Οι  εκλογές επιβεβαίωσαν το τέλος της “Νέας Δημοκρατίας”

Ανοίγουμε την συζήτηση για τη νέα Κεντροδεξιά
 
Στις εκλογές της 6^ης Μαΐου:
Η Ν.Δ. έλαβε περίπου  τις μισές ψήφους από όσες είχε λάβει στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 (1.200.000 ψήφους έναντι 2.300.000). Το ΠΑΣΟΚ, από τις  3.000.000 ψήφους του 2009 συγκέντρωνε μόλις 756.000. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλασίαζε 3,5 φορές τη δύναμη των 316 χιλιάδων ψήφων που είχε λάβει το 2009 και αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα με διαφορά περίπου 130 χιλιάδων ψήφων από τη Ν.Δ.  Τρία νέα κόμματα μπήκαν στη Βουλή με υψηλά ποσοστά (Ανεξάρτητου Έλληνες, Χρυσή Αυγή, ΔΗΜ.ΑΡ.). Σε σχέση με τις εκλογές του 2009, έξι στους δέκα ψηφοφόρους ψήφισαν διαφορετικό κόμμα, ενώ το 19% του εκλογικού σώματος δεν αντιπροσωπεύθηκε στην Βουλή , επειδή τα κόμματα που ψήφισε δεν υπερέβησαν το όριο του 3%. Το εκλογικό σώμα συρρικνώθηκε  κατά 530 χιλιάδες σε σχέση με το 2009, παρότι τότε είχε σημειωθεί η μεγαλύτερη αποχή που είχαμε γνωρίσει στην Ελλάδα.
Στις εκλογές της 17^ης Ιουνίου:
 Η Ν.Δ. αύξησε τη δύναμή της κατά 634 χιλιάδες ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ κατά 594 χιλιάδες. Η διαφορά των 170 χιλιάδων ψήφων που χωρίζει τα δύο κόμματα είναι μόνο το  2,8% των εγκύρων ψήφων, ενώ ο αθροιστικός δείκτης του λεγόμενου δικομματισμού από 35,6% τον Μάιο ανέβηκε κατά 21 μονάδες στο 56,6% (Ν.Δ.: 29,7%, ΣΥΡΙΖΑ: 26,9%). Οι τέσσερις στους δέκα ψηφοφόρους υπολογίζεται ότι ψήφισαν και πάλι διαφορετικό κόμμα, με την αποχή να αυξάνεται εκ νέου κατά περίπου 170 χιλιάδες. Τα υπόλοιπα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, έδειξαν αξιοσημείωτη αντοχή και μπήκαν πάλι στην Βουλή, αφού πρακτικά, πέρα από την κατά 4 μονάδες μείωση του ΚΚΕ, την κατά 3 μονάδες μείωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, αλλά και την κατά σχεδόν 1 μονάδα μείωση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησαν τις ψήφους τους κυρίως από τις «εκτός Βουλής» δυνάμεις του Μαΐου, οι οποίες περιορίστηκαν από το 19% στο 6%.

