Πρώτο θέμα σε επιστημονικά περιοδικά η ελληνική κρίση

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαΐου 24, 2012

Το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι ένα ζήτημα που έχει πλέον ξεφύγει από το πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής, αγγίζοντας σε διεθνές επίπεδο άλλους τομείς όπως η επιστήμη.
Είναι ενδεικτικό ότι ένα από τα κορυφαία επιστημονικά περιοδικά στον κόσμο και πιθανώς το καλύτερο από άποψη εκλαΐκευσης των επιστημονικών θεμάτων, το βρετανικό «New Scientist», στην τελευταία ηλεκτρονική έκδοσή του αφιερώνει εκτεταμένο αφιέρωμα στη χώρα μας με τίτλο «Η ελληνική κρίση».
Χωρισμένο σε επιμέρους ενότητες, το «New Scientist» (που κατά κάποιο τρόπο είναι ανάλογο σε κύρος στο χώρο της επιστήμης με τον επίσης βρετανικό «Economist» στον τομέα της οικονομίας) επικεντρώνεται στις ευρύτερες επιπτώσεις από μία πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη (το γνωστό πλέον ως σενάριο «Grexit» – Greek Exit), στο τι πρέπει να γίνει ώστε να αποφευχθεί μία ανθρωπιστική κρίση ως συνέπεια της οικονομικής, στο ποιοί είναι οι τομείς εκείνοι, πέρα από την υγεία, όπου θα έπρεπε να κατευθυνθούν δημόσιοι πόροι και, τέλος, γιατί δεν είναι η καλύτερη λύση για τα προβλήματα της ευρωζώνης το να φύγει η Ελλάδα από το «κλαμπ».
Το περιοδικό αναφέρει ακόμα ότι ο συνδυασμός οικονομικής κατάρρευσης, πολιτικής αστάθειας και δυσκολίας ικανοποίησης στοιχειωδών ανθρωπίνων αναγκών δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκές για εκτεταμένη κοινωνική αναταραχή, θυμίζοντας παρεμπιπτόντως ότι η Ελλάδα αποκατέστησε το δημοκρατικό καθεστώς της μόλις το 1974, το ίδιο έτος συμπτωματικά που ξερίζωσε και την ελονοσία.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ, σύμφωνα με το New Scientist, η προηγούμενη εμπειρία από ανάλογες κρίσεις (Αργεντινή, Σουηδία, Ιαπωνία) δείχνει τα προβλήματα για τη δημόσια υγεία, όταν μία σύγχρονη οικονομία καταρρέει.
Το περιοδικό επισημαίνει ότι είναι ήδη ολοφάνερο το ανθρώπινο κόστος από την κρίση στην Ελλάδα, ιδίως στον τομέα της υγείας, καθώς πολλοί πολίτες αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμα και βασικές ιατρικές και φαρμακευτικές υπηρεσίες.
Όπως τονίζει, η προστασία της σωματικής και ψυχικής υγείας των πολιτών πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα, ακόμα και εν μέσω κρίσης. Υπογραμμίζει επίσης, ότι ασθένειες που ενδημούν σε άλλες χώρες νοτίως της Ελλάδας, αλλά όχι στην Ευρώπη, όπως η ελονοσία, αρχίζουν πλέον να κάνουν την επανεμφάνισή τους στη χώρα μας, με κίνδυνο ίσως να εξαπλωθούν πέρα από τα ελληνικά σύνορα, αν οι εγχώριες υπηρεσίες υγείας καταρρεύσουν.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται η αύξηση των αυτοκτονιών, των περιστατικών βίας, ληστειών και γενικότερα της εγκληματικότητας στην Ελλάδα κατά τα τελευταία χρόνια.
Το περιοδικό συστήνει, εν προκειμένω, να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην καταπολέμηση της ανεργίας, από την οποία πηγάζουν πολλά από αυτά τα προβλήματα. Γίνεται μάλιστα η πρόβλεψη ότι, αν η κρίση συνεχιστεί, μπορεί να υπάρξουν περισσότεροι πρόωροι θάνατοι ηλικιωμένων, οι οποίοι είναι και οι πιο ευάλωτοι στις διάφορες ελλείψεις.
Τονίζεται ακόμα η ανάγκη να διαφυλαχθεί η Παιδεία, ώστε να μην απαξιωθούν οι δεξιότητες του εργατικού δυναμικού της χώρας, γεγονός που θα δυσκολέψει μελλοντικά την έξοδο από την ύφεση και την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Επίσης συστήνεται η ενίσχυση των ανέργων με επιδόματα ανεργίας, μεταξύ άλλων επειδή αυτοί οι δημόσιοι πόροι ανακυκλώνονται στην οικονομία και τονώνουν τη ζήτηση στην αγορά.
Ειδικότερα για το μέλλον και της δομή της ευρωζώνης, το New Scientist ανατρέχει στις επιστημονικές θεωρίες των δικτύων και της πολυπλοκότητας, υποστηρίζοντας ότι το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το επιμέρους χρέος οποιασδήποτε μεμονωμένης χώρας, αλλά ο λανθασμένος τρόπος που εξαρχής «χτίσθηκε» η ζώνη του ενιαίου νομίσματος στην Ευρώπη, δηλαδή στην άμμο αντί σε στερεά θεμέλια. Δίκτυα όπως η ευρωζώνη, όπου τα μέλη τους ταυτόχρονα συνεργάζονται και ανταγωνίζονται, είναι ευάλωτα, όμως πάντα υπάρχουν περιθώρια να βελτιωθεί η ισορροπία ανάμεσα στον ανταγωνισμό και στη συνεργασία.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα «δίκτυο» (όπως μπορεί να θεωρηθεί η ευρωζώνη) έχει τρεις εναλλακτικούς δρόμους για να αποφύγει τη διάλυση: να μειώσει την αλληλεξάρτηση μεταξύ των μελών (ώστε οι ανεξάρτητες πολιτικές ενός κράτους να μην «μολύνουν» τα υπόλοιπα), να αυξήσει τη ρύθμιση (επιβολή αυστηρότερων οργανωτικών κανόνων που δεσμεύουν τους πάντες) ή να υπάρξει απομάκρυνση κάποιου μέλους (πλήρης απομόνωση του «αδύναμου» κρίκου για να δυναμώσουν οι υπόλοιποι).
Το αφιέρωμα κλείνει με την παρατήρηση του φιλελεύθερου και φεντεραλιστή πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου Γκι Φερχόφσταντ ότι «ούτε η Ελλάδα, ούτε η Πορτογαλία, ούτε η Ισπανία, έχουν δημιουργήσει την κρίση της ευρωζώνης». Όπως και οι επιστήμονες θεωρητικοί των συστημάτων, εισηγείται διαφορετικές συστημικές λύσεις και κυρίως πιο στενό συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών-μελών και έκδοση ευρωομολόγων.
newsbeast.gr

Μπράβο Τσίπρα !

Μπράβο Τσίπρα !

Δε θα έγραφα ποτέ «μπράβο Αλέξη», γιατί δεν τον νιώθω και δικό μου άνθρωπο. Αλλά το «Μπράβο Τσίπρα», το λέω εντελώς σοβαρά όπως θα το έλεγα για κάποιον ποδοσφαιριστή που έβαλε ωραίο γκολ σ’ ένα αγώνα ποδοσφαίρου που τον παρακολουθώ επειδή δεν έχω να κάνω κάτι καλύτερο.

Έχω βαρεθεί τα «καλά παιδιά». Τα «υπάκουα παιδιά». Τα «ξενέρωτα παιδιά». Μακάρι χίλιες φορές να αποδειχθεί ότι ο Τσίπρας είναι το τσογλάνι που λένε ότι είναι. Έναν τσόγλανο χρειάζεται αυτή η χώρα.

Τον χρειαζόμαστε για να αναστατώνει τους μ@λ@κοπίτουρες σαν τον Σκανδαλίδη, τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά. Βγήκαν οι λουλούδες και οι τριπλοσάγονοι να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους για...

τους χαρακτηρισμούς Τσίπρα στον Ολάντ «και μάλιστα μέσα στο ίδιο του το σπίτι».

Ξέχασαν όλοι αυτοί οι άθλιοι γυμνοσάλιαγκες που σήμερα μιλούν για «αγενή, αφελή και επικίνδυνο Τσίπρα», ότι επέτρεψαν στον Όλι Ρεν και στον Στρος Καν να μπουν μέσα στο σαλόνι του δικού μας σπιτιού, τη Βουλή, και να μας μιλήσουν με τον πλέον ταπεινωτικό τρόπο.

Ξέχασαν ότι αυτές οι δουλάρες του πολιτικού υποκόσμου έφεραν το ΔΝΤ στην Ευρώπη να δίνει εντολές και να κουμαντάρει καταστάσεις. Ξέχασαν αυτές παρθενοπιπίνες ότι άφησαν τους κλητήρες της Τρόικας να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και να δίνουν διαταγές.

Τότε, ούτε ο Σκανδαλίδης, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος ένιωθαν θιγμένοι. Θίχτηκαν επειδή ο Τσίπρας είπε ότι ΙΣΩΣ ο Ολάντ να γίνει Ολαντρέου κι επειδή αποκάλεσε μαντάμ τη Μέρκελ. Σιγά ρε σκλάβες της Αυλής! Η Μέρκελ, όσο και να τη γλείφετε για να σας στηρίξει με τρομοκρατικές δηλώσεις και απειλές εναντίον μας, όλοι ξέρουμε ότι είναι πιο απωθητική κι από βουβωνοκήλη.

Όσο για τον Ολάντ, είναι μια μετριότητα που υπό κανονικές συνθήκες και μπροστά στα μεγέθη πραγματικών ηγετών, μοιάζει με δημαρχούκο μικρής πόλης στη γαλλική επαρχία. Επειδή τους προσκυνάτε εσείς οι κομπλεξάρες, δε σημαίνει ότι θα τους προσκυνήσουμε όλοι.

Ναι, μου αρέσει που ο Τσίπρας ανάγκασε μέχρι και την ψηλολαίμα Λαγκάρντ να χάσει την ψυχραιμία της και να προχωρήσει σε κινδυνολογικές «προειδοποιήσεις» προς τους Έλληνες σχετικά με το τι πρέπει να ψηφίσουν.

