε τόσο δεινή θέση με τόσο ελλιποβαρή ηγεσία. Πάρε τον Γιώργο και κοπάνα τον Παπαδήμο.
Είναι η ώρα της μεγάλης παράταξης και του Αρχηγού της. Της κοινωνικά φιλελεύθερης, λαϊκής και πατριωτικής. Είναι η ώρα μιας σαφούς και σταθερής θέσης αληθινής διαπραγμάτευσης, που θα βάλει φρένο στον εξευτελισμό και θα απαιτεί αυτά που πραγματικά θα βγάλουν τη χώρα και το Λαό από το αδιέξοδο. Χρήμα που δεν θα πηγαίνει μόνο στην αποπληρωμή των δανεικών αλλά στην χρηματοδότηση της ανασυγκρότησης της παραγωγικής μας βάσης. Χρήμα που θα ξοφληθούν τα χρέη προς τις παραπαίουσες αληθινές επιχειρήσεις, που θα κινήσουν τη μηχανή της οικονομίας, θα συνεχιστούν τα έργα υποδομής, χρήμα που θα κυκλοφορήσει στην πεθαμένη αγορά.
Και αληθινές μεταρρυθμίσεις, όχι πράσινες ιδεοληπτικές ανοησίες για την νομιμοποίηση της σάρας και της μάρας από την Ασία ή που θα τρώει τους Έλληνες και τις ήδη κολοβές αποδοχές τους και θα κάνει την χώρα κουφάρι. Μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν αληθινές επενδύσεις, σπάσιμο των γραφειοκρατικών εκβιαστικών μηχανισμών.
Για όλα αυτά χρειάζεται νέα ηγεσία Λοιπόν: Εκλογές, εκλογές, εκλογές. Φτάνει πια με τις ισορροπίες, τα ακροβατικά παιχνίδια με τους θεσμούς. Ωραία, εκπληρώθηκε το όραμα του σύμπαντος Ελληνισμού, έγινε υφυπουργός ο «μπουμπούκος». Πάμε γι’ άλλα τώρα. Ας σοβαρευτούμε…

Η Τρόικα θέλει τους Έλληνες χωρίς Παιδεία, Άμυνα και λεφτά

Από factorx στις 03/02/2012

Η απογευματινή συνάντηση που είχε ο Ευ. Βενιζέλος με την τρόικα και τον Γ. Προβόπουλο δυστυχώς δεν είναι κανένα θετικό αποτέλεσμα. Οι τροικάνοι φαίνεται να επιμένουν στη σκληρή γραμμή χωρίς καμιά υποχώρηση και βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό της Ελλάδας.
Το ανησυχητικό, όμως, είναι ότι οι δανειστές έχουν ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα για την Ελλάδα. Στις συνωμοσίες κατά της Ελλάδας δεν πιστεύουμε, ούτε οι Ελοχίμ έρχονται να κατακτήσουν τον περιούσιο λαό. Αυτά είναι για άλλους. Όμως, οι απαιτήσεις της τρόικας είναι πολύ περίεργες. Στηρίζονται σε τρία βασικά σημεία: Οικονομική εξαθλίωση, εκπαιδευτική ένδεια και αποδυνάμωση της άμυνας της χώρας. Ετσι θα μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να κατακτήσουν ευκολότερα τη χώρα. Και δεν εννοούμε μόνο με τα όπλα αλλά και με τον οικονομικό κατακτητή να είναι πιο εύκολο να κάνει ότι θέλει σε μια χώρα χωρίς ισχυρούς πολίτες, μορφωμένους και δυνατούς.
Παρόντες στη συνάντηση ήταν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης, ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Γ. Χαρδούβελης, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμώνων κ. Γ. Ζανιάς και ο πρόεδρος του ΟΔΔΗΧ, προφανώς για να συζητηθούν και τα θέματα της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και του κουρέματος.
Οι τελικές προτάσεις της τρόικας συνοψίζονται στα εξής σημεία:

• Κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού με πιο… λάιτ εκδοχή την κατάργηση δώρου Πάσχα και επιδόματος καλοκαιριού και τη διατήρηση του δώρου Χριστουγέννων. Παρεμβαίνοντας πριν από λίγο στο δελτίο του Mega, ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Μιχελάκης, ήταν ξεκάθαρος: Όχι στην κατάργηση, αυτή είναι η κόκκινη γραμμή του κ. Σαμαρά. Αυτό που δεν έχουμε ακούσει είναι την κόκκινη γραμμή του πρωθυπουργού.
• Μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα σε ένα επίπεδο γύρω στα 500-520 ευρώ.
• Συνολικά η τρόικα ζητά μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από 25% έως 40% η οποία θα προέλθει από τα παραπάνω μέτρα, το πάγωμα για τρία χρόνια των μισθών, την κατάργηση των ωριμάνσεων. Προφανώς η τρόικα δεν συμβιβάζεται με τη μείωση ήδη κατά 20% των μισθών,
• Απολύσεις στο δημόσιο τομέα, με αρχή 35.000 μέσα στο 2012. Επίσης, εκπαιδευτικοί και στρατιωτικοί θα μπουν κι αυτοί σε στάδια αξιολόγησης και δε θα εξαιρεθούν από την απομάκρυνση από τις δουλειές τους. Η τελική απαίτηση είναι να φύγουν από το δημόσιο 150.000 μέχρι το 2015. Τι ζητά η τρόικα δηλαδή, να αδειάσουν τα σχολεία από εκπαιδευτικούς και ο στρατός από μόνιμους στρατιωτικούς; Να αποδυναμωθεί η παιδεία του ελληνικού λαού και η άμυνά του; Σαν πολύ ύποπτο μας φαίνεται όλο αυτό το σκηνικό.
• Περικοπή των επικουρικών συντάξεων.

Όπως κανείς αντιλαμβάνεται, οι αποφάσεις που καλούνται να πάρουν οι πολιτικοί ηγέτες, θα ληφθούν κάτω από ένα καθεστώς απόλυτου εκβιασμού από την πλευρά των δανειστών. Καθόλου τυχαίες δεν είναι οι δηλώσεις Σόιμπλε και Ρέσλερ από τη Γερμανία που ούτε λίγο ούτε πολύ λένε ότι εξαντλήθηκε η υπομονή των δανειστών και πως έχουν δοθεί πολλά λεφτά στους Ελληνες.
Μαζί με τις παραπάνω αποφάσεις δε θα πρέπει να ξεχνά κανείς τη νέα δέσμη μέτρων σε φορολογικό επίπεδο, όπως η αύξηση του ΦΠΑ, των ειδικών φόρων κατανάλωσης, των φόρων στα ακίνητα κ.λπ.
Το μεγάλο δίλημμα είναι πλέον ένα που βάζουν στο τραπέζι οι ξένοι δυνάστες μας: Είτε συμφωνείτε με το νέο Μνημόνιο και παίρνετε το δάνειο, είτε σας αφήνουμε και χρεοκοπείτε μέχρι το Μάρτιο.
Το σενάριο της χρεοκοπίας αναμφίβολα είναι δραματικό, και κανείς δε θα ήθελε να φανταστεί τι θα γίνει στην Ελλάδα όταν δεν έχουν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία και άλλα πολλά.
Από την άλλη, τα μέτρα που μας ζητούν να πάρουμε μας οδηγούν στην απόλυτη φτώχεια από την οποία η Ελλάδα θα κάνει χρόνια να ξεφύγει και θα χαθούν οι επόμενες γενιές.
Τι είναι λοιπόν χειρότερο; Η χρεοκοπία ή η φτώχεια; Ή μήπως και τα δύο οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: Στη διάλυση της χώρας, της κοινωνίας. Στην καταστροφή του 90% του πληθυσμού.
απο antinews.

Ανθρωπιστική κρίση χωρίς προηγούμενο στην Ελλάδα, της Σόνιας Μητραλιά

10:02, 03 Φεβ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/83915

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας-σοκ που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο απολογισμός της είναι καταστροφικός, εξοργιστικός και απάνθρωπος.

Κατ’αρχήν, ακόμη και οι εμπνευστές  αυτών των πολιτικών παραδέχονται τώρα ανοιχτά όχι μόνο την παταγώδη αποτυχία τους, αλλά και ότι οι συνταγές τους  ήταν από την αρχή εντελώς λαθεμένες, εξωπραγματικές, αναποτελεσματικές ή ακόμα και αντιπαραγωγικές. Και ιδού ένα παράδειγμα που αφορά όχι σε ένα  δευτερεύον ζήτημα, αλλά στην καρδιά του προβλήματος, δηλαδή στο ίδιο το ελληνικό δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με όλους τους υπεύθυνους της ελληνικής καταστροφής, αν οι πολιτικές τους (κάτι περισσότερο από δρακόντειας λιτότητας) αποδεικνύονταν   100% αποτελεσματικές, κάτι που είναι επίσης εντελώς ουτοπικό, το δημόσιο χρέος θα μειωνόταν το 2020 στο 120% του ΑΕΠ , δηλαδή  στο ποσοστό που είχε... το 2009, όταν άρχισε όλο αυτό το μακελειό! Με λίγα λόγια, αυτό που μας λένε τώρα κυνικά είναι ότι κατέστρεψαν μια ολάκερη ευρωπαϊκή κοινωνία …για το τίποτα!

Αλλά, σαν όλα   αυτά να μην ήταν αρκετά, συνεχίζουν να επιβάλλουν στους Έλληνες – αλλά στη πράξη, και σε όλο τον κόσμο -  ακριβώς τις ίδιες πολιτικές που αυτοί οι ίδιοι παραδέχονται ότι έχουν αποτύχει. Έτσι, βρισκόμαστε σήμερα στην Ελλάδα στο  έβδομο "Μνημόνιο" λιτότητας και  καταστροφής των δημοσίων υπηρεσιών, αφού τα προηγούμενα έξι αποδείχτηκαν απολύτως αναποτελεσματικά! Γινόμαστε  μάρτυρες στην  Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Ισπανία και σχεδόν παντού αλλού στην Ευρώπη, της  εφαρμογής των ίδιων σχεδίων δρακόντειας  λιτότητας που καταλήγουν παντού στο  ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή να βυθίζουν τις οικονομίες και τους λαούς όλο και πιο βαθειά  στην ύφεση  και στο μαρασμό.