Ποιά μορφή θα πάρει το νέο;
Τα ενδιαφέροντα αυτά στοιχεία από άρθρο του αναλυτή κ. Π. Σταθόπουλου στον “Τύπο της Κυριακής” σε ένα βασικό συμπέρασμα μας οδηγούν: Οι διπλές εκλογές του 2012, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και ως “οι εκλογές του Μνημονίου”  σφράγισαν το τέλος του προηγούμενου πολιτικού συστήματος και χάραξαν την αυγή ενός νέου. Είναι όμως ακόμα νωρίς για να πούμε ποια ακριβώς μορφή θα πάρει το νέο πολιτικό σκηνικό, στη Νέα Μεταπολίτευση που άρχισε. Νέα κόμματα θα συγκροτηθούν, παλιά θα διαλυθούν και άλλα θα επανασυσταθούν μέχρι να πάρει την τελική μορφή του το νέο κομματικό σύστημα.
Θα αποτελέσει άραγε το δίπολο Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ τον άξονα ενός νέου δικομματικού σκηνικού; Θα διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί να υπάρξει μόνη της η ΔΗΜΑΡ; θα δημιουργηθεί μια νέα ‘Ένωση Κέντρου” από δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ; Ποιές θα είναι οι αντοχές των ΑΝΕΛ; Το ΚΚΕ θα ανανεωθεί, επιτέλους; Ο Καρατζαφέρης τι θα κάνει; Η Χρυσή Αυγή θα ανέβει κι άλλο; Αυτά και άλλα ερωτήματα θα μας απασχολήσουν τις ημέρες που έρχονται.
Για την ηγεμονία της Κεντροδεξιάς
Προς το παρόν για ένα είμαστε σίγουροι: έφτασε η ώρα για να εκδοθεί το πιστοποιητικό του επίσημου θανάτου της ΝΔ. Κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Η ΝΔ έχει πεθάνει για την μεγάλη δεξαμενή των κεντροδεξιών ψηφοφόρων και μόνο ο διλημματικός χαρακτήρας των τελευταίων εκλογών και ο ίδιος ο Σαμαράς έσωσαν την παρτίδα. Νέες δυνάμεις, φρέσκιες, δυναμικές, σκληρές, εμφανίστηκαν και θα εμφανιστούν και θα πλαγιοκοπούν συνεχώς το ζωτικό της χώρο απειλώντας να τον καταλάβουν εξ΄ ολοκλήρου.
Εδώ δεν χωράνε μισόλογα, ούτε “στρογγυλεμένες” πολιτικές. Έχουμε γράψει δεκάδες φορές ότι το μεγάλο στοίχημα του Σαμαρά δεν είναι μόνο η έξοδος από το Μνημόνιο. Είναι κυρίως ο κοινωνικός μετασχηματισμός και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο μαζί με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο δεκαετιών, στη θέση του κοινωνικού συμβολαίου που επικράτησε με το ΠΑΣΟΚ μετά το 1974. Προϋπόθεση αυτού, είναι η βαθιά, δομική, τολμηρή αλλαγή της Νέας Δημοκρατίας. Η Κεντροδεξιά πρέπει να αλλάξει, να αποκτήσει νέα και ξεκάθαρη ιδεολογική ταυτότητα για να ηγηθεί στη νέα εποχή.
Μια τέτοια ηγεμονία, προϋποθέτει μια κεντροδεξιά που έχει «καθαρίσει» τον πολιτικό της λόγο από τα ήξεις – αφήξεις μιας ερζάτς σοσιαλδημοκρατίας.
Μια κεντροδεξιά που θα ταχθεί καθαρά υπέρ των δομικών μεταρρυθμίσεων στον Δημόσιο Τομέα και υπέρ μιας φιλελεύθερης αναμόρφωσης του ιδιωτικού Τομέα με νέο φορολογικό κώδικα, με τραπεζική αναδιάρθρωση, με απλές και ευέλικτες σχέσεις εργασίας, με πάταξη της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας.
Μια κεντροδεξιά που θα απενοχοποιήσει το «κέρδος», που θα θέσει το «επιχειρείν» σε νέες, στέρεες και δίκαιες βάσεις, που θα τολμήσει ρήξεις και τομές σε κρίσιμα θέματα όπως αυτά της λαθρομετανάστευσης και της ανακήρυξης ΑΟΖ.
Μια Κεντροδεξιά που θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα των συνδικαλιστικών «κάστρων», των βαρόνων των ΜΜΕ, των συντεχνιών. Που θα συγκρουστεί κατά μέτωπο με όλους αυτούς που έχουν «βολευτεί» στην υπάρχουσα σάπια κατάσταση, με ιδεολογικό πλεονέκτημα τις αρχές και τις αξίες που έχουν προχωρήσει μπροστά όλες τις κοινωνίες του αναπτυγμένου κόσμου.
Με το μέρος των “αθώων του αίματος”
Η νέα και μεγάλη κεντροδεξιά θα πρέπει ξεκάθαρα, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές να δώσει το στίγμα της. Με τρόπο απλό και κατανοητό από όλους τους πολίτες, να επιλέξει τις κοινωνικές συμμαχίες που θα δημιουργήσει  και θα στηρίξει για να βγει η χώρα από το χάος. Δεδομένου ότι το Σύστημα ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που δημιούργησε και εξέθρεψε όλον αυτόν τον εσμό των «ενόχων» που μαζί τα «φάγανε» και καταστρέψανε τη χώρα και την κοινωνία και δεδομένου επίσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από καιρό επιλέξει πλευρά, έχει αναγορευθεί σε υπερασπιστή και συνένοχο του παραπάνω «εσμού», είναι φανερό ότι η νέα κεντροδεξιά ευρωπαϊκή παράταξη, ο νέος κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός, έχει υποχρέωση να πάρει το μέρος των «αθώων» του αίματος. Να σταθεί πλάι σε αυτούς που μπορούν και θέλουν να βγάλουν το κάρο από τη λάσπη. Να σαλπίσει προσκλητήριο μεταρρυθμιστικών και ανανεωτικών δυνάμεων. Να διαρρήξει τους δεσμούς της με το αμαρτωλό παρελθόν της και να οδηγήσει σταθερά τη χώρα στις απαραίτητες βαθιές δομικές αλλαγές, χωρίς τις οποίες είναι αδύνατον αυτή να ορθοποδήσει είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με μνημόνιο είτε χωρίς μνημόνιο, είτε μέσα στην Ευρώπη είτε εκτός.
Έχουμε ξαναγράψει ότι η καθεστωτική πολιτική της ντόπιας και ξένης διαπλοκής αντιπαλεύεται μόνο με ένα πλατύ κοινωνικό μέτωπο στην βάση του εθνικού προσδιορισμού, της διατήρησης της εθνικής ταυτότητας και με κοινωνική πολιτική που θα αγκαλιάσει τους δοκιμαζόμενους πολίτες όλων των κατηγοριών, αλλά πρωτίστως την μεσαία τάξη.
Αυτή η Κεντροδεξιά δεν μπορεί παρά να είναι ταυτόχρονα βαθιά πατριωτική και λαϊκή επειδή εκτός των άλλων οφείλει να συσπειρώσει τις μεγάλες μάζες της λαϊκής δεξιάς που χάθηκαν το 2009 με τις μεσαιοχωρίτικες αντιλήψεις και τώρα με την συγκυβέρνηση και το μνημόνιο.
Ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει λοιπόν να εξαγγείλει την υπέρβαση της ΝΔ με ένα πλατύ κεντροδεξιό πατριωτικό και κοινωνικό μέτωπο, με ένα νέο Πατριωτικό Συναγερμό, στόχος του οποίου θα είναι η παραμονή στο Ευρώ, η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου προς όφελος του λαού, η Ανάπτυξη και όλα τα άλλα πατριωτικά και εθνικά  στοιχεία του προγράμματος του (ΑΟΖ κλπ) που μπορούν να εξελιχθούν σε ένα Εθνικό Πρόγραμμα για την Έξοδο από την Κρίση και την Αναγέννηση της χώρας
Κοιτάζοντας στο μέλλον και έχοντας μοναδικό μέλημα την σωτηρία του τόπου, θα πρέπει να προσφέρει γρήγορα στον λαό μια καινούρια, λαμπρή και ιδεολογικά κυρίαρχη Κεντροδεξιά. Μια φιλελεύθερη ελληνική παράταξη που θα αλλάξει για πάντα την ατζέντα της κοινωνίας και θα την τραβήξει μια κι έξω από το βάλτο της αριστερόστροφης στασιμότητας και του κρατικοδίαιτου αυτισμού που τόσα δεινά έχουν επισωρεύσει στη χώρα.
 FactorX – Akenaton

Εύχομαι να λειτουργήσει η Δημοκρατία και με αμεσότητα να παραδώσω στον αιρετό Υπουργό Άμυνας", δήλωσε ο υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας Φραγκούλης Φράγκος από τα Μαράσια του νομού Έβρου.

Ο κ. Φράγκος, πρώην αρχηγός του ΓΕΣ, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα προς φίλους και συμμάχους. "Μην αμφιβάλλετε για τις δυνατότητες του Ελληνικού Στρατού. Το επαναλαμβάνω και πάλι. Ναι μεν δύναμη αποτροπής, αλλά ισχυρή, σιωπηλή στρατιωτική δύναμη που εάν απαιτηθεί θα κάνει εκκωφαντικό θόρυβο", επισήμανε ο υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας.

Κάνει καλή δουλειά ο Φ.Φράγκος και πάνω απ'όλα ξέρει τι λέει και τι θέλει και αποδεικνύεται πολύ σοβαρός.
Εμείς θα μεταφέρουμε με ακρίβεια την φράση ενός πιλότου ελικοπτέρων του Π.Ν. η οποία μας ειπώθηκε μετά την πρόσφατη άσκηση "Θάλασσιος Γρύπας 1/12": "Πώς θα γίνει να μείνει υπουργός και μετά τις εκλογές ο Φράγκος; Πρώτη φορά νιώσαμε ότι κάποιος φρόντιζε πραγματικά για τις ανάγκες μας και ήξερε τι να κάνει"...