Μ’ αρέσει που ο Τζήμερος φαίνεται σα λεκές από ξερατό πάνω σε κουστούμι Armani, μπροστά στον Τσίπρα. Μ’ αρέσει που ο Κουβέλης μοιάζει σαν ο προπάππους του που λέει ιστορίες για τους Βαλκανικούς πολέμους. Μ’ αρέσει που ο Βενιζέλος χάνει την ψυχραιμία του μόλις βλέπει τον Τσίπρα κι ο Σαμαράς επιτέλους ξεβρακώθηκε και ύψωσε όλο το φασιστικό του ανάστημα για να καταλάβουμε όλοι πόσο λίγος είναι σαν αρχηγός και πόσο πουλημένος σαν πολιτικός.

Μακάρι ο Τσίπρας να μη νιώσει πάλι ενοχές επειδή αρέσει στον κόσμο αυτό το γραψ@ρχίƍικ⓪ στυλάκι του. Έτσι την πάτησε και την προηγούμενη φορά που συμμαζεύτηκε ως συνταξιούχος μικροαστός όταν τον «κατηγόρησαν» ότι συμφωνούσε με τις δυναμικές αντιδράσεις των αγανακτισμένων πολιτών.

Μακάρι να συνεχίσει μέχρι τις εκλογές και μετά τις εκλογές, έτσι άνετος και ακομπλεξάριστος να παίζει το παιχνίδι με τους δικούς του όρους. Να πηγαίνει στην Ευρώπη και να τον κάνουν ήρωα οι κακόμοιροι ηγετίσκοι αρνούμενοι να τον συναντήσουν. Διότι αν το έκαναν στο Σαμαρά και στο Βενιζέλο θα έδειχναν ότι τους φτύνουν, τους υποτιμούν. Όταν το κάνουν στον Τσίπρα, δείχνουν απλώς το φόβο τους.

Βαρέθηκα να δηλώνω ότι δεν ψηφίζω. Βαρέθηκα να εξηγώ τους λόγους. Δε γουστάρω να μου την πέφτουν οι στρατευμένοι και οι πωρωμένοι. Δε γουστάρω να απολογούμαι σε κανέναν για τους λόγους που «κράζω χωρίς να προτείνω». Τα έχουν προτείνει άλλοι τα όσα πιστεύω και το έχουν κάνει πολύ καλύτερα. Ούτε να χειραγωγήσω θέλω, έστω κι έναν άνθρωπο που με διαβάζει, ούτε να πείσω κάποιον για οτιδήποτε. Μακάρι να μπορούσα να πειστώ εγώ για πολλά πράγματα.

Κι ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, οι κομματικοί τους στρατοί, οι στόκοι κάθε πολιτικοϊδεολογικού χώρου, υπάρχει περίπτωση να με πείσουν για κάτι. Αν συνεχίσουν όλοι μαζί να την πέφτουν στον Τσίπρα, να δείχνουν τόσο έντονα την ενόχλησή τους για την ύπαρξή του, να επιμένουν στις προβοκάτσιες εναντίον του, μπορεί να με πείσουν να πάω να τον ψηφίσω.

Κι αν το κάνω εγώ, σημαίνει ότι θα έχουν πείσει και άλλους να το κάνουν. Όχι επειδή μας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή μας αρέσουν τα τσογλάνια που ρίχνουν κλωτσιές στα σάπια. Δε θέλει και πολύ να γυρίσει το μυαλό του ανθρώπου, ειδικά όταν τον εκνευρίζουν εκείνοι που σιχαίνεται.

Από τον kartesio μοντάζ Γρέκι

Έξι χρόνια από το θάνατο του Κώστα Ηλιάκη

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαΐου 23, 2012

 Στις 23 Μαΐου 2006, 2 ημέρες μετά την ονομαστική του εορτή, θυσιαζεται στον ουρανο του Αιγαίου ο ήρωας Κωνσταντίνος Ηλιάκης, αμυνόμενος μέχρις εσχάτων κατά της τουρκικής επιβουλής. Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή του.
“Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες…
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες· δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία· γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε· πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους. Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε. (Κωνσταντίνος Καβάφης)

Πόσο πολύ (δεν) μᾶς θέλουν στην Ευρωζώνη;

Πόσο πολύ (δεν) μᾶς θέλουν στην Ευρωζώνη;

Όχι τόσο ξαφνικά, το τι θα ψηφίσουμε στις εκλογές απέκτησε νομισματική διάσταση, μας το λένε και οι ξένοι:  Προσέξτε τι ψηφίζετε, αυτή την φορά είναι ψήφος εάν θα μείνετε στο ευρώ ή την Ευρώπη και τέτοια βαρυσήμαντα.

'Εχω γράψει 8-9 αναρτήσεις για το παραπλανητικό του διλήμματος "ευρώ ή δραχμή, όσον αφορά το πώς το βλέπουμε εμείς το ερώτημα. Ερώτημα μαϊμού, κατά την γνώμη μου, αν και έχω γενικότερη άποψη, που όμως δεν αφορά, τώρα.


Αυτό που μάς λένε οι εταίροι μας, είναι επίσης μαϊμού. Ή εκβιασμός. Ή αυτό που τους συμφέρει να πουν, άσχετα εάν μερικοί λένε "μείνετε στο ευρώ" για να επιλέξουμε να φύγουμε, ή άλλοι λένε "φύγετε από το ευρώ", για δικούς τους λόγους.

Όλο μα όλο το πρόβλημα και το δίλημμα και η ταραχή, προέρχονται από δύο αδιαμφισβήτητα γεγονότα:

(α) Χρωστάμε περισσότερα από όσα μπορούμε να ξεπληρώσουμε (ή, εάν προτιμάτε, οι μέχρι τώρα ρυθμίσεις δεν είναι βιώσιμες, αφού εμείς δεν είμαστε βιώσιμοι), και (β) οι πιστωτές μας ή/και οι οι χώρες τους αρνούνται να το δουν, και να κάνουν αυτό που θα περίμενε κανείς από πιστωτή που δεν μπορεί να εισπράξει:  Να γράψουν τις ζημιές και πάμε παρακάτω.

Το ότι χρωστάμε επειδή παρασυρθήκαμε, ή μας παραπλάνησαν, ή είμαστε άσωτοι και λιγούρια, ή μας λάδωσαν για να καταναλώσουμε, ή μας επιδότησαν για να εισάγουμε αντί να παράγουμε, ή μάς έφτιαξαν σοσιαλιστικά και φιλοευρωπαϊκά καθεστώτα για να μας οδηγήσουν στην δουλοπαροικία -- αν θέλω να συνομωσιολογήσω -- εγώ μεν έχω βαρεθεί να το λέω, εσείς δε κρίνετε ό,τι νομίζετε.

Το ότι δεν είμαστε βιώσιμοι με την παρούσα "κεφαλαιακή δομή" και δομή εξόδων-εσόδων, νομίζω ότι επίσης είναι προφανές. Αλλά το πρόβλημα πάντα ανάγεται στο ότι χρωστάμε πολλά.  Σημαντικό κομμάτι του ΑΕΠ μας είναι να πουλάμε σφραγίδες ο ένας στον άλλο, και μεγάλο κομμάτι του ΑΕΠ μας είναι κρατικοδίαιτο, και ευρώδουλο (μία λίστα των υποψηφίων για άδειες ΑΠΕ ή σαλαμάκια ΔΕΗ και "δημόσια" έργα, είναι ενδεικτική).

Το ότι οι πιστωτές μας εντέχνως φόρτωσαν τα χρέη τους στα κράτη τους, ή, και προτιμότερο, σε γειτονικά κράτη, όσοι το παρακολουθείτε, θα το έχετε δει. Το ότι δεν μπορούσαν να διαγράψουν χρέη μέχρι να φτιάξουν μηχανισμούς για να αντιμετωπίσουν τον αντίκτυπο, επίσης θα το έχετε εμπεδώσει. Το ότι ο λογαριασμός μας θα είναι μεγάαααλος, το έχει πει το Stratfor από πέρυσι ή πρόπερσι.

Επομένως, όλες τις δηλώσεις και όλες τις νουθεσίες ή απειλές (και έχω πάψει να παρακολουθώ ποιός θέλει τι και ποιός πάει να φορτώσει κάτι σε άλλους), τις ακούω βερεσέ. Και όπως είπα και στους δύο ...Προέδρους προχτές, εάν μας θέλουν στην ευρωζώνη, είναι πάρα πολύ εύκολο:

1.  Ας απεικονίσουν τα λογιστικά τους σύμφωνα με τα διεθνή λογιστικά πρότυπα. Έχουν χάσει λεφτά.  Να διαγράψουν τα δάνειά τους, και να μην φορτώνουν στον Τσίπρα ή τον Καμμένο δήθεν τυχοδιωκτικές θέσεις. Ο Καμμένος (και ο Τσίπρας, λιγάκι), εάν δεν ήταν πολιτικοί, θα ήταν συνετοί λογιστές:  "Κύριοι, έχετε χάσει, γράψτε το, write-it off, ή down, και μην παιδεύεστε και μην μας ζαλίζετε". Και επειδή αυτό δεν φτάνει (για να μείνουμε στην ευρωζώνη), χρειάζεται και

2. Ας μας δανείσουν με ευνοϊκούς όρους ενδιάμεση χρηματοδότηση, χωρίς όμως περίεργα και υποθήκες που το  μόνο που κάνουν είναι να ανεβάζουν τα ακραία κόμματα. Όχι για να βάλουμε φωτοβολταϊκά, ή αιολικά, αλλά για ενδιάμεσο κεφάλαιο κίνησης. Θέλουν να είναι αυστηροί;  12μηνη περίοδο προσαρμογής σε πλεονασματικό πρωτογενή προϋπολογισμό. Θέλουν να είναι και φιλάνθρωποι; Ας βάλουν ξεχωριστό λογαριασμό για ταμείο ανεργίας για όσους δυστυχείς θα υποστούν συνέπειες. Και να δεχτούν ή "υποτίμηση" ή αντίστοιχη απαγόρευση μη στρατηγικών εισαγωγών, ώστε να ξαναπάνε οι Μήτσοι στα χωριά τους, ή όπου φωτίσει ο Θεός τον καθένα να πάει να βγάζει το ψωμί του. Αλλά να εισάγω φέτα Δανίας, για να έχω έρημα χωράφια και παρατημένα γιδοπρόβατα... κάτι δεν πάει καλά.  Αρνούμαι να εισάγω πατάτες Γερμανίας και να έχω Γερμανικά φωτοβολταϊκά σε πατατοχώραφα.