Στην πραγματικότητα, εκφράσεις όπως «δρακόντεια λιτότητα" είναι εντελώς ανεπαρκείς για να περιγράψουμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν περικοπεί κατά 50% ή σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και κατά 70%. Ο υποσιτισμός  κάνει θραύση στα παιδιά του δημοτικού σχολείου,  η πείνα κάνει την εμφάνισή της κυρίως στις μεγάλες πόλεις  της χώρας, το κέντρο των οποίων   καταλαμβάνεται εφεξής από δεκάδες χιλιάδες  ανθρώπους εξαθλιωμένους,  πεινασμένους  και ρακένδυτους αστέγους. Η ανεργία ανέρχεται σήμερα στο 20% του πληθυσμού και στο 45% των νέων (στο 49,5% για τις νέες γυναίκες). Οι δημόσιες υπηρεσίες διαλύονται ή ιδιωτικοποιούνται με αποτέλεσμα, οι νοσοκομειακές κλίνες να μειώνονται (με  απόφαση της κυβέρνησης) κατά 40%,  να  πρέπει να πληρώσεις ακριβά ακόμη και για να γεννήσεις, και  να μην υπάρχουν συχνά στα δημόσια νοσοκομεία επίδεσμοι ή  βασικά φάρμακα όπως ασπιρίνες. Το ελληνικό κράτος δεν είναι ακόμη σε θέση, τον Ιανουάριο του 2012 (!), να παράσχει  στους μαθητές  τα βιβλία της σχολικής χρονιάς που άρχισε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Δεκάδες χιλιάδες  Έλληνες πολίτες με ειδικές ανάγκες, ανάπηροι ή πάσχοντες  από σπάνιες ασθένειες, είναι καταδικασμένοι σε βέβαιο θάνατο και μάλιστα στο άμεσο μέλλον αφού το ελληνικό κράτος τους έκοψε τα επιδόματα και τα φάρμακα. Οι απόπειρες  αυτοκτονίας αυξάνονται με τρομερή ταχύτητα, όπως και ο αριθμός  των οροθετικών και των τοξικομανών που έχουν εγκαταλειφθεί  πια στην τύχη τους από τις αρχές. Εκατομμύρια  ελληνίδες γυναίκες φορτώνονται  τώρα με  καθήκοντα που κανονικά  επωμιζόταν το κράτος μέσω των δημοσίων υπηρεσιών του, όταν αυτές δεν είχαν ακόμη διαλυθεί και ιδιωτικοποιηθεί μέσω της εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι ένας πραγματικός Γολγοθάς για τις  γυναίκες: όχι μόνο είναι οι  πρώτες που απολύονται ενώ ταυτόχρονα υποχρεώνονται να επωμιστούν τα καθήκοντα  των δημοσίων υπηρεσιών δουλεύοντας όλο και περισσότερο και μάλιστα χωρίς να πληρώνονται  στο σπίτι, αλλά και είναι και στο στόχαστρο της  επανεμφάνισης της πατριαρχικής καταπίεσης που χρησιμεύει ως ιδεολογικό άλλοθι για την υποχρεωτική επιστροφή των γυναικών στην οικογενειακή εστία.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε σχεδόν επ’άπειρον  αυτή την περιγραφή της κατάπτωσης του ελληνικού πληθυσμού. Αλλά ακόμα και αν περιοριστούμε   σε αυτά που μόλις είπαμε, διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε  μπροστά σε μια κοινωνική κατάσταση που ταιριάζει απόλυτα στον ορισμό της κατάστασης έκτακτης ανάγκης  ή κινδύνου που έχει από καιρό αναγνωριστεί από το διεθνές δίκαιο. Και αυτό το διεθνές δίκαιο υποχρεώνει ρητώς τα κράτη να δίνουν προτεραιότητα στην κάλυψη των βασικών αναγκών των πολιτών τους και όχι στην εξόφληση των χρεών τους .

Όπως τονίζεται από την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου των Ηνωμένων Εθνών για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης : «Δεν μπορούμε να περιμένουμε από ένα κράτος να κλείσει τα σχολεία του και τα πανεπιστήμιά του και τα δικαστήρια του, να εγκαταλείψει τις δημόσιες υπηρεσίες με τρόπο που να παραδίδει την κοινότητα του στο χάος και την αναρχία, μόνο και μόνο για να εξοικονομήσει  τα χρήματα για την αποπληρωμή των ξένων και ντόπιων πιστωτών. Υπάρχουν όρια στο τι μπορεί εύλογα να περιμένεις  από ένα κράτος, με τον ίδιο τρόπο όπως και από ένα άτομο. "

Η θέση μας, την οποία συμμερίζονται εκατομμύρια Έλληνες, είναι σαφής και ξεκάθαρη και συμπυκνώνεται  στο σεβασμό του διεθνούς δικαίου.  Οι Έλληνες δεν οφείλουν  να πληρώσουν ένα χρέος που δεν είναι δικό τους για πάρα πολλούς  λόγους.
Πρώτον, επειδή τα Ηνωμένα Έθνη και οι διεθνείς συμβάσεις που έχουν υπογραφεί από τη χώρα τους -αλλά και από τις χώρες των πιστωτών τους-  προστάζουν  το ελληνικό κράτος να ικανοποιεί κατά απόλυτη προτεραιότητα όχι τους πιστωτές του, αλλά μάλλον τις υποχρεώσεις του προς τους Έλληνες και τους ξένους πολίτες  που υπάγονται στη δικαιοδοσία του.

Δεύτερον, επειδή αυτό το δημόσιο χρέος, ή τουλάχιστον ένα πολύ σημαντικό μέρος του, φαίνεται να διαθέτει  όλα τα χαρακτηριστικά ενός απεχθούς χρέους, και  σε κάθε περίπτωση ενός παράνομου χρέους, που  το διεθνές δίκαιο προστάζει  να μην πληρωθεί. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που θα έπρεπε να κάνει ένα κράτος (όπως καλή ώρα το ελληνικό σήμερα) όχι να εμποδίζει αλλά μάλλον να διευκολύνει το έργο της ελληνικής εκστρατείας για τον ανεξάρτητο λογιστικό έλεγχο  αυτού του χρέους  ώστε να ταυτοποιηθεί το άνομο τμήμα του.
Το συμπέρασμά μας είναι κατηγορηματικό: η ελληνική τραγωδία δεν είναι ούτε μοιραία ούτε άλυτη. Η λύση υπάρχει και η καταγγελία, η ακύρωση και μη πληρωμή του δημοσίου χρέους είναι μέρος αυτής της λύσης ως πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή, προς τη σωτηρία ενός ολάκερου ευρωπαϊκού λαού που  απειλείται  από μια ανθρωπιστική καταστροφή  που δεν έχει προηγούμενο σε καιρό ειρήνης ...

* Αυτή είναι η  ομιλία που έκανε η Σόνια Μητραλιά, μέλος της Ελληνικής Επιτροπής ενάντια στο Χρέος και της διεθνούς CADTM, ενώπιον της Κοινωνικής Επιτροπής της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, που πραγματοποιήθηκε στις  24 Ιανουαρίου 2012 στο Στρασβούργο, με  θέμα "Τα μέτρα λιτότητας - ένας κίνδυνος για τη δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώματα».
Μετάφραση από τα γαλλικά: Άννα Κόκκαλη-Γ.Μ.

Ακούγεται στο Κολωνάκι ο ήχος του ελικοπτέρου που πλησιάζει. Ο ανίκανος Παπαδήμος και η κυβέρνησή του οδηγούν τη χώρα στη κόλαση... - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Ακούγεται στο Κολωνάκι ο ήχος του ελικοπτέρου που πλησιάζει. Ο ανίκανος Παπαδήμος και η κυβέρνησή του οδηγούν τη χώρα στη κόλαση... - ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Τον μάγκα ο κ. Παπαδήμος να τον κάνει στην Τρόϊκα και στις Βρυξέλλες

Από factorx στις 03/02/2012  antinews

“Θα τρελαθούμε; Ο Παπαδήμος μεταφέρει εντολές στους … εντολείς του;” γράφαμε προχθές.
Από τότε το πράγμα προχώρησε. Και ο εντολοδόχος πρωθυπουργός δεν περιορίζεται πλέον σε ρόλο γραμματοκομιστή των εντολών των δανειστών προς τους εντολείς του πολιτικούς αρχηγούς.
Αλλά απειλεί κιόλας ότι θα παραιτηθεί. Όπως διαβάζουμε στα ΜΜΕ που τον στηρίζουν “το ενδεχόμενο να καταθέσει την εντολή που έχει πάρει, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν δεν συμφωνήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί και τη λύση να δώσει ο λαός μέσω των εκλογών μελετά σύμφωνα με πληροφορίες ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος….”
Οι απειλές όμως δεν πιάνουν τόπο, με την κοινωνία να βρίσκεται στα κάγκελα. Η σημερινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών αναβάλλεται μάλλον για αύριο (και βλέπουμε). Ο λόγος και για τα δυο οι διαφωνίες των πολιτικών αρχηγών στα μέτρα που απαιτούνται για το νέο πρόγραμμα.
Παρά το αδιέξοδο, οι δανειστές συνεχίζουν να βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδας και κυρίως των Ελλήνων που αντιστέκονται στα νέα ισοπεδωτικά μέτρα του Μνημονίου, βάζουν οι ξένοι. Το τελευταίο όπλο που χρησιμοποιούν είναι η διαρροή ότι είναι στον αέρα το Eurogroup  της Δευτέρας καθώς υπάρχει εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις για το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση. Το απόγευμα ο Ζ. Κ. Γιούνκερ θα ανακοινώσει αν θα αναβληθεί ή όχι το Γιούρογκρουπ θέλοντας ουσιαστικά να πιέσει ακόμη περισσότερο την Ελλάδα να αποδεχθεί χωρίς αντίσταση τις απαιτήσεις της τρόικας.
Η κατάσταση πλέον βρίσκεται σε οριακό σημείο καθώς τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την τρόικα γίνονται παρασκηνιακοί εκβιασμοί στους πολιτικούς αρχηγούς, τους κοινωνικούς εταίρους και τον ελληνικό λαό.
Βεβαίως, κανείς δεν λέει πως φτάσαμε ως εδώ και που πήγαν οι θυσίες του ελληνικού λαού.
(Τελικά αναβλήθηκε το Eurogroup της Δευτέραςόπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Mάλιστα, δεν όρισε νέα ημερομηνία, αλλά σημείωσε πως είναι πιθανό η συνεδρίαση να γίνει κάποια στιγμή εντός της επόμενης εβδομάδας)
απο το antinews.

Τα πήρε στο κρανίο το πασοκ με τον Χατζηνικολάου

Από το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:

Η αθλιότητα που αναφέρεται σήμερα σε ανάρτηση στο real.gr, ότι δήθεν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, στη χθεσινή συνάντησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, «φέρεται να έλαβε πλήρη στήριξη για τυχόν δικαστικές περιπέτειές του», είναι προϊόν νοσηρής φαντασίας και προφανούς σκοπιμότητας. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, δεν έχει κανένα λόγο και καμία ανάγκη να ζητά από τον οποιοδήποτε τέτοιου είδους υποτιθέμενες προστασίες και συναλλαγές ή να ανέχεται τέτοιους υποτιθέμενους εκβιασμούς. Οι εμπνευστές και οι κατασκευαστές τέτοιου είδους «πληροφοριών», είτε δεν γνωρίζουν καθόλου τον Γιώργο Παπανδρέου, είτε δεν αντιλαμβάνονται ότι και η αθλιότητα έχει τα όριά της. Σε ότι αφορά δε τα υπόλοιπα της συγκεκριμένης ανάρτησης, για τους χρόνους των διαδικασιών κ.λπ., παραπέμπουμε στις σχετικές αναφορές του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στις ομιλίες του στη χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος.