Τ'ακούει η Συγγρού και η Κουμουνδούρου;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η Ρένα κι ο αραμπατζής

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη, εγγονού καραγωγέως.
Αδέρφια, η Ρένα Πασσιονάρια Δούρου, μ’ ένα ποτηράκι νερό παριστάνει την επιζήσασα του Ολοκαυτώματος. Που να ΄χε διασχίσει τον Γιανγκ Τσε κολυμπώντας…
Θαυμάζει βέβαια σε δηλώσεις της τον Ερντογάν. Το γεγονός πως ποτέ δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί Κούρδοι αγωνιστές κρατούμενοι στις μεσαιωνικές φυλακές της ισλαμοφασιστικής Τουρκίας, όσοι τώρα επί του Ρετζέπ Ταγίπ του εβραιοφάγου και κουρδοφάγου, που γουστάρει κι ατζέμ πιλάφι με ολίγη Θράκη, Κύπρο και Αιγαίο, είναι μια λεπτομέρεια που ουδόλως ενοχλεί την σημαιοφόρο των Κορυσχάδων και συντρόφισσα του μπαρμπα Θωμά, που έχει γράψει 17 βιβλία κι απειλεί ότι θα γράψει και δέκατο όγδοο. Έτσι, όχι μόνο θα καταγγείλουν μονομερώς το Μνημόνιο και την Συμφωνία της Βάρκιζας αλλά θα καταπολεμήσουν και την αϋπνία των Ελλήνων.
Προεκλογικά σε μια συζήτηση στο Contra Channel ενοχλημένη, από απαξιωτική αναφορά μου στην «ανακυκλωμένη αριστεράντζα», στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τις λαθρολάγνες πολιτικές του είναι ο στρατολόγος της Χρυσής Αυγής κλπ, μου είπε ότι μιλάω «σαν καραγωγέας», ο και αραμπατζής καλούμενος, εκ του τουρκιού «αραμπά» = άμαξα. Η κοπέλα κατάλαβε το δράμα της μάνας μου, που τζάμπα ξόδεψε τόσο χρήμα για γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο. Τίποτα δεν έπιασε πάνω μου. Διότι προφανώς μιλάνε τα γονίδια. Καθ’ ότι ο συνονόματος Μαυρομματαίος παππούς μου, άρτι αφιχθείς το 1922 από την Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου, φευ, τηρώντας την αρβανίτικη παράδοση, έστειλε με το πολυβόλο του μερικά μεμέτια, τσέτες και τακτικούς, να τρώνε πιλάφι στο πλάϊ του προφήτη, πέραν της γεωργίας είχε και άλογα με άμαξα κι έκανε αγώγια από την Κωπαΐδα.
Εγώ όμως, με την πολυετή «πολεμική» εμπειρία μου ως άνδρας, πιστεύω ότι κατά βάθος η συντρόφισσα ήθελε να μου αφιερώσει το αθάνατο τραγούδι του Μάρκου με την σπουδαία Πόλυ Πάνου, που κάποτε με το αυτοκίνητο μου έκοψα όλη την κυκλοφορία στην Αλεξάνδρας για να περάσει:

Πάμε...

Μετά τα κοινωνικά, πάμε στά γεωπολιτικά.

Τέσσερα τουρκικά μαχητικά F-16 προχώρησαν σε μείζονα πρόκληση πριν από λίγο, εισβάλλοντας στο Πεδίο Βολής Άνδρου, την ώρα που εκτελούσαν πυρά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού και εν πάση περιπτώσει ήταν δεσμευμένη ολοκληρη η περιοχή του Πεδίου Βολής για πυρά του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας.

Τα τέσσερα τουρκικά μαχητικά, φυσικά παραβίασαν και τον ΕΕΧ και παρέμειναν επί αρκετή ώρα στην περιοχή, καταδιωκόμενα απο ελληνικά μαχητικά.

Το επεισόδιο κρίθηκε ως "λίαν σοβαρό" και κατ'αυτό τον τρόπο ενεργοποιήθηκε η "κόκκινη γραμμή" Λάρισας-Εσκί Σεχίρ και ζητήθηκε από το τουρκικό ΑΤΑ σε σχετική επικοινωνία των δύο αρχηγών, "Να τραβήξει αμέσως πίσω τα αεροσκάφη του γιατί μπορεί να υπάρξει κάποιο ατύχημα". Oι πληροφορίες μιλάνε για πολύ δύσκολη κατάσταση που έχρηζε ειδικής μεταχείρισης..

Τελικά τα τουρκικά μαχητικά καταδιωκόμενα αποχώρησαν από τον ΕΕΧ.

Είναι η τρίτη κατά σειρά πρόκληση της Τουρκίας μετά την παράνομη άσκηση στο βόρειο Αιγαίο και την κοινή άσκηση με τα Mirage 2000-9 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στην περιοχή που η Άγκυρα έχει δώσει πειρατικά άδειες για έρευνες υδρογονανθράκων επάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. 

Τμήμα ειδήσεων defencene.gr 

Αν η Ελλάδα καταστραφεί...

Ο φόβος της ελευθερίας

15 χρόνια πριν, οδηγούσα ένα XT550 του 85. Από φανάρι σε φανάρι, δε μου έφευγε τίποτα. Ούτε κατάνα, ούτε ζιζιαρ, ούτε τζιπιζετ, ούτε τίποτα. Ο απόλυτος άρχοντας του δρόμου. Και οδηγούσα και καλά. Πρόσεχα και φορούσα πάντα μπουφάν και κράνος, ακόμα και όταν πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα.
Όλα πήγαιναν καλά και περνούσα καλά, όπως έκανα στα νιάτα μου.
Όλα αυτά, αν δεν ήταν στη μέση το ποτό…