Η Ευρώπη και το ευρώ φταίνε πάνω από 50% για την κατάντια μας, και εάν δεν το βλέπουν, έεε... τι να κάνουμε...   Βέβαια, πιστεύω ότι εκτός από  game of chicken, παίζει και το θέατρο σκιών και τα μεγαλύτερα Ισπανικά και Ιταλικά προβλήματα... και ίσως και άλλα, ακόμη μεγαλύτερα...  Μήπως τα ευρωομόλογα θα είναι πιο εύκολα χωρίς εμάς;  Μήπως, όπως πάλι έχει γραφτεί πριν δύο χρόνια, είμαστε και λιγάκι και για παραδειγματισμό των υπολοίπων;  Μήπως για αυτό γίνεται και τόση διαφήμιση στον Τσίπρα;  Για να φταίει αυτός;

Και δεν πιστεύω ότι μας θέλουν, πλέον, στην Ευρωζώνη.  Για σκεφτείτε το...

Α.Σαμαράς: Οι αποφάσεις που θα λάβει η Ευρώπη είναι κρίσιμες για την Ελλάδα , αλλά και για την ίδια!...

Α.Σαμαράς: Οι αποφάσεις που θα λάβει η Ευρώπη είναι κρίσιμες για την Ελλάδα , αλλά και για την ίδια!...

Στη χώρα μου η ύφεση και η ανεργία έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα...Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΕΛΚ είχε, σήμερα, μεταξύ άλλων, κατ' ιδίαν συναντήσεις με τον Πρόεδρο του Eurogroup και πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου κ. Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, καθώς και με τον Πρόεδρο του ΕΛΚ κ. Βίλφριντ Μάρτενς.
Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έκανε την ακόλουθη δήλωση στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης:

«Η Ευρώπη έχει ... ανάγκη από ένα νέο αναπτυξιακό προσανατολισμό. Στη χώρα μου η ύφεση και η ανεργία έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στον κοινωνικό ιστό και στην κοινωνική συνοχή.
Τα αποτελέσματα των αποφάσεων, που θα ληφθούν στην Ευρώπη για την ανάπτυξη, τον Ιούνιο, είναι κρίσιμα για την Ευρώπη. Είναι κρίσιμα για την Ελλάδα»....

Γιατί οι Γερμανοί δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να βγει από το Ευρώ

Γιατί οι Γερμανοί δεν θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να βγει από το Ευρώ

Του Philip Pilkington, συγγραφέα και δημοσιογράφου με έδρα το Δουβλίνο, Ιρλανδία. 
Λοιπόν, έχει υπάρξει πολλή συζήτηση το τελευταίο διάστημα για μια πιθανή ελληνική έξοδο από την Ευρωζώνη. ….
Χθες, ο Gavyn Davies στο ιστολόγιο του Times δημοσίευσε ένα εξαιρετικό άρθρο για τη σιωπηλή πορεία των τραπεζών που έχει ήδη λάβει χώρα σε όλη την Ευρώπη από την αρχή της κρίσης χρέους . Φαίνεται ότι η κρίση των τραπεζών έχει επιταχυνθεί κάπως, καθώς ορισμένοι αρχίζουν ......
αμυδρά να γνωρίζουν από πρόσφατα άρθρα για την κίνηση τραπεζικών καταθέσεων από την Ελλάδα. Ο βαθμός στον οποίο έχει επιταχυνθεί, όμως, είναι αρκετά ενδιαφέρον και μπορεί να τον δείτε στο διάγραμμα της φωτογραφίας το οποίο παρακολουθεί το TARGET2 με τον διατραπεζικό δανεισμό στην Ευρωζώνη

Όπως ο αναγνώστης μπορεί να δει ότι η εκτροπή-ρίσκο των τραπεζών στην περιφέρεια έχει αυξηθεί αρκετά.

Ο λόγος για αυτό, όπως επισημαίνει Davies, δεν είναι το είδος του λόγου που συνδέονται κλασικά με την λειτουργία μιας τράπεζας. Σε μια τυπική επιχείρηση-τράπεζα οι καταθέτες αγχώνονται με το ότι η τράπεζα δεν θα είναι σε θέση να τους πληρώσει σε μετρητά όταν αυτοί το θέλουν. Πολλοί μπορεί να θυμούνται τη σκηνή όπου ο Σίμπσον ο άτυχος υπάλληλος της τράπεζας δημιουργεί πανικό στους πελάτες λέγοντας ότι, τα χρήματά τους είναι «στο σπίτι του Bill … και στο σπίτι του Fred”.

 Έτσι, η κεντρική τράπεζα έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του πως θα παρέξει τη ρευστότητα. Στη συνέχεια, οι καταθέτες θα έρθουν να δουν ότι τα χρήματά τους είναι εγγυημένα για να είναι ασφαλείς, επειδή η κεντρική τράπεζα – η οποία τυπώνει χρήμα – στέκεται πίσω από την τράπεζά τους έτοιμη να ικανοποιήσει την επιθυμία τους για μετρητά. Η ΕΚΤ, για οτιδήποτε άλλο έχει κάνει λάθος, έχει παίξει αυτόν το ρόλο τέλεια σε όλη την πρόσφατη κρίση.

Ο λόγος που οι άνθρωποι κινούν τις καταθέσεις τους από τις περιφερειακές τράπεζες στις τράπεζες πυρήνα δεν είναι επειδή ανησυχούν για την ικανότητα των περιφερειακών τραπεζών για την αποπληρωμή. Αντίθετα, ανησυχούν για το ότι η κυβέρνησή τους θα μπορούσε να βγει από το ευρώ και να επανεκδώσει το δικό της νόμισμα. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει μια καλή πιθανότητα ότι, αν οι καταθέσεις τους κάθονταν σε μια τράπεζα στη χώρα τους θα πρέπει να μετατραπούν στο νέο νόμισμα και, ως εκ τούτου, θα υποτιμηθούν αυτόματα έναντι του ευρώ (ή νέο γερμανικό μάρκο, αν όλο το σύστημα καταρρεύσει). Αν ο καταθέτης κινεί τα χρήματά του σε μια γερμανική τράπεζα, αυτό δεν πρέπει να είναι ένα πρόβλημα – και δεδομένου ότι δεν υπάρχουν έλεγχοι κεφαλαίων στην Ελεύθερη Ευρώπη, το να μετακινείς τα χρήματά σου είναι αρκετά εύκολο.
Το πραγματικό πρόβλημα – για τους Γερμανούς, δηλαδή – είναι ότι, όπως επισημαίνει Davies, στην προσπάθεια πρόληψης μιας τραπεζικής κρίσης η ΕΚΤ, φορτώνεται με κάποιο πολύ σοβαρό κίνδυνο:
“Καθώς οι καταθέσεις έχουν αποσυρθεί από τις ελληνικές τράπεζες, η ΕΚΤ αντικαθιστά τις καταθέσεις με πράξεις παροχής ρευστότητας. Αν αυτές είναι τυπικές λειτουργίες repo, όπως αυτές που αναλαμβάνονται στα LTROs το Δεκέμβριο και τον Φεβρουάριο, τότε η ΕΚΤ αναλαμβάνει άμεσα τους κινδύνους που ο Έλληνας ιδιώτης καταθέτης δεν είναι πλέον διατεθειμένος να κρατήσει. Εάν η ρευστότητα εγχέεται μέσω δανειοληπτικής συνδρομής έκτακτης ανάγκης, τότε η Τράπεζα της Ελλάδας αναλαμβάνει θεωρητικά τον κίνδυνο, παρά την ΕΚΤ στο σύνολό της. Αλλά στην περίπτωση διάλυσης του ευρώ, οι απώλειες αυτές θα μπορούσαν τελικά να πέσουν στην ίδια την ΕΚΤ. “
Δείτε εδώ το δίλημμα – τουλάχιστον από ένα γερμανικό σημείο. Αυτή η σιωπηλή πτώση των τραπεζών, προσθέτει έναν σοβαρό κίνδυνο πάνω στον ισολογισμό της ΕΚΤ. Τώρα, όσο η νομισματική ένωση μένει μαζί αυτό δεν είναι πραγματικά ένα πρόβλημα. Αλλά αν ένας από τους κρίκους της αλυσίδας σπάσει, ο ισολογισμός της ΕΚΤ δέχεται ένα χτύπημα – ένα μεγάλο χτύπημα.
Τώρα, δεδομένου ότι η ΕΚΤ εκδίδει το δικό της νόμισμα αυτό δεν είναι πραγματικά ένα πρόβλημα από την άποψη της λειτουργίας. Οι κεντρικές τράπεζες, μετά από όλα, δεν μπορεί ποτέ πραγματικά να πτωχεύσουν. Ωστόσο, οι Γερμανοί μισούν την ιδέα ότι η ΕΚΤ μπορεί να επιτρέψει στον ισολογισμό της να γίνουν σημαντικές απώλειες.
Λοιπόν, τι σημαίνουν όλα αυτά; Μοιάζει ότι οι Έλληνες έχουν μόνο ένα μάλλον τεράστιο διαπραγματευτικό ατού, που του έδωσαν οι πολίτες της περιφέρειας “ψηφίζοντας” κατά των Γερμανών, αφαιρώντας τις καταθέσεις τους από τις περιφερειακές τράπεζες. Μια κλασική περίπτωση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας σε ανατρεπτική δράση… διαφαίνεται!
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το σύνολο των περιστάσεων, αν οι Έλληνες βγουν απ το ευρώ αυτό θα είναι μεγάλος πονοκέφαλος για τους Γερμανούς και την ΕΚΤ. Και έτσι οι μόνοι άνθρωποι που περιχαρακώνονται, αυτές τις μέρες είναι η Μέρκελ και οι πολιτικοί σύμμαχοί της.

