Απλά μαθηματικά.

Πως το κόμμα του Παπανδρέου θα μπορούσε να χαμηλώσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στο 10%!

 

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που απόρησαν για την επιθετική παρέμβαση του πρώην αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου με αφορμή την αποχώρηση της Αριστερής Πρωτοβουλίας από το ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και ο Παναγιωτακόπουλος υποδέχθηκε μάλλον ψυχρά την στήριξη του Παπανδρέου.
Μόνο που ο Γιώργος, όπως δείχνουν τα σημάδια, θέλει να τα πει. Αφού γύρισε για μια ακόμη φορά τον πλανήτη αποφάσισε να επιστρέψει στην Αθήνα. Οι στενοί του φίλοι υποστηρίζουν ότι ο ίδιος όντας καταπονημένος ψυχικά για όλα όσα είχαν συμβεί-δεν είναι και λίγο να οδηγείς, σαν πρωθυπουργός, τη χώρα σου στο στόμα του λύκου-είχε ανάγκη μιας προσωπικής ανασύνταξης.
Γεννημένος μέσα σε μια από τις πλέον διάσημες πολιτικές οικογένειες της χώρας του, ένας Παπανδρέου δεν μπορεί να κάθεται στην άκρη του ποταμού και να βλέπει το νερό να κυλάει.
Κατ΄αρχήν έχει κάθε δικαίωμα να λέει την άποψή του-όπως όλοι μας. Εχει επίσης δικαίωμα να πιστεύει οτι του αξίζει μια ακόμη ευκαιρία. Μέσα στο ΠΑΣΟΚ ή με ένα άλλο κόμμα που θα φέρει την δική του υπογραφή.
Στην περίπτωση του Παπανδρέου το μείζον δεν είναι η δημιουργία του κόμματος αλλά η πολιτική του πρόταση κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα αυτή η πρόταση θα πρέπει να χτισθεί πάνω σε μία από τις εξής 3 επιλογές.
Η πρώτη επιλογή είναι μέσα στο ευρώ, η δεύτερη επιλογή, έξω από το ευρώ και η τρίτη επιλογή, ο συνδυασμός ευρώ και δραχμής.
Αν ο Γιώργος επιλέξει για παράδειγμα την έξοδο από το ευρώ θα πρέπει και να την υπερασπισθεί με πειστικό τρόπο. Θα μπορούσε να πει ότι η Ελλάδα μπορεί να στηριχθεί σε τρεις άξονες (πέραν των όποιων κοιτασμάτων): Στον Τουρισμό που θα μας φέρνει συνάλλαγμα, στην Γεωργία-Κτηνοτροφία και στις μικρές έξυπνες επιχειρήσεις που μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Ειδικά για τον Τουρισμό, επειδή είμαστε ανατολίτες, πιο πειστικός θα ήταν ο λόγος του αν έλεγε να κάνουμε την Ελλάδα Ντουμπάι κι όχι Δανία του Νότου.
Τέλος πάντων με ένα ευρηματικό επιτελείο, ένα ποσοστό 8-10% θα μπορούσε να το έχει σχετικά εύκολα, ένα κόμμα με αρχηγό τον Παπανδρέου.
Από που θα αντλούσε ψήφους ο Παπανδρέου στην προκειμένη περίπτωση; Το μεγαλύτερο ποσοστό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα ποσοστό 5% θα έφευγε από το κόμμα του Τσίπρα για τους Παπανδρέου, Παπουτσή, Καρχιμάκη και τους υπόλοιπους της κίνησης των 75.
Αλλο ένα 5% θα φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ για το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, ακόμη κι αν  σημερινή κυβέρνηση φάει τα μούτρα της. Το ΠΑΣΟΚ πολύ δύσκολα θα πέσει κάτω από το 8% -με ένα ποσοστό κοντά στο 4% να εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να επστρέφουν  στο πράσινο σπίτι τους. Ετσι αν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ 5 μονάδες από τον ΓΑΠ (σε περίπτωση κόμματος) κι άλλες 4 μονάδες από το ΠΑΣΟΚ, θα φθάσει εύκολα κοντά στο 10-11% και αποχαιρετάει την Αλεξάνδρεια.
Από την απόφαση του ΓΑΠ λοιπόν εξαρτάται πλέον το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ....

“ΠΑΣΟΚ & ΝΔ” τελειώνουν, λέει ο Καρατζαφέρης που βλέπει κάλπες το φθινόπωρο

Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις προβλέπει ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος δηλώνει ότι «δεν υπάρχει κανένα μέλλον στο γάμο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ». Βλέπει εκλογές στην Ελλάδα αμέσως μετά τις γερμανικές και εξηγεί το λόγο. Μιλώντας με τον Γιώργο Παπαχρήστο, όπως το μεταφέρει ο δημοσιογράφος στη στήλη του στα Νέα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ αναφέρει ότι θα γίνουν πρόωρες εκλογές ένα μήνα μετά τις γερμανικές. «Η κυρία (Μέρκελ) θα τον αφήσει ελεύθερο τον δικό μας να πάει σε εκλογές» λέει χαρακτηριστικά.

Προβλέπει μάλιστα ότι οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν στις 27 Οκτωβρίου για ένα και μόνο λόγο:

«Στις 6 Νοεμβρίου συμπληρώνεται το 18μηνο από τις περυσινές εκλογές και άρα αυτές θα πρέπει να γίνουν με σταυρό. Αλλά ο Σαμαράς δεν θέλει εκλογές με σταυρό, εκλογές με λίστα θα κάνει. Για να μπορεί να ελέγχει το μαγαζί» λέει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ.

Μιλώντας για την κυβερνητική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ο κ. Καρατζαφέρης αναφέρει:

«Ασ’ το, μην το συζητάς, τελειώνουν αυτοί και οι δύο. Δεν υπάρχει κανένα μέλλον σε αυτόν το γάμο».

Προβολή ταινίας από τον Δον Κιχώτη :"Για την αποκατάσταση του μαύρου - Κατερίνα Γώγου"

Προβολή ταινίας από τον Δον Κιχώτη :"Για την αποκατάσταση του μαύρου - Κατερίνα Γώγου"

Ο Δον Κιχώτης και πάλι κοντά σας! Μετά από μια μικρή διακοπή (για να πάρουμε περισσότερες δυνάμεις!), επιστρέφουμε με ένα ακόμα ντοκιμαντέρ που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, την ταινία "Για την αποκατάσταση του μαύρου - Κατερίνα Γώγου". Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτή την Παρασκευή έχουμε την τιμή να προλογίσει την ταινία ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ο Αντώνης Μποσκοΐτης!
Για την αποκατάσταση του μαύρου – Κατερίνα Γώγου / Αντώνης Μποσκοΐτης / 9.00 μμ

Ένα κινηματογραφικό πορτρέτο της ηθοποιού και ποιήτριας Κατερίνας Γώγου, που συμμετείχε σε μεγάλες στιγμές του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, στη συνέχεια εμφανίστηκε ως η πιο ένδοξη φιγούρα του εγχώριου «μπιτ» κινήματος τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, και τελικά αυτοκαταστράφηκε από τις καταχρήσεις, αφού έζησε την πολιτιστική, κοινωνική και καλλιτεχνική έκρηξη των «αναρχοαυτόνομων» Εξαρχείων. H ταινία περιλαμβάνει μέχρι πρότινος ακυκλοφόρητο οπτικοακουστικό υλικό και δραματοποιημένες σκηνές όπου πρωταγωνιστεί η Λουκία Μιχαλοπούλου.

Σκηνοθεσία:
Αντώνης Μποσκοΐτης

Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Δημήτρης Θεοδωρόπουλος

Μοντάζ:
Κώστας Μακρινός

Ήχος:
Γιώργος Ποτάγας

Μουσική:
Κωνσταντίνος Τσιώλης

Παραγωγός:
Τζίνα Πετροπούλου

Παραγωγή:
Vox Documentaries, Ελλάδα

Συμπαραγωγή:
Massive Productions, Ελλάδα

Τύπος:
DigiBeta Ασπρόμαυρο

Χώρα Παραγωγής:
Ελλάδα

Διάρκεια:
66'

Έτος Παραγωγής:
2012

“Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ είναι τυφλή, δεν δίνει λύσεις”, λέει τώρα η ΔΗΜΑΡ

Κλείνουν άρον άρον τη συζήτηση για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ξεκίνησε αμέσως μετά την αποχώρηση από την κυβέρνηση, στελέχη της ΔΗΜΑΡ. Στόχος του Φώτη Κουβέλη είναι «να επιμείνει τολμηρά» στο θέμα της κεντροαριστεράς, όπως αναφέρουν συνεργάτες του, και να κινηθεί στο δίπτυχο «ούτε Τσίπρας ούτε Σαμαράς». Ενα από τα κορυφαία στελέχη της ΔΗΜΑΡ που εναντιώνεται σε κάθε λογική συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Ανδρέας Παπαδόπουλος.

Σε σημερινό του άρθρο στο περιοδικό Μεταρρύθμιση γράφει:

«Την ίδια ώρα, πρέπει να τεθεί επί τάπητος το θέμα των συμμαχιών. Να καταδειχτεί προς ποια μεριά κοιτάει η ΔΗΜΑΡ. Σχηματικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι προς τη μία πλευρά είναι ο υπό ενοποίηση ΣΥΡΙΖΑ και προς την άλλη μεριά, η μεγάλη δεξαμενή του κόσμου της κεντροαριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που νιώθει πολιτικά ανέστια.

Υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως είναι σήμερα; Κατά τη γνώμη του γράφοντος, όχι. Οι λόγοι που οδήγησαν όλα αυτά τα χρόνια τη ΔΗΜΑΡ να είναι στην απέναντι όχθη από τον ΣΥΡΙΖΑ, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να είναι μια στείρα αντιπολιτευτική δύναμη, ανέξοδης παροχολογίας, που αντιμάχεται κάθε έννοια μεταρρύθμισης και που, κυρίως, με την πολιτική του οδηγεί τη χώρα εκτός ευρώ και κατ’ επέκταση στη χρεοκοπία (σ.σ.: μην ξεχνάμε ποτέ το παράδειγμα της Κύπρου). Το ότι στο εσωτερικό του υπάρχουν φωνές λογικής, δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατραπεί σε αξιόπιστο συνεταίρο της ΔΗΜΑΡ, δεδομένου ότι δεν επηρεάζουν την πολιτική του, αντιθέτως προκαλούν μεγαλύτερη σύγχυση στον κόσμο και τους ψηφοφόρους. Άλλωστε, όλο αυτό το διάστημα, η πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΜΜΕ που επηρεάζει, ξεπέρασαν κάθε όριο χυδαιότητας και ύβρεων για τη ΔΗΜΑΡ».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διευκολύνει συγκλίσεις, γιατί δεν ξεκαθαρίζει με ποια κατεύθυνση πρέπει να πάμε απέναντι στην τρόικα» είπε σήμερα σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και ο Θόδωρος Μαργαρίτης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Αναφορικά με τη στάση της ΔΗΜΑΡ έναντι της νέας κυβέρνησης, ο κ. Μαργαρίτης σημειώνει: «Η Δημοκρατική Αριστερά θα συνεχίσει από θέση ευθύνης να ασκεί την πολιτική της. Θα στηρίζει κάθε επιλογή της κυβέρνησης που κινείται στην ευρωπαϊκή κατεύθυνση και τη μεταρρυθμιστική αντίληψη, αλλά θα είναι απέναντι σε κάθε αντικοινωνικό ή λαθεμένο μέτρο.. Εμείς δεν πρόκειται να μπούμε ούτε στη στάση της άκριτης εφαρμογής του μνημονίου και μάλιστα χωρίς διαπραγματεύσεις, ούτε να προσχωρήσουμε σε μια πολιτική τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που μιλάει για μονομερή διαγραφή του χρέους και μονομερή απόρριψη του μνημονίου».