Διότι υπό την ελαφρά επήρεια αλκοόλ, παίζονταν περίεργα παιχνίδια με το θάνατο, που τότε θεωρούσα ότι με κρατούσαν σε φόρμα. Ενα βράδυ όμως ήπια πολύ.
Ενας λάθος χειρισμός σε μια στροφή, με έριξε πάνω σε ένα μαγαζί.
Ένιωθα περίεργα. Ήμουν σε μια κατάσταση ηρεμίας σαν αυτή που έχουμε όταν ξαπλώνουμε μετά από μια μέρα γεμάτη με σωματική κόπωση. Εκείνη την γλυκιά παράδοση πριν κλείσεις τα μάτια.
Το κακό ήταν πως ήξερα ότι δεν έπρεπε να νιώθω έτσι διότι κάτι άλλο (μάλλον κακό) είχε συμβεί. Ένιωθα το πεζοδρόμιο στο μάγουλό μου. Ένιωθα τα γυαλιά στα μάτια μου. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να χάσω τις αισθήσεις μου για να μην κάνω κακό στα μάτια μου. Τους φόβους μου ήρθε να επιβεβαιώσει η φωνή ενός άνδρα από πάνω. "Ναι; 166; Ναι. Στείλτε ένα ασθενοφόρο να πάρετε έναν πεθαμένο…"
(!) Δεν πέθανα ηλίθιε! φώναξα. Η μάλλον, ήθελα να φωνάξω. Αλλά δεν έβγαινε φωνή. Δεν ακουγόμουν. Δεν είχα τη δύναμη να βγάλω φωνή. Μόνο σκεφτόμουν…
Και εκείνη η γλυκιά νύστα… Ένιωθα ότι θα ερχόμουν κοντά σε κάτι οικείο… Δεν ένιωθα καθόλου φόβο… Το μοναδικό πράγμα το οποίο με φόβισε ήταν μήπως είχα χτυπήσει στη μέση και έμενα παράλυτος… Μόνο αυτό με τρομοκράτησε για λίγο… Ο ύπνος δε με τρόμαζε καθόλου….
Μετά σκέφτηκα το ότι έχω πολλές δουλειές να τελειώσω, πολλούς ανθρώπους που αγαπάω και με αγαπάνε και αποφάσισα να κάνω υπομονή μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο…
Η επαφή μου με το θάνατο, καθώς και η επαφή μου με ανθρώπους που δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο εγώ και έχασαν το χέρι τους από τον ώμο, ή το πόδι τους από το γόνατο, ή είναι από τότε ακόμα σήμερα σε κώμα, άλλαξε εντελώς τη θέαση της ζωής μέσα μου. Μόνο όταν κόντεψα να χάσω όσα θεωρούσα αυτονόητα κατάλαβα την αξία του δώρου που μου χαρίστηκε.
Δεν ξέρω που θα πάω όταν φύγω από εδώ. Θα πάω όπου πάνε όλοι οι άνθρωποι, άσχετα με το πόσο πλούσιοι ή φτωχοί, ευφυείς ή ανόητοι, όμορφοι ή άσχημοι είναι. Και όταν πάω, θα μάθω που είναι αυτό το αλλού. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) κανείς που πήγε και έμαθε δεν γύρισε για να μας πει πως είναι. Ξέρω όμως ότι το δώρο της ζωής θα πρέπει να το αξιοποιήσω στο έπακρο, διότι είναι το μόνο που έχω. Γι αυτό προσπαθώ να ζω, να αγαπώ και να μαθαίνω.
Η ψυχή είναι αθάνατη. Αυτό το πιστεύω απλώς.. Μπορεί να το πιστεύω επειδή με βολεύει. Ίσως. Μου δίνει όμως ένα σημείο αναφοράς. Αυτός που πιστεύει στην αθανασία της ψυχής. φροντίζει να μην τη φθείρει και να μην τη μολύνει. Και γι αυτό φέρεται καλά στους συνανθρώπους του.
Όταν θρηνώ, δε θρηνώ αυτούς που φεύγουν, αλλά αυτούς που μένουν. Το μόνο που με τρομοκρατεί είναι η ανώφελη ζωή και ο ανώφελος θάνατος. Μεγάλωσα, σπούδασα, γλέντησα, έκανα οικoγένεια.  Όλη μου τη ζωή διάβαζα για ιστορίες που έγραψαν άλλοι. Για τους αρχαίους, για το 1821, για το 1940, για όλα αυτά. Και φοβόμουν ότι θα ανήκα σε μια γενιά που κατανάλωσε ότι πρόλαβε, βουτηγμένη στο τζόγο, στη μπάλα, στα ναρκωτικά και στη λαγνεία και θα πέθαινα χωρίς να κάνω κάτι για να βελτιώσω τον κόσμο που παρέλαβα. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, από ότι φαίνεται θα μου δοθεί η ευκαιρία και για έναν ένδοξο θάνατο.
Τί είναι όμως αυτό για το οποίο θα πέθαινα; Για ποιο λόγο να απαρνηθώ τον εαυτούλη μου στον οποίο μπορώ να εξασφαλίσω μερικά ακόμη χρονάκια ανέμελης ζωής; Γιατί να τα αφήσω όλα αυτά;
Χωρίς δεύτερη σκέψη, η οικογένεια μου. Δεν με νοιάζει αν αυτό το κάνω επειδή λυπάμαι για τη σύζυγο και για τα παιδιά μου, ή εμένα χωρίς αυτούς. Δεν θα φτάσω καν να το σκεφτώ. Θα ενεργήσω με εντολές από το νωτιαίο μυελό. Αμέσως μετά είναι οι άνθρωποι που αγαπώ. Οι φίλοι μου, οι συγγενείς. Μετά είναι ο λαός μου. Είναι στραβός, αναρχικός, ινδιάνος, αλλά αυτόν τον λαό τον αγαπάω. Μου αρέσει που ο Ελληνικός λαός γελάει. Που είναι γλεντζές. Που είναι μεγαλόψυχος.
Αν τολμούσα να σκεφτώ ότι θα είχα την τύχη να πεθάνω για τη βελτίωση της ανθρωπότητας, θα ένιωθα από τώρα πανευτυχής, αλλά αισθάνομαι πολύ μικρός και πολύ λίγος για τέτοια αποστολή.
Ο αθάνατος Σόλων κάποτε είπε ότι αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Πρώτα λοιπόν θα αλλάξουμε τον εαυτό μας, μετά θα επηρεάσουμε τους γύρω μας, μετά το λαό μας, και τέλος την ανθρωπότητα. Το όπλο μας είναι τα ιδεώδη και τα ιδανικά του Ελληνικού Πολιτισμού. Εκεί υπάρχουν οι αρχές και οι αρχές είναι συμβατές με το Χριστιανισμό. Προς το παρόν και εγώ είμαι στο πρώτο στάδιο, της επιβολής επι του εαυτού. Νικάω πολλές μάχες, αλλά ακόμη χάνω πολλές.
Ενας ένδοξος θάνατος, μπορεί να δώσει νόημα σε μια στιγμή, ακόμη και σε μια ασήμαντη ζωή. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν τιμάμε τους ήρωες μας. Αντί να τους τιμάμε, τους προσβάλουμε. Και σκεφτόμαστε ότι αν πεθάνουμε σήμερα, κανείς δε θα μάθει τίποτε για εμάς. Ασήμαντα ανθρωπάκια που χάθηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνος. Οπότε πιστεύουμε ότι τίποτα δεν έχει νόημα για να ζείς ή να πεθαίνεις και γι αυτό κοιτάμε απλώς να επιβιώσουμε με κάθε κόστος. Ότι φάμε, ότι πιούμε κι ότι αρπάξει … Πλήρης ηθική κατάπτωση.
Μόλις αντιληφθούμε ότι όλοι μας είμαστε μια αναλαμπή στο χωροχρόνο ενός ζωντανού οργανισμού που λέγεται ανθρωπότητα και προσπαθήσουμε με τη ζωή μας να γίνουμε εμείς οι πιο φωτεινές αναλαμπές τότε οι άνθρωποι θα διαγωνίζονται όχι για το ποιος έχει το καλύτερο αμάξι ή το μεγαλύτερο κότερο, αλλά για το ποιος προσέφερε περισσότερα στην ύψιστη αποστολή μας στη ζωή που είναι να εξασφαλίσουμε έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που παραλάβαμε για αυτούς που τον καρτεράνε όπως τραγουδούσε ο αθάνατος Ξυλούρης, τότε θα σταματήσουμε να φοβόμαστε το θάνατο. Το μόνο που μας κρατάει, είναι ο φόβος. Και ο μόνος φόβος που είναι χειρότερος από το φόβο του θανάτου, είναι ο φόβος της ελευθερίας.