Βακτήρια «ζόμπι» κρύβονταν κάτω από τον Ειρηνικό εδώ και 86 εκατ. χρόνια

H αργιλώδης λάσπη που ανασύρθηκε από το βυθό περιείχε οργανισμούς πιο αρχαίους από τον τυραννόσαυρο (Πηγή: Bo Barker Jørkener)

 

Δανοί ερευνητές «ξέθαψαν» από το υπέδαφος του Ειρηνικού Ωκεανού βακτήρια με τόσο αργούς μεταβολικούς ρυθμούς, ώστε να αποτελούν τον ορισμό του ορίου μεταξύ ζωής και θανάτου! Επιπροσθέτως, πρόκειται ίσως για τους αρχαιότερους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη!

Στα βάθη του Ειρηνικού

Τα ευρήματα των Δανών ερευνητών του Πανεπιστημίου Αarhus δημοσιεύονται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης Science. Σύμφωνα με το άρθρο, τα βακτήρια προήλθαν από το υπέδαφος του Ειρηνικού Ωκεανού στο σημείο που εντοπίζεται το κυκλοτερές ρεύμα του (ένα από τα πέντε μεγαλύτερα του πλανήτη μας). Η άμμος και η λάσπη από τις ηπείρους, δύσκολα φτάνει στο σημείο αυτό και ως εκ τούτου ο πυθμένας συγκεντρώνει ιζήματα με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα αργιλώδη ιζήματα που εντοπίζονται μόλις 30 μέτρα κάτω από τον πυθμένα έχουν ηλικία 86 εκατομμυρίων ετών, βρίσκονταν δηλαδή εκεί για 20 εκατομμύρια χρόνια πριν από την εμφάνιση του τυραννόσαυρου!

Αφιλόξενα ιζήματα

Αυτά τα ιζήματα περιέχουν τόσο λίγα θρεπτικά υλικά που είναι αδύνατον να υποστηρίξουν τη ζωή. Ωστόσο, λίγο πιο πάνω φαίνεται πως τα ιζήματα είναι κάπως πλουσιότερα καθώς σε αυτά εντόπισαν τα βακτήρια οι Δανοί ερευνητές.

Όχι πως επρόκειτο για πλήθος βακτηρίων: η συγκέντρωσή τους δεν ξεπερνούσε τα 1000 ανά κυβικό εκατοστό ιζήματος, πράγμα που σημαίνει ότι η αναζήτησή τους με τη βοήθεια του μικροσκοπίου έμοιαζε με αναζήτηση ψύλλων στα άχυρα.

Τα βακτήρια εξαρτώνται από το οξυγόνο και τον άνθρακα για την επιβίωσή τους, αλλά οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αναπνέουν με έναν ρυθμό που είναι 10.000 φορές πιο αργός από εκείνον των βακτηρίων που καλλιεργούνται σε εργαστηριακές συνθήκες.

Στα όρια της ζωής και του θανάτου
Με βάση τον δικό μας χρόνο, τα βακτήρια ζουν τόσο «αργά» ώστε φαίνονται νεκρά! Μόνο όταν οι ερευνητές τους «έκαναν το τραπέζι» με γλυκόζη και άλλα θρεπτικά συστατικά μπόρεσαν να παρατηρήσουν ότι ήταν όντως ζωντανά, καθώς απορρόφησαν μικροποσότητες φαγητού.

Οι Δανοί επιστήμονες εκτιμούν ότι τα βακτήριά τους βρίσκονται πράγματι στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου και πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να οριστεί το κατώτερο μεταβολικό όριο για την επιβίωση. Σύμφωνα δε με τις εκτιμήσεις τους, τα βακτήρια αυτά δεν αναπαράγονται καθώς δεν διαθέτουν επαρκή ενέργεια για να διπλασιάσουν το DNA τους και τα υπόλοιπα οργανίδιά τους και να διαιρεθούν. Αυτό τα καθιστά ίσως τους αρχαιότερους οργανισμούς που φιλοξενεί ο πλανήτης μας, αν και η ακριβής ηλικία τους δεν έχει προσδιοριστεί.

Βήμα Science

Πρέπει να μας τρομάζει η επιστροφή στη δραχμή;

20 Μαϊ 2012 Posted by Κωνσταντίνος

Ολόκληρο το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς με την βοήθεια και της τρόϊκας των δανειστών, μας εκβιάζει και μας τρομοκρατεί πως αν δεν ψηφίσουμε τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή δεν συνηγορήσουμε στην δική μας εξαθλίωση και στο ξεπούλημα της χώρας, τότε θα φύγουμε από τον παράδεισο του ευρώ και θα γυρίσουμε στην κόλαση της δραχμής. Μας λένε ότι θα γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 50. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Αφορμή για το άρθρο αυτό και υλικό για σκέψη δόθηκε από ένα άρθρο από το πολύ καλό blog Ιδεοπηγή.

Ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα σήμερα; Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι ότι το ευρώ είναι ένα σκληρό νόμισμα, δηλαδή δεν υποτιμάται και είναι περιορισμένο σε ποσότητα. Προκειμένου λοιπόν μια χώρα να έχει ικανές ποσότητες ευρώ, χωρίς να απαιτούνται συνεχώς δανεικά, θα πρέπει να έχει….. αυξημένη παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, ώστε να αυξάνει τις εξαγωγές της και να εισρέουν ευρώ στη χώρα. Όμως με την χαμηλή παραγωγή που έχουμε εμείς, την χαμηλή ανταγωνιστικότητα (τόσο από άποψη ποιότητας αγαθών, όσο κυρίως από άποψη κόστους παραγωγής) και την συνεχή εισαγωγή αγαθών, δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσουμε. Το ευρώ στέγνωσε και εξαφανίστηκε από την ελληνική αγορά και θα συνεχίσουμε να ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού.

Το μνημονιακό φάρμακο της τρόϊκας με την εσωτερική υποτίμηση (δηλαδή τις μειώσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και τις απολύσεις) προκειμένου να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα μιας ανύπαρκτης παραγωγής, χειροτερεύει τα πράγματα και αυξάνει την οικονομική ύφεση και την καταστροφή του ΑΕΠ. Η επιστροφή στη δραχμή μοιάζει πλέον και μαθηματικά αναπόφευκτη.

Θα γυρίσουμε στη δεκαετία του 50;

Στη δεκαετία του 50 η Ελλάδα είχε την ίδια χωρική έκταση που έχει και σήμερα, όμως σήμερα έχει έτοιμη μια τεράστια υποδομή με σύγχρονους δρόμους, δίκτυα, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π. που δεν είχε τότε. Άρα λοιπόν έχουμε έτοιμη μια σύγχρονη υποδομή.

Στη δεκαετία του 50 η αγροτιά διέθετε ελάχιστα τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα, ενώ σήμερα έχει υπερπληθώρα γεωργικών μηχανημάτων, ακόμα και πανάκριβων τζίπ. Επομένως η αγροτιά σήμερα είναι πλήρως εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει την ζήτηση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων που θα απαιτηθεί.

Στη δεκαετία του 50, ο τουρισμός ήταν σε άθλιες συνθήκες. Λίγα ξενοδοχεία, υποτυπώδη λιμάνια και αεροδρόμια, αρχαιολογικοί χώροι σε άθλια κατάσταση. Σήμερα διαθέτουμε τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια, φυλαγμένους και προσεγμένους αρχαιολογικούς χώρους, σύγχρονα μουσεία, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π.

Στη δεκαετία του 50, είχαμε μια τεράστια αιμορραγία εργατικού δυναμικού προς το εξωτερικό. Σήμερα, εκτός από το ελληνικό εργατικό δυναμικό, υπάρχει στη χώρα μας ένας τεράστιος αριθμός αλλοδαπών εργατών με τη βοήθεια των οποίων θα μπορούσαμε να κάνουμε παραγωγικά θαύματα.

Δεν χρειάζεται πιστεύουμε να αναφέρουμε ένα σωρό άλλα πράγματα που διαθέτει σήμερα η Ελλάδα και για τα οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ούτε στο ορυκτό πλούτο, τον ήλιο και τον αέρα που διαθέτει.

Τι λείπει όμως από τη χώρα μας και τι θα κάνει η δραχμή;

Από τη χώρα μας λείπουν δύο πράγματα:

1) Λείπει η αξιοποίηση όλων αυτών των παραγωγικών δυνατοτήτων που διαθέτουμε. Μέχρι τώρα μάθαμε να ζούμε με τα έτοιμα, με τις επιδοτήσεις και τα επιδόματα, με πανάκριβες και ταυτόχρονα κακές υπηρεσίες, τεράστια και αδιαπέραστη γραφειοκρατία και με μια επιχειρηματική νοοτροπία της αρπαχτής. Ο μεν ελληνικός πληθυσμός μένει ανενεργός (με τεράστια ανεργία) και ασυντόνιστος, οι δε αλλοδαποί περιφέρονται ασκόπως στη χώρα μας, επιδιδόμενοι σε εγκλήματα. Όταν όμως μείνουμε χωρίς ευρώ, θα αναγκαστούμε να κάνουμε τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό που έχουμε να δουλέψουν.

2) Λείπει φυσικά και το κατάλληλο πολιτικό σύστημα. Εδώ είναι και το πραγματικό μας πρόβλημα. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μας έφτασε στο σημερινό κατάντημα. Ελπίζουμε πως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι και το μέλλον μας. Πρέπει να αλλάξει, με πρώτο τον καταστατικό χάρτη της χώρας. Χρειαζόμαστε άλλο καταστατικό και άλλους διαχειριστές. Άλλο πολίτευμα πιο δημοκρατικό και άλλους πολιτικούς.

Αλίμονο, αν γυρίσουμε στη δραχμή, χωρίς πρώτα να αλλάξουμε το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πελατειακό και οικογενειοκρατικό πολιτικό σύστημα, θα αναγκαστούμε να πουλάμε τις περιουσίες μας που έχουμε αποκτήσει για πενταροδεκάρες για να ζήσουμε τα παιδιά μας.