Το σχόλιο Real.gr:

Ασφαλώς δεν ανακοινώνονται τέτοιες συμφωνίες! Όπως άλλωστε συμβαίνει και με την υποτίμηση...

Τους γαμάς ή δεν τους γαμάς κύριε πρόεδρε; Μάλλον ανενόχλητοι και με την στήριξη των υπαλλήλων τους πολιτικών θα παραμείνουν…

Παρασκευή, 3 Φεβρουαρίου 2012

Τους γαμάς ή δεν τους γαμάς κύριε πρόεδρε; Μάλλον ανενόχλητοι και με την στήριξη των υπαλλήλων τους πολιτικών θα παραμείνουν…

Η τράπεζα έβαλε "χέρι" σε λογαριασμό 7χρονης για χρέη της μητέρας της

Δεν πίστευε στα μάτια της μία μητέρα από την Κρήτη όταν πληροφορήθηκε πως η τράπεζα «τράβηξε» από τον λογαριασμό της 7χρονης κόρης της το ποσό των 99,94 ευρώ ώστε να καλυφθεί δόση της πιστωτικής της κάρτας που ήταν στο όνομά της.

Η γυναίκα που ήταν συνδικαιούχος στον λογαριασμό της ανήλικης κόρης της προσέφυγε στην... Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, διαμαρτυρόμενη για την πράξη της τράπεζας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ένωσης Καταναλωτών:

"Με αφορμή την παραπάνω καταγγελία μέσω email προς την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, μητέρας ανηλίκου κοριτσιού, που βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάθεση αίτησης στο Ειρηνοδικείο, κάνοντας χρήση του Ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα νοικοκυριά), η Ένωση, στεκόμενη δίπλα στην αγωνία, στην ανέχεια, αλλά και στην συνδρομή, προς τους δανειολήπτες που αιτούν την στήριξη της, και για την απεμπλοκή τους από τον "βραχνά" της πίεσης των Τραπεζών και των συνεργατών αυτών (εισπρακτικές) απευθύνει "κραυγή αγωνίας" για λογαριασμό των καταναλωτών, στις Τράπεζες που λειτουργούν με παρόμοιες πρακτικές, λέγοντας τους:

Κύριοι, η κοινωνία αιτεί και απαιτεί σεβασμό, δεν είναι δυνατόν να τα ισοπεδώνουμε όλα. Πάντα το νόμιμο δεν είναι και ηθικό.

Και πόσο μάλιστα όταν δεν είναι νόμιμο. Δεν νομίζουμε ότι κανένας από μας , σας εξουσιοδότησε, να μπαίνετε στον "κουμπαρά" του παιδιού μας που διατηρεί μέσω λογαριασμού στην Τράπεζα σας, και να του "αρπάξετε" την οικονομία του...των π.χ 99,94 Ευρώ;

Αλλά απευθυνόμενη και στους καταναλωτές λέμε: Αγαπητοί φίλοι, η ΄Ενωση μας, καθημερινά δέχεται καταγγελίες δανειοληπτών, ανέργων δανειοληπτών, για απαράδεκτες πρακτικές των Τραπεζών μέσω των λογαριασμών σας, ιδιαίτερα την αφαίρεση του ποσού της ανεργίας που μπαίνει στους λογαριασμούς σας κατ εντολή του Ο.Α.Ε.Δ, με στέρηση στους δικαιούχους την ουσιαστική πρόσβαση σε αγαθά επιβίωσης.

Επειδή ζούμε σε καιρούς ανεξέλεγκτης επιθετικότητας εκ μέρους των δανειστών μας Τραπεζών, βιώνουμε καθημερινά τραγικές καταστάσεις και επειδή γι’ αυτούς δεν μετράνε οι άυλες αξίες παρά μόνο η εύρεση και η εξεύρεση τρόπων και μηχανισμών πίεσης αντιμετωπίζοντας μας ως έσοδο του Ταμείου τους, εμείς τους απαντάμε ως Ένωση ότι διαθέτουμε τα δικά μας όπλα, της νομιμότητας της ηθικής και της αξιοπρέπειας, γι’ αυτό επικοινωνήστε όσοι είστε άνεργοι επιδοματούχοι του Ο.Α.Ε.Δ, προσωπικά με την Ένωση στην Διεύθυνση της έδρας της (Πλατ.1866 αρ.2 ): για Συμβουλευτική Υποστήριξη, πριν βρεθείτε με άδειο τον λογαριασμό που σας κατατίθεται το επίδομα ανεργίας".

Πρώτο Θέμα, μέσω "Το Γρέκι"

ΑΝΑΡΤΗΣΗ 03.02.2012 | 11:20

Σωτήρης Ξενάκης

Γιώργος Παπανδρέου: Ένας ηγέτης στον... κόσμο του

Από τα καλύτερα που άκουσα στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ ήταν ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας του Πέτρου Ευθυμίου: «Λύση δεν είναι να μην πεθαίνεις αλλά να έχεις προοπτική» είπε , αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος αν ο Γιώργος Παπανδρέου αντιλήφθηκε τι ακριβώς εννοούσε ο βουλευτής του.

Για να το κάνω λίγο πιο λιανά, ένας ασθενής που βρίσκεται σε κώμα μπορεί να παραμένει ζωντανός αλλά ουσιαστικά δεν ζει. Και η κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε η χώρα κυρίως με δική του ευθύνη τα τελευταία δύο χρόνια ήταν το απόλυτο κώμα.
Βεβαίως , ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να μας πείσει ότι όλο αυτό που ζούμε στη μεταμνημονιακή εποχή δεν είναι όσα βιώνουν στην γκρίζα καθημερινότητα τους οι Έλληνες, αλλά κάτι διαφορετικό. Κι ότι κάποια μεγαλοσυμφέροντα- τα οποία θυμήθηκε εσχάτως που είναι στα κάτω του- διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να τον χτυπήσουν. Νομίζει επίσης ο κ. Παπανδρέου ότι επαναλαμβάνοντας καμιά δεκαριά φορές την φράση «κάναμε λάθη άλλα κάναμε μια αρχή» έπεισε όσους τον άκουγαν πώς έκανε την απαραίτητη αυτοκριτική. Δικαίωμα του να το νομίζει, δικαίωμα μας να μην τον χειροκροτούμε όπως έκαναν πολλοί από τους βουλευτές του.
Είναι προφανές ότι ο κ. Παπανδρέου ζει σε έναν δικό του κόσμο. Δεν είναι ο πρώτος. Έχει συμβεί και στο παρελθόν με πολλούς ηγέτες απομονωμένους από την κοινωνία που δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει έξω στον κανονικό κόσμο. Θα χει πολύ χρόνο το επόμενο διάστημα που θα εγκαταλείψει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να το αντιληφθεί. Ελπίζω δηλαδή...

Πω πω πω… όνειρο ζει (ο Γιώργος) μην τον ξυπνάτε…

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Έβλεπα και άκουγα τον Γιώργο Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και προσπαθούσα να καταλάβω αν έχει καθόλου αίσθηση της σημερινής, οδυνηρής πραγματικότητας. Δεν έφτασα καν στην επόμενη σκέψη, στο αν δηλαδή αντιλαμβάνεται την τεράστια προσωπική ευθύνη του για το κατάντημα του τόπου. Δε χρειάστηκε.
Σε όλη την ομιλία του δεν εκστόμισε ούτε μια λέξη αυτοκριτικής.
Παντού έκανε τομές η κυβέρνησή του. Σε όλα τα πεδία συγκρούστηκε με τα οργανωμένα συμφέροντα. Καθημερινά έδινε μάχες για να σπάσουν οι αγκυλώσεις δεκαετιών. Δεν προσκύνησε. Δε συμβιβάστηκε.
Το μόνο λάθος -αν έκανε κάποιο λάθος- ήταν ότι δεν ολοκλήρωσε τις προσπάθειες ή άργησε να τις ξεκινήσει.
Όλες, όμως, ήταν σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Έδωσε αγώνα, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, για τη διάσωση της χώρας. Και τα κατάφερε.
Πώς το λέει ο πρωταγωνιστής της σούπερ διαφήμισης;
«Πω πω πω… όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε»…
Άλλος, λοιπόν, έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν», όχι μόνο προεκλογικά, αλλά και στη συνέντευξη για τις 100 μέρες της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στην εξουσία (στο Ζάππειο).
Άλλος έκανε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Στρος Καν για το ΔΝΤ, ενώ ταυτόχρονα δήλωνε ότι «δεν υπάρχει κανένα θέμα ΔΝΤ».
Άλλος έλεγε ότι οι διοικητές των εφοριών, των νοσοκομείων και οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων θα επιλεγούν απ’ το opengov, αφήνοντας επί μήνες παράλυτο το κράτος στην πιό δύσκολη στιγμή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι ο προϊστάμενος της εφορίας Πειραιά ορίστηκε μετά από 6 μήνες και ο διοικητής του νοσοκομείου Ρόδου μετά από 9 μήνες.
Άλλος μίλαγε για πράσινη ανάπτυξη (και πράσινα άλογα) στα υπουργικά συμβούλια, καλώντας δήθεν ειδικούς να κάνουν διαλέξεις γυμνασιακού επιπέδου, ενώ η χώρα είχε φτάσει ήδη στο παγόβουνο.
Άλλος δεν έπαιρνε κανένα μέτρο επί 6 μήνες, παρά τις πιέσεις υπουργών αλλά και ΜΜΕ, και ενώ οι αγορές έκλειναν για την Ελλάδα.
Άλλος διασύρθηκε στο Νταβός από Άγγλο δημοσιογράφο και άλλος πήγε ατάραχος, στη συνέχεια, να δει την ειδική προβολή του «Άβαταρ».
Άλλος κυβέρνησε με φίλους και υπαλλήλους, περιφρονώντας κάθε έννοια αξιοκρατίας.
Άλλος δεν έκανε καμιά διαπραγμάτευση με την τρόικα (και τους πολιτικούς προϊσταμένους της) για τη σύνταξη του πρώτου Μνημονίου, τον Μάιο του 2010.
Άλλος άφησε την κυβέρνηση να βολοδέρνει επί 12 μήνες, χωρίς να παρακολουθεί το μηδενικό έργο πολλών υπουργών και χωρίς να παίρνει καμιά πρωτοβουλία για να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων.
Άλλος θα κατέρρεε τον περασμένο Ιούνιο, όταν η τρόικα κατάλαβε ότι δεν έχουμε τηρήσει καμιά απ’ τις δεσμεύσεις και μας έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
Άλλος εξήγγειλε Δημοψήφισμα, χωρίς καμιά προειδοποίηση των δανειστών, με συνέπεια να απειληθεί η Ελλάδα με άμεση αποβολή από την Ευρωζώνη;
Άλλος πρότεινε για πρωθυπουργό την πρώην νταντά του και τον αρχικηπουρό του, όταν υποχρεώθηκε να παραιτηθεί.
Άλλου πρωθυπουργού ο υπεύθυνος Τύπου έλεγε ανενδοίαστα ψέματα (τη 12η ώρα) ότι δήθεν ο Παπαδήμος έθετε όρους για να αποδεχθεί την πρωθυπουργία.
Άλλος, προφανώς, θα ήταν. Διότι αν ο Γιώργος Παπανδρέου διέσωζε την Ελλάδα επί 2 χρόνια, τότε πώς σήμερα παραμένει ένα βήμα πριν από την καταστροφή ή την πανάκριβη για τους Έλληνες  σωτηρία;
Άλλος τα έκανε όλα αυτά. Ο «κανονικός» Γιώργος, όχι ο άλλος, έχει να αναμετρηθεί πλέον μόνο με την ιστορία…
Follow on twitter: @XrPanag