Σύμφωνα με τον κ. Μαργαρίτη «η Δημοκρατική Αριστερά θα κινηθεί στη μέση, στο κέντρο των διλημμάτων και πιστεύουμε ότι ο κόσμος της κεντροαριστεράς θα βρει στη ΔΗΜΑΡ μια έκφραση λογική, που απορρίπτει και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τον αριστερίστικο λαϊκισμό».

Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος ο Φώτης Κουβέλης παρουσίασε τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει το αμέσως επόμενο διάστημα. Σε αυτές εντάσσεται η κατάθεση πρότασης νόμου για αλλαγή του εκλογικού συστήματος και απλή αναλογική.

Ο Λιαντίνης,ο Ταϋγετος και ο θρύλος…

Αναρτήθηκε από τον/την visaltis στο Ιουνίου 25, 2013

Λίγα λόγια για τον καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη απο την εφημερίδα Ελευθεροτυπία – 14-06-98

Ο «ιδανικός αυτόχειρας» χρειάζεται κάτι παραπάνω από την πίστη στην πράξη του: το ανάλογο -ιδανικό- τοπίο.

Ο καθηγητής φιλοσοφίας Δ. Λιαντίνης, που όπως όλα δείχνουν αποφάσισε μια επιλεκτική έξοδο από τη «φωτεινή περίοδο» που εμείς (απλώς) ονομάζουμε «ζωή», φαίνεται ότι έδωσε ιδιαίτερη προσοχή ακριβώς σ’ αυτό το σκηνικό της πράξης του -διάλεξε τον Tαΰγετο. Tον επιβλητικό ορεινό όγκο που ρίχνει τη σκιά του στην Σπάρτη, αλλά και στην ίδια του την ταυτότητα.

Mεταφυσική παρουσία

Aκόμη και σήμερα, το πλούσιο μυθολογικό, ιστορικό τοπίο του παραμένει θολό, αφήνοντας μόνο να περνούν εικόνες ενός παρελθόντος που δικαιολογεί κάθε θρύλο -ακόμη και η ανάδυση του Tαΰγετου στην τρέχουσα επικαιρότητα, γίνεται μέσα από την υπερβολή μιας ειρωνείας: την πιθανολογούμενη αυτοκτονία ενός ανθρώπου που δίδασκε το θάνατο για να αναδείξει τη ζωή.

«Ο Λιαντίνης δεν χάθηκε για να ξαναφανεί.» Ο ηλικιωμένος αγρότης στα χωράφια στις Aμύκλες, λίγο έξω από τη Σπάρτη, προσπαθεί να δώσει ένα μεταφυσικό υπαινιγμό στην πράξη του συντοπίτη του.

Eτσι κι αλλιώς, η υποψία μιας μεταφυσικής παρουσίας σκεπάζει τα πάντα στους πρόποδες, στις πλαγιές και στην κορυφή του Tαΰγετου

. Aκριβώς στον πυρήνα της μεταφυσικής αμφιλογίας του βουνού, επέλεξε ο «αυτόχειρ» καθηγητής να σβήσει τα ίχνη της φυσικής του παρουσίας ανάμεσά μας: στη σκιά ενός πυραμιδικού λόφου που τα τελευταία χρόνια έχει αποτελέσει πόλο έλξης εικασιών αλλά και χλευασμών.

H «πυραμίδα του Tαΰγετου», ένας ανεμοδαρμένος λόφος με τέσσερις πλευρές σε σχήμα απόλυτα γεωμετρικής πυραμίδας, που πολλοί ελληνολάτρες θεωρούν ως τη μεγαλύτερη και παλαιότερη πυραμίδα του κόσμου, αποτέλεσε το σημείο εξόδου του καθηγητή.

Kάτω στην πεδιάδα της Λακωνίας, στο αρχαιολογικό μουσείο της Σπάρτης, μπορείς να αισθανθείς το λιγότερο αφελής αν τολμήσεις να ρωτήσεις την άποψη των αρχαιολόγων για τον μυστήριο αυτό λόφο -εισπράττοντας ένα βλέμμα κουρασμένης κατανόησης. Yπάρχει βέβαια και η πραγματικότητα. Mια και η υπουργική πολιτιστική μας διαχείριση δεν επιτρέπει κανενός είδους ανασκαφές στην πλούσια (αρχαιολογικά) περιοχή του Tαΰγετου, ανέλαβαν οι ειδικοί της Bρετανικής Aρχαιολογικής Σχολής της Aθήνας να σώσουν το ιστορικό μας παρελθόν: το 1975 εκτέλεσαν ανασκαφές στην κορυφή του πυραμιδικού λόφου, ανακαλύπτοντας αναθήματα που χρονολογούνται στη μυκηναϊκή εποχή και αποδεικνύουν ότι εκεί υπήρχε τόπος λατρείας.

Ο Tαΰγετος, αν και μία από τις ισχυρότερες αρχαιολογικές προκλήσεις του τόπου μας, παραμένει ουσιαστικά άτρωτος στην αρχαιολογική σκαπάνη. Οι μόνες ανασκαφές που γίνονται είναι σωστικές και προκαλούνται ως ευεργητική… παρενέργεια της οικιστικής ανάπτυξης.

Οι μπουλντόζες συχνότατα σκοντάφτουν σε αρχαία ευρήματα, και έτσι καλούνται οι αρχαιολόγοι να «σώσουν» το ιστορικό μας παρελθόν προτού ανθήσουν πάνω του οι πολυκατοικίες της επαρχίας και οι μύθοι της ανάπτυξης.

Οι άλλοι μύθοι, οι αρχαίοι, είναι πάντα ομορφότεροι. Οπως αυτός που δίνει την ταυτότητα του Tαΰγετου. Tου βουνού που ονομάστηκε έτσι λόγω της μυστηριακής λατρείας της Tαϋγέτης, μιας από τις Πλειάδες, δηλαδή τις κόρες του Aτλαντα και της Πλειόνης, η οποία, μάλιστα, μετά το θερμό ερωτικό εναγκαλισμό της με το Δία, απέκτησε τον Λακεδαίμονα, τον επώνυμο ήρωα της περιοχής.

Οι ελάχιστοι μόνιμοι κάτοικοι των μοναχικών αγροικιών μιλούν πια συχνά για «τον καθηγητή» που έδωσε έναυσμα στις μνήμες τους.

Θεωρώντας αδύνατο να βρεθεί κάποιος που διάλεξε να εξαφανιστεί στις χαράδρες του βουνού, θυμούνται παρόμοια -αλλά μακάβρια- περιστατικά που σημάδεψαν την αγριότητα της φύσης του Tαΰγετου. Xαμένοι τουρίστες που κατατσακίστηκαν στις απότομες πλαγιές, ένας ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας που έκανε το λάθος να επενδύσει στην περιοχή και η εξασφαλισμένη αποτυχία τον οδήγησε στην αυτοκτονία στον Kαιάδα και άλλα παρόμοια.

«Tέλειο έγκλημα»

Ο Kαιάδας παραμένει μυστήριο. H θέση του εντοπίστηκε μόλις το 1983, κοντά στο χωριό Tρύπη. Tα οστά που βρέθηκαν εκεί έπεισαν τους αρχαιολόγους για την ταυτότητα του σπηλαίου. Kαι όμως. Yπάρχουν μαρτυρίες στα κείμενα του Θουκυδίδη που αναφέρουν τη μαζική εκτέλεση 2.000 ειλώτων στον Kαιάδα, πράξη που θα μπορούσε σήμερα να χαρακτηριστεί «τέλειο έγκλημα», μια και δεν υπάρχει κανένα ίχνος από αυτούς. Iσως εδώ να βοήθησε και η φύση με τον καταστρεπτικό σεισμό του 464 π.X. που προκάλεσε κατολισθήσεις και διαμόρφωσε το χάσμα όπως είναι τώρα.

Περίπου είκοσι χιλιόμετρα νότια της Σπάρτης υπάρχει το χωριό Λιαντίνα. H γενέτειρα του καθηγητή, που άλλαξε το όνομά του παίρνοντας εκείνο του χωριού του. Aκριβώς πάνω από τη Λιαντίνα ορθώνεται η νοτιότερη απόληξη του Tαΰγετου, όπου δεσπόζει ο πυραμιδικός λόφος. Eκεί όπου ο ιδανικός αυτόχειρας καθηγητής διάλεξε να ξεκινήσει το δικό του θρύλο -υπερβολή ή όχι, ο τοπικός πληθυσμός πλάθει ήδη το νέο μύθο του Tαΰγετου. Στο ιδανικό του τοπίο…

 liantinis.org

Η Γαλαξιακή Ελλάδα.

Δούρου: Οι Έλληνες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τον «Σαμαροβενιζελισμό»...

Δούρου: Οι Έλληνες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τον «Σαμαροβενιζελισμό»...

«Η χώρα μας έχει ταλαιπωρηθεί τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια από τον δικομματισμό. Σήμερα ζούμε τη δημιουργία ενός νέου υβριδίου, όπου ο δικομματισμός δεν εναλλάσσεται. Θα μπορούσαμε να τον...
βαφτίσουμε "σαμαροβενιζελισμό". Είναι σίγουρο ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν έχουν τίποτε να περιμένουν από αυτή την κυβέρνηση που δεν πρόκειται να έχει προτάσεις, π.χ., για τα ζητήματα της κακής κατάστασης του ΙΚΑ, για την ανεργία ή για την ύφεση» ανέφερε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου, μιλώντας στον Βήμα Fm.

H κυρία Δούρου τόνισε ότι «οι μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει συνώνυμο των απολύσεων» ενώ «οι διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο, συνεπάγονται ξεπούλημα του δημοσίου».

«Η δικομματική κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Εμείς δεν χαιρόμαστε με αυτό. Γιατί κάθε μέρα που περνά με τον σαμαροβενιζελισμό στο τιμόνι της χώρας, καθίσταται όλο και δυσκολότερη η ανάκαμψη και η παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Αν θέλουμε δε να δούμε την μεγάλη εικόνα, εκείνη δηλαδή της ΕΕ, αντιλαμβανόμαστε ότι για τον κ. Σαμαρά θα ήταν αδύνατον να κάνει εκλογές μέσα από την κίνηση-σοκ με την ΕΡΤ, γιατί περιορίζεται από την κ. Μέρκελ που ως τα τέλη Σεπτεμβρίου που διεξάγονται οι εκλογές στη Γερμανία, δεν θέλει κανενός είδους μπελά» πρόσθεσε.

Παράλληλα τόνισε ότι «δεν υφίσταται καμία αντίφαση στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΡΤ, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης (...) Βρεθήκαμε όλοι μαζί για να υπερασπιστούμε πολύ σπουδαία πράγματα. Και προσωπικά ξαναβρήκα την αισιοδοξία μου γιατί βρεθήκαμε ξανά μαζί οι πολίτες να υπερασπιζόμαστε υψηλά ιδεώδη. Και εξηγούμαι: αυτά που υπερασπιζόμαστε είναι εκείνα που δεν έλαβε υπόψη του ο κ. Σαμαράς. Αγνόησε δηλαδή την ομογένεια, που έμεινε αποκλεισμένη από την εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης. Δεν έδωσε δεκάρα για τα θέματα εθνικής ασφάλειας που δημιουργούνται, με τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου να πιάνουν πλέον άλλες συχνότητες. Και βέβαια δεν στηρίζουμε ένα νομοσχέδιο που οδηγεί σε μια νέα ΥΕΝΕΔ, υπό ασφυκτικό κυβερνητικό έλεγχο».