Με το ίδιο πολιτικό σύστημα, η επιστροφή στη δραχμή, θα είναι σκέτη αυτοκτονία, σκέτη κόλαση. Αυτό το πολιτικό σύστημα θα μας ξεπουλήσει, χωρίς να καταλάβουμε τι μας κτύπησε.

Αλίμονο, ούτε σκέψη γι’ αυτό!

Πρώτα γκρεμίζουμε το πολιτικό σύστημα και μετά προχωράμε...

Οι επόμενες εκλογές θα πρέπει να ολοκληρώσουν αυτό που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες.

Πλήρη κατάρρευση του παλιού δικομματισμού.

Πηγή

ΠΕΡΙ ΤΗΣ "ΜΑΝΤΑΜ" Ο ΛΟΓΟΣ...

ΠΕΡΙ ΤΗΣ "ΜΑΝΤΑΜ" Ο ΛΟΓΟΣ...

"atimoulis"

Εμένα, πάντως, μου άρεσε αυτό το "μαντάμ Μέρκελ" του Τσίπρα για αυτήν την άθλια γερμανίδα καγκελάριο.
Είτε το έκανε σκόπιμα, είτε από κακή χρήση των αγγλικών (βασικά χεστήκαμε αν ξέρει ή όχι καλά ή κακά αγγλικά, είδαμε και τον ηλίθιο Γιωργάκη που ήταν μητρική του γλώσσα!), στο θυμικό των... Ελλήνων είχε επιτυχία, καθώς το "μαντάμ" χρησιμοποιείται περίπου ειρωνικά στην ελληνική γλώσσα.

Υπό του σκότους του φόβου οι λύκοι επανέρχονται.

Του Πασχάλη Τσολάκη

Το σοκ που υπέστη η ελληνική κοινωνία, από το σχέδιο των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων, με την συνένοχη αποδοχή και συνεργασία του πολιτικού συστήματος, το απέστειλε η κοινωνία μέσω της κάλπης, στους κατασκευαστές του και στους πρόθυμους πολιτικούς να το εφαρμόσουν.

Το οικονομικοπολιτικό όμως αυτό σύστημα έχει μεγάλες αντοχές, πολλές βαλβίδες ασφαλείας, πολλά εναλλακτικά σενάρια και λύσεις  και κυρίως πολλούς πρόθυμους, τους οποίους μπορεί να επιστρατεύσει, με οικονομικά ανταλλάγματα ή πλήθος άλλων φιλοδοξιών, που αιτούν τα πρόθυμα αυτά «εκτελεστικά» όργανα», για να ξεπεράσει τέτοιες αντιδράσεις  (πλήθος ιστορικών διαχρονικών παραδειγμάτων).

Με συντονισμένη επίθεση κατατρομοκράτησης των Ελλήνων πολιτών, που έχουν εξαπολύσει τραπεζίτες, Ευρωπαίοι και μη αξιωματούχοι και Έλληνες πολιτικοί και τα ελεγχόμενα από αυτούς ΜΜΕ, επιχειρούν να ακυρώσουν αυτήν την εντολή του λαού και με την απειλή του απόλυτου φόβου, να εκβιάσουν μια νέα εντολή, που να τους επιτρέπει, «νομότυπα» να συνεχίσουν την υλοποίηση των σχεδίων και στόχων τους. Θέλουν διακαώς άμεση κατάσβεση της αντίδρασης, ώστε να μην εξελιχθεί σε μόνιμη αντίσταση, σε ρήξη και ανατροπή, γιατί γνωρίζουν ότι τέτοιες αντιστάσεις ανέτρεψαν πολιτικές και οικονομικές αυτοκρατορίες.

Ο αρχηγός της Ν.Δ, ο οποίος απέπεμψε από το κόμμα όσους ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο, ο ίδιος άνθρωπος απέπεμψε και όσους δεν ψήφισαν το δεύτερο μνημόνιο!

Η απόλυτη λογική του παραλόγου! (για το σύστημα όμως τίποτα δεν είναι παράλογο αρκεί να επιτευχθεί ο προσχεδιασμένος στόχος).

Τώρα όλοι αυτοί, οι οποίοι αντήλλαξαν όχι μόνο άπειρες κομματικές ύβρεις μεταξύ τους, αλλά και προσωπικούς, θα συνυπάρξουν κάτω από την ίδια σκέπη, θα παράγουν την ίδια πολιτική με αβροφροσύνη μεταξύ τους, για τη σωτηρία της χώρας!

Ώ! Φρίξον ήλιε! Δεν έμεινε λίγη ελληνική τσίπα, λίγο φιλότιμο, λίγη ατομική αξιοπρέπεια; Εξευτελίζονται τόσο ξεδιάντροπα; (άραγε γιατί;). Αυτά που έλεγαν μόλις χθες ο ένας για το κόμμα του άλλου και οι χαρακτηρισμοί οι μεν για τους δε, δεν τα πίστευαν; Αν τα πίστευαν γιατί σήμερα αρνούνται τα πιστεύω τους ή άλλως γιατί τα έλεγαν; Τα πιστεύω του τα υπερασπίζεται ο άνθρωπος, έστω και μόνος του. Δεν τα διαπραγματεύεται και δε τα παζαρεύει σε πολιτικούς γάμους και μάλιστα ενόψει εκλογών για μια έδρα. Συνεπώς πολλά μπορεί να κάνει ένας τέτοιος άνθρωπος, για κάτι μεγαλύτερο από μια έδρα, όταν μοιράζει η αποδέχεται έδρες; (μήπως άραγε ακόμα και σε βάρος της πατρίδας του! Κι ας μην αναλύσουμε τα περί Siemens και απόδραση Χριστοφοράκου και τόσα άλλα). Ένα πολύκροτο και ταραχώδες διαζύγιο κατέληξε σε δεύτερο γάμο από έρωτα  (για την πατρίδα!)με το ίδιο ζευγάρι! (είναι πολλά τα λεφτά Άρη! Κινηματογραφική ατάκα).

Η όλη αυτή πολυδιαφημιζόμενη συνύπαρξη έχει έναν απλό στόχο. Αυτό που πολύ κυνικά έλεγε και εφάρμοζε η πολιτική. Το μάντρωμα του λαού! Έτσι πολύ εύκολα γίνεται το άρμεγμα και κυρίως οι λύκοι, που γνωρίζουν κάθε φορά την κερκόπορτα του μαντριού, να έχουν εύκολη και άσωτη λεία. Γιατί να κυνηγούν στα δάση το θήραμά τους; Γιατί να ρισκάρουν την περιπλάνηση αναζητώντας θηράματα, κινδυνεύοντας από ελευθέρους σκοπευτές. Σίγουρη και ασφαλή λεία!

Ο έτερος αρχηγός, στα τόσα χρόνια πολιτικής του είπε μια μεγάλη αλήθεια. «Το ΠΑΣΟΚ σάπισε». Το μεγάλο και αμείλικτο ερώτημα που τίθεται είναι: Με αυτό το σάπιο γιατί άραγε κατήλθε στις εκλογές και επιθυμούσε να κυβερνήσει; Γιατί συνεχίζει με αυτό το σάπιο να διεκδικεί θέση στην πολιτική σκηνή. Για να διατηρηθεί το σάπιο πολικό σύστημα, να σαπίζει ότι καινούργιο γεννιέται και που έχει σαπίσει και μεγάλο μέρος της κοινωνίας! Να μην διατηρηθεί άθικτο και άφθαρτο ότι καινούργιο γεννιέται και η νέα γενιά που έρχεται!

Για την αριστερή πρόταση η στήλη δεν θα κάνει σχόλιο. Ο συντάκτης ποτέ δεν υπήρξε αριστερός ιδεολόγος, αλλά δεν διακατέχεται από αριστερά φοβικά σύνδρομα που κάποιοι ακόμα και σήμερα επαναφέρουν στην πολιτική σκηνή! Η χώρα μας είναι ένα λιμνάζων έλος. Και τα λιμνάζοντα έλη πρέπει να αναταραχθούν ριζικά και δυναμικά για να έλθει κάτι καινούργιο, ίσως πιο καθαρό. Χειρότερο δεν μπορεί να υπάρξει.  Για το Κ.Κ.Ε η στήλη το έχει ξαναγράψει ότι είναι μέρος του συστήματος. Είναι το κόμμα που ευνουχίζει την αυθόρμητη κοινωνική αντίσταση, την αυθόρμητη κοινωνική πάλη για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, την αυθόρμητη κοινωνική θέληση για ρήξη με το κατεστημένο. Κάθε πολιτικός σχηματισμός που θέλει να ελέγξει την αυθόρμητη έκφραση της κοινωνίας είναι ενάντια στην κοινωνική έκφραση. Αυτό δεν κάνουν τα δύο σημερινά πρώην μεγάλα κόμματα; Να περιορίσουν και να ελέγξουν την κοινωνική έκφραση και θέληση! Η απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με το απόλυτο «μάντρωμα». Εκείνο που χρειάζεται σήμερα η κοινωνία είναι μια πολιτική έκφραση λαϊκή και πατριωτική. Μια πολιτική που θα ανακόψει την τάση φυγής των νέων από την χώρα, που θα σταματήσει τα δάκρυα των μαθητριών, που βλέπουν τα  όνειρά τους να υποβάλλονται σε υποχρεωτική έκτρωση! Μια πολιτική όπου οι Έλληνες θα αποφασίζουν για την χώρα τους, που θα προτάσσει πρώτα την εθνική ανεξαρτησία, που θα ελέγχει την οικονομία μέσα από την τράπεζα της χώρας που το ελληνικό κράτος θα ελέγχει και όχι οι τραπεζίτες. Μια πολιτική που οι πολίτες θα την παράγουν, θα προτείνουν, θα συμμετέχουν και η πολιτική θα εφαρμόζει και όχι η πολιτική να αποφασίζει και οι πολίτες να εκτελούν. Έτσι εκτελείται η δημοκρατία. Εκτελούνται οι γεννήτορες της δημοκρατίας που δεν είναι άλλοι από τους προγόνους μας. Αυτό επιθυμούν οι τραπεζίτες και οι δανειστές. Να μας αποκόψουν από τις ρίζες μας και να γίνουμε λαός χωρίς ρίζα, χωρίς ιστορία, χωρίς αρχές και αξίες, εύκολη λεία σε κάθε αρπακτικό. Το επιχείρησαν πολλές φορές και με πολλούς τρόπους. Σήμερα οι λύκοι επανέρχονται. Το θολό και ομιχλώδες τοπίο, το οποίοι εκείνοι δημιούργησαν με τους προσκυνημένους, τους βολεύει απόλυτα!