80% πιστεύει ότι ο Παπανδρέου ξεπούλησε την εθνική κυριαρχία

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν προασπίστηκε την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, αντίθετα ξεπούλησε τη χώρα, αφού αποδέχτηκε χωρίς διαπραγμάτευση τους όρους των ξένων. Αυτό πιστεύουν οκτώ στους δέκα Έλληνες σύμφωνα με δημοσκόπηση της ALCO. Ίδια εικόνα και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ με μόλις 2 στους 10 πράσινους να πιστεύουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε ό,τι μπορούσε για να προασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας,

Την ίδια στιγμή στη δημοσκόπηση που δημοσιεύει το newsbomb.gr οι πολίτες δείχνουν να μην εμπιστεύονται τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, μ ε τρεις στους δέκα Έλληνες μην πείθονται ότι προσπαθεί πραγματικά να σώσει τη χώρα. Μάλιστα σε ποσοστό 60% οι πολίτες θεωρούν ότι ο Λουκάς Παπαδήμος επιβλήθηκε από τους δανειστές, προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά τους.
Από την άλλη πλευρά οι ψηφοφόροι σε ποσοστό 60% υποστηρίζουν πως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς αυτοακυρώθηκε, αφού του καταλογίζουν ότι ακύρωσε τις έως τότε θέσεις της Ν.Δ., αποδεχόμενος ουσιαστικά το μνημόνιο. Μάλιστα η συμπόρευση του προέδρου της ΝΔ με την κυβέρνηση Παπαδήμου φαίνεται να δυσαρεστεί μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, αλλά και όσων είχαν ψηφίσει Ν.Δ. Το 2009.
Στο τελευταίο ερώτημα που έχει κάνει με την ονομασία των Σκοπίων και αν θα αποδέχονταν οι πολίτες το όνομα Μακεδονία, το 80% το απέρριψε κατηγορηματικά.

Χρόνης Μίσσιος στο tvxs.gr: Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας

00:02, 02 Φεβ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/83749

Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό" ο Χρόνης Μίσσιος, σ' αυτό το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι "για πρώτη φορά, ίσως, στην ιστορία του κόσμου, είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας των λαών σ’ ένα παγκόσμιο κίνημα, το οποίο θα φέρει την αλλαγή" και πως "δεν αρκεί, απλώς, να θέλουμε μια άλλη ζωή, πρέπει να την κατακτήσουμε!".