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε ότι «μια πρόταση μομφής, αν ανακοινωθεί εκ των προτέρων, αποδυναμώνεται»....
newpost.gr

ΓΙΑ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΟΥ GREXIT...

ΓΙΑ ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΕΠΑΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΟΥ GREXIT...

Αυξημένες αμφιβολίες εκφράζει το Βερολίνο για το εάν η Ελλάδα θα καταφέρει να κρατήσει τις πολιτικές ισσοροπίες και να παραμείνει στην ευρωζώνη...
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Ελλάδα, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και το ναυάγιο στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ άνοιξαν ξανά τα σενάρια ενός ενδεχόμενου «grexit».

Ο χριστιανοδημοκράτης ευρωσκεπτικιστής βουλευτής Κλάους-Πέτερ Βιλς, όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, δεν πιστεύει στις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, πως η Ελλάδα θα επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους που έχουν θέσει η ΕΕ και το ΔΝΤ, παρά την αποτυχημένη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ.

Έτσι λοιπόν, ο πολιτικός και πρόεδρος της υποεπιτροπής ευρωπαϊκών θεμάτων του γερμανικού κοινοβουλίου βλέπει ως μόνη δυνατότητα να σταθεί στα πόδια της η Ελλάδα την έξοδο της από το ευρώ.

«Οι Έλληνες θα έπρεπε να αποχωρήσουν από την ευρωζώνη και να αναμορφώσουν την οικονομία τους. Όταν η Ελλάδα θα έχει αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητά της μέσω μιας γενναίας υποτίμησης και των απαραίτητων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, θα μπορεί να ζητήσει εκ νέου τη συμμετοχή της στον κοινό νομισματικό χώρο», επισημαίνει σε συνέντευξή του προς την οικονομική εφημερίδα Handelsblatt ο κ. Βιλς.

Μάλιστα το άρθρο φιλοξενείται στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας με τον τίτλο: «Η αφερέγγυα Ελλάδα έπρεπε να έχει βγει από την ευρωζώνη από το 2010»...

Ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός είναι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της και τονίζει ότι πτώχευση της χώρας αναβάλλεται διαρκώς από το 2010. «Θα πρέπει να πάψουμε να προσθέτουμε καλό χρήμα στο κακό χρήμα», λέει χαρακτηριστικά ο Κλάους-Πέτερ Βιλς, τονίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να καταπολεμηθεί η υπερχρέωση μιας χώρας με νέα χρέη. Ο γερμανός βουλευτής υπενθυμίζει ότι «οι ελληνικές αρχές είπαν ψέματα και εξαπάτησαν τους εταίρους τους κατά την ένταξή τους στην ευρωζώνη».

Αθήνα

Το ΔΝΤ δημοσιοποίησε διακριτικά μια μελέτη για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, στην οποία γίνεται σύγκριση της οικονομικής επιβάρυνσης που έχει κάποιος που πληρώνει κανονικά τους φόρους του με τις οικονομικές και άλλες επιπτώσεις που έχει κάποιος που φοροδιαφεύγει. Το συμπέρασμα είναι ότι οι νόμοι και οι πρακτικές στη χώρα δεν αποτρέπουν τη φοροδιαφυγή, αντίθετα ο συνεπής φορολογούμενος πληρώνει περισσότερα από τον φοροφυγά. Έτσι, το ΔΝΤ εξηγεί με συγκεκριμένα παραδείγματα γιατί είναι παράλογο να πληρώνεις φόρους στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του capital.gr, στην έκθεση που έχει συνταχθεί από τετραμελή ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ επισημαίνεται:

1. Η μη πληρωμή φόρων είναι ένα μέσο για να παραμείνει μια επιχείρηση ή ένας ελεύθερος επαγγελματίας στην αγορά, δηλαδή να μη βάλει λουκέτο. Στην έκθεση γίνεται αντιδιαστολή των επιχειρηματιών που είναι καθ' όλα τυπικοί με τις φορολογικές του υποχρεώσεις και οι οποίοι αντιμετωπίζουν αθέμιτο ανταγωνισμό από εκείνους που φοροδιαφεύγουν.

2. Η πληρωμή των προστίμων για την απασχόληση ανασφάλιστων εργαζόμενων είναι πιο συμφέρουσα σε σχέση με την πληρωμή των εισφορών για τους εργαζομένους, καθώς εάν ο επιχειρηματίας που δεν καταβάλει τις ασφαλιστικές εισφορές εντοπιστεί, καλείται να καταβάλει ένα πρόστιμο περίπου 500 ευρώ.

3. Η μη δήλωση του εισοδήματος επιφέρει μικρότερες κυρώσεις από τη δήλωσή του και τη μη πληρωμή των σχετικών φόρων στη συνέχεια.

4. Η αναμονή για την επόμενη ρύθμιση τμηματικής εξόφλησης οφειλών. Η έκθεση σημειώνει ότι ο φορολογούμενος που δεν είναι συνεπής περιμένει την επόμενη ευεργετική ρύθμιση. Εφόσον και πάλι δεν μπορεί να πληρώσει, τότε σταματά να πληρώνει και περιμένει την επόμενη ευεργετική ρύθμιση τμηματικής εξόφλησης που θα προσφέρει έκπτωση στις προσαυξήσεις.

5. Είναι πιο συμφέρον να προσφύγεις στα δικαστήρια, παρά να πληρώσεις τους φόρους που σου βεβαιώνονται μετά τη διενέργεια ενός φορολογικού ελέγχου. Σύμφωνα με την έκθεση, πολλοί προσφεύγουν στη δικαιοσύνη, όπου η συζήτηση της υπόθεσής τους καθυστερεί έως και 10 χρόνια, ενώ δεν αποκλείεται να δικαιωθούν. 

6. Χορηγούνται συνεχείς παρατάσεις στις προθεσμίες εκπλήρωσης των φορολογικών υποθέσεων.

7. Οι φορολογούμενοι νιώθουν ότι οι φόροι τους δεν έχουν κάποια ανταποδοτικότητα. Η έκθεση σημειώνει ότι την ώρα που τα νοικοκυριά καλούνται να πληρώσουν φόρους, πρέπει να ξοδεύουν αδρά για υπηρεσίες όπως η παιδεία (φροντιστήρια), υγεία, μεταφορές ή να πληρώνουν φακελάκια. Σε κάθε περίπτωση, αναφέρεται, οι υπηρεσίες που παρέχει το κράτος χαμηλότερης ποιότητας σε σχέση με τους φόρους που καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι.

Newsroom ΔΟΛ

Η καθεστωτική αλαζονεία ενός ξοφλημένου κόμματος του 4%

Τα όρια της γελοιότητας αγγίζει η καθεστωτική αλαζονεία ενός κόμματος το οποίο δημοσκοπικά μετά  βίας αγγίζει το 4% και φέρει το κύριο βάρος της ευθύνης για την χρεοκοπία της χώρας. Τα παζάρια που κάνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος προκειμένου να τακτοποιήσει ένα μέρος από το ανυπόληπτο πολιτικό προσωπικό του κόμματος στη κυβέρνηση Σαμαρά προκαλούν οργή και αγανάκτηση στον κόσμο.

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δείχνει να ενδιαφέρεται πρωτίστως για το μερίδιο συμμετοχής στο γκουβέρνο αδιαφορώντας για τη κατάσταση χρεοκοπίας στην οποία βρίσκεται η χώρα. Προτεραιότητες του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι η τακτοποίηση της Φώφης Γεννηματά, του Πάρη Κουκουλόπουλου, του Γιάννη Μανιάτη και διάφορων άλλων που έχουν απομείνει στο ξοφλημένο και χρεοκοπημένο πλέον ΠΑΣΟΚ.

Ιστορικά Ανάλεκτα των χωριών του τέως Δήμου Αλέας

Ιστορικά Ανάλεκτα των χωριών του τέως Δήμου Αλέας

Ένας ογκώδης τόμος 700 σελίδων αποτελεί την κιβωτό πολύτιμων στοιχείων, όπως αυτά βρέθηκαν αποτυπωμένα σε γραπτές και προφορικές μαρτυρίες. Η κοπιώδης και σημαντικότατη εργασία του ερευνητή συγγραφέα Ξενοφώντα Ηλία αναφέρεται σε στοιχεία που συνέλεξε και αφορούν την περιοχή της Αλέας, τα χωριά Αλέα ή Μπουγιάτι, τη Σκοτεινή, τον Άγιο Νικόλαο, την Εξοχή, τη Φρουσούνα, το Πλατάνι και το Γυμνό. Η υπερδεκαετής έρευνα μαζί με την ιδιαίτερη ευαισθησία του συγγραφέα παρουσιάζουν ένα ολοκληρωμένο έργο με εκπληκτική ποικιλία μαρτυριών απαραίτητων για τον ιστορικό, αλλά και όποιον αγαπά και ενδιαφέρεται για τον τόπο. 

Τοπογραφία της περιοχής του τέως δήμου Αλέας, κεφάλαια σχετικά με την αρχαία ιστορία του τόπου, αποσπάσματα περιηγητών που πέρασαν από την περιοχή, ανασκαφικά ευρήματα, οδοποιία, προβλήματα αναδασμού, ιστορικά στοιχεία με σημαίνουσα βαρύτητα για γεγονότα σχετικά με την επανάσταση του 1821, απογραφές πληθυσμού, εκλογές, καταγραφή και αναλυτικά στοιχεία για τους ιερούς ναούς της περιοχής, για τα δημοτικά σχολεία και το δυναμικό τους, κοινωνικά θέματα (φιλονικίες και συγκρούσεις κατοίκων), εθνικά κτήματα, υδρόμυλοι, πύργοι και παλαιά σπίτια, προσωπικότητες του τόπου, καταστήματα, σύλλογοι, επώνυμα κατοίκων αποτελούν μερικά από τα θέματα που παρουσιάζονται ανάγλυφα με τις παρατιθέμενες πηγές.

Ο ερευνητής παρεμβάλλει το δικό του λόγο προσπαθώντας και πετυχαίνοντας την άρμοση των μερών και την κατατόπιση του αγωνιστή. Γράφει στον πρόλογο του έργου του:

«Επιθυμία από τα μαθητικά μου χρόνια ήταν να ασχοληθώ με την ιστορία της ιδιαίτερης μου πατρίδας της Αλέας και προς το σκοπό αυτό εργάστηκα πολλά χρόνια συγκεντρώνοντας, επαληθεύοντας και αξιολογώντας τις διάφορες μαρτυρίες που άντεξαν στη φθορά του χρόνου». Ο συγγραφέας μελέτησε και ερεύνησε τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, τα χειρόγραφα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το αρχείο Βαρδουνιώτη, το αρχείο Δ. Τσώκρη, τον τοπικό τύπο, διάφορα φύλλα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, το αρχείο της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδας, το αρχείο της κοινότητας Αλέας, τα αρχεία των Δημοτικών Σχολείων, το αρχείο του Υποθηκοφυλακείου Άργους, πολλά βιβλία σχετικά και ότι άλλο θα μπορούσε να προσφέρει μεγάλη ή μικρή βοήθεια.

Ο Ξενοφώντας Ηλίας έκρινε σκόπιμο να παραθέσει αυτούσια πολλά έγγραφα που φωτίζουν την ιστορία της περιοχής, γιατί αυτά θεώρησε ότι είναι η ουσία του παρελθόντος ενός τόπου, αλλά και γιατί τα περισσότερα από αυτά ήταν αταξινόμητα. Οι δικές του παρεμβάσεις είναι διακριτικές και γιατί τα έγγραφα και τα στοιχεία μιλούν μόνα τους αλλά και γιατί ο αναγνώστης θα πρέπει να μείνει μόνος απέναντι στα στοιχεία αυτά, να μορφώσει δική του γνώμη και να εξαγάγει τα δικά του συμπεράσματα.