Τότε δυστυχώς, μετά από χρόνια θα γράψει η λαϊκή μούσα για το τώρα.

Ω φρίξον, ήλιε! ω στέναξον, γη! εάλω η Ελλάς!

 

 

Υ.Γ «Περιπέτεια σε μια νύχτα του αιώνα μας» Κρίτων Αθανασούλης

Είμουν μαζί τους. Με τόσους κλέφτες χυδαίους κι έκφυλους και δεν τους έμοιασα ποτέ. Έτσι ουδέτερος πήγα στο σπίτι που συναθροισμένοι σχεδίαζαν μέλλουσες πράξεις, χυδαίες και ουτιδανές. Όμως με ήθελαν και όχι, μόνο γιατί ήξερα τα μυστικά και φόβος μην τα διαδώσω. Αλλά εκείνο το βράδυ η κίνηση είταν μεγάλη, ύποπτη, σαν κάτι να αποκρύψουν ήθελαν. Ως τα χλωμα τους πρόσωπα ερευνούσα, η ματιά μου στάθηκε σε έναν καναπέ όπου βογγούσε κάποιος αρρωστημένος και ως φαίνεται πολύ παρατημένος. Είμουνα βέβαιος πως πόθησαν τον θάνατό του. Χωρίς να λογαριάσω κίνδυνο η να σκεφτώ της προδοσίας το τίμημα ότι θα λάβω, έτρεξα κι έσταξα στα νερό χείλη του παρατημένου. Μα πολύ λίγο, ελάχιστο, τίποτε – αλλά σε λίγο βρέθηκα στο δρόμο οιμώζοντας κι εγώ. Άκουσα μόνο που έκλεισαν τη θύρα κι έμεινα να κοιτάζω απορημένος. Αλλά η θήρα ως έμενε κλειστή δεν ήξερα αν εγώ είμουν από έξω ή στα αλήθεια εκείνοι. Αλλά είμουν πράγματι από έξω. Γιατί ως μου ήρθε πάλι τη θήρα να χτυπήσω και με ανοίξαν, ρώτησα δίχως να θυμάμαι αυτό που είχε συμβεί: Είναι άρρωστος κανένας; Και με αποκρίθηκαν: Εσύ, τη θύρα κατά πρόσωπο χτυπώντας.

Άνθρωποι και χώροι αποκαλύπτονται σε έκθεση φωτογραφίας στον Πειραιά

Φωτογραφία της Γιώτας Τσιορβά  

Πειραιάς

Άνθρωποι και χώροι παρουσιάζονται σε μια έκθεση φωτογραφίας στον Πειραιά. Όπως κάθε χρόνο, οι σπουδαστές της Ελεύθερης Σπουδής Φωτογραφίας του Πειραϊκού Συνδέσμου παρουσιάζουν μια σειρά φωτογραφιών πάνω σε κάποιο θέμα.
Φέτος, η ομαδική έκθεση έχει τίτλο «Faces and Spaces» και πραγματοποιείται στο Nuevo Mundo από την Πέμπτη 17 Μαΐου.

«Οι μαθητές της Ελεύθερης Σπουδής Φωτογραφίας και εγώ ήρθαμε αντιμέτωποι φωτογραφικά με τους συνανθρώπους μας –face to faces- και με τους χώρους που αυτοί κινούνται και δημιουργούν –face to spaces-, δημιουργώντας δικές μας οντότητες και δικά μας περιβάλλοντα» αναφέρει ο Κίμων Αξαόπουλος, καθηγητής των μαθημάτων.

Τα αποτελέσματα της οπτικής προσέγγισης του τίτλου της έκθεσης θα παρουσιάζονται στο Nuevo Mundo (Υψηλάντου 181, Πειραιάς) έως τις 28 Ιουνίου.
Στην έκθεση συμμετέχουν οι: Σταματία Αλωνιστιώτη, Κώστας Κοσμίδης, Κίμων Αξαόπουλος, Μίλτος Ξυνής, Κατερίνα Γκανιάτσα, Δημήτρης Πιτσάκης, Ντίνα Ζαφειροπούλου, Γιώτα Τσιορβά, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Ειρήνη Χαλκίτη, Ράνια Ιωαννίδου.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει αναλάβει ο Κ.Αξαόπουλος, ο οποίος συμμετέχει και στην έκθεση, θεωρώντας ότι ένας δάσκαλος πρέπει να παραμένει ενεργός συνοδοιπόρος των μαθητών του.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 17 Μαΐου στις 20:30 το βράδυ.
Πληροφορίες
Nuevo Mundo, Υψηλάντου 181, Πασαλιμάνι, Πειραιάς
17 Μαΐου έως 28 Ιουνίου
Ώρες επίσκεψης: 18:00 έως αργά το βράδυ, εκτός Κυριακής

Newsroom ΔΟΛ

«Κατέβηκε» από τον Παρθενώνα η μετόπη με σκηνή από την «Κενταυρομαχία»

 

---

 

Αθήνα

Με ασφάλεια «κατέβηκε» το πρωί της Τρίτης από τη νοτιοδυτική γωνία του Παρθενώνα η μετόπη που απεικονίζει σκηνή από την «Κενταυρομαχία».

Πρόκειται για τη μοναδική σωζόμενη μετόπη της νότιας πλευράς του μνημείου, στην οποία απεικονίζονται οι σκηνές πάλης των Λαπιθών -κατοίκων της Θεσσαλίας- και των Κενταύρων, των μυθικών όντων που ζούσαν στα βουνά.

Η κατάβαση της μετόπης εντάσσεται στις εργασίες που γίνονται στη δυτική πλευρά του μνημείου όπου οι επεμβάσεις ανάλογα με την έκταση των βλαβών, έχουν οργανωθεί σε οκτώ διαφορετικά προγράμματα.

Η επέμβαση στις δυο γωνίες της δυτικής πλευράς, τη βορειοδυτική και τη νοτιοδυτική, έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα των ετών 2011- 2013.

Από τις δύο γωνίες του μνημείου θα απομακρυνθούν συνολικά έξι μετόπες, οι οποίες αφού συντηρηθούν, θα μεταφερθούν για λόγους προστασίας στο Μουσείο Ακρόπολης.

Τη θέση τους θα πάρουν πιστά αντίγραφα των μετοπών από τεχνητό λίθο.

Οι εργασίες καθαίρεσης ξεκίνησαν στις 20 Μαΐου του 2011 και έως σήμερα έχουν κατεβεί στο έδαφος από τις δυο γωνίες περισσότεροι από 80 λίθοι.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Το Spiegel αποχαιρετά την Ελλάδα: Akropolis adieu

Η Ακρόπολη σε ερείπια και το ευρώ θρυμματισμένο. Η έντυπη έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel», που κυκλοφορεί τη Δευτέρα, φιλοξενεί ένα 12σέλιδο αφιέρωμα στην Ελλάδα, το οποίο θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί «αποχαιρετιστήριο».
Ο τίτλος του αφιερώματος είναι «Akropolis adieu», ο οποίος επεξηγείται στον υπότιτλο «γιατί η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ».
«Μετά τις πρόσφατες εκλογές της οργής, η Ευρώπη αναζητά ένα σχέδιο Β για την Ελλάδα. Η μέχρι τώρα πολιτική διάσωσης απέτυχε. Όλο και περισσότερο συνειδητοποιείται ότι η Αθήνα θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση», αναφέρει το Spiegel.
Το τεύχος, σύμφωνα με την Deutsche Welle, ανατρέχει σε προηγούμενα αφιερώματα για την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση και γίνεται επισήμανση στην αλλαγή στάσης των συντακτών του Spiegel μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, οι οποίοι τώρα τάσσονται πλέον υπέρ της εξόδους της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Το περιοδικό αναφέρεται επίσης στο σχέδιο Β για την Ελλάδα, επικαλούμενο το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας.
Newsbomb.gr

Απόν το παρών μου στο Πέραμα...

Απόν το παρών μου στο Πέραμα...

Του Στάθη 

Σήμερα λέω να πάω Πέραμα. Να δω από ποια σπίτια έφυγε η Αριστερά και μπήκε η Χρυσή Αυγή.

Λέω να πάω να βρω τον φίλο μου τον Μιχάλη, να πιούμε ένα ουζάκι και να τα πούμε λίγο.

Πού την πατήσαμε και τεθήκαμε εκ ποδών.

Θέλω να πάω να βρω το 11,5% που ψήφισε Χρυσή Αυγή και να του ζητήσω συγγνώμη. Που, όταν υπήρχε άρρωστος στο σπίτι δεν πήγα να τον δω κι όταν...

έλειψε το πιάτο απ’ το τραπέζι δεν πήγα με ένα κιλό ψωμί και λίγα μακαρόνια δανεικά και για τη δική μου ανάγκη, όταν έρθει η ώρα.

Δεν κάπνισα απ’ το πικρό τσιγάρο του άνεργου, ξεχάστηκα. Κι ύστερα ξέκοψα. Κι όμως ήξερα. Άκουσα για το παιδί που λιποθύμησε στο σχολείο απ’ την πείνα.

Ήξερα για το 80% των ανέργων στις σιδηροδουλειές. Μαζί τους βεβαίως ένιωθα και αλληλέγγυος! Τι διάολο; αριστερός είμαι. Μαζί τους θα ήμουν, όχι με τα αφεντικά. Κι έτσι ήσυχος έμενα και με ήσυχη τη συνείδησή μου.

Και δεν πήγα. Δεν ήρθα.