Η σημερινή αντίσταση, ρωτάς, αν είναι να είσαι ο εαυτός σου; Αυτό είναι το σημαντικότερο. Αλλά κι ο εαυτός προς τα πού; Ε, στις πιο μαύρες ώρες ο άνθρωπος ξεφυτρώνει κάτι κάποια στιγμή, αν νιώθει! Για να έχεις συναισθήματα, όμως, πρέπει να νιώθεις συναισθήματα, να έχεις την απαραίτητη αυτογνωσία. Αλλά η σημερινή ζωή των ανθρώπων όπως είναι οργανωμένη είναι και αποσυναισθηματοποιημένη, ή τα συναισθήματα που νιώθει ο σημερινός άνθρωπος, και ιδίως ο νέος άνθρωπος, είναι κυρίως αρνητικά. Είναι συνεχώς αρνητικά φορτισμένος! Είτε θα δει τον προϊστάμενο, είτε θα δει τον μπάτσο, είτε θα δει οποιονδήποτε μέσα σε κάποιες σχέσεις, οι οποίες είναι αρνητικές.
Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό. Λέει ο Μπορις Βιαν: «σ’ ένα σύστημα που εκθειάζει τον πόλεμο και απαγορεύει τον έρωτα», που θεωρεί τον έρωτα αμαρτία, σ’ ένα σύστημα που καθαγιάζει την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, σ’ ένα σύστημα που δεν σέβεται την προσωπικότητα του ανθρώπου, τον υποτάσσει κάτω από μια εξουσία, σ’ ένα σύστημα που παράγει άχρηστα πράγματα.
Σε ένα σύστημα, που η διαφήμιση, είναι ο τρομακτικότερος οδοστρωτήρας του καταναλωτισμού που ισοπεδώνει την ψυχή του ανθρώπου, το νόημα της ζωής του και μετατρέπει τους πόρους του πλανήτη σε απορρίμματα και που δυστυχώς, κανείς τον δεν καταγγέλλει αυτόν τον καρκίνο που λέγεται διαφήμιση, και που «καβαλάει» σε κάθε δημιούργημα ανθρώπινο, είτε πρόκειται για κάποιο κινηματογραφικό έργο, είτε πρόκειται για κάποια συνέντευξη, διακόπτοντας, για να πλασάρει  π.χ. την κυρία που γλύφει το παγωτό! Βλέπεις κάτι και σου βάζουν αυτές τις αηδίες και μετά λες τι να έβλεπα πριν; Έχεις ξεχάσει! Πολτοποιούν το μυαλό του θεατή.
Ο ρατσισμός, δε, εναντίον του θηλυκού γένους μέσα στην ελληνική κοινωνία είναι κυρίαρχο στοιχείο. Τι μου λες, εσύ, για Αλβανούς και γι’ άλλους ξένους. Υπάρχει μεγαλύτερος ρατσισμός από το πώς αντιμετωπίζεται η γυναίκα μέσα στην ελληνική κοινωνία; Είναι φριχτά πράγματα αυτά. Δηλαδή, αν κάτσουμε να μιλήσουμε για το πόσες πλευρές του ανθρώπου αγγίζει αυτό το θέμα, θα καταλάβουμε τι έγκλημα συντελείται σήμερα εναντίον της ανθρώπινης ζωής.
Και το πώς αντιμετωπίζονται τα παιδιά; Εκεί είναι τεράστιο πρόβλημα, άλλο πρόβλημα. Τα βάζουν, ενώ απαγορεύεται να δουλεύουν, και τα εκπορνεύουν από μικρά, και κανείς δεν διαμαρτύρεται αν ένα ανήλικο παιδί διαφημίζει γαριδάκια. Τι έγκλημα είναι αυτό; Τόσο άσχημα είναι τα πράγματα... Είναι, περίπου: ο σώζον εαυτόν σωθήτω. Στο Πήλιο, οι φίλοι μου που έχουν πάει εκεί και ζουν καλλιεργώντας τη  γη, βρήκαν ένα σύνθημα που λέει: «Μας σκοτώνουν από δέκα χρονών και μας θάβουν στα ογδόντα». Σκοτώνουμε τα παιδάκια, τα θάβουμε μετά στα ογδόντα και λέμε ότι ο μέσος όρος ζωής αυξήθηκε!
Τους βλέπεις και αραδιάζουν παιδιά σ’ έναν κόσμο ο οποίος είναι εφιάλτης και ταυτόχρονα δεν νοιάζονται για τίποτα. Και αναρωτιέσαι: γιατί το κάνουν αυτό και ταυτόχρονα δεν νοιάζονται για τίποτα; Να διαιωνίσουν μόνο τα γονίδια και το DNA; Και σε όλα αυτά, επίσης, κανείς δεν αντιδρά.
Εγώ, νιώθω πλούσιος επειδή συμμετείχα στα οράματα και στα ιδανικά της εποχής μου, έστω κι αν αυτά εξελίχτηκαν, όπως εξελίχτηκαν. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είσαι άνθρωπος ζωντανός και να μην συμμετέχεις στο γίγνεσθαι της εποχής σου! Τότε, δεν είσαι τίποτα, δεν είσαι πολίτης, είσαι υπήκοος, είσαι οπαδός, είσαι ένα «ζώον». Και δυστυχώς, έχουμε γεμίσει από οπαδούς και υπηκόους αντί από πολίτες, διότι η λέξη πολίτης, σημαίνει ότι συμμετέχεις, ότι δρας, ότι σκέφτεσαι, ότι έχεις κριτική σκέψη, ότι έχεις φαντασία, ότι έχεις θέληση…
Όταν μεταλλάσσονται οι άνθρωποι, και παύουν να είναι άνθρωποι, μαθαίνουν να παίρνουν μονάχα και όχι να δίνουν. Και αυτό είναι μια μονοσήμαντη σχέση και αρνητική. Είναι η κυρίαρχη σκέψη του λογοκρατούμενου δυτικού πολιτισμού. Διότι υπάρχει και μια άλλη σκέψη και φιλοσοφία: όταν δίνω κάτι, κερδίζω περισσότερο! Όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία έχω έντεκα, λένε οι σοφοί μας. Ενώ ο λογοκρατούμενος δυτικός πολιτισμός λέει, αντίθετα, ότι όταν έχω οχτώ και δώσω τα τρία, μού μένουν πέντε. Γιατί; Διότι το κεντρικό σημείο της «φιλοσοφίας» τους είναι τα αντικείμενα και όχι τα συναισθήματα.
Αυτό, δηλαδή, που είχε πει ο Επίκουρος πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια: προσέχτε, γιατί οι κτήσεις γίνονται κτήτορες και σας κάνουν δούλους! Ποιος τον άκουσε; Ποιός μπορεί σήμερα να καταλάβει αυτό το… ανώμαλο αριθμητικό σύνολο: 8-3=11;
Κι όμως… Παλιότερα, που έρχονταν οι Αλβανοί και τους αντιμετωπίζαμε σαν εγκληματίες, κλέφτες, φονιάδες, γύριζα από τον Αγ. Στέφανο, ήταν χειμώνας και χιόνιζε στον δρόμο και βλέπω ένα ζευγάρι να περπατάει μέσα στο χιόνι και στο βοριά, η γυναίκα κρατούσε ένα μωρό τυλιγμένο με κουβέρτες στην αγκαλιά της και ο άντρας πήγαινε από δίπλα. Σταμάτησα δίπλα τους και τους ρώτησα που πάτε; Μου λένε -στραβά κουτσά συνεννοηθήκαμε- πάμε στο Κέντρο Υγείας. Τους βάζω, λοιπόν, μέσα στο αυτοκίνητο – αυτοί απόρησαν- και τους πάω στο Κέντρο Υγείας. Κανονίζω, εκεί, να τους δει ο γιατρός... Ε, αυτό το βλέμμα που μου έριξε η γυναίκα, είχε τόση ευγνωμοσύνη, τόσες  ευχαριστίες, που εγώ δεν θα το ξεχάσω στη ζωή μου. Κάθε φορά που κάνω μια τέτοια πράξη, ζω πολύ καλά για αρκετό καιρό. Όταν δίνεις κάτι, πάντα κερδίζεις και κερδίζεις τα πιο πολύτιμα. Κερδίζεις τα καλά συναισθήματα.
Πώς να γεμίσεις συναισθήματα τα οποία να γεννήσουν και πράγματα μέσα σου; Περιμένουν οι σύγχρονοι άνθρωποι πότε θα έρθουν οι διακοπές, να πάνε να κάτσουνε είκοσι μέρες να δούνε κανένα ηλιοβασίλεμα! Αλλά, όταν συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας εκείνο το οποίο διαστρέφεται είναι και η αισθητική πλευρά της ζωής μας. Δηλαδή, δεν είναι μονάχα η ποιότητα ζωής, είναι και αυτή η προσέγγιση, η οποία γίνεται κιτς, που βλέπεις στην τηλεόραση, στα σκουπίδια που μας πετάνε στη μάπα…
Γι’ αυτό λέω, κατ΄ αρχήν να σπάσουμε τις μεγάλες πόλεις, να πάμε στα χωριά μας, να πάμε σε μικρές κοινότητες, σε ανθρώπινα μέτρα. Η κοινωνία είμαστε και εμείς. Όταν αλλάζουμε τον εαυτό μας, αλλάζουμε και την κοινωνία. Δεν φεύγουμε απ’ την κοινωνία, συγκροτούμε μια άλλη στην οποία θέλουμε να ζήσουμε. Ανθρώπινη. Όπου θα μπορούμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, όπου οι λέξεις θα χουν νόημα, το καλημέρα θα ‘ναι καλημέρα, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, η τρυφερότητα, η αγάπη, ο έρωτας, η δημιουργία, η ζωή, η ανταλλαγή των απόψεων, των ιδεών, της κριτικής σκέψης κι όλα αυτά τα καταπληκτικά πράγματα θα έχουν νόημα. Ξέρετε με πόσα πράγματα όμορφα μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει έξω από αυτά που μας υποχρεώνει το σύστημα να κάνουμε;
Θυμάμαι μια φορά, μου έχει πει η γυναίκα μου η Ρηνιώ, παλιά στο Σουφλί τον χειμώνα, οι κοπέλες μαζεύονταν σε μια αποθήκη και ξεκούκιζαν το καλαμπόκι και η μία ήτανε αναγνώστρια, είχε ένα βιβλίο και διάβαζε και οι άλλες ακούγανε. Φαντάζεσαι μια τέτοια συντροφιά μια χειμωνιάτικη νύχτα; Να διαβάζει καλή λογοτεχνία; Πόσες συγκινήσεις, πόσα συναισθήματα ενώνει αυτή την παρέα εκείνη τη στιγμή, πόσο την ανεβάζει σε αισθητικό επίπεδο, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει αυτό το πράγμα;
Λοιπόν, μπορούμε να ξαναζήσουμε τέτοιες ανθρώπινες στιγμές, να ξαναβρεθούμε σαν άνθρωποι. Αυτό είναι το σημαντικό, αυτό πρέπει να αναζητήσουμε, το τι θα φάμε και πως θα επιβιώσουμε είναι άλλο πρόβλημα το οποίο επίσης μπορούμε να λύσουμε πάρα πολύ απλά.
Με την τεχνολογία που έχουμε σήμερα, -αφού την πληρώσαμε που την πληρώσαμε πανάκριβα- μπορούμε να κάνουμε τα πάντα από το χωριό μας. Μέσα από το ίντερνετ μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, και συγχρόνως να αξιοποιήσουμε και τη γη μας, γύρω γύρω. Όπου να ‘ναι τέτοια θα κάνουμε, θα φυτεύουμε μαρούλια να τρώμε, θα έχουμε και μια κατσίκα που είναι η αγελάδα του φτωχού, γιατί βγάζει τα πάντα: γάλα, τυρί, βούτυρο, ότι θες…
Δεν αρκεί απλώς, να θέλουμε μια άλλη ζωή, πρέπει να την κατακτήσουμε! Πρέπει να ξαναβρούμε τα συναισθήματά μας τα χαμένα, πρέπει να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Είναι δύσκολα τα πράγματα για τους νέους. Για μας ήταν πιο εύκολα, γιατί στους νέους το σύστημα βομβαρδίζει την ψυχούλα τους. Εμάς μας δέρνανε, μας κλείνανε στις φυλακές, μας εκτελούσανε. Εντάξει. Είμαστε ζωντανοί όμως.
Ο πολιτισμός είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων και η παιδεία τους. Αυτό είναι πολιτισμός. Δεν είναι τα μάρμαρά μας! Στην Ελλάδα, σήμερα, ποιος παράγει τέχνη και πολιτισμό; Έχουμε βουλιάξει εντελώς. Που είναι οι διανοούμενοι να βγούνε μπροστά; Να δώσουνε διέξοδο, να δώσουνε ελπίδα; Δεν ξέρω.