Το έργο είναι μια ιχνηλασία στον ιστορικό, εθνικό, θρησκευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, πολιτικό, αγροτικό και ποιμενικό βίο των κατοίκων της περιοχής από το απώτερο παρελθόν μέχρι τις μέρες μας. Ο συγγραφέας αντικειμενικός, και θαρραλέος, εμβριθής και ακούραστος, επίμονος και υπομονετικός μας μεταφέρει την αλήθεια των αιώνων και μας κάνει μετόχους μιας πλούσιας ζωής σε μια ορεινή περιοχή της πατρίδας μας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1994.

Πηγή
Περιοδικό Αναγέννηση, τεύχος 324, σελ. 20, Άργος, 1994.

ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ, ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΤΟΥΣ ΗΡΘΕ! ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ.

Συντάχθηκε απο τον/την Kagkelaria Στις 22 Ιουνίου 2013 - 17:09.

Το πόσιμο νερό δεν θα ιδιωτικοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαβεβαίωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δίνοντας απάντηση σε δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν και δημιούργησαν θύελλα αντιδράσεων στους ευρωπαίους πολίτες, που συγκέντρωσαν 1,5 εκατομμύριo υπογραφές.
Η Right2Water, μια μη κυβερνητική οργάνωση η οποία πασχίζει η πρόσβαση στο πόσιμο νερό και στα δίκτυα αποχέτευσης να αναγνωριστεί ως ανθρώπινο δικαίωμα, συγκέντρωσε 1,5 εκατ. υπογραφές αξιώνοντας από την ΕΕ να μην προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης, όπως φέρεται να σχεδίαζε "μυστικά", σύμφωνα με δημοσιεύματα. Το θέμα είχε προκαλέσει κατακραυγή στη Γερμανία.
Η ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού "δεν ήταν ποτέ στις προθέσεις της ΕΕ, δεν υπήρξε ποτέ πραγματικότητα", επέμεινε σήμερα ο Επίτροπος αρμόδιος για θέματα εσωτερικής αγοράς Μισέλ Μπαρνιέ.
Το θέμα ανέκυψε διότι το νερό αναφέρθηκε ως ένα πεδίο ανάμεσα σε διάφορα άλλα για τα οποία η Επιτροπή επεδίωκε να βελτιωθεί το νομοθετικό πλαίσιο και να υπάρξει περισσότερη διαφάνεια, όσον αφορά τις επιχειρήσεις του κλάδου.
Ο Μπαρνιέ είπε πως πρόκειται να εισηγηθεί να αποσυρθεί το πόσιμο νερό από τον κατάλογο αυτό επειδή "είναι καθήκον μας να λαμβάνουμε υπόψη ανησυχίες που εκφράζουν τόσοι πολλοί πολίτες".
Ο επίτροπος πρόσθεσε ότι αντιλαμβάνεται τους λόγους "που εξαγριώνουν και αναστατώνουν τους πολίτες όταν τους λένε ότι οι υπηρεσίες ύδρευσης μπορεί να ιδιωτικοποιηθούν παρά τη θέλησή τους".
Η Επιτροπή επικρίνεται συχνά για έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης και διότι δεν λαμβάνει υπόψη τους πολίτες στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων αφού τα μέλη της διορίζονται με πολιτικά κριτήρια και δεν εκλέγονται.
"Ελπίζω η απόφαση αυτή να καθησυχάσει τους πολίτες και να στείλει το μήνυμα πως η Επιτροπή ακούει", είπε ο Μπαρνιέ.
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών, που αποτελεί ένα μέσο για την υποβολή αιτημάτων στην ΕΕ, θεσπίστηκε πριν από ένα χρόνο. (ΑΠΕ)

Δεν υπάρχει δίλημμα

Από factorx στις 22/06/2013

Του Ανδρέα Παπαμιμίκου
Ζούμε μέρες περίεργες. Η χώρα προσπαθεί να γυρίσει σελίδα, την ώρα που ορισμένοι πολιτικάντηδες συνεχίζουν να παίζουν παιχνίδια στις πλάτες του λαού. Συνεχίζουν να δρουν προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων, υπονομεύοντας την εθνική προσπάθεια.
Πριν ακριβώς ένα χρόνο, το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης κατέρρευσε και η παρουσία του Αντώνη Σαμαρά, ανέδειξε πως τελικά δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν πολιτικοί που δουλεύουν. Αντιλαμβάνονται την κοινωνία και μπορούν να λειτουργούν υπερβατικά, βάζοντας την Πατρίδα πάνω από το προσωπικό συμφέρον.  Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πολιτεύονται εγωιστικά και όταν οι περιστάσεις το επιβάλουν, βρίσκουν το θάρρος να κάνουν και βήματα προς τα πίσω, προκειμένου να μην κινδυνεύσει η χώρα.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, η Νέα Δημοκρατία καλείται να παίξει κυρίαρχο ρόλο. Να στηρίξει το κυβερνητικό έργο και να δώσει στον πρωθυπουργό νέα ώθηση προκειμένου να προχωρήσει ακάθεκτος τις μεταρρυθμίσεις. Τώρα που σταδιακά ξεμπερδεύουμε με τα προνόμια των «λίγων», πρέπει να δουλέψουμε ώστε να πιάσουν τόπο οι θυσίες των πολλών.
Πρέπει, να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο πολιτικό οργανισμό επεκτείνοντας τις ρήξεις και τις δημιουργικές ανατροπές μέσα στην παράταξη μας. Πετυχαίνοντας να φέρουμε ξανά στο προσκήνιο ανθρώπους με θέληση να προσφέρουν.
Ο πολιτικός μας οργανισμός, πρέπει πλέον να μπει σε νέες βάσεις. Να ανοίξει ξανά τις πόρτες του στην κοινωνία. Να δώσει τα ηνία του σε ένα μικρό και ευέλικτο πυρήνα. Σε στελέχη με διάθεση να λύνουν ζητήματα. Να δώσει χώρο σε καταξιωμένους ανθρώπους, επαγγελματικά ή κοινωνικά, ώστε να βγουν μπροστά και να μιλήσουν  με τους πολίτες.
Με την κεντρική ατζέντα άλλωστε να είναι σήμερα περιορισμένη, οι περιφερειακές παρεμβάσεις μπορούν να εγκαινιάσουν μία νέα σχέση της Νέας Δημοκρατίας με τον πολίτη και παράλληλα μέσα από μία θεματική διάρθρωση των δομών μας, να καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε όλο το οπλοστάσιο στελεχών που σήμερα παραμένει αδρανές.
Με απλά λόγια, συνθέτοντας τη δράση έμπειρων και νεότερων εξειδικευμένων στελεχών, μπορούμε να δώσουμε τεράστια δυναμική στην κοινοβουλευτική μας ομάδα και να μιλήσουμε με τον κόσμο, μέσα από την καθημερινότητα του. Να συνδέσουμε την παράταξη μας ξανά με την κοινωνία και να πάρουμε πίσω την ιδεολογική κυριαρχία, ανοίγοντας μέτωπα με τα άκρα του πολιτικού συστήματος.
Έχουμε άλλωστε μοναδικά σημεία υπεροχής, ώστε να το κάνουμε. Για περισσότερο από μισό αιώνα, συμβάλουμε ως πολιτικός χώρος απρόσκοπτα στην πρόοδο της Ελλάδας και την επιμονή της προς τη Δύση.
Είναι μονόδρομος λοιπόν, να συγκρουστούμε στο πεδίο της Ιστορίας και της Ευρώπης, όπου όλες οι μεγάλες επιλογές του κεντροδεξιού χώρου δικαιώθηκαν και σε μεγάλο βαθμό συνέβαλαν στο να ξεφύγει η χώρα από μια τριτοκοσμική μιζέρια.  Την ώρα που άλλοι έκαναν τους αντι-ευρωπαϊστές, όπως και σήμερα, εμείς αταλάντευτα στρέφαμε την χώρα στην Ευρώπη.
Είναι καιρός να μιλήσουμε για το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που υπηρετούμε και σήμερα αποδεικνύεται το μόνο βιώσιμο, σε αντιδιαστολή με  τη δημοσιο-υπαλληλική νοοτροπία και διαφθορά σήμα κατατεθέν της Αριστεράς.
Να πούμε ξεκάθαρα, πως η αλληλεγγύη και η κοινωνική προστασία δεν είναι προνόμιο των αριστερών ιδεών, αλλά βασικός πυρήνας του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Μέτρο της δικής μας πολιτικής είναι ο άνθρωπος και η εξέλιξη του.
Αλλά και να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο γύρω από τον πατριωτισμό. Να διαχωρίσουμε τους εθνολαϊκιστές από αυτούς που εργάζονται αδιάλειπτα για την πατρίδα, ρίχνοντας φως στους σκελετούς του Μάο ή του Χίτλερ που πολλοί από τους όψιμους σωτήρες, έχουν ξεχασμένους στις ντουλάπες τους από το παρελθόν.
Η επιστροφή στην ιδεολογική κυριαρχία λοιπόν είναι μονόδρομος. Αρκετά παραδώσαμε αμαχητί και ακόμα περισσότερα εγκαταλείψαμε στα χέρια των δήθεν προοδευτικών. Η γενιά μου, δεν έχει άλλη επιλογή. Για πολλά χρόνια ζήσαμε στη σκιά του εφήμερου, όμως η υπερβατικότητα με την οποία αντιμετωπίζει την πολιτική ο Αντώνης Σαμαράς, αποτελεί σημαντικό κίνητρο προκειμένου να αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε η παράταξη να γίνει ξανά κυρίαρχη.
Διλήμματα δεν υπάρχουν. Αν πιστεύεις όσα λες, έχεις σύγχρονη αντίληψη και ξέρεις τι πρέπει να αλλάξει, τότε πρέπει να βγεις μπροστά στα δύσκολα. Οφείλεις να υπηρετήσεις το όραμα για μία ισχυρή Ελλάδα και να προσπαθήσεις να μετατρέψεις τη Νέα Δημοκρατία σε σύγχρονο πολιτικό οργανισμό που θα δώσει μάχες, ώστε να μπορέσουμε σύντομα να σπάσουμε την ιδεολογική ηγεμονία αυτών που μας χρεοκόπησαν.

ΕΡΤ: Αυτούσια η επιστολή του Κριτσαντώνη στον Κεδίκογλου

Από: Sigmalive/Zougla Ημερομηνία: Ιούνιος 14, 2013 12:50

Καταπέλτης είναι η επιστολή που έστειλε στον Σίμο Κεδίκογλου ο πρώην αρχισυντάκτης του στην ΕΡΤ Γιάννης Κριτσαντώνης.

Μεταξύ άλλων αναρωτιέται πού έμαθε τηλεόραση ο υπουργός και μέσα από… ποιες διαδικασίες είχε προσληφθεί στην ΕΡΤ.

Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο της επιστολής:

"Αγαπητέ Σίμο,

Μετά από 47 χρόνια καριέρας στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, (ελληνικές εφημερίδες, Γερμανική Ραδιοφωνία – Τηλεόραση και ΕΡΤ τα τελευταία 15 χρόνια πριν συνταξιοδοτηθώ- χωρίς ποτέ να στρατευτώ σε οποιοδήποτε κόμμα όπως εσύ -, επίτρεψέ μου να... εξοργιστώ με την «ξαφνική» ανακοίνωσή (σου;) περί κλεισίματος της ΕΡΤ.