Κι όταν ήρθα, τον ήλιο χάρηκα και το ουζάκι, την παρέα των φίλων, όχι την πίκρα των ανέργων, την οργή των απόκληρων. Το «εργατικό  περιβάλλον» απήλαυσα, «αυτό μου πάει», ζεστά - ζεστά μονολόγησα. Κι έφυγα ξανά, πίσω στα γνωστά, στον καθημερινό δικό μου αγώνα, θεωρώντας αυτονόητο ότι ο παρίας απ’ το μαύρο Πέραμα τον νιώθει αυτόν τον αγώνα, τον έχει κι αυτός για δικόν του. Συγγνώμην, έσφαλα. 

Δεν κατάλαβα τη μοναξιά σου.

Κι αν τώρα γυρίσω και ταπεινός σου χτυπήσω την πόρτα, για υποκριτή θα με πάρεις κι αντί ταπεινός, ταπεινωμένος θα μείνω.

Ίσως και να πρέπει.

 Δεν λύνονται όλα με ένα «συγγνώμη», ούτε η αυτοκριτική μου όσο δεν ακούω την κριτική σου έχει κάποιαν αξία.

 Αν γυρίσω στο Πέραμα, θα γυρίσω για να μείνω.

Αν ανήκω στο Πέραμα, όπου και να μένω, εσύ πρέπει να ξέρεις ότι ανήκω στο Πέραμα. Κι όταν έρθεις εσύ και μου χτυπήσεις την πόρτα, όταν σου ανοίξω, Πέραμα να δεις μέσα στο σπίτι μου, αλλιώς να μην μπεις, ν’ αποστρέψεις το πρόσωπο.

Όλα αυτά σ’ τα λέω εκ των υστέρων κι επειδή ψήφισες Χρυσή Αυγή, ενώ έπρεπε να σ’ τα έλεγα εκ των προτέρων κι εσύ να ξέρεις ότι είμαι πάντα εκεί.

Δεν ξέρω πώς να κλείσω το γράμμα μου, ξέρω όμως ότι δεν με πιστεύεις. Ακόμα κι αν για χρόνια με τσεκάρεις, πάντα θα αμφιβάλλεις.

Καλά θα κάνεις να αμφιβάλλεις.

 Όχι μόνον γιατί κλονίσθηκε ο δεσμός μας, αλλά γιατί η αμφιβολία κρατάει τις αναζητήσεις μας ζωντανές. Και ο Μαρξ στην προμετωπίδα του «Κεφαλαίου» αυτό το αρχαιοελληνικό τσιτάτο έχει βάλει: «περί όλων αμφιβάλλειν» - αλλά, ξανάρχισα τα ίδια. Διανοουμενιές.

Κάποτε βέβαια όλα αυτά τα έβρισκες μεν «παραξενιές», αλλά τα ανεχόσουν αγαπησιάρικα, τώρα σε θυμώνουν.

Το χέρι που κάποτε ύψωνες σφιγμένο σε γροθιά, ελπίζω σύντομα να μου το δώσεις πάλι απλωμένο σε σφιχτή χειραψία, εγκάρδια.

Στα διπλανά σου σπίτια, οι φίλοι σου, ψηφίζουν ακόμα το Δίκιο, το Καλό και το Ωραίο - μη χαθούμε.

Φάγαμε μαζί ψωμί και αλάτι, κανείς μας δεν θα ποτίσει τον άλλον όξος και χολή.

Μπορεί να έφυγαν μέρες, αλλά έρχονται άλλες.

 Και θα γίνουν δικές μας, με δουλειά, με αγώνα. Κι όλο και λιγότερα λάθη. Δικά μου και δικά σου...

Ας μείνει λοιπόν το γράμμα αυτό αμήχανο και λειψό. Χωρίς «ηθικό δίδαγμα». Έχεις πολλά ακόμα να μου πεις. Ίσως και για πολύ καιρό.

 Θα σε ακούσω. Θα σε ακούω...

Από enikos

ΣΕΒΑΣ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ.

ΟΥΤΕ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΟΥΤΕ ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ. ΟΥΤΕ ΜΑΪΜΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΙ. ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. …ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ.

Πάνε για κουκούλωμα. Θα παραγραφούν οι ποινικές ευθύνες Πρωθυπουργών και Υπουργών για την καταστροφή της Ελλάδος αν ανοίξει και κλείσει η Βουλή

Πάνε για κουκούλωμα. Θα παραγραφούν οι ποινικές ευθύνες Πρωθυπουργών και Υπουργών για την καταστροφή της Ελλάδος αν ανοίξει και κλείσει η Βουλή

 Χρειάζεται άμεση απάντηση για να ξέρουμε.
Θα ανοίξει η Βουλή ή όχι; Η απάντηση στο ερώτημα μοιάζει απλή, αλλά κρύβει ορισμένες, πολύ σημαντικές «λεπτομέρειες» που θα καθορίσουν εν τέλει και την απάντηση.Τύποις, η Βουλή ανοίγει στις 17 Μαίου. Εφόσον δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση μέχρι τότε και οδεύσουμε σε επαναληπτικές εκλογές, μπορεί να ανοίξει η Βουλή, να ..........
εκλεγεί νέο προεδρείο (πρόεδρος και αντιπρόεδροι) να ορκιστούν οι νέοι βουλευτές και να διαλυθεί την επόμενη ημέρα. Αυτό προϋποθέτει ωστόσο μια τυπική παράμετρο: Να εκδώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας νέο προεδρικό διάταγμα με το οποίο να ακυρώνει το ήδη θυροκολλημένο στη Βουλή που ορίζει ως ημερομηνία επαναλειτουργίας της την 17η Μαϊου.
Μια ανθυπολεπτομέρεια που μένει να απαντηθεί, είναι αν θα συγκληθεί εκ νέου το υπουργικό συμβούλιο (τυπικά λειτουργεί) προκειμένου να παράσχει την σχετική εξουσιοδότηση στον πρωθυπουργό και στον Κάρολο Παπούλια για την έκδοση του νέου προεδρικού Διατάγματος. Αν ωστόσο συμβεί αυτό, ανοίξει και διαλυθεί η βουλή έστω για μια ημέρα, λογίζεται ως κοινοβουλευτική περίοδος. Κάτι που σημαίνει ότι παραγράφονται τυχόν ευθύνες του Γ. Παπανδρέου και υπουργών του ΠΑΣΟΚ για την οικονομική διακυβέρνηση του τόπου την τελευταία διετία, σύμφωνα με την Εξεταστική Επιτροπή που είχε συσταθεί.
Το πολιτικό ερώτημα λοιπόν που μένει να απαντηθεί – από τον νέο συσχετισμό δυνάμεων στις τελευταίες εκλογές – είναι αν θα συναινέσουν στην παραγραφή ή όχι. Τέλος, ένα ακόμη ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας θέλει να δει να μπαίνουν στο ναό της Δημοκρατίας (με ότι αυτό συνεπάγεται) το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής. Ένα ενδεχόμενο που ίσως αποφευχθεί, εφόσον συρρικνωθεί το κόμμα στις επόμενες εκλογές.

Ενότητα ή Εμφύλιος;

Ενότητα ή Εμφύλιος;

Του Άρη Παπαχρήστου


Μία εποχή τέλειωσε. Μία καινούργια αρχίζει. Η αρχή συνοδεύεται με πόνους πολλούς. Οι ωφελημένοι της προηγούμενης εποχής, πολεμούν να διατηρήσουν όσο περισσότερα προνόμια μπορούν. Άλλοι επιθυμούν την αλλαγή και θέλουν να προχωρήσει.

Η αδυσώπητη αλήθεια είναι ότι το χρήμα είναι πεπερασμένο και πρέπει να μοιρασθεί κατά κάποιον τρόπο. Το πόσο χρήμα είναι διαθέσιμο, δυστυχώς, δεν είναι μία αλήθεια δεκτή από όλους. Όταν έχεις μάθει να ζεις με ένα επίπεδο χρημάτων, δεν είναι εύκολο να δεχθείς ότι τώρα πια διαθέτεις πολύ λιγότερο. Έτσι αναπτύσσονται αστικοί μύθοι ή προστρέχουμε σε δυνητικές μελλοντικές πηγές, πχ ορυκτός πλούτος, όπως ο απελπισμένος στρέφεται στα λαχεία.

Η κατάσταση είναι ζοφερή. Η χώρα μας κινδυνεύει να διαλυθεί όπως διαλύονται τόσες και τόσες οικογένειες μαλώνοντας για περιουσιακά θέματα. Το χρήμα οδηγεί αρκετούς σε ενδοοικογενειακά εγκλήματα. Αντιστοίχως, κινδυνεύουμε με εμφύλια σύρραξη. Αυτή τη στιγμή είμαστε ακόμα σε ‘ψυχρό’ εμφύλιο που περιορίζεται στα λόγια τα μεγάλα.

Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε όλοι οι επιβάτες του πλοίου «Η Ελλάς» ότι κάπου έχουμε κοινά συμφέροντα, κατ’ ελάχιστον να μη βυθισθεί πλήρως το πλοίο. Αυτό αφορά όχι μόνο τους επιβάτες της τουριστικής, αλλά και της πρώτης θέσης.

Υπό αυτή την άποψη, η ψήφος της 6ης Μαΐου μία έννοια έχει: συνεννοηθείτε!

Ακούγονται προσπάθειες για συσπείρωση της κεντροδεξιάς. Ο Καμένος ορκίζεται στη ζωή του ότι δεν θα συνεργασθεί με την ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Η Δημιουργία Ξανά δεν θέλει να μιλήσει με κανέναν που πέρασε έστω έξω από τη Βουλή τα περασμένα χρόνια.

Όλα αυτά είναι ακρότητες άκαιρες και χωρίς νόημα. Το πλοίο είναι μισοβυθισμένο. Πνιγόμαστε και δεν έχουμε την δυνατότητα να αρνηθούμε την βοήθεια κανενός.

Χρειάζεται αμέσως ενότητα. Ενότητα στον μοναδικό εθνικό στόχο: να επιζήσει η Πατρίδα χωρίς να εξαθλιωθούμε όλοι.