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

- Κύριε Ταγματάρχα, αν υποθέσουμε ότι η Κως «καταλαμβάνεται»από τους Τούρκους και με παρέμβαση του ΟΗΕ γίνεται εκεχειρία, πάει το θέμα και χρονίζει στο Συμβούλιο Ασφαλείας και κατόπιν κάποιοι ντόπιοι κάνουν αντίσταση,πιστεύετε ότι θα πήγαιναν Έλληνες αξιωματικοί από την ενδοχώρα να στηρίξουν αυτή την αντίσταση;
- Μπα που να σε πάρει ο διάολος νυχτιάτικα Λοχαγέ, ωραίο τρόπο ρε βρήκες να ξεκινήσουμε την Εποπτεία.
- Έχει κι άλλο πιο δύσκολο ερώτημα.
- Άντε πες το τώρα που άρχισες.
- Με το που θα δεχτούμε επίθεση, θα λάβουμε ενισχύσεις απότην Αθήνα;

- Διάλε τσ’ απολυμάρες σου, πανάθεμά σε απόψε…Λοχίααα…πεςστον καψιμιτζή ρε να μου φέρει ένα διπλό καφέ, έχει κακό σκοπό απόψε οΛοχαγός…πάει το Σ/Κ, μας το εξέσκισε ο Μακεδόνας…ωραία υπηρεσία θα κάνουμε.
- Έλα τώρα κύριε Ταγματάρχα, αφού κι εσύ τ’ αναρωτιέσαι.
- Γιατί μωρέ Λοχαγέ να μην μας στείλουν ενισχύσεις; Πως σουμπήκαν τέτοιες ιδέες βρε κουζουλέ;
- Γιατί έχουν δώσει δικαίωμα να μου μπαίνουν τέτοιεςσκέψεις.
- Σαν πως το λες αυτό;
- Στην Κύπρο έστειλαν το ’74;
- Άλλες συνθήκες τότες. Πολιτική εκτροπή. Διεθνήςπαράγοντας.
- Και τι εμποδίζει αφού συνέβη μια φορά να ξανασυμβεί καιδεύτερη; Εξέλειπε μήπως η «πολιτική ρευστότητα» ή ο «διεθνής παράγοντας»;
- Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα τώρα. Ξέχασέ το. Κι άμασυμβεί το κακό, βεβαίως και θα στηθεί αντίσταση, βεβαίως και θα έρθουν δυνάμειςαπό την ενδοχώρα να συμμετάσχουν σ’ αυτήν.
- Στην Κύπρο δεν έστειλαν.
- Στην Κύπρο δεν έγινε αντίσταση μετά το ’74.
- Έγινε όμως το ’55. Και μόνο ο Γρίβας πήγε. Ουδείς Έλληναςαξιωματικός, επίσημα ή ανεπίσημα. Ένας μόνον Ανθυπολοχαγός πήγε κι αυτόςέφεδρος και Κύπριος. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο Αετός του Μαχαιρά, ο ηρωϊκός Υποδιοικητήςτου Γρίβα και της ΕΟΚΑ. Αυτοί οι δύο και μόνον περιέσωσαν την Τιμή τουΕλληνικού Στρατού χωρίς όμως να είναι Ελλαδίτες.
- Άλλες συνθήκες τότε Λοχαγέ.
- Ναι, αλλά, τρία χρόνια μετά ο Γρίβας δικαιώθηκε. Η Κύπροςαπελευθερώθηκε και το Γρίβα τον υποδέχτηκαν ως Ήρωα στην Ελλάδα. «Άξιο Τέκνοτης Πατρίδας» τον έχρισε η Βουλή και τον δαφνοστεφάνωσαν. Κατόπιν εορτήςβεβαίως κι εκ του ασφαλούς. Και από τους Έλληνες Αξιωματικούς ουδείς υπήρχεδίπλα του ως συμπολεμιστής της απελευθέρωσης του νησιού γιατί απλά «δεν πήγαν»,«δεν συμμετείχαν».
- Δηλαδή, τι ήθελες Λοχαγέ; Να στείλει η Ελλάδα ενισχύσειςστην αντίσταση;
- Έτσι δεν θα έπρεπε;
- Η Ελλάδα θα έμπλεκε σε σοβαρές διπλωματικές προστριβές μεσύμμαχο χώρα και μάλιστα Μεγάλη Δύναμη.
- Θα μπορούσαν να πάνε «αυτόνομα», «μόνοι» τους.
- Μα τι λες τώρα μωρέ;
- Το ίδιο συνέβη και κάμποσες δεκαετίες πριν, σχεδόν επίέναν αιώνα ακατάπαυστα με την Κρήτη. Αλλά υπήρχαν τότες Έλληνες αξιωματικοί καιπήγαιναν «αυτόβουλα» να συμμετάσχουν στις εξεγέρσεις της Κρήτης.
- Άλλο τότε.
- Και η Κρήτη απελευθερώθηκε όμως μ’ αυτά και μ’ αυτά. Πολύαίμα και τολμηρές συμμετοχές Ελλήνων πολεμιστών στους θρυλικούς αγώνες τωνΚρητικών.
- Άλλες εποχές σου είπα τότες.
- Και στην Μακεδονία το ίδιο έγινε. Υπήρξαν Παύλοι Μελάδες,γενναίοι Έλληνες Αξιωματικοί που τόλμησαν και συμμετείχαν στον Αγώνα ακόμη καιθυσιάζοντας την θέση τους στον Ελληνικό Στρατό.
- Δεν συμβαίνουν πλέον τέτοιες καταστάσεις για να χρειάζεταικάτι τέτοιο.
- Τότε γιατί είμαστε εδώ;
- Ναι, εντάξει, ο κίνδυνος Τουρκικής εισβολής υπάρχει. Αλλάτο Στράτευμα είναι εδώ πλέον οργανωμένο για να μας στηρίξει ακαριαία ανχρειαστεί.
- Στην Κύπρο το ’74 δεν το έκανε κύριε Ταγματάρχα.
- Σου είπα, άλλο τότε.