Πολύ δε περισσότερο να εξοργιστώ με φράσεις ή λέξεις που χρησιμοποίησες (ή σε έβαλαν απλώς να διαβάσεις;) περί σπατάλης, διαφάνειας, χαμηλής τηλεθέασης, εξωτερικών μεταδόσεων, εξωτερικών παραγωγών, διαφανείς διαδικασίες προσλήψεων, επιτυχημένων δημόσιων Ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών της Ευρώπης και άλλα τέτοια προπαγανδιστικά, που, είμαι σίγουρος ούτε εσύ ο ίδιος τα πιστεύεις, αλλά και αν ακόμα τα πίστευες, ίσως να γνώριζες καλά και το αντικείμενο της Τηλεόρασης.

Αλήθεια, αγαπητέ Σίμο, πού έμαθες τηλεόραση όταν προσελήφθης στην ΕΡΤ (ελέω πατρός-άλλος άνθρωπος όμως αυτός που ήξερε τουλάχιστον να σέβεται και να ζητάει έγγραφη συγνώμη από τους δημοσιογράφους όταν αργούσε στα ραντεβού του...) και σήμερα μιλάς για «διαφανείς διαδικασίες προσλήψεων»; Μη μου πεις στο 15θήμερο σεμινάριο στη Γερμανία, το οποίο θα σου θυμίσω πιο κάτω;

Πού έμαθες, τι σημαίνουν εξωτερικές μεταδόσεις (όχι αυτές που κάθεσαι και περιμένεις μια δήλωση έξω από... το Μαξίμου) αλλά τις άλλες των συναυλιών π.χ. στο Ηρώδειο ή την Επίδαυρο ή οπουδήποτε αλλού, που χρειάζονται έμπειροι τεχνικοί, σκηνοθέτες και εικονολήπτες (όχι «τρία άτομα», όπως λες, που χρησιμοποιούν βέβαια τα ιδιωτικά τουρκοκάναλα και βλέπουμε το ποιοτικό αποτέλεσμα της εξωτερικής μετάδοσης από ένα μονοκάμερο «βανάκι»;

Ξέχασες, αγαπητέ Σίμο, τι μας μάθαιναν για τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, του Βερολίνου, στην Deutsche Welleκαι στο Sat1 τότε, ντε, που ήλθες και συ μαζί για ένα δεκαπενθήμερο σεμινάριο με έξοδα του ιδρύματος Friedrich Naumann των Φιλελευθέρων του γερμανικού FDP;

Ότι «αν μιλάμε για δημόσια τηλεόραση, στοχεύουμε στην ποιότητα προγράμματος, αλλά και εικόνας και ήχου με το μέγιστο κόστος στον εξοπλισμό και στο έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό»; Το ξέχασες, ε; Μας είπαν κι άλλα περί ανεξάρτητης διοίκησης και ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου με συμμετοχές εργαζομένων, αλλά πού να τα θυμάσαι τώρα αυτά εσύ που ασχολείσαι πια με την εξουσία...

Αλλά πού να ξέρει ο... Στουρνάρας από τηλεόραση. Αυτός, θα μου πεις, είναι ένας απλός λογιστής, που ούτε τη φορολογική μου δήλωση δεν θα έβαζα να συμπληρώσει!

Άλλο:

Ποιος ηλίθιος (υπουργός, προφανώς) σου είπε (και συ το ανακοινώνεις) ότι η «Ραδιοτηλεόραση» δεν έχει αναγνώστες με 1,50 ευρώ τιμή, όταν όλα τα άλλα αντίστοιχα (ο Θεός να τα κάνει) κοστίζουν πάνω από 2 και 3 ευρώ; Δεν μου δίνεις τα νούμερα κυκλοφορίας να σε πιστέψω;

Λες (σ αυτή τη αφελή και συνάμα προβοκατόρικη ανακοίνωσή (σου;): «Την ΕΡΤ πληρώνει ο Ελληνικός λαός με το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ γύρω στα 300 εκατομμύρια το χρόνο».

Αυτό το χαράτσι σε πείραξε; Το άλλο του Βενιζελοστουρνάρα –επίσης μέσω ΔΕΗ-που εξαθλίωσε τους Έλληνες, όχι; Και πάρα κάτω λες: «Έχει τη μισή σχεδόν τηλεθέαση απ όση ένα μέσο εμπορικό κανάλι...» Αυτό ακριβώς όμως σου είπαν οι καθηγητές στη Γερμανία: «Καμία , μα καμία σχέση η ιδιωτική τηλεόραση με την κρατική.

Η μία στοχεύει στην τηλεθέαση με βία και αίμα και η άλλη στη χαμηλή τηλεθέαση με ποιοτικό πρόγραμμα. Και την ποιότητα την πληρώνει το κράτος για να κρατά ψηλά το επίπεδο σκέψης των πολιτών του». Κι αυτό το ξέχασες;

Καλά. Αλλού... θα είχες το νου σου!

Το μόνο που πιστεύω ότι γνωρίζεις καλά είναι ότι με 1.000 εργαζόμενους δημόσια Τηλεόραση με τουλάχιστον 2 κανάλια, ΕΡΑ, περιφερειακούς σταθμούς και συμφωνικές ορχήστρες που παράγουν πολιτισμό, δεν γίνεται. Κάτι άλλο θέλετε να κάνετε εκεί στο Μαξίμου. Κατάλαβα, όμως.

Εμπορικό κανάλι θέλετε τώρα την ΕΡΤ, χωρίς ποιότητα και πολιτισμό. Με εκπομπές σκουπίδια, επαναλήψεις περσινών σίριαλ, Σουλεϊμάν και τέτοια... Δείξε μου μία δημόσια Τηλεόραση στα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ που δουλεύει επιτυχημένα με 1000 άτομα. Μία αν τολμάς!

Όσο για τις «υπερωρίες» που λες, οι δημοσιογράφοι, Σίμο, δεν χτυπούν κάρτα. Είναι τρόπος ζωής να κοιμούνται αγκαλιά με την είδηση.

Αρχίζω να πιστεύω (είμαι σίγουρος δηλαδή) ότι την ανακοίνωσή που διάβασες την έγραψε ο Στουρνάρας με την σχιζοφρενή παρέα του από το London School of Economics (και τι δεν θα έδινα να μάθαινα τις βαθμολογίες τους από τις σπουδές τους εκεί...)

Και κάτι τελευταίο, επειδή μίλησες για κακοδιαχείριση τα τελευταία χρόνια, προφανώς πυροβολώντας τα πόδια σου: Ποιος τοποθέτησε τις δύο τελευταίες... «πετυχημένες» διοικήσεις στην ΕΡΤ; Εσύ, ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης; Όποιος και να τις τοποθέτησε, εσύ τις χρεώνεσαι ως πολιτικός προϊστάμενος του «μαγαζιού».

Έτσι δεν είναι;

Διέλυσες λοιπόν με τον πρωθυπουργό σου την ΕΡΤ, όπως ο Στουρνάρας την Εμπορική και τώρα τη χώρα.

Α, κι εκείνο το... εντυπωσιακό επιχείρημα που σου ξέφυγε μιλώντας σε συναδέλφους του ΒΗΜΑ FM ότι «για να γίνει σέρβις στο αυτοκίνητο, πρέπει να είναι σταματημένο», από πού το αντέγραψες; Από τον... Παπαδόπουλο; «Θέτουμε τον ασθενή επί της χειρουργικής κλίνης για να του βάλουμε το γύψο και τον δένουμε για να μην κινείται» (!!)

Εξευτελισμός, αγαπητέ Σίμο, εξευτελισμός. Πήγαινε μόνος σου να παραδώσεις την δημοσιογραφική σου ταυτότητα στους συναδέλφους της ΕΣΗΕΑ, πριν στην ζητήσουν τα πειθαρχικά. Διότι τότε ο εξευτελισμός θα είναι μεγαλύτερος!
Φιλικά

(αλλά όχι πια συναδελφικά)

Γιάννης Κριτσαντώνης."

Έλεος με την ΕΡΤ, το 1 εκατομμύριο ανέργων δεν το έκλαψε κανείς!