Κάθε χρόνο βγαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα. Είδε κανένας καμία θετική επιρροή στην κοινωνία από την παιδεία αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων; Ε, δεν βλέπω μέσα στην κοινωνία κάποιον από αυτούς που να 'χει παιδεία! Άλλοι ‘γιναν υπουργοί, άλλοι ‘γιναν βουλευτές. Η ικανότητα απορρόφησης του συστήματος της αθωότητας και της προσωπικότητας του ανθρώπου στην εποχή μας είναι τρομακτική.
Ό άνθρωπος μεταλλάσσεται  συναισθηματικά, ψυχολογικά, βιολογικά, πνευματικά. Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι. Καθημερινά τα πράγματα γίνονται χειρότερα.
Έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου, αν θυμάμαι καλά, το οποίο μιλούσε για την θηλυκοποίηση των ανθρώπων μέσω της διατροφής που μας επιβάλλουν. Ξέρεις με τι ταχύτητα περνάνε τα χημικά στη διατροφή μας; Ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς τους συγχρόνους Φρανκενστάϊν που εν ονόματι της επιστήμης βάζουν τα βρωμοχέρια τους στα μυστικά της φύσης και προσπαθούν να την αντιγράψουν, να την μετατρέψουν σε εργαστήριο, να την ελέγξουν, να την υποτάξουν;
Κι από την άλλη μεριά λέει ο Ελύτης, κάπου, ότι με τα εργαλεία ενός υψηλού ανθρωποκεντρικού τεχνοκρατικού πολιτισμού, προσπαθούμε να διορθώσουμε τις βλάβες που επέφερε στον πλανήτη και στην κοινωνία ένας ανθρωποκεντρικός – τεχνοκρατικός πολιτισμός. Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο βρίσκεται σήμερα ο άνθρωπος! Σαν το χαμστεράκι στο κλουβί που γυρίζει συνεχώς στη ρόδα, χωρίς να το οδηγεί πουθενά!
Κι ο Κέφνερ, ένας άλλος μεγάλος πνευματικός άνθρωπος, λέει, ό,τι κάθε επινόημα, κάθε εφεύρεση του ανθρώπινου μυαλού το υιοθετεί το σύστημα, το παίρνουν οι πολυεθνικές. Δες σήμερα, (οι γερμανοί το ‘παν πρώτοι, τότε που είχαμε τα κινήματα της γερμανικής νεολαίας) τα πανεπιστήμιά μας είναι campus, είναι στρατόπεδα που παράγουν ηλιθίους υψηλής τεχνολογίας. Δες και όταν ξεχωρίζουν κάποια μυαλά, πώς τα επισημαίνουν αμέσως από το δεύτερο - τρίτο έτος, οι πολυεθνικές εταιρίες, τα καπαρώνουν και τα παίρνουν…
Τώρα, αν σκεφτεί κάποιος, πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος και μάλιστα ιδιοφυής, ένα εξαιρετικό μυαλό, που μετέχει της παιδείας του εικοστού πρώτου αιώνα, αφού αποφοιτήσει να πάει σε μια πολυεθνική και να κάνει έρευνα για μικροβιολογικούς, χημικούς ή άλλους πολέμους; Αυτό είναι ακατανόητο!
Χρειάζεται κανένα άλλο επιχείρημα για να αποδείξει ότι αυτό που συντελείται σήμερα, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία; Διότι αν αυτός ο ιδιοφυής άνθρωπος είχε αποκτήσει πραγματικά κάποια παιδεία, δεν θα πήγαινε να διαθέσει τις γνώσεις του για να κάνει έρευνες για χημικούς πολέμους ή για το πώς η εξουσία θα υποδουλώσει π.χ. στην Αφρική για μια ακόμη φορά αυτούς τους λαούς, μέσα από τους οποίους πέρασε η πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου και τους κατάπνιξε!
Και φωνάζουμε για τους μετανάστες... Τα λεφτά τους ζητάνε πίσω οι άνθρωποι! Ο δυτικός κόσμος απορρόφησε όλους τους πόρους τους, τους ρήμαξε, τους υποδούλωσε. Κι αντί λοιπόν να πούνε, ρε παιδιά, για καθίστε, να δώσουμε τη δυνατότητα σ’ αυτούς τους λαούς να φτιάξουν την πατρίδα τους έτσι ώστε να εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή, συνεπώς θα τους δώσουμε κεφάλαια πίσω, ώστε να συγκροτηθούν τα κράτη τους και να ζήσουν οι άνθρωποι στη χώρα τους κι όχι να φεύγουν απ’ την  πατρίδα τους και να ζήσουν στα ξένα… Αλλά που να τη βρεις τη λογική;
Βλέπεις όλοι είναι εναντίον της τρομοκρατίας αλλά κανείς δε λέει ότι είναι εναντίον της βίας! Κανένας.
Είμαι εναντίον της βίας, όπως είμαι και εναντίον της εξουσίας. Όταν λοιπόν κάποιος μιλάει για τρομοκρατία δεν μπορεί να αναφέρεται μόνον σε ένα παιδάκι, σ’ έναν Παλαιστίνιο ή κάποιον απ’ αυτές τις χώρες, το οποίο κάτω από την καταπίεση αιώνων του λαού του, που έστω γιατί πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο, φορτώνεται με δυναμίτιδα και τινάζει στον αέρα την ίδια τη ζωή του «μετά των αλλοφύλων», που λένε και οι Εβραίοι στα Ευαγγέλια.
Αυτός είναι τρομοκράτης, αλλά ο πιλότος που πάει και βομβαρδίζει χωριά, νοσοκομεία, σχολεία σε μια χώρα και την καταστρέφει, παρασημοφορείται και είναι ήρωας; Αυτό, πραγματικά, δεν το καταλαβαίνω! Γιατί να ορίζουμε ως τρομοκρατία την εξωθεσμική βία; Ενώ οι ίδιοι, και με το σύστημα και με τους πολέμους… διότι τι τα θέλουν όλα αυτά τα αεροπλανοφόρα, τα αεροπλάνα, τα τανκς; Λοιπόν, αυτοί είναι οι τρομοκράτες!
Πολλοί, ξαφνικά από επαναστάτες γίνανε πολιτικοί και μπήκανε σε παιχνίδια, τέτοια, που ήταν και άγνωστα και ανήθικα, που δεν τα καταλάβαιναν δηλαδή. Και δεν μπορούσα να βλέπω τους συντρόφους μου… Όμως, οι περισσότεροι από όσους τουλάχιστον ξέρω και έχω επαφή, κυρίως τα παιδιά του Ρήγα Φεραίου που ήμασταν φυλακή μαζί, όλοι είναι ενδιαφέροντες άνθρωποι. Γράφουν, μελετούν, ασχολούνται ακόμα με πράγματα αλλά σε μια άλλη πορεία σκέψης πια…
Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε αντί να κοιτάμε, να βλέπουμε, να εμβαθύνουμε σ’ αυτό που βλέπουμε, σ’ αυτό που σκεφτόμαστε. Είναι καλά παιδιά, και όταν συναντιόμαστε, είμαστε πάντα φορτισμένοι από συγκίνηση. Κλαίμε, συχνά, κιόλας. Ναι, κλαίμε.
Εγώ, από την άλλη, όταν συνειδητοποίησα τι συμβαίνει, κι ότι τέλειωσα μ’ αυτή την ιστορία, ήμουν σχεδόν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Δηλαδή, έλεγα, τώρα τι κάνεις; Τότε η Ρηνιώ πήρε το πρώτο μας σκυλί, την Stormy, ένα λυκόσκυλο. Και αυτή με έμαθε να ξανασκέφτομαι και να βλέπω τις ομορφιές του κόσμου, κι ότι η ζωή είναι όμορφη, είναι πάρα πολύ όμορφη, έχει πάρα πολύ όμορφες στιγμές. Μια μέρα είναι γεμάτη αιωνιότητες. Εάν μπορούμε πραγματικά να καταλάβουμε κάθε στιγμή, ποιοι είμαστε και που είμαστε.
Μέσα από την Stormy, λοιπόν, και την παρέα μαζί της αναζήτησα νέα μονοπάτια σκέψης. Ξέφυγα από τον ορθολογισμό του Μαρξισμού -ντε και καλά- και άρχισα να ανιχνεύω τελικά το ποιός είμαι εγώ και ποιά είναι η φύση που με περιβάλλει. Πώς ήρθα εδώ, τί κάνω, από πού ήρθα, πού θα πάω;
Κι έτσι έγραψα το πρώτο μου βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», οπού ξεμπέρδευα πια με όλο αυτό το άγχος και τους κόμπους που κουβαλούσα μέσα μου. Και μετά έγραψα και το δεύτερο το «Χαμογέλα, ρε... τι σου ζητάνε;» οπού ξέμπλεκα πια με την πολιτική: ότι η πολιτική είναι ένα χυδαίο, ανήθικο και βρώμικο παιχνίδι και δεν μπορεί ένας άνθρωπος να παραμείνει αθώος συμμετέχοντας στην πολιτική. Ξεμπέρδεψα επίσης με την εξουσία, με τη βία και με την οργάνωση. Μετά έγραψα το τρίτο βιβλίο, «Τα κεραμίδια στάζουν», όπου ανιχνεύω τους ανθρώπινους και κάποιους άλλους δρόμους επίσης, και μετά έγραψα «Το κλειδί είναι κάτω απ΄ το γεράνι», που είναι το καταστάλαγμά μου, είναι πρόταση ζωής διαφορετικής. Μετά γράφω τη «Ντομάτα με γεύση μπανάνας» που καταγγέλλω όλον αυτό το θεσμό των λεγομένων επιστημόνων, οι οποίοι ‘κάναν αυτά τα πράγματα… Ε, και στο μέλλον φιλοδοξώ να γράψω ένα τελευταίο βιβλίο.
Τώρα, ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ότι το δημόσιο αποτέλεσε την αποθήκη όλων των ρουσφετιών όλων των πολιτικών. Ρουσφέτι, ρουσφέτι, ρουσφέτι! Άκουγα ότι στη Γερμανία, υπάρχει μονιμότητα αλλά οι δημόσιοι υπάλληλοι, εκεί, απαγορεύεται να απεργήσουν, γιατί ο δημόσιος υπάλληλος είναι κρατικός λειτουργός. Και οι μισθοί τους είναι πολλές φορές χαμηλότεροι από τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα. Γιατί; Γιατί ο μισθωτός του ιδιωτικού τομέα, κάθε μέρα πρέπει να αποδείξει την ικανότητα, την παραγωγική του ικανότητα στο αφεντικό για να μπορέσει να παραμείνει. Ενώ ο δημόσιος υπάλληλος από τη στιγμή που διορίζεται, είναι για όλη του τη ζωή.
Εμείς, εγώ με τη Ρηνιώ για παράδειγμα, ξέρουμε τέσσερις- πέντε ανθρώπους -συγγενής μας, όχι στον περίγυρο- που διορίστηκαν χωρίς αξιολόγηση, χωρίς κάποια μόρφωση ιδιαίτερη, λόγω του βουλευτή που ψήφισαν. Για να μην πω για μια ξαδέρφη μου, μέλος του ΚΚΕ, αν και τόσα χρόνια που ήμουν σε εξορίες-φυλακές, δεν είχε εμφανιστεί ποτέ και γι αυτό δεν την είχα γνωρίσει, επικοινώνησε κάποια στιγμή μαζί μου, επειδή νόμιζε ότι είχα επαφές με την Κυβέρνηση, για να μεσολαβήσω, ώστε να διοριστούν οι γιοί της… Που λες; Ανθρωποφύλακες! Ε, τρελάθηκα.