- ΟΚ. Πολιτικοί και Ανώτατοι Αξιωματικοί πρόδωσαν τότε. Νατο δεχτώ. Ο Στρατός όμως για να ΠΕΙΣΕΙ τους Έλληνες Αξιωματικούς και Οπλίτεςότι δεν θα επιτρέψει να επαναληφθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον δεν θα έπρεπε ναεπιβάλλει την «Εσχάτη των Ποινών» στους Προδότες; Με ποιόν άλλον τρόπο θαέπειθε τους Στρατιώτες και τους Αξιωματικούς ότι ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΝΑΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ; Με…τα «λόγια»;
- Έχεις δίκηο σ’ αυτό. Οφείλω να το παραδεχτώ. Αλλά πάειτελείωσε αυτό. Η κοινωνία μας είχε ανάγκη να ξεχάσει και να μπει σε ηρεμία. Δενξανασυνέβη, ούτε και θα ξανασυμβεί.
- Ο Στρατός μόνον σε ένα πεδίο της ζωής ενεργεί. ΣτονΠόλεμο. Εκεί θα δείξει εάν αξίζει ή όχι. Και όχι στον καιρό της Ειρήνης με«Μεγάλα Λόγια Τιμής και ανυπέρβλητης Μαχητικής Αξίας». Κι όταν ιστορικάαποτύγχανε στην αποστολή του να προστατέψει εθνικά εδάφη και ανεξαρτησία έναμόνο δρόμο είχε για να περισώσει την αξιοπιστία του και την συμβολική ισχύ του.Να αποδώσει σκληρή Στρατιωτική δικαιοσύνη στους Προδότες που ατίμασαν το όνομάτου και τα σύμβολά του. Όταν χάνει αυτή την ιστορική ευκαιρία, δεν θα τηνξαναέχει. Και όταν έρθει η ώρα να «ξαναχρειαστεί», οι Πολεμιστές του ΔΕΝ ΘΑΠΙΣΤΕΥΟΥΝ όχι μόνον τους Πολιτικούς αλλά ούτε και τους Ηγήτορές τους ότι τηνκρίσιμη ώρα δεν θα τους «ξαναπουλήσουν».
- Σωστά τα λες μωρέ Λοχαγέ, αλλά τα πράγματα ηρέμησαν.Ξεχάστηκαν όλα. Το Στράτευμα είναι αλλιώς τώρα.
- Κι όμως επαναλήφθηκαν ξανά και ξανά παρόμοιες προδοσίεςκύριε Ταγματάρχα. Και ο Στρατός και πάλι ανέχθηκε την προδοσία.
- Που μωρέ;
- Το Μάρτη του ’87.
- Μα τότε τους κάναμε να χεστούνε τους Τούρκους.
- Είσαι σίγουρος κύριε Ταγματάρχα;
- Κύριε Λοχαγέ έχεις αρχίσει να ξεφεύγεις μου φαίνεται.
- Η κρίση έληξε με μια «αμοιβαία συμφωνία» μεταξύ Ελλάδαςκαι Τουρκίας. Κανείς από τους δύο να μην κάνει έρευνες για υδρογονάνθρακες στοΑιγαίο. Που; Στην ιστορική θάλασσά ΜΑΣ. Τότε είναι που επίσημα έβαλε πόδι στοΑιγαίο η Τουρκία μ’ εκείνη την εθνοπροδοτική συμφωνία. Τότε είναι που μετέτρεψετο Αιγαίο σε μια τεράστια αμφισβητούμενη γκρίζα ζώνη. Και οι Έλληνες πολιτικοίτο δέχτηκαν. Και ο Στρατός το δέχτηκε. Να σου θυμίσω πόσους νεκρούς Έλληνεςπιλότους έχει στοιχίσει από τότε αυτή η ιστορία;
- Και τι ήθελες μωρέ; Να κάνουμε πόλεμο;
- Γι’ αυτό δεν υπάρχουμε; Για να προστατεύουμε τα Εθνικάσυμφέροντα και την Εθνική Κυριαρχία δεν υπάρχουμε; Τι είμαστε; Διακοσμητικόστολίδι;
- Ο Στρατός υπακούει σε εντολές. Μην το ξεχνάς αυτό.
- Κι αν οι εντολές υποκρύπτουν και οδηγούν σε «απώλειαεθνικού συμφέροντος, κυριαρχίας και εδαφών»;
-Που έγινε μωρέ αυτό;
- Εκτός από την Κύπρο; Στα Ίμια. Για δοκίμασε να πας ναψαρέψεις εκεί να δεις για πότε θα σε μαζέψουν οι ίδιοι οι δικοί μας οι Λιμενικοίκαι το Πολεμικό Ναυτικό πριν προλάβει να σε μαζέψει ο Τούρκος.
- Ναι, εντάξει. Πονεμένη ιστορία τα Ίμια.
- Μόνο; Τρεις Έλληνες Αξιωματικοί Πολεμιστές χάθηκαν εκεί.Μαζί με τα Ίμια. Μαζί με την τοπική ΑΟΖ. Χώρια τις πόρτες της Κολάσεως των εδαφικώνδιεκδικήσεων που άνοιξε για μας μ’ αυτό τον τρόπο η Τουρκία. Πως αντέδρασε οΣτρατός; Εθνική προδοσία ήταν. Απώλεια εθνικής κυριαρχίας ήταν. Τι έκανε;Υπάκουσε για άλλη μια φορά πειθήνια σε εθνοπροδοτικές εντολές πολιτικών.
- Τι άλλο να έκανε μωρέ;
- Να μην δεχτεί την κατάληψη Ελληνικού εδάφους. Δηλαδή, σουκαταλαμβάνουν έδαφος και συ περιμένεις την εντολή του εθνοπροδότη δειλού ήπουλημένου πολιτικού για να διατάξεις ακαριαία εμπλοκή και απώθηση εχθρικούστοιχείου; Ποιος θα σε υπολογίσει μωρέ μετά από τους μελλοντικούς στρατιωτικούςαντιπάλους σου;
- Δηλαδή, να εμπλακούμε σε πόλεμο;