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

Χείμαρρος τα κροκοδείλια δάκρυα εδώ και μία εβδομάδα για το λουκέτο στην ΕΡΤ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι οι «ευαισθησίες» στην Ελλάδα είναι επιλεκτικές και πάντα υπέρ του δημόσιου τομέα, που σε πείσμα των καιρών αντιστέκεται!
Την ίδια ώρα που όλοι θρηνούν το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, κανείς δεν θυμάται το πάλαι ποτέ ισχυρό Alter που ξαφνικά πέταξε στο δρόμο σχεδόν 700 εργαζόμενους και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, παρότι και αυτοί ήταν οικογενειάρχες, είχαν παιδιά, ήταν στην πλειοψηφία τους υπάλληλοι των 800 ευρώ και έμειναν για πολλούς μήνες απλήρωτοι!
Κι όχι αποζημίωση, ούτε καν συμπαράσταση είχαν, παρότι για εβδομάδες είχαν βάρδιες επιφυλακής κι έπαιζαν μέσα από τη συχνότητα το μήνυμα για το αιφνιδιαστικό λουκέτο, ζητώντας συμπαράσταση και κατηγορώντας Κουρή, τράπεζες και κυβέρνηση…
Όλοι ξέχασαν πως ξαφνικά σταμάτησε να κυκλοφορεί η ιστορική «Απογευματινή», η «Ελευθεροτυπία» (πριν ξαναβγεί μέχρι να… ξανακλείσει) των τουλάχιστον 800 εργαζομένων, ο «Φίλαθλος» που άλλαξε τον αθλητικό Τύπο, η πολύ μπροστά για την εποχή «Εξέδρα των Σπορ», ο «Αδέσμευτος» -και άλλα πολλά Μ.Μ.Ε που κανείς δεν τα… έκλαψε.
Με τους εργαζόμενους μάλιστα όχι μόνο να «αδειάζονται» από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε να ευελπιστούν σε αποζημιώσεις, αλλά να είναι και απλήρωτοι για πολλούς-πολλούς  μήνες!
Όταν ο Πέτρος Κωστόπουλος ανακοίνωσε το τέλος της Imako όλοι ασχολήθηκαν με τα σπίτια στη Μύκονο και την Φιλοθέη, που του παίρνουν οι τράπεζες, και κανείς με τους επί μήνες απλήρωτους υπαλλήλους του, που από τη μία μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο.
Κι όταν έβαλε τίτλους τέλους και ο Λυμπέρης, διάβασα βαρυσήμαντα άρθρα για το τέλος του lifestyle, αλλά δεν είδα τίποτα για άλλους τόσους εργαζόμενους που αντιμετώπισαν ξαφνικά το φάσμα της ανεργίας!
Και η τηλεόραση του «902″ έκλεισε και ο Ριζοσπάστης απολύει 3-4 άτομα κάθε μήνα και η Τυποεκδοτική φαλίρισε (αφήνοντας ξεκρέμαστους πολλούς εργαζόμενους), αλλά οι σημαίες του ΠΑΜΕ μόνο έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κυμάτισαν όλο υπερηφάνεια. Στον Περισσό ούτε δείγμα…
Στην ΕΡΤ, τουλάχιστον, θα πάρουν αποζημίωση (αν προχωρήσει η εκκαθάρισή της που δεν το πιστεύω) εν αντιθέσει με τα άλλα «μαγαζιά», όπως η «Απογευματινή» για παράδειγμα, που πέρα από τους χαμένους μισθούς, ούτε στο ταμείο ανεργίας δεν μπορούσαν να μπουν οι υπάλληλοι της, επειδή ο ιδιοκτήτης ποτέ δεν δήλωσε την παύση λειτουργίας της επιχείρησης! Αλλά όλα αυτά τα ξεχάσαμε…
Για όλους αυτούς η ΕΣΗΕΑ περιορίστηκε σε κάποιες ανακοινώσεις, αλλά ουδέποτε σε απεργίες ή άλλες σοβαρές κινητοποιήσεις, επισημαίνοντας ουσιαστικά ότι στη δημοσιογραφική πιάτσα, υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια, όπως άλλωστε συμβαίνει στη ζωή! Αλλωστε, παιδιά και αποπαίδια υπήρχαν με τους 700 δημοσιογράφους της ΕΡΤ που κανείς ουσιαστικά δεν ξέρει, με ποια κριτήρια προσλήφθηκαν, πότε εργάζονταν, με ποιο αντικείμενο, πόσες ημέρες και πόσα έπαιρναν.
Και δεν είναι μόνο ο Τύπος που έχει την ίδια επιλεκτική αντιμετώπιση, αλλά η ίδια η κοινωνία! Με τις ανακοινώσεις για τους ανέργους να ανεβάζουν κάθε φορά συνεχώς το νούμερο κοντά στο 30% (δηλαδή το 1/3 των εργαζόμενων) μόνο για την ΕΡΤ αγανάκτησαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, η ΕΣΗΕΑ, και υποτίθεται οι Έλληνες πολίτες.
Μετά από τουλάχιστον τρία χρόνια κρίσης, οι άνεργοι είναι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, άντε και καμιά 80αριά επίορκοι που υποτίθεται ότι διώχθηκαν προσφάτως! Το δημόσιο είναι το άγιο δισκοπότηρο που δεν το πειράζει κανείς.
Όταν κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον έναν άνεργο από τον ιδιωτικό τομέα, μόνο οι 2.600 της ΕΡΤ μας πείραξαν και ξεσηκωθήκαμε. Μόνο η ΕΡΤ του βύσματος, του μέσου, της αδιαφάνειας, του πάρτι! Είμαι σίγουρός ότι στη θέση των 2.600 εργαζομένων της κρατικής Ραδιοτηλεόρασης θα ήθελαν να είναι οι περισσότεροι από 1.000.000 άνεργοι – τουλάχιστον τις παλιές καλές ημέρες – αλλά, δυστυχώς για αυτούς, δεν είχαν ποτέ την κατάλληλη γνωριμία με τον πολιτικό, δεν είχαν μπάρμπα στην Κορώνη, δεν είχαν στον ήλιο μοίρα!
Κανείς δεν ασχολείται με τους ανθρώπους που έμειναν ξαφνικά άνεργοι στην Ελλάδα της κρίσης, που πραγματικά πεινάνε, που έχουν πρόβλημα επιβίωσης, που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει! Ούτε καν η ΕΡΤ όταν εξέπεμπε… Λίγοι συζήτησαν το πρόβλημα τους κι ακόμα λιγότεροι τους συμπαραστάθηκαν -έστω και με μια απλή χειρονομία. Και τώρα ξεσηκωμός…
Ξαφνικά θυμήθηκαν όλοι την ΕΡΤ, παρότι μέχρι τώρα την κατηγορούσαν για τις αδιαφανείς προσλήψεις της, για το μεγάλο φαγοπότι, για το πάρτι που είχε στηθεί τόσα χρόνια. Μια ΕΡΤ που κανείς δεν την παρακολουθούσε (με εξαίρεση κάποιους αθλητικούς αγώνες) κι όσοι μιλούσαν για αυτήν, ανέφεραν ότι παίζει το παιχνίδι της εκάστοτε κυβέρνησης, έλεγαν για τα παράλογα χρήματα που εισπράττουν οι βεντέτες της ({θυμηθείτε τον Σπύρο Παπαδόπουλο} και την εκπομπή του), ή φώναζαν για τα αδικαιολόγητα ευρώ που της έδιναν κάθε μήνα μέσω της ΔΕΗ.
Και, φυσικά, η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσουμε τους πολιτικούς που διόρισαν όλο αυτό τον κόσμο στην ΕΡΤ, λες και ο διορισμένοι δεν ήξεραν που πηγαίνουν ή με ποιο τρόπο πηγαίνουν εκεί, επιλέγοντας το ρόλο της αθώας περιστεράς! Πάντα φταίνε οι άλλοι, εμείς ποτέ!
Κι αυτή την ΕΡΤ, ξαφνικά την αγαπήσαμε τόσο πολύ που θα μας λείψει! Αλλά είπαμε η υποκρισία σε αυτό τον τόπο, συνεχώς περισσεύει…
Υ. Γ. Για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΡΤ και τα περιστατικά ασυδοσίας μπορώ να γράψω βιβλίο, όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα…
Απο τον Δήμο Μπουλούκο.

Τα μικρά κόμματα!!

Αναρτήθηκε από τον/την UDemand στο Ιουνίου 22, 2013

Το απονενοημένο διάβημα της ΔΗΜΑΡ

του Γιώργου Σαρειδάκι, 
Πρ. Ευρωβουλευτής

Τα «μικρά Κόμματα» είναι, τελικά, πολύ χρήσιμα για την εξασφάλιση της υψηλότερης δυνατής ποιότητας λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Έχουν π.χ. την πολυτέλεια (που στερούνται τα «Κυβερνητικά Κόμματα») να υποστηρίζουν μέχρι τέλους ιδέες και Αρχές, ανεξαρτήτως κόστους ή αποτελέσματος. Αν μάλιστα κάποια στιγμή παρασυρθούν από κακές σκέψεις και παρασπονδίσουν προσωρινά, έχουν όλη την ευχέρεια να επανακάμψουν στη Ορθοδοξία τους, αφήνοντας πίσω (κατά τον Καθηγητή Ευάγγελο Βενιζέλο)… μια «μεγάλη τρύπα στο νερό».
Δεν θα κληθούν, βεβαίως, ποτέ να καταβάλουν (πολιτικές) αποζημιώσεις στους παραπλανηθέντες πολίτες, συγχρόνως δε θα διατηρούν ακηλίδωτο τον «ηθικό μανδύα» που τα περιβάλει. Είναι όντως μια πολύ χρήσιμη ιστορική μαρτυρία, που με αυτό τον τρόπο καταθέτουν τα «μικρά μας Κόμματα» στην πολιτική πορεία του τόπου, στην κρισιμότερη μάλιστα στιγμή της μεγάλης Κρίσης.
Απτόητα, μένουν πιστά στην ιδέα της «Μεγάλης ΕΡΤ» όπως φαντάζει γιγάντια στο «μικρό κάδρο» της ΔΗΜΑΡ. Για το ενάμισι εκατομμύριο των ανέργων, τι μεταβατικό πλαίσιο προτείνει ο κ. Κουβέλης; Ιδιαίτερα για τους νέους, γι’ αυτούς που παίρνουν των οματιών τους, και ξενητεύονται για ένα κομμάτι ψωμί από την Αυστραλία ως τον Καναδά. Τι; Για όλων των άλλων Ελλήνων τα βάσανα δε νοιάστηκε ο κ. Κουβέλης και οι σύντροφοί του και νοιάστηκε, με τέτοιο απόλυτο, ακραίο τρόπο, μόνο για των δυόμισι χιλιάδων τον βαθύτατα κατανοητό πόνο, παραβλέποντας όμως τις συνέπειες που μπορεί να έχει για όλους τους Έλληνες (των 2. 500 της ΕΡΤ περιλαμβανομένων) μια τέτοια ιεράρχιση των προτεραιοτήτων της ΔΗΜΑΡ;
Κάποια ιστορικός της εκτυφλωτικής «επιστημονικής» ακτινοβολίας της κυρίας Ρεπούση (σκιώδους υπουργού παιδείας –παρακαλώ!- του κ. Κουβέλη) θα καταγράψει ασφαλώς στο μέλλον (πειστικότερα πάντως από όσο εκείνη κατέγραψε το «συνωστισμό» της Σμύρνης) …

την παρούσα συμβολή της ΔΗΜΑΡ και προσωπικά του Αρχηγού της, στον αγώνα για την υπέρβαση της Κρίσης.
Τα «μικρά Κόμματα» διαθέτουν και ένα άλλο… προσόν. Αντιμετωπίζουν συνήθως τα πράγματα βάζοντάς τα στο μικρό «κάδρο». Έτσι, θεματικά εξεταζόμενα, τα πράγματα δείχνουν πιο απλά, πιο εύκολα, πιο κατανοητά για τις «μάζες»! (ως γνωστόν, η απόδοση του τίτλου της «μάζας», είναι η ύψιστη αριστερή φιλοφρόνηση προς το Λαό). Οι άλλες εξαπλουστεύσεις είναι από διασκεδαστικές έως μακάβριες! Το άσπρο χρώμα π.χ. είναι λαμπρό σαν την Δημοκρατία, το μαύρο χρώμα είναι σκοτεινό σαν τον Άδη, το γκρι, παίζεται, κατά την απόχρωση, κτλ.κτλ.
Παρά τον «παιγνιώδη» εδώ σχολιασμό του απονενοημένου διαβήματος της ΔΗΜΑΡ να απεκδυθεί της ευθύνης και της τιμής του αγώνα για την έξοδο της χώρας από την Κρίση, το θέμα είναι πολύ σοβαρό και για την ίδια τη Δημοκρατική Αριστερά και εν τέλει για ολόκληρη την Αριστερά, για τη Δημοκρατία και για το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Είχε δώσει μέχρι τώρα την εντύπωση ότι υπάρχουν μερικές αριστερές δυνάμεις που κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τα ακυρωμένα στερεότυπα, από τον βαλκανικό επαρχιωτισμό και από τον καταθλιπτικό ρεαλισμό της «υπόγειας της ταβέρνας». Με άλλα λόγια ότι η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να γίνει η μαγιά ενός ανανεωτικού, σύγχρονου, ανοιχτού, αντιλαϊκίστικου, Αριστερού Κόμματος του Μέτρου και της Ευθύνης.
Ενισχυμένη με το γνήσιο αγωνιστικό κεκτημένο του αγώνα για την έξοδο της Χώρας από την Κρίση, θα είχε σίγουρα ένα μέλλον λαμπρότερο από εκείνο που θα της εξασφαλίσει (αν!) η αυτομόληση στο παρελθόν και ο αναχωρητισμός στη δογματική έρημο. Κρίμα!