Αυτή τη στιγμή, οποιαδήποτε συσπείρωση, γύρω από οποιονδήποτε άξονα πλην του εθνικού στόχου είναι επικίνδυνη, προδοτική! Εξ ίσου καταστροφική για την Πατρίδα θα είναι μία αριστερή κυβέρνηση, όσο μία κεντροδεξιά που δεν παίρνει καθόλου υπόψη τις αιτιάσεις της αριστεράς. Η πραγματικότητα μας ξεπέρασε…

Θα γίνουν εκλογές. Θα βγει μία κυβέρνηση. Αυτή οφείλει να εμπλέξει στις αποφάσεις όλους. Θα ήθελα να πω με εξαίρεση των δύο άκρων, ΚΚΕ και ΧΑ, αλλά φοβάμαι ότι τώρα πρέπει τουλάχιστον να τους ακούμε.

Η κυβέρνηση από τις επόμενες εκλογές, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι κεντροδεξιά. Το μεγαλύτερο όμως της λάθος θα είναι να μη ακούει το τι λένε και τα άλλα κόμματα. Αν συνεχίσουμε να χωριζόμαστε σε εμείς και εσείς, θα αναρωτιόμαστε πολύ σύντομα πώς στο διάβολο καταλήξαμε να σφαζόμαστε στους δρόμους.

Υπάρχουν δύο βασικά θέματα όπου μπορούμε να ενωθούμε: Το 82% του πληθυσμού θέλει μέλλον μέσα στην Ευρώπη. Το άλλο κοινό, θα ήθελα να ελπίζω, είναι το να βρούμε δουλειά για τους πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους μας.

Να σταματήσουμε αμέσως τα λόγια τα μεγάλα ο ένας εναντίον του άλλου. Τώρα! Το πλοίο έχει πάρει νερά μέχρι τη μέση. Αφήστε τα λόγια και πιάστε τους κουβάδες!

Πριν και πέρα από τις εκλογές του 2012 (γιατί δεν χαμογελά ο κόσμος μας, πατέρα;)

Πριν και πέρα από τις εκλογές του 2012 (γιατί δεν χαμογελά ο κόσμος μας, πατέρα;)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη         

           

Ο καθένας τις εκλογές τις ερμηνεύει από τη δική του οπτική γωνία. Ας τις ερμηνεύσουμε και από μιαν άλλη θέση, από το αποτέλεσμα των ποσοστών και την αποχή.

Ξεκινάμε από το πρώτο, το αποτέλεσμα.  Όσον αφορά τη ΝΔ, προκύπτει εξ αυτού ότι κατά-κερματίστηκε, όσον δε αφορά το ΠΑΣΟΚ, ότι συντρίφτηκε  διαμελισμένο. Το ΚΚΕ απογοήτευσε, καθόσον, όταν υπό τις υπάρχουσες προϋποθέσεις δεν μπορεί να αρθρώσει πειστικό λόγο μη πιάνοντας ούτε το 10%, σε προοπτική βρίσκεται τελειωμένο. Η άνοδος των...
ακραίων αριστερών και δεξιών πυρήνων, δείχνει από μια μεριά ότι σκληραίνει το παιχνίδι, από μιαν άλλη όμως, από την αμοιβαία ανάδυση των πόλων της γενεσιουργού Δεξιάς και Αριστεράς, προκύπτει πως το σύστημα της πολιτικής εξέλιξης κάνει ρόγχους και σπασμούς.

Πάμε στο δεύτερο σκέλος, την αποχή, που έφτασε στο 40%, πρωτοφανές ποσοστό ειδικά σε καταστάσεις ρύθμισης ζωής - θανάτου, πράγμα που παραπέμπει στο ότι η ΝΔ δεν καταλαμβάνει ούτε το 12% του εκλογικού σώματος που έχει δικαίωμα ψήφου, ενώ το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται κάτω από το 8%. Το ίδιο συμβαίνει και στα άλλα κόμματα όσον αφορά τις πραγματικές διαστάσεις τους. Και καθόσον η αποχή παραπέμπει στο ότι πίσω της βρίσκεται η απογοήτευση, ο ωχαδελφισμός και πλήθος άλλων τέτοιων συναφών, αρνητικών, για το πολίτευμά μας, παραγόντων, σηματοδοτείται η αρχή του τέλους των ιδεολογιών.

Εκ του κλάσματος, Ποσοστό ψήφων/Αποχή λαού=, βρίσκεται η αξιολόγηση της πραγματικής πολιτικής ουσίας. Οι 151 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ή συνασπισμού, που αντιπροσωπεύουν κατά βάση δύναμη 100 βουλευτών (δεδομένης της ενίσχυσης των 50 εδρών του πρώτου κόμματος) αντιπροσωπεύουν κατ’ επέκταση την προτίμηση του 33,3% των ψηφισάντων, με δεδομένη την αποχή του 40%, το ποσοστό αυτό καταπίπτει κάτω από το 20%. Όταν τα δύο πρώτα κόμματα, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, εκπροσωπούν μόνο το 22%  του έχοντος το δικαίωμα ψήφου, λαού, για ποια Δημοκρατία που δεν έχει αδιέξοδα μιλάμε; Μιλάμε για τη δημοκρατία που είναι αδιέξοδος, για τη δημοκρατία της κατάθλιψης και του ξεπεσμού μας εκ της έλλειψης παιδείας – μέτρου και συνέπειας – και του στραβού ωφελιμισμού μας.
-Γιατί δενχαμογελά ο κόσμος μας, πατέρα; Με ρώτησε ο γιός μου μετά τα πρώτα λογίδρια τωνπολιτικών αρχηγών.           

- Γιατί το καράβι πρέπει να περάσει ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, του είπα, και δεν ξέρουμε ποιος είναι ο τιμονιέρης και ποιος ο καπετάνιος.

- Εμένα τιμονιέρης μου φαίνεται ο Τσίπρας, μου είπε εκείνος, καθόσον αυτός ήταν ο μόνος που χαμογελούσε. Ή μήπως νόμισε πώς ήταν καπετάνιος;

Εγώ είχα προσέξει και το αποχρών Σαρδόνιο χαμόγελο του Βενιζέλου μετά τα αποτελέσματα, αλλά δεν μίλησα γι αυτό.

- Μύλος, παιδί μου, έγιναν τα πράγματα, απάντησα.
Διότι υπό τις παρούσες καταστάσεις αν ο τιμονιέρης χαμογελά, σημαίνει ή πώς ξέρει να κρατάει καλά το τιμόνι ή πως βγάζει με αυτό  φωτογραφία σαν στερημένο παιδί. Και όντως είναι ο τιμονιέρης, γιατί καπετάνιος κανονικά πρέπει να είναι ο πρώτος της πλειοψηφίας.

- Γι αυτό δεν χαμογελά ο κόσμος, πατέρα; Γιατί θα έχουμε μπέρδεμα καπετάνιου με τον τιμονιέρη; 

- Και για κάτι άλλο. Διότι η Σκύλλα και η Χάρυβδη δεν είναι η Μέρκελ και οι Τράπεζες, αλλά η θεωρούμενη ωφελιμότητα και ο πολύς ιδεαλισμός. Και αυτό, αρχίζει ο κόσμος να το καταλαβαίνει. Διότι ο λαός πάντα καταλαβαίνει το σωστό, το θέμα είναι οι χρονοκαθυστερήσεις.

- Και τελικά, πατέρα, σε Σκύλλα και σε Χάρυβδη είμαστε ή σε Τιτανικό;

- Στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη του Τιτανικού.

- Και ποιο είναι το παγόβουνο;

- Η κορυφή λέγεται οικονομία, το βουνό λέγεται «ανθρώπινοι θεσμοί» και η κρυμμένη βάση του, φόβος θαρρώ και απληστία.

- Κι εμείς τι θα κάνουμε; Με ρώτησε.

- Στην τσίτα η διαίσθηση, στο υπόγειο η μαθηματική μας λογική, για να επιτελέσουμε το ανθρώπινο καθήκον.

- Ποιο είναι αυτό;

- Ναυαγοί κι εμείς, να είμαστε ναυαγοσώστες.

- Και πώς γίνεται αυτό;

- Προάγοντας τον ανθρωπισμό, ελέγχοντας την εξουσία.

Θα αποκαθηλώσουν τον Μ.Αλέξανδρο οι σοσιαλιστές στα Σκόπια...

Θα αποκαθηλώσουν τον Μ.Αλέξανδρο οι σοσιαλιστές στα Σκόπια...

«Άναψαν» φωτιές στα Σκόπια, οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του αντιπολιτευόμενου κόμματος SDSM Αντρέι Πετρόφ, πως εφόσον οι σοσιαλιστές κερδίσουν τις επόμενες εκλογές, θα «αποκαθηλώσουν» τα αγάλματα και τα μνημεία για τον Μέγα Αλέξανδρο, ενώ θα...
προχωρήσουν και σε νέου μετονομασίες του αεροδρομίου και του κεντρικού οδικού άξονα της χώρας, που φέρουν το όνομα του Μακεδόνα στρατηλάτη.

Οι δηλώσεις Πετρόφ...
κατά τη συνενωτική του στην εφημερίδα Vest, προκάλεσε αντιδράσεις τόσο από το κυβερνητικό κόμμα VMRO, όσο και από ακραίες εθνικιστικές οργανώσεις της χώρας, που τον κατηγόρησαν ευθέως για … «προδοσία».

Για «φλερτ με γειτονικές χώρες», υπονοώντας την Ελλάδα, κατηγόρησε το VMRO το αντιπολιτευόμενο SDSM, επισημαίνοντας πως πρόκειται για μνημεία που συνάδυν με την … ιστροία της χώρας.

Ο Γ.Γ του SDSM, Αντρέι Πετρόφ, επεσήμανε πως θα γίνουν όλες εκείνες οι αναγκαίες κινήσεις, «προς το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, προκειμένου αν διασφαλιστεί μια αξιοπρεπής ζωή για όλους».

Η φτώχεια και η ανεργία, αγγίζει πλέον το 32%, «καλπάζουν» με υψηλούς ρυθμούς, στα Σκόπια την ώρα που η κυβέρνηση Γκρούεφσκι «δανείζεται» από το εξωτερικό για να ολοκληρώσει το φαραωνικό σχέδιο «Σκόπια 2014», που μετατρέπει την πρωτεύουσα σε απέραντη Disneyland, στο πλαίσιο «αρχαιμακεδονοποίησης» της χώρας.
Π/Θ