- Η κατάληψη Ελληνικού εδάφους εμπεριέχει αυτομάτως αυτόντον κίνδυνο. Πως αλλιώς θα τον αποσοβήσεις περιφρουρώντας και το κύρος σου ωςΣτράτευμα και την ίδια την μελλοντική σου εθνική κυριαρχία από τη δημιουργία«αρνητικών διπλωματικών τετελεσμένων»;
- Είναι λεπτά διπλωματικά πεδία αυτά. Δεν μπορεί έτσι εύκολανα αναμειχθεί ο Στρατός.
- Και η εκτέλεση των συναδέλφων μας Ελλήνων Αξιωματικών απότους Τούρκους «λεπτό διπλωματικό πεδίο» ήταν;
- Ναι, όσο γι’ αυτό…
- Αυτομάτως θα έπρεπε να τους απαντήσουμε με ανώτερα πυρά.Για να μην ξανατολμήσουν τίποτα τα επόμενα δέκα χρόνια. Έλληνες Πολεμιστέςκινδύνεψαν, δεν τους υποστηρίξαμε, σκοτώθηκαν και δεν αποκαταστήσαμε την Τιμήτους και την Τιμή μας. Δεν προστατέψαμε την Εθνική μας Κυριαρχία, πράγμα στοοποίο ταχθήκαμε.
- Εκτελέστηκαν όλοι οι Τούρκοι κομάντος που συμμετείχαν σ’αυτό ένας προς έναν.
- Ναι, την ξέρω αυτή την φήμη. Όπως και την άλλη που λέειότι οι ίδιοι οι Τούρκοι τους εκτέλεσαν για άλλους λόγους. Γεγονός είναι πωςακόμη κι αν ισχύει το πρώτο, οι Τούρκοι κατάφεραν να μην περάσει το «ΕλληνικόΜήνυμα» προς τον Τουρκικό Στρατό. Κι εν πάση περιπτώσει, η «σωστή ώρα» για τηνεξαπόλυση ανταποδοτικού πλήγματος ήταν την ώρα που συνέβαινε το γεγονός. Για ναέχει και τα «κατάλληλα γεωστρατηγικά αποτελέσματα». Την διάσωση της Εθνικής μαςκυριαρχίας και της Συμβολικής Αποτρεπτικής Αξίας του Στρατεύματος.
- Δεν είναι τόσο απλό Λοχαγέ.
- Το ξέρω πως δεν είναι. Αλλά ο τρόπος που δουλεύειαποτελεσματικά η έννοια «Στρατός» στηρίζεται σε ιστορικές εμπειρίες, γνώση καιστατιστικές έργου/αποτελέσματος. Κι έχει και συνέχεια αυτή η δυσάρεστη ιστορία.
- Τι έχει ακόμη;
- 1999. Υπόθεση Οτσαλάν.
- Ε, τι μ’ αυτό; Τι μας αφορά εμάς αυτό μωρέ επαναστατημένεΜακεδόνα;
- Μας αφορά στο βαθμό που η σύλληψη του Οτσαλάν επέφερεπλήρη κατάρρευση του Κουρδικού Μετώπου της Ανατολίας και επέτρεψε στον ΤουρκικόΣτρατό να απεγκλωβίσει μισό εκατομμύριο Τούρκικο στράτευμα το οποίο το έφερε καιτο πάρκαρε ακριβώς απέναντί μας στα παράλια του Αιγαίου. Τους φορτωθήκαμε κιαυτούς και η πίεση στον Ελληνικό Στρατό και στη χώρα αυξήθηκε κατακόρυφα. Μαζίμε το θράσος των Τούρκων. Το ζούμε καθημερινά δεκατρία χρόνια τώρα.
- Σ’ αυτό δεν έχεις και άδικο.
- Χώρια που σε ένα τόσο σοβαρό Εθνικό θέμα, το Στράτευμαάφησε μόνο του και χωρίς υποστήριξη (για μια ακόμη φορά) έναν Έλληνασυμπολεμιστή, έναν Έλληνα Αξιωματικό.
- Λες εκείνον τον Ταγματάρχη που τον συνόδευε στην Κένυα.
- Ναι. Που σημαίνει ότι αύριο αν εσύ ή εγώ ή οποιοσδήποτεάλλος Έλληνας Αξιωματικός σταλεί σε μια ανάλογη πολεμική αποστολή όπως οιπαραπάνω, δικαιούμαστε να υποθέσουμε ότι την «κρίσιμη ώρα» Πολιτεία αλλάδυστυχώς και Στράτευμα θα μας «πουλήσουν» και θα μας αφήσουν «μόνους», χωρίς«υποστήριξη», απροστάτευτους μέσα στα εχθρικά πυρά.
- Τώρα έγιναν Λοχαγέ. Να ευχόμαστε να μην ξανασυμβούν.
- Με τα ευχολόγια όμως κύριε Ταγματάρχα δεν θα σωθούν οιζωές των Ελλήνων Αξιωματικών, Οπλιτών και των συμπολιτών μας.
- Ε, και τι άλλο μπορεί να γίνει;
- Αυτή τη στιγμή διεξάγονται η μία εθνική προδοσία μετά τηνάλλη σε όλη την επικράτεια.
- Τι εννοείς πάλι μωρέ;
- Δες στην Θράκη. Έτοιμη να γίνει Κόσοβο είναι. Την Ήπειρο.Έτοιμη να την κάνουν Τσαμουριά. Την Μακεδονία. Πόσο την έχουν «διπλαρώσει»διεθνώς. Την ίδια την περιοχή σου, την Κρήτη. Τα Έπτάνησα. Το Αιγαίο. Τα εκατομμύρια των μουσουλμάνωνλαθρομεταναστών που ανά πάσα στιγμή θα μετατραπούν σε στρατό μέσα στα ίδια τασπίτια μας. Εμείς θα πολεμάμε στα σύνορα κι αυτοί θα σφάζουν τις οικογένειέςμας στα μετόπισθεν. Ποιος θα τις προστατέψει μωρέ; Η ανεπαρκής αστυνομία ή ηανύπαρκτη Παλλαϊκή Άμυνα των ανεκπαίδευτων και ανοργάνωτων Πολιτών; Ήδη ηεγκληματικότητά τους έχει ξεπεράσει κάθε όριο κι έχει εισέλθει για τα καλά σταχωράφια της «στρατιωτικής επιχείρησης», του «προγκρόμ» κατά του πληθυσμού μας.Κι ο Στρατός απλά κάθεται και παρακολουθεί ως ουδέτερος παρατηρητής. Λες καιδεν τον αφορά μια τέτοια πολυπλόκαμη «εν εξελίξει εισβολή».
- Πώς να σου πω ότι έχεις άδικο σ’ αυτά;
- Και το ξαναλέω: το Στράτευμα για μια φορά ακόμη«ανύπαρκτο»….
- Υπακούουν σε εντολές κύριε Λοχαγέ. Υπακοή στο Σύνταγμα, τοξέχασες;
- Υπάρχει και η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος κύριεΤαγματάρχα: «…η διαφύλαξη του Συντάγματος όταν κινδυνεύει η εθνική ανεξαρτησίακαι κυριαρχία επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων…»..
- Ψιλά γράμματα Λοχαγέ…ποιος θα τολμήσει να πάει κόντραστους Πολιτικούς;
- Θα σε ξαναρωτήσω λοιπόν κύριε Ταγματάρχα…βάση της παραπάνωιστορικής σύγχρονης εμπειρίας, εάν δεχτούμε εμείς απόψε επίθεση στην Κω, ηΑθήνα θα μας στείλει ενισχύσεις; Ή θα μας δώσει εντολή – όπως τότε στην Κύπρο –«μην ανταποδίδετε, πρόκειται περίάσκησης των Τούρκων»;
- Αντιλαμβάνομαι το ερώτημα κύριε Λοχαγέ. Και συμμερίζομαιτην ανησυχία σου. Θα σου θυμίσω μόνο κάτι που μάλλον ήδη γνωρίζεις. Κατάκαιρούς βλέπεις «σφαγές» στις «κρίσεις για αποστρατείες», έτσι;
- Ναι…
- Όταν βλέπεις τέτοιες σφαγές να είσαι σίγουρος ότι«κάποιοι» από το Στράτευμα προσπάθησαν να «επιστήσουν την προσοχή» τωνπολιτικών και της Πολιτείας στην αντιμετώπιση προβλημάτων Εθνικής Ασφάλειας σαντα παραπάνω – κι ακόμη περισσότερα – που ανέφερες….και «αντιμετωπίσθηκανδεόντως» από τους πολιτικούς…το’ πιασες τώρα;
- Συμφωνώ εν μέρει…
- Γιατί εν μέρει..
- Γιατί εφόσον βλέπουν ότι με το που «αντιδρούν», ακαριαία«αποκεφαλίζονται» θα έπρεπε αμέσως με το που αποστρατεύονται, τουλάχιστον νασυσπειρώνονταν σε έναν ισχυρό πολιτικοκοινωνικό σχηματισμό, ένα λόμπι, έναισχυρό think tankπου με «Σκέψη» και «Δράση» θα πάλευε ως προς την «στήριξη της Εθνικής Ασφάλειαςκαι των Εθνικών θεμάτων». Βλέπεις εσύ να γίνεται, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ κάτι τέτοιο;
- Όχι….δυστυχώς…
- Γι’ αυτό σου λέω…είσαι σίγουρος ότι και την επόμενη φοράπου θα βρεθούμε στην Πρώτη Γραμμή δεν θα μας «ξαναπροδώσουν» - εμάς τους«αναλώσιμους μικρούς στρατιωτάκους» - Πολιτεία και Πολιτικοί; Είσαι σίγουρος ότι κιεκείνη τη φορά δεν θα βρουν στήριξη από την κορυφή του Στρατεύματος; Είσαισίγουρος ότι θα μας στείλουν ενισχύσεις την ώρα που θα σφαζόμαστε εμείς οιλίγοι που θα τύχουμε στην Πρώτη Γραμμή κι ότι δεν θα μας «ξαναπουλήσουν» κιεμάς και το έδαφος και τους Πολίτες και τις περιουσίες που θα τύχει ναυπερασπιζόμαστε;
- Όχι κύριε Λοχαγέ…έτσι όπως τα έθεσες, δεν είμαι σίγουρος…
- Το Στράτευμα έχει τώρα την τελευταία του ιστορική ευκαιρίανα διασώσει (με Πράξεις και όχι Λόγια) την Τιμή του και τον Συμβολισμό του ωςέσχατος υπερασπιστής της Εθνικής Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας….για να πείσειτους ίδιους τους Αξιωματικούς του, τους Οπλίτες του και τους Πολίτες ότι δεν θαεπιτρέψει να ξανασφαγούν Πολεμιστές και Λαός του, ότι δεν θα επιτρέψει ναξαναχαθούν εδάφη…
- Τι να πω κύριε Λοχαγέ….απ’ το στόμα σου και στου Θεού τ’αυτί…
- Σε κάποιων άλλων τ’ αυτί μάλλον κύριε Ταγματάρχα…αλλά δεντο βλέπω…
- Εμείς θα κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στο Λαό μας καιστη Σημαία που ορκιστήκαμε να φυλάττουμε κύριε Λοχαγέ…αν τύχει το κακό θαπολεμήσουμε από εκεί που θα βρισκόμαστε μέχρις ενός…κι ο Θεός να μας βοηθήσει,κι εμάς και το Λαό μας να μην μείνουμε κι εμείς μόνοι στην Πρώτη Γραμμή όπως τ’αδέρφια μας παραπάνω….