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΡΤ

Κίνδυνος για «ολοκαύτωμα» στο κτίριο της Αγίας Παρασκευής – Έτοιμη για ανακατάληψη η ΕΛ.ΑΣ

Στη γραμμή αντιπαράθεσης βρίσκονται οι απολυμένοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ και οι αστυνομικές δυνάμεις  οι οποίες ετοιμάζονται για βίαιη ανακατάληψη του κτιρίου της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στην Αγία Παρασκευή.
Ύστερα από την εντολή του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα οι απεργοί να εγκαταλείψουν την ΕΡΤ και την απάντηση από την ΠΡΟΣΠΕΡΤ ότι κάτι δεν πρόκειται να γίνει το όλο σκηνικό θυμίζει «μπαρούτι».
Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει δώσει εντολή στην ΕΛ.ΑΣ  και η τελευταία έχει έτοιμο σχέδιο βίαιης  εκκένωσης  και ανακατάληψης του κτιρίου σε μια επιχείρηση που για πρώτη φορά θα συμβεί στα ελληνικά χρονικά ενώ θα εφαρμοστούν τεχνικές που εφαρμόστηκαν στις επιχειρήσεις  στη βίλα Αμαλία και στο ΤΕΙ στη Θεσσαλονίκη.
Η επιχείρηση θα κινηθεί πρακτικά από γραφείο σε γραφείο ενώ η όλη γύρω περιοχή θα έχει από πριν αποκλειστεί από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Πρόκειται για το πρώτο τεστ που θα δοκιμάσει τις άγνωστες – μέχρι στιγμής- αντοχές της δικομματικής κυβέρνησης  σε μια αναμέτρηση με τους απεργούς την οποία θα σπεύσουν βέβαια να εκμεταλλευτούν καταλλήλως τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.
Η κρίση –η οποία αργά ή γρήγορα θα ερχόταν- ξεκίνησε με την κυβερνητική ανακοίνωση μέσω του ΥΠΟΙΚ ότι η κυβέρνηση καλεί τους εργαζόμενους να εκκενώσουν τις εγκαταστάσεις της πρώην ΕΡΤ – 2.000 από τους 2.656 θα προσληφθούν στο μεταβατικό φορέα - Δεν θα δοθούν αποζημιώσεις σε ΠΕΘ, ειδικούς συμβούλους και μετακλητούς
Στην κυβερνητική ανακοίνωση απάντησε ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στην ΕΡΤ, Παναγιώτης Καλφαγιάννης  ο οποίος δήλωσε:
«Οι εργαζόμενοι αρνούνται να δεχθούν την καταπάτηση των θεμελιωδών εργασιακών τους δικαιωμάτων. Θα είναι εδώ για να εκπέμπουν στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Οι μάσκες έπεσαν. Θέλουν να πάρουν 2.000 άτομα που θα χάσουν όλα τους τα δικαιώματα και το ταμείο ανεργίας και στη συνέχεια, στο νέο φορέα μπορεί να είναι και 50. Η νομική μας υπηρεσία ετοιμάζει εξώδικα για να απαντήσει στα όσα υποστηρίζει ο κ. Στουρνάρας».
Οι πληροφορίες θέλουν οι απεργοί της ΕΡΤ να ετοιμάζουν σκηνικό με άρωμα «πολυτεχνείου» με συνέχιση της ζωντανής εκπομπής που πραγματοποιούν από τότε που ξεκίνησε η κρίση με την ΕΡΤ  καλώντας τον κόσμο να προστρέξει σε βοήθεια έναντι της κυβερνητικής αυθαιρεσίας, όπως και τα κόμματα τα οποία με βουλευτές τους είναι σίγουρο πως θα βρεθούν εκεί, για να «επιδιώξουν» κάποιο «προπηλακισμό» από τις αστυνομικές δυνάμεις.
Από εκεί και πέρα το σενάριο είναι λίγο έως πολύ γνωστό: Οι γνωστές καταγγελίες ενώπιον της κάμερας, των βουλευτών εναντίον της αστυνομίας, μετάδοση από τους απεργούς των επεισοδίων στο εξωτερικό, και έκκληση για βοήθεια δημοσιεύματα από το διεθνή Τύπο εναντίον της κυβέρνησης και το θέατρο του παραλόγου δεν έχει τέλος.
Η «μάχη της ΕΡΤ» είναι «βούτυρο στο ψωμί» των κομμάτων της "μαχόμενης αριστεράς" και ξέρουν να χειρίζονται πολύ καλά τέτοιες καταστάσεις το ερώτημα είναι η κυβέρνηση πόσο έτοιμη είναι. Σίγουρα δε θα ήθελε να δώσει μια τέτοια μάχη αλλά εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένη να το πράξει.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

νέος εμφύλιος

 νέος εμφύλιος

Άρθρο του
Marioy Vagman

 Σύμφωνα με την έγκριτη ανάλυση του εκλογολόγου κυρίου Νικολακόπουλου ένα χρόνο πριν, πάνω στο αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2012 προκύπτει ένα πολυεπίπεδο εμφυλιακό τοπίο.

Το πρώτο αντιθετικό ζεύγος και το πιο έντονο είναι η μεγάλη διαφορά πολιτικής προτίμησης μεταξύ των νέων ηλικιών και των μεγαλυτέρων. Οι νέοι επιλέγουν κατά συντριπτική πλειοψηφία νέα πολιτικά σχήματα ενώ οι μεγαλύτερες ηλικίες επιλέγουν σταθερά τα πιο παραδοσιακά.

Το δεύτερο αντιθετικό ζεύγος σκιαγραφείται στη μεγάλη απόσταση πολιτικής προτίμησης μεταξύ των επαρχιακών περιοχών και των μεγάλων αστικών κέντρων. Οι επαρχίες επιλέγουν τα παραδοσιακά κόμματα ενώ τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας έχουν απεγκλωβιστεί πλήρως από τα διλλήματα του παλιού διπολισμού.

Ένας τρίτος εμφύλιος όμως συντελείται και εντός των μεγάλων πόλεων μεταξύ των μεσοαστικών συνοικιών και των εργατικών περιοχών. Οι εργατικές περιοχές επιλέγουν νέα σχήματα ενώ οι μεσοαστικές επιλέγουν την σταθερότητα των παραδοσιακών σχημάτων.

Ένα χρόνο μετά την διεξαγωγή των εκλογών και ενώ η χώρα βαδίζει μέσα σε πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κρίση και αυξανόμενα διπολικά και εμφυλιακά σύνδρομα ήρθε και η προσωπική απόφαση του πρωθυπουργού για το απότομο και αντιδημοκρατικό κλείσιμο της εθνικής ραδιοτηλεόρασης και δημιουργήθηκε άμεσα και ένα τέταρτο εμφυλιακό ζεύγος που αναμένεται να ξεχειλίσει το ποτήρι της πόλωσης και της κοινωνίας των αντιθέσεων.

Πρόκειται φυσικά για το αντιθετικό ζεύγος των καταναλωτών έναντι των πολιτών.

Μπορεί σχετικά με την υπόθεση της ΕΡΤ να φαίνεται πως η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου χαρακτήριζε αρνητική την εξέλιξη του κλεισίματος παρόλα αυτά ένα πολύ μικρότερο μέρος αυτού του κόσμου έδειξε να κινητοποιείται για την υπεράσπισή της.

Ανάμεσά τους καλλιτέχνες, ζωγράφοι, μουσικοί, τραγουδιστές, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αρθρογράφοι, χρονογράφοι, συγγραφείς, ακαδημαικοί και άλλοι άνθρωποι του πνεύματος και φυσικά αλληλέγγυοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές και ενεργοί πολίτες.

Όλοι μα όλοι άνηκαν σε αυτό που αποκαλείται μη εμπορικό και φιλοδιαφημιζόμενο κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας. Είναι όλοι αυτοί που δεν μετράν τη ζωή με νούμερα τηλεθέασης ούτε φυσικά με μεγέθη διαφημιστικής πίτας. Είναι αυτοί που αγνοούν ή περιφρονούν το image making, τις πολιτικές προώθησης προιόντων, τις διαφημιστικές προπαγάνδες και φυσικά θεωρούν πως η ενημέρωση και η τέχνη δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ αποκλειστικά εμπορεύσιμο προιόν.

Από την άλλη πλευρά όμως υπήρχε ένα σταθερό ποσοστό Ελλήνων που συμφωνούσε με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Είναι οι πολίτες θύματα των ιδιωτικών καναλιών. Είναι οι καλύτεροι πελάτες τους και τα βασικά θύματα των φθηνών θεαμάτων και της προπαγάνδας της ιδιωτικής και ιδιοτελούς ενημέρωσης. Όχι βεβαίως πως η μέχρι τώρα ενημέρωση της εθνικής ραδιοτηλεόρασης δεν ήταν ελεγχόμενη αλλά τουλάχιστον η πολιτιστική της προσφορά θεωρείται αξεπέραστη. Συγκρίνοντας δηλαδή την ιδιωτική τηλεόραση με την εθνική μοιάζει να συγκρίνεις γελοιωδώς το Νίκο Καρβέλα με τον Μάνο Χατζηδάκη.

Αν τώρα προσθέσεις σε αυτό το μειοψηφικό ποσοστό πολιτών-καταναλωτών που συμφωνούσαν με το αντιδημοκρατικό κλείσιμο της ΕΡΤ και τους πολίτες που ενώ διαφωνούσαν επέλεξαν να παρακολουθήσουν τα γεγονότα από την άνεση του καναπέ τους μετατρέποντάς τα άθελα τους σε γεγονότα προς κατανάλωση, τότε το δίπολο καταναλωτών-πολιτών αναμένεται και αυτό στο μέλλον έκρυθμα συγκρουσιακό.



Μέσα σε μια χώρα γερόντων, επαρχιακής προχειρότητας, αμερικανοποιημένης καταναλωτικής μανίας, μεσοαστικών σταθερών και κεκτημένων και κυριαρχίας ακροδεξιών αντιλήψεων και πρακτικών εντός των εργατικών συνοικιών, ελέω χαμηλού πνευματικού επιπέδου, το μέλλον των προοδευτικών αντιλήψεων αναμένεται σύντομα επικίνδυνα μειοψηφικό.



Επομένως οποιοσδήποτε προσανατολισμός τους για όξυνση ενός μεταμοντέρνου εμφυλίου δεν δείχνει να τους ευνοεί. Αντιθέτως θα ενισχύσει τον αντίπαλο που δείχνει ξεκάθαρα με βάση τα πρόσφατα γεγονότα πως τον επιδιώκει.


Mario Vagman 

Το «Σύμπλεγμα Της Μέδουσας» στην Ελληνική Κοινωνία. του Γελωτοποιού (εξαιρετικό)

Αναρτήθηκε από τον/την anepikairos στο Ιουνίου 16, 2013

Φανταστείτε ένα κοπάδι αντιλόπες που βόσκουν στη σαβάνα. Το χορταράκι είναι τρυφερό, πριν λίγες μέρες σταμάτησε η βροχή. Οι αντιλόπες μασουλάνε, μηρυκάζουν και κουτσομπολεύουν.
Τότε ξαφνικά ο άνεμος αλλάζει και στα ρουθούνια τους φτάνει μυρωδιά από… Κίνδυνος!
Μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει ένα τσιτάχ πετάγεται από τα ψηλά χόρτα και τους επιτίθεται. Το τσιτάχ πιάνει τα 100 χιλιόμετρα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Όλες αρχίζουν να τρέχουν, αλλά μία, που παράφαγε, αργεί ένα δευτερόλεπτο. Το τσιτάχ τη καταδιώκει, τη φτάνει, πηδάει πάνω της και… Η αντιλόπη πέφτει. Δεν είναι νεκρή, αλλά δεν νιώθει τίποτα πια, έχει «παγώσει».
Αυτή την κατάσταση οι ηθολόγοι την ονομάζουν «αντίδραση ακινησίας».
Στη χώρα μας, όπου δεν υπάρχουν αντιλόπες και τσιτάχ, ίσως να το έχετε παρατηρήσει όταν οδηγάτε σε κάποιον επαρχιακό δρόμο. Ένας λαγός που θα βρεθεί μπροστά στο αυτοκίνητο σας θα «παγώσει», σαν να περιμένει το θάνατο.
Μπροστά στον κίνδυνο όλα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου,

αντιδρούν συνήθως με φυγή ή πάλη. Αν νομίζουν ότι μπορούν να κερδίσουν επιτίθενται. Αν νομίζουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τρέπονται σε φυγή.