Στο δημόσιο, λοιπόν, στην Ελλάδα, μόνο κρατικοί λειτουργοί δεν είναι, αυτοί οι περίφημοι δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν και άνθρωποι βέβαια που δουλεύουν, αλλά πώς να ξεκαθαρίσουν αυτά τα πράγματα, με τα ρουσφέτια τους; Άσε, που και να μπορούσες, για να τους απολύσεις, θα έπρεπε να τους δώσεις αποζημιώσεις, συντάξεις… Και τι; Να ξαναγίνουμε πλατεία Κλαυθμώνος; Άλλωστε, δεν ξέρουμε με ποιους πολιτικούς έχουμε να κάνουμε; Κάθε φορά που θα έρχεται καινούρια κυβέρνηση θα απολύει τους προηγούμενους δημόσιους υπαλλήλους και θα γυρίζει στους καινούριους και άντε να γίνει δουλειά εκεί μέσα!
Το Σύνταγμα αν είναι να αλλάξει; Εγώ δεν ξέρω, δεν είμαι και μορφωμένος, αλλά γνωρίζω κάτι: Αν θέλουμε να ανοίξουμε ένα δρόμο όπου θα έχει κάποια δυνατότητα ο κόσμος να εκφραστεί, αυτός είναι το εκλογικό σύστημα που λέγεται απλή αναλογική, ώστε να εκφράζονται όλες οι ομάδες μέσα στο κοινοβούλιο και αυτό ίσως υποχρεώσει τελικά, τις όποιες πολιτικές δυνάμεις σε συνθέσεις και συνεργασίες. Κι αυτό, θα σημάνει ένα σημαντικό βήμα προς τον πολιτικό πολιτισμό.
Όταν βλέπεις την Παπαρήγα από τη μια, τον Τσίπρα από την άλλη, τον Αλαβάνο απ’ την άλλη, τον Κουβέλη απ’ την άλλη, ο καθένας να τρέχει και να λέει τα δικά του, και ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν, τι σκατά Κυβέρνηση να κάνουνε; Άντε και να ψηφίσουμε ένα εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής, άντε και να βγούνε, θα μπορέσουν να το κρατήσουν; Σ’ ένα μήνα θα το διαλύσουν. Εκεί στηρίζεται και το περίφημο πλειοψηφικό, το οποίο, λέει, θέλουμε σταθερές κυβερνήσεις και κολοκύθια…
Ξέρεις ποια είναι η πεποίθηση μου; Ότι οι άνθρωποι οι έξυπνοι φοβούνται να αντικρύσουν την αλήθεια της ζωής τους. Θα φέρω ένα παράδειγμα: Πριν καιρό ήμασταν καλεσμένοι σε μια γιορτή, όπου ήταν όλοι καθηγητές πανεπιστημίων, επιστήμονες, κλπ. και πήγαμε και τους βρήκαμε πάνω σ’ έναν καβγά. Γιατί λές; Τότε, είχε διοριστεί ο Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος, και όλη η συζήτηση ήταν σχετικά με αυτόν: και αμάν ο Χριστόδουλος, και δώσ’του ο Χριστόδουλος, και είναι κίνδυνος ο Χριστόδουλος…
Κάποια στιγμή γυρίζω και τους λέω, τι Χριστόδουλος ρε παιδιά, ποιός είναι ο Χριστόδουλος; Από πού κι ως πού αποτελεί κίνδυνο ο Χριστόδουλος για το επαναστατικό κίνημα; Τι λέτε; Δεν βλέπετε τον καταναλωτισμό που μας οδηγεί; Και πετάγεται κάποια και μου λέει: «γιατί είναι κακό πράγμα ο καταναλωτισμός;». Λέω, ναι, γιατί αυτή τη στιγμή τρως τις σάρκες των παιδιών της Αφρικής. Κι όχι μόνον αυτό…
Τους είπα, αν νομίζετε ότι είναι ζωή αυτή που ζείτε με γεια σας και χαρά σας και με τα… τενεκεδένια φέρετρά σας θα ‘στε μια χαρά! Ξέραν την αλήθεια, ξέραν το άσκοπο της ζωής τους, τα ήξεραν, ήταν έξυπνοι άνθρωποι, αλλά φοβούνταν να την αντικρύσουν. Και θα πούνε κάποια στιγμή, τι κάνω ρε μαλάκα, που ζω; Είναι δυνατόν να είναι αυτή η ζωή μου; Πρωί, μεσημέρι, βράδυ… κι όταν τελειώνει η μέρα να λέω «Αχ! Έφυγε ακόμη μια μέρα!». Ένα κεράκι που έσβησε ακόμα ήταν, αυτό ήταν.
Βέβαια, για να αναλάβεις μια ευθύνη για μια χώρα, δεν χρειάζονται μονάχα οι καλές προθέσεις και τα τρυφερά συναισθήματα. Χρειάζεται και μια τεχνογνωσία πάρα πολύ υψηλή για να διαχειριστείς αυτό το φοβερό σύστημα το οποίο έχουν κάνει.
Σήμερα, παραδείγματος χάριν, αν κάναμε μια επανάσταση τύπου Οκτωβριανής, μπολσεβίκικης, και ανατρέπαμε το σύστημα, την επόμενη μέρα θα είχαμε χάος. Χάος! Τίποτα δεν θα μπορούσε να διορθώσει αυτή την καταστροφή. Γι' αυτό, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα είναι να χτυπάμε, να καταργούμε, τις δομές του συστήματος και να το μεταρρυθμίζουμε προς τον άνθρωπο.
Μιλάνε τώρα για πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα, μα είναι δυνατόν να μιλάμε για οικολογία και να έχουμε πολεμικές βιομηχανίες; Λοιπόν, υπάρχουν πράγματα θεσμικά που πρέπει να αλλάξουν, αλλά όπως είπα, αυτά πλέον δε με ενδιαφέρουν, όσο δεν βλέπω κάτι να γίνεται. Εγώ μιλάω. Αυτό μπορώ να κάνω, αυτό κάνω, γράφω και κανά βιβλίο, τί άλλο να κάνω;
Είναι και ντροπή, νιώθω, εγώ, ντροπή. Όχι ντροπή, μάλλον νιώθω ένα αίσθημα κινδύνου, διότι υπό μία έννοια είναι και ολίγον φασισμός: εγώ, με το ένα πόδι στον τάφο, να διατυπώνω το όραμα της ζωής που θα ζήσετε εσείς. Δεν είναι φασισμός αυτό το πράγμα; Δηλαδή σ’ έναν κόσμο ο οποίος εξελίσσεται με τόση ταχύτητα τρομακτική, ένας άνθρωπος από το παρελθόν, ο οποίος σήμερα είναι ογδόντα χρονών, να ηγηθεί για τη ζωή των σημερινών παιδιών, η οποία αύριο θα είναι εντελώς διαφορετική;
Υπάρχει, άρα, ένα πρόβλημα ευθύνης. Και μου λέει η Ρηνιώ πολλές φορές, «είσαι απαισιόδοξος και σ’ ακούνε τα παιδιά και είσαι μες στη μαυρίλα!». Τι να κάνω, ρε παιδί μου; Στα ογδόντα μου χρόνια να λέω ψέματα; Είμαι απαισιόδοξος. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω το υποστηρίζω: ότι ο μόνος δρόμος, ο οποίος δεν μας οδηγεί σε κανένα λάκκο, σε καμιά λακκούβα, σε κανένα κακό συναπάντημα, είναι ο δρόμος της αγάπης, είναι ο δρόμος της τρυφερότητας, είναι ο δρόμος της κατανόησης, είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της διαφορετικότητας του άλλου! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Αν τον ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο δεν κινδυνεύουμε. Ούτε εμείς ούτε οι συνάνθρωποί μας.
Οποιεσδήποτε άλλες διαδικασίες, η ιστορία πια μας πείθει ότι είναι επικίνδυνες. Σκεφτείτε αυτό το παλικάρι, τον Φιντέλ Κάστρο που πολεμούσε στα βουνά, αυτός ο ρομαντικός, ο ωραίος τύπος… δικτάτορας κατάντησε! Ο Τσε, ευτυχώς, σκοτώθηκε νωρίς, όπως κι ο Ιησούς. Οι δυο αυτοί έσωσαν την αθωότητά τους.
Να ‘σαι άνθρωπος δημιουργικός και ευαίσθητος. Και να αγαπάς. Να αγαπάς! Να μπορείς να μετατρέπεις κάθε μέρα την αγάπη σε αγαπημένο. Η φρέζα μου που είναι εκεί φυτεμένη την αγαπάω, την βλέπω κάθε πρωί, καταλαβαίνεις; Ή έναν συγκεκριμένο άνθρωπο…  Όλα τα άλλα… Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.
Η αγάπη είναι κάτι που το ζεις, δεν νομίζω ότι είναι κάτι που μπορείς να του δώσεις έναν ορισμό. Η αγάπη είναι αυτό που αισθάνεσαι. Η λογική έχει όρια στην ερμηνεία της πραγματικότητας, η ψυχοσωματική εμπειρία, όμως, είναι του καθενός. Η αγάπη, είναι ένα συναίσθημα που είναι για τον καθένα ιδιαίτερο και για τον καθένα διαφορετικό επίσης. Δεν μπορείς να το ορίσεις απλώς σαν συναίσθημα. Σαν συναίσθημα το ορίζουμε, αλλά στην πράξη, στη ζωή μέσα στην υπόστασή του, είναι του καθενός εμπειρία. Όπως και ο έρωτας επίσης. Ο έρωτας. Αυτό το καταπληκτικό συναίσθημα, το μοναδικό, το οποίο το έχουν βρωμίσει και το έχουν φορτώσει  τόση σκουριά και τόση ανηθικότητα που πραγματικά είναι έγκλημα.
Αλλά αυτή ήταν και η κουλτούρα μας. Δηλαδή, εγώ θυμάμαι τις γυναίκες που κάθονταν στο σκαλοπάτι και βλέπαν ένα ζευγαράκι να πηγαίνει αγκαλιασμένο προς το βουνό απάνω και λέγανε: πάνε να βγάλουν τα μάτια τους! Λοιπόν, για τα παιδιά που μεγάλωναν και άκουγαν αυτά τα πράγματα, ο έρωτας σήμαινε «να πάνε να βγάλουν τα μάτια τους».
Είμαι με τη Ρηνιό από το 62 μαζί και από το 64 παντρεμένοι… Κατ’ αρχήν ο γάμος είναι καταναγκασμός. Τώρα, στον εικοστό πρώτο αιώνα, να παντρεύονται οι άνθρωποι! Τι είναι αυτό; Τι θα πει παντρεύομαι; Από την αρχή λένε ψέματα, από τους όρκους: αιώνια, μια ζωή… Τί λες, βρε μαλάκα! Σε λίγο, σε ένα, δύο, πέντε χρόνια, το σεξ τελειώνει πια, από κει και πέρα τι γίνεται; Θα ζήσετε και οι δυο με έναν έρωτα στη ζωή σας; Αν η σχέση ακουμπάει σε πολύ περισσότερα πράγματα, δηλαδή βρίσκεται σε ένα ίδιο φιλοσοφικό στίγμα, κι έχει πνευματικό ενδιαφέρον, μπορεί το ζευγάρι να ταξιδέψει και σε άλλους δρόμους ερωτικούς και να ξαναγυρίσει, κι όπως λέει ο Καβάφης, να γυρίσει με πλούτη, με φλουριά με καινούρια πράγματα και να εμπλουτίσει αυτή τη σχέση, αλλιώς αυτό το μέλι θα γίνει φαρμάκι και ο ένας θα μισήσει τον άλλον.
Η κατάσταση, δηλαδή, πρέπει να εκτονώνεται! Ο γάμος είναι κατάλοιπο της αντίληψης ότι ο έρωτας είναι αναπαραγωγική διαδικασία και τίποτα περισσότερο. Τέτοια φτώχεια γι’ αυτό το καταπληκτικό συναίσθημα του ανθρώπου που λέγεται έρωτας; Αυτό είναι έγκλημα! Αρκεί να υπάρχει πολιτισμός. Όταν υπάρχει πολιτισμός σε μια σχέση…
Πιτσιρικάς συμμετείχα σε αυτό το όνειρο του κομμουνισμού ολόκληρος, κυτταρικά… και καμιά φορά μες το κελί σκεφτόμουνα μοναχός μου κι έλεγα, εντάξει, θα λύσουμε όλα τα προβλήματα των ανθρώπων αλλά πως θα απαντήσουμε στο πρόβλημα όταν ένα αγόρι αγαπάει ένα κορίτσι και εκείνη δεν τον θέλει ή όταν ένα κορίτσι αγαπάει ένα αγόρι κι εκείνος δεν την θέλει, και βασανιζόμουνα και έλεγα πως θα το λύσουμε ρε παιδί μου αυτό το πράγμα; Πώς θα λύσουμε αυτό τον κόμπο; Και βρήκα, όμως, λύση: λέω, μα θα ‘ναι τόσο ελεύθερη και ανοιχτή η κοινωνία ώστε οι άνθρωποι, το κάθε αγόρι και το κάθε κορίτσι θα χει πολλές επιλογές γύρω του ώστε να μπορεί να ολοκληρώσει και να εκφράσει τις επιθυμίες του.
