Οι Έλληνες προσπαθούν μάταια να διασωθούν ατομικά.

Αναρτήθηκε από τον/την Εξουσία στο Αυγούστου 2, 2013

Εκείνο που σε κάθε περίπτωση χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή προκειμένου να διασωθούμε είναι η συλλογική αντιμετώπιση της κρίσης. Το σάπιο «συνταγματικό τόξο» κάνει ακριβώς το αντίθετο. Επιλέγει μια – μια της κοινωνικές ομάδες και τις εξοντώνει. Κάνει επιλεγμένες απολύσεις και επιλεγμένες φορολογήσεις, εφησυχάζοντας τους υπόλοιπους, μέχρι να έρθει και η δική τους σειρά.

Ταυτόχρονα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αντί να κρίνουν συνολικά την κρίση και να επισείουν συνεχώς το κίνδυνο για το σύνολο του λαού, παίζουν καθαρά το παιχνίδι του συστήματος, δηλαδή του «διαίρει και βασίλευε». Συνεχίζουν να βάζουν σε αντιπαράθεση τις διάφορες επαγγελματικές ομάδες. Ευτελίζουν και διασύρουν την επαγγελματική ομάδα που κάθε φορά στοχεύει η κυβέρνηση. Μιλάνε μονίμως για τα «συνήθη υποζύγια»  - μισθωτούς και συνταξιούχους, δείχνοντας έμμεσα ως εχθρούς της οικονομίας και ως φοροκλέφτες τους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αντί να στραφούν με βία εναντίον των εξοντωτικών μέτρων που επιβάλλονται, προσπαθούν να μετατρέψουν τα επιβαλλόμενα μέτρα σε υπόθεση του κάθε πολίτη με την δήθεν ανάλυση σε πίνακες που κάνουν.

Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχουν ισχυρές κοινωνικές ομάδες (εξάλλου δεν τις αφήνει το καθεστώς να εμφανιστούν) για να ξεσηκώσουν το λαό. Ταυτόχρονα, ούτε ένα κόμμα του «συνταγματικού τόξου» δεν επιθυμεί τη λαϊκή αφύπνιση.

Έτσι, μέσα σε όλη αυτή την προπαγανδιστική επίθεση, ο πολίτης ωθούμενος και από την παραδοσιακή ατομικότητά του και την μη αποδοχή της άποψης του διπλανού του, προσπαθεί μόνος να διασωθεί υπολογίζοντας τα έξοδα που πρέπει να αντιμετωπίσει. Δεν αντιλαμβάνεται ο δύστυχος ότι το σύστημα θα έρθει να τον ξετρυπώσει όπου κι αν κρυφτεί και δεν πρόκειται να διασωθεί μέχρι να του πάρουν και το τελευταίο περιουσιακό αντικείμενο που έχει.

Μόνο με συλλογική δράση και αντίσταση μπορούμε να διασωθούμε. Να διασώσουμε τις περιουσίες που τίμια φτιάξαμε. Να διασώσουμε τα παιδιά μας από τα σύγχρονα διεθνή σκλαβοπάζαρα. 

Πέτρος  Χασάπης