Η τρίτη περίπτωση, του παγώματος, συμβαίνει όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν πολύ πιο ισχυρό αντίπαλο και αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να φύγουν.
Η αντίδραση ακινησίας εξυπηρετεί δύο σκοπούς:
Αν ο θύτης δεν σιγουρευτεί πως το θύμα είναι νεκρό (πράγμα που σπάνια ξεχνάνε να κάνουν τα τσιτάχ), τότε καθώς θα το κουβαλάει σε κάποιο ήσυχο μέρος για να γευματίσει ή καθώς θα κοιτάει τριγύρω μήπως έρθει κάποιο άλλο αρπακτικό, ισχυρότερο, το θύμα έχει την ευκαιρία να επιχειρήσει μια απόδραση.
Ακόμα, όμως, κι αν το τσιτάχ αρχίζει να κατασπαράζει αμέσως την αντιλόπη, το πάγωμα της προσφέρει έναν ανώδυνο θάνατο, αφού οι μηχανισμοί πόνου βρίσκονται υπό καταστολή.
Αυτή η ψυχική αποσύνδεση έχει περιγραφεί και από έναν άνθρωπο που έγινε βορά λιονταριού.
Ο γνωστός εξερευνητής της μαύρης ηπείρου David Livingstone βρέθηκε κάποτε αντιμέτωπος με τον βασιλιά της ζούγκλας (όχι τον Ταρζάν).
Το αιλουροειδές του επιτέθηκε ξαφνικά, τον άρπαξε από τον ώμο και ξεκίνησε να τον τινάζει «όπως ένα σκυλί τεριέ τινάζει έναν ποντικό».
Και συνεχίζει:
«Το σοκ μου προκάλεσε κατάπληξη. Ήταν κάτι σαν όνειρο, στο οποίο δεν υπήρχε αίσθηση πόνου ούτε συναίσθημα τρόμου, αν και είχα απόλυτη συναίσθηση των όσων συνέβαιναν.»
Ο Livingstone επέζησε για να μπορέσει να μας περιγράψει αυτή την εμπειρία αποπροσωποίησης. Ενώ, όμως, λίγοι άνθρωποι έχουν επιβιώσει από επίθεση λιονταριού, έχουμε πολλές παρόμοιες μαρτυρίες από βετεράνους πολέμου.
Οι στρατιώτες που έχασαν κάποιο μέλος τους ή είχαν διαμπερές τραύμα από βλήμα/θραύσμα αναφέρουν μια κατάσταση αποπροσωποποίησης, όπως αυτή του εξερευνητή.
Λέει ο βετεράνος του Βιετνάμ Τζον Κ:
«Άκουσα την έκρηξη του ολμού και πετάχτηκα στο έδαφος. Ευτυχώς, σκέφτηκα, δεν χτυπήθηκα. Είδα, σαν να ήμουν σε ταινία, τον νοσοκόμο να τρέχει πάνω μου. Άρχισε να ασχολείται με τα πόδια μου και τον είδα να γίνεται όλος κόκκινος, από το αίμα. Μου φάνηκε παράξενο και κοίταξα κάτω… Και είδα ότι δεν είχα πόδια… Αλλά δεν ένιωθα πόνο, δεν ένιωθα καν να είμαι εγώ.»
Τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι αυτή η έλλειψη πόνου οφείλεται στην ενδορφίνη β, μια ορμόνη που εκκρίνει ο εγκέφαλος και είναι πενήντα φορές πιο ισχυρή από τη μορφίνη.
Ο Peter Levine, γιατρός, βιολόγος και ψυχολόγος, με ειδικότητα στη διαταραχή μετατραυματικού άγχους (ΔΜΤΑ) αποκαλεί αυτήν την κατάσταση το «σύμπλεγμα της Μέδουσας».
Όπως όποιος αντίκριζε καταπρόσωπο τη μυθολογική Μέδουσα γινόταν άγαλμα, έτσι και το ζώο (ή άνθρωπος), όταν βιώσει μια αναπάντεχη και συντριπτική εμπειρία, «παγώνει».
Αν επιχειρήσουμε έναν ζωομορφισμό της ελληνικής κοινωνίας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το «σύμπλεγμα της Μέδουσας» για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε την αντίδραση της στην συντριπτική εμπειρία της οικονομικής κατάρρευσης.
Η Ελλάδα, ως αντιλόπη, μηρύκαζε αμέριμνη τα φρέσκα χορταράκια που της είχαν προσφέρει οι βροχές της ένταξης στο ευρώ.
Όταν της επιτέθηκε το τσιτάχ του νεοφιλελευθερισμού ήταν πολύ χοντρή και ανόητη για να τρέξει, ήταν πολύ αργά για να ξεφύγει.
Αν στεκόταν, μαζί με τις υπόλοιπες αντιλόπες και τα γκνου, να αντιμετωπίσει το σαρκοφάγο, εκείνο θα αποθαρρυνόταν και θα έφευγε. Όμως τα φυτοφάγα σπάνια το κάνουν αυτό (ίσως μόνο όταν κινδυνεύουν τα μικρά τους).
Άλλωστε την είχαν πείσει ότι κάθε αντίδραση, κάθε αντίσταση, είναι περιττή και μάταιη. Και ίσως να μην είχαν άδικο, αφού η αντιλόπη μόνη της δεν μπορεί να νικήσει ένα αιλουροειδές, όπως και ένα μικρό κράτος βρίσκεται σε μειονεκτική θέση όταν αντιμετωπίζει την ξαφνική επίθεση κρατών και οργανισμών πολύ πιο ισχυρών από αυτό.
Μετά το σοκ της επίθεσης και την επίκτητη (με τη βοήθεια των media) ανημποριά, το αιχμαλωτισμένο ζώο πάγωσε.
Με αυτήν την αντίδραση πετυχαίνει δύο πράγματα:
Είτε θα φαγωθεί χωρίς πόνο είτε θα περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να δραπετεύσει.
Η ελληνική κοινωνία ποντάρει πολλά σε αυτό το πάγωμα, που συνήθως συνοδεύεται από φράσεις του τύπου «think positive», «keep calm», «τη δουλειά μου να κοιτάω» κλπ.
Έχει μείνει αδρανής, ελπίζοντας πως θα μπορέσει να ξεφύγει, μόλις το αρπακτικό στρέψει αλλού την προσοχή του (και προσεύχεται για έναν πόλεμο κάπου μακριά).

Δεν πολεμάει, δεν αντιδράει. Ουσιαστικά ζει μια κατάσταση αποπροσωποίησης, λες και ό,τι βιώνει συμβαίνει σε κάποιον άλλον, λες και όλα είναι ένα άσχημο όνειρο, που σύντομα θα περάσει και η ανάπτυξη θα επανέλθει ως δια μαγείας, φέρνοντας πίσω όλο το φρέσκο χορταράκι για να συνεχίσουν τη νομή.
Από τη μεριά του αρπακτικού, το δόγμα του σοκ που αναφέρει και η Ναόμι… Κάμπελ, είναι ακριβώς η σωστή τακτική εξουδετέρωσης του θύματος.
Δεν του αφήνει χρόνο να σκεφτεί, να αντιδράσει, να συνασπιστεί. Είναι βέβαιο ότι το θήραμα θα αφεθεί να κατασπαραχτεί, ελπίζοντας μάταια στο έλεος του κυνηγού.
Μπορούμε επίσης να φανταστούμε κάθε αντιλόπη όχι ως κράτος, αλλά ως μεμονωμένο άτομο, και το κοπάδι ως την ελληνική κοινωνία.
Όταν το αιλουροειδές επιτέθηκε, οι αντιλόπες δεν συνασπίστηκαν για να το διώξουν, αλλά τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας πίσω τους πιο αδύναμους.
Αυτό το μοντέλο της «επιβίωσης του ισχυρότερου» προωθούν και οι ίδιοι οι νεοφιλελεύθεροι, αυτό είναι το σλόγκαν κάθε σαρκοφάγου.
Κάποιοι θα φαγωθούν για να ζήσουν οι άλλοι.
Αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσα στα τσιτάχ και στον νεοφιλελευθερισμό: Ο δεύτερος είναι αδηφάγος. Δεν χορταίνει με έναν.
4.000 αυτόχειρες, 1.500.000 άνεργοι και περισσότερα εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχιας δεν αρκούν.
Το τσιτάχ θέλει μόνο να τραφεί. Ο άνθρωπος θέλει να κυριαρχήσει.
Και η κυριαρχία επιτυγχάνεται μέσω του γενικού τρόμου, της κοινωνικής αποσάθρωσης, της εμφύλιας σύγκρουσης και της γενικευμένης αναταραχής.
Στην αναμπουμπούλα το τσιτάχ χαίρεται.
Και θα σας πω μια πιθανή διέξοδο από το «σύμπλεγμα της Μέδουσας» χρησιμοποιώντας μια αληθινή ιστορία:
Το 1976, στο Τσοντίλλα της Καλιφόρνια, 26 παιδιά απήχθησαν μέσα από το σχολικό τους λεωφορείο. Οι απαγωγείς τα πήγαν σε ένα λατομείο και τα φυλάκισαν σε μια «τρύπα», ένα τροχόσπιτο θαμμένο κάτω από τόνους χώματος.
Τα παιδιά έμειναν μια ολόκληρη μέρα εκεί μέσα, μέχρι που κατάφεραν να αποδράσουν, χωρίς κανένα να τραυματιστεί.
Σωματικά, γιατί ψυχικά όλα τραυματίστηκαν. Οι ψυχίατροι που τα παρακολούθησαν βρήκαν ότι όλα παρουσίαζαν «μακροπρόθεσμα σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχολογική, την ιατρική και την κοινωνική τους λειτουργικότητα.»
Όλα εκτός από ένα, τον δεκατετράχρονο Bob Barklay.
Τι είχε συμβεί; Γιατί ο Μπομπ δεν παρουσίασε ΔΜΤΑ;
Τα παιδιά, όπως είπαμε, είχαν φυλακιστεί κάτω από τόνους χώματος. Όταν κάποιο έγειρε πάνω σε έναν ξύλινο πάσαλο το «ταβάνι» υποχώρησε και το χώμα άρχισε να μπαίνει στην «τρύπα» τους, σαν μέσα σε μια κλεψύδρα.
Τα περισσότερα παιδιά έμειναν αποσβολωμένα, περιμένοντας το τέλος τους. Άλλα μόνο ούρλιαζαν.
Τότε ο Μπομπ ξεκίνησε να σκάβει. Κατάφερε να συνεφέρει ένα ακόμα παιδί για να τον βοηθήσει. Τελικά, χάρη στην πρωτοβουλία του Μπομπ, έφτιαξαν ένα μικρό τούνελ και κατάφεραν να βγουν πριν θαφτούν ζωντανοί.
Αυτό που απάλλαξε τον Μπομπ από το «σύμπλεγμα της Μέδουσας» και το επακόλουθο ΔΜΤΑ, ήταν ακριβώς η κινητοποίηση του. Δεν έμεινε απαθής, περιμένοντας το θάνατο. Αντέδρασε, προσπάθησε και χάρη στην κινητοποίηση του σώθηκαν όλοι.
«The andidote to despair is action», έλεγε η Joan Baez. Αυτή είναι και η μόνη σωτηρία για την αντιλόπη: Η δράση.
Σε διακρατικό επίπεδο είναι ο συνασπισμός όλων των φυτοφάγων, των αδύναμων κρίκων, των γουρουνιών, ενάντια στο αδηφάγο αρπακτικό.
Όσο ο καθένας νοιάζεται μόνο για το τομάρι του το αρπακτικό θα είναι πιο δυνατό. Το «σύμπλεγμα της Μέδουσας» ωφελεί συνήθως τους θύτες. Σπάνια τα θύματα.
Και ένας τελευταίος ζωομορφισμός: Τα αρπακτικά εξοντώνουν πρώτα τα γέρικα ζώα, μετά τα αδύναμα και τα άρρωστα, και μετά τα μικρά.
Μετά τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους ασθενείς και τους μαλάκες (κατά το «πάσα νόσο και πάσα μαλακία»), έρχεται η σφαγή των παιδιών.  L1

Γελωτοποιός