Ταυτόχρονα, δεν θα υπάρχουν άσχημοι και όμορφοι άνθρωποι, αυτό είναι μια εφεύρεση της ανώμαλης κοινωνικής αισθητικής που εδραιώσαμε. Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι ομορφιά, ο κάθε άνθρωπος μέσα του έχει ομορφιά, κουβαλάει ομορφιά κι όταν ανακαλύπτεις αυτό το πράγμα, όταν συνδέεσαι με αυτού του είδους την ομορφιά, όταν τέτοιου είδους είναι οι σχέσεις, ε, αυτές δεν κινδυνεύουν. Έστω και αν μπουν στη συνήθεια και στην κούραση, δεν κινδυνεύουν να εκφράσουν κάποια βαρβαρότητα ή δυστυχία κλπ. Θα ‘ναι μια πολιτισμένη πάλι όμορφη συναισθηματική, αγαπησιάρικη δύση αυτής της σχέσης, προσωρινής ή μονιμότερης.
Εγώ, δηλαδή, πιστεύω ότι η ζωή είναι αιώνια και κινείται με κύκλους: ζωή - θάνατος, ηδονή- πόνος, λύπη- χαρά κλπ. Εάν η ζωή δεν είχε αυτές τις συγκρούσεις, αν δεν υποχρέωνε ανά πάσα στιγμή τους ανθρώπους, να περάσουν τα συναισθήματά τους πάνω από την πυρρά, θα ήταν μια ζωή αδιάφορη, γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον η ζωή γιατί έχει αυτές τις συγκρούσεις!
Όμως αυτές οι συγκρούσεις πρέπει να στηρίζονται σε ένα υπόβαθρο πολιτισμού, αλληλοσεβασμού, αλληλοεκτίμησης, αναγνώριση της διαφορετικότητας, κατανόησης των αναγκών του άλλου. Και είπα, αν δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα δεν γίνεται τίποτα, γεννάται δυστυχία, πίκρα…
Αν θέλεις να ζήσεις μόνο χαρά στη ζωή σου… Δεν γίνεται αυτό! Σκεφτείτε, ρε, τι βαρεμάρα θα είχε η ζωή να ήταν σαν ένα συριανό λουκούμι που το γλύφεις το πρωί, το γλύφεις το μεσημέρι, το γλύφεις το βράδυ… Ε, δεν λες, αϊ σιχτίρ από δω;
Αλλά εκλογικεύσαμε τελείως την πραγματικότητα. Και αυτός ο Άγγλος ο φιλόσοφος και ποιητής, ο Blake, λέει, ότι η λογική έχει όρια στην ερμηνεία της ρομαντικότητας, η φαντασία είναι δημιουργία. Χωρίς φαντασία δεν μπορεί να πορευθεί ο άνθρωπος. Εδώ ο γαλλικός Μάης είχε μια αντίφαση σε ένα απ’ τα συνθήματά του: «η φαντασία στην εξουσία». Μα, είναι δυνατόν να συνυπάρξουν αυτά τα πράγματα; Φαντασία και εξουσία; Γι’ αυτό τα περισσότερα στελέχη του ‘γίναν μέλη των πολυεθνικών εταιριών.
Για την γενιά του Πολυτεχνείου; Τι να πω ρε παιδί μου; Μια εξέγερση με όνειρα και αιτήματα της νεολαίας εκείνη της εποχής την οποία απορρόφησε το σύστημα, τους έβγαλε υπουργούς, βουλευτές, και τέλειωσε η υπόθεση. Και τα αιτήματα και τα συνθήματα και τα όνειρα. Και το Πολυτεχνείο, έγινε σαν τις μυγοχεσμένες εικόνες του Χριστού που κρέμονται πάνω από τα δικαστήρια. Σουβλάκια έγινε, ότι θες έγινε, εκτός από κείνο που ονειρευόταν.
Γι’ αυτό δεν πάτησα ποτέ σε δεξιώσεις που κάνανε για αντιστασιακούς στο Προεδρικό Μέγαρο. Κάθε χρόνο δεν καλούσανε δαύτους; Του είπα κάποτε του Μίκη Θεοδωράκη, δεν καταλαβαίνεις ότι μ’ όλα αυτά που κάνουν, πως τάχα μου σε τιμάνε και τέτοια, ότι εσύ τους τιμάς; Τους τιμάς, δε σε τιμάνε! Όταν ένας άνθρωπος έχει μια ασφάλεια και μια καθαρότητα και πάει κάπου, ε, καθαρίζει και τους άλλους.
Δεν πήγα ποτέ σε προσκλήσεις. Εδώ, ανάβω το τζάκι μου. Και παράσημο μου είπαν να μου δώσουν, τους είπα να το βάλουν στον κώλο τους. Πήγα, μόνο, να μου δώσουν τα ένσημα, διότι ειδικά για τα 6 χρόνια που κάναμε φυλακή στη χούντα, μας δώσανε ένσημα, λες και δουλεύαμε! Ευτυχώς, όμως, γιατί έτσι πήρα μια αναπηρική σύνταξη.
Και τους χουντικούς τους δικάσανε. Αυτούς εδώ, ποιος θα τους δικάσει; Η ιστορία; Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι να την γράψουν ακόμα, αν υπάρχουν άνθρωποι, γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Σε πενήντα χρόνια τα νερά του πλανήτη δε θα πίνονται! Αυτά λένε οι επιστήμονες με τον τρόπο που πάμε και καταστρέφουμε συνεχώς υδροφόρους ορίζοντες, τα ποτάμια, τις λίμνες, οι όξινες βροχές, κι όλα αυτά.
Θέλω να πω, ότι είμαι απαισιόδοξος. Γιατί; Επειδή είμαστε σ’ έναν κόσμο, ο οποίος είναι, πια, μια γειτονιά. Μια γειτονιά μικρή. Έχουνε μηδενιστεί σχεδόν οι αποστάσεις, συνεπώς και ο εφιάλτης των καταστροφών είναι κοινός.
Για πρώτη φορά ίσως στην ιστορία του κόσμου είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας των λαών σ’ ένα παγκόσμιο κίνημα το οποίο θα φέρει την αλλαγή. Μια χώρα μόνη της, έστω κι αν καταφέρει τελικά να διαμορφώσει ένα διαφορετικό ανθρώπινο σύστημα, μια άλλη ποιότητα ζωής για τον λαό της, δεν είναι σίγουρη για το μέλλον όταν π.χ. στην Αλβανία χτίζεται πυρηνικό εργοστάσιο, στη Βουλγαρία το ίδιο, στη Ρουμανία πυρηνικό εργοστάσιο, στην Τουρκία πάνω στο σεισμογενές ρήγμα πυρηνικό εργοστάσιο…
Ο άνθρωπος υποτάχθηκε στην τεχνολογία αλλά δεν μπορεί να την ελέγξει. Παραδείγματος χάριν, τι πιο φυσικό θα ήταν, αφού τα πυρηνικά εργοστάσια αποδείχθηκαν ότι είναι πυρηνικές βόμβες κάτω από ορισμένες συνθήκες και μπορούν να καταστρέψουν, να μην μπορεί κανείς να χτίσει πυρηνικό εργοστάσιο χωρίς τη σύμφωνη απόφαση των όμορων χωρών.
Διότι αν εκραγεί το περιβόητο εργοστάσιο της Τουρκίας, καταστρέφεται η Ελλάδα, αν εκραγεί το πυρηνικό εργοστάσιο στην Αλβανία καταστρέφεται η Ελλάδα. Τι μέλλον μπορούμε να έχουμε εμείς; Τι μέλλον μπορούμε να διαμορφώσουμε; Κι αν δεν καταφέρουμε να πείσουμε τους Τούρκους, τους Αλβανούς και τους άλλους σε ένα κίνημα μιας άλλης ζωής, ενός άλλου τρόπου ζωής, στην αναζήτηση ενός άλλου τρόπου ενέργειας, π.χ. ηλιακής ή άλλης; Αυτό ακουμπάει κι άλλα προβλήματα και δεν μπορούμε να λύσουμε τέτοιου είδους στοιχειώδη προβλήματα! Που πάμε; Πώς μπορούμε να ονειρευτούμε εμείς σ’ έναν τόπο διαφορετικό αυτή τη στιγμή;
Συνεπώς πρέπει να συναντηθούμε και με τους άλλους λαούς. Δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα μέλλον διαφορετικό αν δε διαμορφώσουμε πρώτα μια πολιτισμική ενότητα του κόσμου, διατηρώντας τη διαφορετικότητα του καθενός. Μέσα σε δυο αιώνες έχουμε καταστρέψει εκατομμύρια διαφορετικούς τρόπους ζωής.
Αυτό ήταν πλούτος για την ανθρωπότητα, και τον καταστρέψαμε, τον ισοπεδώσαμε. Πρέπει να βρούμε ότι διασώθηκε και να ξανανταμώσουμε γύρω απ’ αυτά τα πράγματα.
Γι’ αυτό πιστεύω, πάντα, ότι αν υπάρχει μια αισιόδοξη προοπτική αυτή είναι τα πολυεθνικά κοινόβια, δηλαδή, άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της γης οι οποίοι επιχειρούν να συμβιώσουν. Μου λέγε μια φίλη μου η οποία έχει ταξιδέψει πολύ σ’ όλο τον κόσμο κι έχει ζήσει σε τέτοιου είδους κοινόβια «Χρόνη, δεν μπορείς να φανταστείς τι θαύμα ήταν η ζωή. Διαφορετικά φαγητά, διαφορετικό φλερτ, διαφορετική έκφραση και συμπεριφορά του καθενός, διαφορετικές γιορτές, διαφορετικά γλέντια ακόμη και διαφορετικό φιλί!" Ίδια συναισθήματα όμως...
Ένας πλούτος, στον οποίο ζούσαν οι άνθρωποι, ούτε έπληττες, ούτε τίποτα, ο καθένας έκανε τη δουλειά του… Ε, μόνο έτσι θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε, αλλά αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα. Επιχειρήθηκαν στην αρχή με το μεγάλο χίπικο κίνημα, το οποίο το σακατέψανε με τα χημικά ναρκωτικά και τα ρέστα, και το τσακίσανε, το δυσφημίσανε, και βέβαια μετά το έκανε και μόδα το σύστημα. Είναι δύσκολα αυτά.
Όπως είναι και δύσκολο -επειδή όλοι μας, από την κούνια μας εισπράττουμε αυτή την κουλτούρα- να συνυπάρξουμε χωρίς προβλήματα, γιατί είναι φυσικό σε μια κοινότητα να υπάρχουν και τα ανθρώπινα  προβλήματα, που τα περιγράφω και στο «κλειδί» με έναν τρόπο.
Πολλοί νέοι, μου στέλνουν οι περισσότεροι ποιητικές συλλογές… Το ενενήντα εννιά τοις εκατό των Ελλήνων είναι ποιητές! Και έρχονται και παιδιά που με ρωτάνε, πώς γράφεται ένα βιβλίο; Εγώ τους απαντάω το εξής: Βάλτε μια λευκή κόλλα μπροστά σας και πάρτε και ένα μολύβι και καθίστε. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Αν έχετε να βγάλετε κάτι θα το βγάλετε, κι αν έχετε να γράψετε κάτι θα το γράψετε. Λευκό χαρτί και μολύβι! Τα άλλα όλα είναι εκ του περισσού. Αν θες να γράψεις με το συναίσθημά σου, με αυτό που πιστεύεις, με αυτό που σε συνεπαίρνει αυτή τη στιγμή, δε χρειάζεσαι τίποτα. Ούτε καμιά οδηγία, ούτε καμιά τεχνική. Καλύτερα άσε την κόλλα άσπρη μέχρι να σου ‘ρθει!
Καμιά φορά διαβάζω συγγραφείς που βλέπω πίσω στο βιογραφικό τους ότι πήγαν στην τάδε σχολή συγγραφέων… Εγώ έμαθα γράμματα απ’ την λογοτεχνία, από κει έμαθα και μαρξισμό, από κει έμαθα και κοινωνιολογία, από κει έμαθα και οικονομία. Διάβασα όλη τη Ρώσικη κλασσική και σοσιαλιστική λογοτεχνία, διάβασα όλη τη γαλλική λογοτεχνία, η οποία είναι καταπληκτική, διάβασα σύγχρονη αμερικάνικη λογοτεχνία. Μέσα από τη λογοτεχνία μαθαίνεις τη γλώσσα, μαθαίνεις να μιλάς, παίρνεις γνώσεις τρομακτικές από όλους τους χώρους...
-----------
Διαβάστε στο tvxs.gr το 1o μέρος της συνέντευξης: